Ενα παλιό αντικείμενο Αξίας στο Σήμερα (blogame)

 

Η έμπνευση ήρθε από το Γιάννη που τον έχει πιάσει μια νοσταγλομανία λέει με τα παλιά πράγματα δεκαετίας 60! Διαβάστε εδώ τα καλούδια του Η Νοσταλγία για τα Παλιά όμορφα Πράγματα…

Ήμουν και εγώ μεγάλη ρακοσυλλέκτρια, μέχρι που έπρεπε να μετοικήσω (πσσσ δύσκολη λέξη στο μπλογκ της ξανθιάς) σε άλλη χώρα. Κάθε φορά που ζοριζόμουν σκεφτόμουν την μέρα που θα με μεταφέρουν άλλοι μέσα σε ένα ξύλινο κουτί, φέρετρο, έτσι διάλεγα τα χρήσιμα και χάριζα τα άχρηστα για να γίνουν χρήσιμα σε άλλους. 

Υπήρχαν και κάποια άχρηστα που η συναισθηματική τους αξία ήταν εκνευριστά μεγάλη. Οσο περνούν τα χρόνια όλο και πιο λίγα γίνονται τα αντικείμενα που αγαπώ. Pερισσότερο αγαπώ την ανάμνηση, την ιστορία τους, τη γνώση τους. Ολη η αξία τους βρίσκεται στην ιστορία τους και στη γνώση.

Μπλογκοπαιχνιδο λοιπόν γιατί όχι… 

Ένα παλιό αντικείμενο αξίας στο σήμερα 

Έχω γράψει στο εξοχικό του μυαλού (?) μου για αρκετά παλιά αγαπημένα μου αντικείμενα. Από το ντουλαπάκι των αναμνήσεων τραβώ μια που δεν την έχω φέρει μέχρι σήμερα. 

Ο ρόλος μου ως η μεγάλη αδελφή ήταν πάρα πολύ σημαντικός. Πρόσεχα κάθε κίνηση της μητέρας μου. Έτσι και αλλιώς μου άρεσε πάντα να την παρακολουθώ όταν έπαιζε με τα κουζινικά της και με έπαιζε και μένα. Με το μωράκι μας λοιπόν έγινα βοηθός μαμάς. Τα μυστικά που είχαμε ως ομάδα ήταν πάρα πολλά. 

Ένα από αυτά ήταν η φρουτόκρεμα. Μαζί διαλέγαμε τα πιο όμορφα αχλάδια. Ένα για μένα και ένα για την αδελφή μου. Το μυστικό τους ήταν πως είχε πολλές πολλές μαγισσούλες τις βιταμίνες που μας έκαναν δυνατές. Το δικό μου στα τέσσερα έβγαζε τα σποράκια και έτοιμες οι βαρκούλες με τις μαγισσούλες. 

Για το αχλάδι του μωρού είχαμε μια εκπληκτική ιεροτελεστία για να μην χάσουμε τις μαγισσούλες βιταμίνες. Από το ντουλάπι εμφανίζονταν η γυάλινη βαρκούλα. Την χρησιμοποιούσαμε μόνο για τη φρουτόκρεμα του μωρού μας 

Ο τρίφτης με τον βαρκάρη τον Τσίφτη 

Το μωρό στο ξύλινο καρεκλάκι,και η μαμά άρχιζε να τρίβει στη βαρκούλα το αχλάδι. Μόνο σε αυτό το γυάλινο τρίφτη οιμαγισσούλες του αχλαδιού έμεναν όλες εκεί ..φυσικά η δική μου η δουλειά μαζί φυσικά με τον βαρκάρη τον Τσίφτη ήταν να προσέχω μην και ξεφύγει κανένα μεγάλο κομμάτι… Έντονη εικόνα το χέρι της μαμάς μου σε αυτό το γυάλινο τρίφτη..μιαβαρκούλα με ζουμάκι από μήλο αχλάδι, ροδάκινο πεπόνι, με όλες τις μαγισσούλες τους. 

 

Aνοίγω  κρικάκια για να συνεχίσουν 

το blogame  η Άννα η  Άννα και η Ελένη