Αισθαντικό Φιλί….

Δεν μπορώ να πω πως γυρίσαμε όλη την πόλη . Αν και ο σκοπός της εκδρομής ήταν να επισκεφτούμε  το ‘Φεστιβάλ Τουλίπας» της Οτάβα και μετά να φύγουμε γιατί ήμασταν καλεσμένοι για μεσημεριανό μία ώρα έξω από την πόλη, πολύ γρήγορα καταλάβαμε πως θα ήταν σπατάλη να δώσουμε 20 δολάρια ο καθένας είσοδο για να δούμε τα… κοτσάνια χαχα.. Ήταν η τελευταία μέρα του φεστιβάλ ..

Πριν φτάσουμε στο κτίριο του κοινοβουλίου.. γυρίζαμε λίγο την πόλη έτσι ας πούμε στα χαζά.. Όμορφες οι πόλεις που είναι χτισμένες σε όχθες ποταμών. Γεμάτες μεγάλα ψηλά και παχιά δέντρα..

Ενα κανάλι ζουμερό έτοιμο να σου προφέρει πολλές δραστηριότητες στα ήμερα νερά του, να καθρεφτίσει κάθε σου ματιά, κάθε σου σκέψη κάθε σου συναίσθημα…

Από την αρχή σχεδόν που μπήκαμε στην πόλη αποτύπωσα στο μυαλό (?)

το σημείο που θα συμμάζευα όλες τις τρελαμένες φίλες μου,

που θα έβαζα τις αισθήσεις μου σε μια ηρεμία και απόλαυση

και που θα κοίταζα το παλιό μου παλτό στα μάτια με λατρεία …

εδώ λοιπόν ,

με το μυαλό μας γεμάτο πληροφορίες και επιτεύγματα,

με τα σώματα μας κουρασμένα και πονεμένα διψασμένα,

με καφέ και ένα γλυκό στα δυο μοιρασμένο,

με την φύση να μας ηρεμεί

με το χρώμα. τους ήχους την έντονη μυρωδιά της πασχαλιάς,

ένιωσα τη στιγμή μας στην πόλη τούτη

εδώ λοιπόν σε αυτή τη γωνιά ένιωσα την θηλυκότητα μου να σφαδάζει…

ακούγοντας από το στόμα του τη φράση «σε ευχαριστώ που δίνεις νόημα στα ταξίδια μου»

[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=h5EUcYw96us%5B/embedyt%5D

πήρα το πιο αισθαντικό  φιλί

και ξέρω πως στα βαθιά μου γεράματα

μπορεί να μη θυμάμαι τπτ από αυτά που μου έκαναν τόσο εντύπωση στην πρωτεύουσα

τη γέψη όμως της εικόνας και του φιλιού θα την έχω από την Οττάβα μου έτσι ανορθόγραφα γραμμένη όπως μου αρέσει 🙂