Παλιά τέχνη χιχιχι

Σήμερα από νωρίς το πρωί έτρεχα να προλάβω την υπερβολική ζέστη που έρχεται σιγά σιγά Αύριο λόγο της υγρασίας θα είναι λίγο δύσκολα τα πράγματα στην Αθήνα. Καθώς περπατούσα σκεφτόμουν(?) κάποια «λόγια της Πούλης» που πέρασαν, άγνωστο πως, την αυτοπροστασία μου. Διότι ποτέ μα ποτέ δεν δίνω σημασία σε λόγια ανθρώπων που δεν μου κάνουν κλικ ή δεν τους εκτιμώ.  Υπερευαισθήτη καθώς είμαι λοιπόν, τις τελευταίες μέρες προσπαθώ να ισορροπήσω….

Μία από τις αγαπημένες μου ασχολίες είναι κάποιες στιγμές να χαλαρώνω μεταφέροντας από βιβλία διάφορα στη χαρτόκουτα του μυαλού (?) μου!

Τώρα τελευταία βέβαια η χαλάρωση έχει γίνει κάτι σα παρατεταμένη «λαγγεμένη ανατολή» χεχε Όποιος ξέρει τι σημαίνει αυτό παρακαλώ να το γράψει χιχιχι

… Λαγγεμένη ανατολή λοιπόν είναι η διάθεσή μου αυτό τον καιρό!… Είμαι σίγουρη πως δεν φταίει το καλοκαίρι… τι έλεγα α ναι….

Από μεταφορά λοιπόν:

Λόγια της Πούλης

«Πρώτη εκδοχή: Τη φράση αυτή την ακούμε στην Νότια Πελοπόννησο. Στα δημοτικά αποχωρητήρια της Καλαμάτας, το 1940-1950, δούλευε μαι καθαρίστρια χοντρή, κοντή και πολύ βρομόγλωσσα, που το παράνομά της ήταν Πούλου και που την φώναζαν χαϊδευτικά Πούλη.

Οταν, λοιπόν, κανείς έλεγε καμιά «αθυροστομία» οι άλλοι που τον άκουγαν, του λέγανε πως: «αυτά είναι λόγια της Πούλης» (Πούλι με γιώτα είναι ο πεσσός του ταβλιού, τούρκικη λέξη που δεν έχει καμμιά σχέση με την Πούλη).

Δεύτερη εκδοχή: Στη γλώσσα της «πιάτσας» (από το ιταλ. πιάτζα, που θα πει πλατεία) την αργκό (στα γαλλικά), στη γλώσσα των ομοφυλόφιλων (τα «καλιαρντά») (σε μας), πούλη είνει ο κώλος, ο πρωκτός. Έτσι, λοιπόν, Λόγια της πούλης=λόγια του κώλου…»

πηγή : Τάκης Νατσούλης 

«Λέξεις και φράσεις Παροιμιώδεις» σελ 312

Αυτάααααααα