Ουδεις Άσφαλτος… :)

[embedyt]http://www.youtube.com/watch?v=xeTIhqGfVCk[/embedyt]

Χαλάρωσα … και τσουπ το λάθος προχθές… ένα ποντικάκι σέρνει ένα αρχείο.. ένα βελάκι για την απογείωση του.. τσουπ το λάθος …λάθος αρχείο λεμεεεε… σε ακατάλληλη στιγμή…πάει το προγραμματισμένο, Πως νευρίασα!!! μια χαρά το είχα βάλει στη σειρά του το σωστό … βγάλτο κάτι να αλλάξω .. το άλλαξα ξαναβάλε το… τσ τσ τσ στο «ξάνα βάλε το» ε… άλλο  αρχείο έβαλα  … μπαχαλο….

Αλήθεια τι γίνεται όταν μια θεά ξεχνιέται στα σύννεφα ?

Μπορεί να πει μια θεά ουπς συγνώμη … λάθος ? Το ξανθό της φωτιά που καίει τα φτερά χαχα …

Χαλάρωση θεάς χοχοχο… και στο μυαλό μου οοοολοι μα όλοι οι άνθρωποι στον κόσμο που χαλαρώνουν νιώθοντας προστατευμένοι από τις επιλογές τους …πόσο ουτοπικό !!!!

Το χειρότερο όλων είναι όταν χαλαρώνουν γιατί έχουν λεφτά … ασχετο… υπερ τιμιμένες αξίες, υπερ τιμημένες δυνάμεις ..

τσουπ η Φύση… με την σοφία της ξανθιάς διορθώνει την θεά…η Φύση ούρλιαξε…

 

έχω και το χάδι μου με την εγγραφή του … Aλήθειες περί πυρηνικών και άλλα.. Ασχετη θα μου πεις …ναι σωστά… με τη θεωρία της σχετικότητας όμως δεν είναι άσχετη

Βέβαια ΕΓΩ ένα λαθάκι χαριτωμένο έκανα εγώ η μικρή στα σύννεφα έμεινα και το λάθος διώρθωνα…

Μάθημα :.

«Σφάλμα ήταν στην αρχή το παραπάτημα, το πέσιμο κάποιου που περπατάει και σκοντάφτει σε εμπόδιο, και πολύ νωρίς εμφανίστηκε η μεταφορική σημασία του λάθους, της αστοχίας. Σφάλλομαι σήμαινε «πέφτω, αστοχώ, κάνω λάθος», αλλά από τους ελληνιστικούς κιόλας χρόνους εμφανίστηκε και το ενεργητικό σφάλλω με τη σημασία «κάνω λάθος», που έχει περάσει και στη σημερινή λόγια γλώσσα, αν και μπορεί να βρείτε να έχει ξεμείνει και κανένας ακραιφνής κλασικιστής που λέει «σφάλλομαι» όταν κάνει σφάλματα. Βέβαια, το παλιό σφάλλω, με τη σημασία «πέφτω έξω, κάνω λάθος» εξελίχθηκε στη μεσαιωνική ελληνική, ας πούμε στον Ερωτόκριτο, σε σφαίνω, αλλά αυτό το παρακλάδι δεν ευδοκίμησε στην κοινή νεοελληνική και το ρήμα έμεινε λόγιο.

Αν σφάλμα είναι το πέσιμο, ασφαλής, με το άλφα στερητικό, είναι αυτός που δεν κινδυνεύει να πέσει ή να μετακινηθεί, ο στέρεος, και πράγματι αυτή ήταν η αρχική σημασία της λέξης. Στον Όμηρο ο Όλυμπος χαρακτηρίζεται «έδος ασφαλές» των θεών, «καθέδρα στέρια» στη μετάφραση Εφταλιώτη, «αμετασάλευτος θρόνος» κατά Κακριδή και Καζαντζάκη. Ήδη στον Ηρόδοτο βρίσκουμε την άσφαλτο, μια ουσία που αρχικά χρησιμοποιόταν σαν ενισχυτικό στα οχυρωματικά έργα, και που σήμερα είναι πανταχού παρούσα στην οδοποιία. Στην ύστερη αρχαιότητα εμφανίζεται και επίθετο άσφαλτος με τη σημασία «αλάνθαστος», που είναι πολύ συχνό στα μεσαιωνικά χρόνια και διατηρείται και σήμερα και μάλιστα σε πολύ δόκιμους συγγραφείς, οπότε όσοι χλεύασαν την γνωστή λαϊκή τραγουδίστρια όταν είπε «Ουδείς άσφαλτος», μάλλον την ημιμάθεια τους έδειξαν.»

Σε 20» του λεπτού έβαλα νέα  φτερά, έγλυψα τις πληγές μου Ανέλαβα την ευθύνη … μπορώ να υποσχεθώ ότι δεν θα ξαναγίνει? όχι δεν μπορώ … θα με αγαπάς και έτσι?

 

Άτιμη γνώση, βελτιώνεις το χρόνο επαναφοράς μου αλλά μου αλυσοδένεις το ένστικτό μου μακριά από τη Φύση μου … χαχα τι γράφω η ξανθιά? μπούρδες και μπουρδου μπουρδου… άτακτα χαχαχαχα

φρενάρω, ακούω το τραγούδι και …όποιος κατάλαβε αυτά που έγραψα ζει στην ίδια παράνοια με μένα χαχαχαχα

Καλημέρα Μορεάλη μου 🙂