Πτήση με Ψυχοπαθή και Οσφυοκάμπτη :)

Υπάρχουν ορισμένες φορές, αρκετές θα έλεγα, ίσως οι περισσότερες … άντε καλά … σχεδόν όλες τις φορές σε κάθε μου κίνηση νιώθω μια ανασφάλεια. Το θέμα μου δεν είναι πως την ξεπερνάω. Συνήθως ρίχνω ένα κλάμα με μύξες πολλές πολλές λίγο πριν … πανικοβάλλομαι, τρέμω πριν… βρίζω τον εαυτό μου που δέχτηκα πριν… χουχουλιάζω στην κατάθλιψη της μοναξιάς μου πριν… και μετά και μετά με την αναισθησία της ξανθιάς θέας παγώνω κάθε μου συναίσθημα Όταν παγώνω τα συναισθήματα μου, μπορούν και δουλεύουν οι αισθήσεις μου ..έτσι δίνουν γρήγορα τις πληροφορίες που χρειάζονται το μυαλό (?) μου.

 

Ξεχωριστή η σιγουριά όταν νιώθω πως ο φωτεινός μου παντογνώστης είναι εκεί όποτε τον χρειαστώ να με πιάσει .. να με σώσει…μια πυξίδα…  Ο φωτεινός παντογνώστης τον τελευταίο καιρό βραχυκυκλώνει … ας είναι … αν ήμουν άντρας θα ένιωθα ευνουχισμένος …τώρα απλώς είμαι γυναίκα…

 

Σκοπεύω να πετάξω ένα αεροπλάνο με μια ψυχοπαθή  για συγκυβερνήτη και έναν οσφυοκάμπτη στον πύργο ελέγχου στα ακουστικά μου.  Νομίζω πως τα βιουμετρα των αισθήσεων μου θα δείξουν σενάριο επιστημονικής φαντασίας ..ούτε ναι ούτε όχι… μήπως και καταφέρω να γίνω η ελπίδα του κάθε άτυχου επιβάτη που θα βρεθεί στον αέρα μαζί μας … και αυτό ανεβάζει τις στροφές μου, την αδρεναλίνη μου, το πάθος μου, την δύναμή μου, και με στροβιλίζει με μοναδικό τρόπο … σα να λέμε μια γυναίκα μόνη σε οργασμό απολυτα ψυχρή αλλά και άκρως φλογερή σε ότι έχει πραγματική αξία … 

πως τα έφερα από δω πως τα εφερα από κει πάλι σε σεξ το γυρισα πάλι το θεματάκι…..

άσχετο λαλά … 

[embedyt]https://www.youtube.com/watch?v=pkL2VqGqzMM[/embedyt]

Καληνύχτα Μορεάλη μου 🙂