Πρέπει να ξαναβρώ την ταυτότητα μου ως καληνύχτα. Τότε που έγραφα χωρίς να επεξηγώ…
Είναι και αυτός ο Νοέμβριος ο μήνας που γεννήθηκε μάλλον για τις ζόρικες εμπειρίες… το νιώθεις και εσύ Στελθ ;… κάτι συμβαίνει καθώς πεθαίνει ο Οκτώβριος… οι περισσότερες φίλες μέσα μου φωνάζουν πως φοβούνται τον Νοέμβριο...το Δεκέμβριο…τον Ιανουάριο… Κάπου στο συμπαν ο Μέρφι με διάφορα ξωτικά δημιουργούν μικρά χωριά, όπου βασιλεύει ένας γρίφος. Με υποχρεώνουν να ζήσω σε αυτά τα αλλόκοτα χωρία –μικρά αλλά κομβικά– να ζήσω να λύσω το γρίφο και επιτέλους να μπορέσω να ελευθερώσω το παλιό μου παλτό…
Το 2009 άρχισα την διατριβή με ετικέτα κολοκύθα. Μου είπαν θα πρέπει να μάθεις να φτιάχνεις φανάρι μια κολοκύθα, θα πρέπει να χεις και πολλά πολλά γλυκάκια για τα παιδιά… έπρεπε να τα καταφερουμε,,
η πρώτη κολοκύθα μου φαναράκι …γνωρίζω ,, μόνο εγώ θα κατάφερνα με τόσο κόπο σκορπά έτσι τον τρόμο
Κέλτες, κολοκύθες, γλυκά, ζόμπι που δεν αποδέχονται ή δεν έχουν καταλάβει το θάνατό τους , ο Τζακ που ζητά απεγνωσμένα ένα μέρος να αναπαυθεί…
Φέτος κρέμασα με σιγουριά την διακοσμητική ένδειξη, και λίγο αιματάκι στη πόρτα, τόσο όσο μπας και τρομάξει κανένα και δεν χτυπήσει. Το μεγάλο πορτοκαλί φοβερό και τρομερό μου καπέλο σε πρώτη γραμμή μάχης.
31 Οκτωβρίου «ημέρα Halloween
Πολύ βροχή έξω η δήμαρχος είπε… αναστέλλονται οι εορταστικές εκδηλώσεις…δεν το έχαψα.. τόσο μεγάλη πολυκατοικία όλα μου τα πελατάκια εδώ μένουν…θα έχουμε σίγουρα επιδρομή …
Είχα 9 πελάτες, καλά πάει το μαγαζάκι, κέρασμα κάτι μικρές συσκευασίες πατατάκια. Σε κάθε χτύπημα της πόρτας έβαζα το καπέλο … υπήρχε και ένα τρομερά τρομακτικό και τρομερό 2χρονο ντυμένο κάτι μπλε! Το πως γλίτωσα και δεν το έκλεψα … εγώ και τρομερό και φοβερό πορτοκαλί μου καπέλο το ξέρουν !!!
Το έχεις πολλά χρόνια αυτό το καπέλο…αρκετά….
Το βράδυ προς ξημερώματα η βροχή και ο αέρας αντρείεψαν πάρα πολύ… ατυχήματα με δέντρα και στέγες κυρίως έξω αλλά και μέσα στην πόλη..…
Την δεύτερη μέρα 1 Νοεμβρίου απόγευμα, ανέλαβε το παλιό μου παλτό … εγώ ήμουν κουρασμένη πάρα πολύ… 2 Νοεμβρίου η μικρή ξανθιά είχε σχολείο … το Αα… ε ναι … αυτή είναι η επίσης τρομερή και φοβερή αραχνούλα μου, δικής ιδέα και κατασκευή …
ήμουν σίγουρη πως με το που θα την έβλεπαν θα ζήλευαν. Έτσι εξοπλίστηκα με τις ανάλογες κοιλίτσες ποδαράκια και φυσικά τρομερά και φοβερά ματάκια..
Να φέρω και καμιά φωτογραφία παλιά …και τώρα ο μεγάλος τρόμος. Πρέπει ανά μια λέξη να βάφω πορτοκαλί !! (κράτα και αυτή τη φράση ξανθιά ε ξανθιά αν δεν ήμουν εγω να σε σώσω ακόμα θα το πήγαινες λέξη προς λέξη) Άλλαξε ώρα, το παλιό μου παλτό δουλεύει κάπου εξαντλημένο….
αυτή η φωτογραφία δεν είναι δική μου, είναι από κάποια κλινική και νομίζω είναι ότι καλύτερο συνάντησα φέτος… δωράκι στη Στέλλα
και μια για την Μαγισσούλα μου … θα με πάρει στο κυνήγι το ξέρω … χαχαχαχα
Μπου!
Καληνύχτα 
Καλά, σκιάχτηκα με το τελευταίο πορτοκαλί «Μπου».
Ελπίζω τα σχόλια να μην είναι απαραίτητο να έχουν και πορτοκαλί λέξεις, γιατί δεν βρίσκω τρόπο να τις κάνω.
Να, κοίτα: «text-align: left;» «orange» trbidi=»on» «orange»>
Μπα, τίποτα δεν έγινε!
Οι αραχνούλες αξιοζήλευτες!
Κι η πρώτη σου κολοκύθα, επίσης!
Εγώ μια δορά, αν ήμουν εκεί θα σου έκανα φάρσα. Γιατί θα προτιμούσα κάτι γλυκό για κέρασμα και όχι πατατάκια!
Και του χρόνου!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Όχι «δορά», αλλά «φορά».
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
και που λές και που λες Αρτίστα μου
κάτι σαν το δαίμονα του τυπογραφείου χαχαχαχα
Αυτά και …. χεχεχε Μπου!!!
μπα έχεις δίκιο αν δεν είναι πορτοκαλί δεν τρομάζει!!!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Δεν μπορείς να φανταστείς πόσα γλυκά μαζεύουν!!! Είμαι το διάλειμμα του αλμυρού πριν το επόμενο 4 μασράκι χαχαχαχα
Μια αποκλειστική είδηση φυσικά αποκαλυπτική, είναι πως η επόμενη σχολική μέρα, είναι η επίσημη μέρα της κάθε μάνας που μένει μόνη της με ένα βουνό γλυκάκια και πρέπει να θυσιαστεί τρώγοντας όσα θεωρεί ύποπτα και δεν αναγράφεται σωστά η ημερομηνία λήξης ΜΠΟΥχαχαχαχαχα !!!
Τι κρίμα που δεν έχουν χρώμα τα σχόλια !! ακόμα και αυτά που μου κατσαρώνει με όμορφο κοκκινάκι δεν φαίνονται στην δημοσίευση 😦
Πάω να σου απαντήσω και στο άλλο σχόλιο…
δεν το σβήνω για να έχει μπουγιο η εγγραφή χ΄λαξκδφάοιεξφάλδκξφ
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Μάνια, νωρίς το πρωί που διάβασα την ανάρτηση σου, σκέφτηκα, αυτή η ανάρτηση είναι γραμμένη για μένα :-)))
Με σκεφτόσουν κι εσύ, το ξέρω.
Λοιπόννν, το Χάλογουιν, είναι μια γιορτή που ήρθε σε μένα περισσότερο τα τελευταία χρόνια με τα διαδικτυακά παράθυρα που έχουν ενώσει τους λαούς μεταξύ τους, έτσι θέλω να πιστεύω.
Επειδή μου έκανε πάααρα πολύ μεγάλη εντύπωση, διάβασα σχετικά, και άρχισα να προσέχω λίγο παραπάνω τις διάφορες φωτογραφίες με το έθιμο που κυκλοφορούν, νομίζω εμείς δεν μπορούμε να το δούμε παρά μόνο στην επιφάνεια του. Για το βάθος του θα πρέπει να έχουμε γεννηθεί και να έχουμε μεγαλώσει μ’ αυτό.
Είδα μαγαζάκι πάντως στην γειτονιά μου »ντυμένο» Χάλογουιν, αλλά και παλιότερα μεγάλο ζαχαροπλαστείο του κέντρου, με γλυκά, μπισκότα και τούρτες όλα εκπληκτικά και ανάλογα.
Ακούω και για διάφορα πάρτυ για μικρά παιδιά, με το θέμα αυτό, φαντάζομαι το σκηνικό, αλλά από το σκηνικό ως το τί σημαίνει όλο αυτό και να σου βγαίνει από την ψυχή σου απέχουμε πάααρα πολύ!
Ζήλεψα που το ζήσατε από κοντά, να είστε καλά να το γιορτάσετε και του χρόνου.
Ίσως αν είχα παραπάνω διάθεση να σκάλιζα κι εγώ μια κολοκύθα έτσι για το καλό, παλιότερα δεν άφηνα να μου φύγει ευκαιρία για παιχνίδι και κατασκευή.
υ.γ.
αυτό που εικονίζει η τελευταία σου φωτογραφία, δεν μπορώ να το καταλάβω, είναι ένα τερατάκι φτιαγμένο από κολοκύθες που μάλλον δεν έχει αποδεχτεί το θάνατο του; Δεν είναι λίγο φρικιαστικό μέσα σε ένα νοσοκομείο; Ε να! αυτό με απωθεί, όσο κι αν βρίσκω πολύ ελκυστικές τις πιο ρομαντικές κατασκευές αλλά δεν ξέρω αν χωράει ο ρομαντισμός σ αυτό το event, εσύ θα μου πεις
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Καλώς την μου !!! Και βέβαια σε σκεφτόμουν στο είχα υποσχεθεί εξάλλου 🙂 Δεν βγάλαμε πολλές φωτογραφίες φέτος γιατί είχε παλιόκαιρο, πιο παλιόκαιρο από αυτόν του Τερζή!!
Εδώ στον Καναδά την γιορτάζουν κάθε χρόνο. Αν δεις στην ετικέτα «κολοκύθα» έχω κάνει ολόκληρη μελέτη. Η γιορτή φαίνεται να κρατά από τους Κέλτες…. έχει διάφορες ερμηνείες… λίγο πολύ αυτές τις ερμηνείες τις βρίσκουμε και στις δικές μας ελληνικές παραδόσεις.
Για τα παιδιά είναι η ευκαιρία να ντυθούν διάφορα (κουστούμια αποκριάς, ηρωες καρτούν κλπ) Για τους πιο μεγάλους είναι η τέχνη του μακιγιάζ, και για τους πιο ψαγμένους έχει σχέση με τον θάνατο, τον θάνατο της καλοκαιρίας, και την είσοδο στο βαρύ χειμώνα και την περισυλλογή … κάπως έτσι ξέρω εγώ … Εχω μια φίλη την Ολγα, έχει το Φιρίκι, λοιπόν αυτή μπορεί να μας δώσει πληροφορίες για ανάλογες δικές μας παραδόσεις… δεν μπορεί κάπου θα έχουμε και εμείς μια «πορτοκαλί κολοκύθα»
Τρώγοντας έρχεται η όρεξη, σκάλισε μια μικρή μωρέ έτσι για να δεις πως αντιδρά, να σου γυρίσει το μάτι να την βγάλεις έξω και να την φάνε τα πουλάκια !!! Εδω πάντως όλα αυτά τα φαναράκια είναι η χαρά των σκιούρων χαχαχα
ΜΠΟΥΥΥΥΥ χαχα!!! σε τρόμαξε η τελευταία φωτογραφία χεχεχε για προσεξέ την καλύτερα … δεν είναι φρικιαστική … είναι πανέμορφη, δεν αποδέχεται τον θάνατο αλλά την γέννηση μέσα από τον πόνο /// είναι η μαμά κολοκύθα που γεννά ένα στρουμπουλό πορτοκαλί κολοκύθι και της πετάγονται τα μάτια έξω από τον πόνο 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂
Δεν θα σου αφιέρωνα ποτέ κάτι που δεν θα ένιωθα πως σου ταιριάζει 🙂
Σε φιλώ Στέλλα μου και ελπίζω να δεις την απάντηση 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Aα Μάνια μου την τελευταία φωτογραφία με τα οπίσθια κολοκύθες τώρα την είδα.
Λοιπόν κάθε φορά που λέω πως τώρα το κατανόησα το Χαλογουίν, να και κάτι καινούργιο και φτου κι απ την αρχή.
Να βλέπω τώρα το show της Ellen, ωραίο σκηνικό, δάσος, ομίχλη, κολοκύθες και να έχουν ντυθεί Έλβις Πρίσλευ και Μαντόνα.
Αυτό τώρα τί σχέση έχει ε;
Εδώ στην Ελλάδα τις κίτρινες κολοκύθες τις κάνουμε γλυκιά πίτα και κολοκυθόσουπα.
Δεν νομίζω να συμπεριλαμβάνονται σε κάποια ήθη και έθιμα.
Έχουμε βέβαια τις γνωστές απόκριες που νομίζω βασίζονται στις Διονυσιακές γιορτές των αρχαίων χρόνων. Άλλες παραδόσεις, άλλες συνήθειες.
Μεταξύ μας τις απόκριες δεν τις συμπαθώ καθόλου.
Από εδώ και πέρα τί; των ευχαριστιών και μετά χριστούγεννα;
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Την τελευταία φωτογραφία την προσέθεσα στην εγγραφή αργότερα μετά το σχόλιο της Στεφανίας.
Με τα χρόνια μεταλλάσσεται η γιορτή, και εδώ ντύνονται διάφορα…
οχι οχι οχι … μην με κυνηγάς με κολοκυθόσουπα να χαρείς… οχιιιι α οκ αν είναι γλυκιά πίτα θα κάνω την καρδιά μου πέτρα χαχαχα
Την ημέρα των Ευχαριστιών στο Καναδά την γιορτάζουμε την δεύτερη Δευτέρα του Οκτωβρίου σε αντίθεση με τις ΗΠΑ που την γιορτάζουν το Νοέμβριο.
Εμείς εδώ στο Καναδά πάμε για Χριστούγεννα, και μάλιστα ο Αι Βασίλης έρχεται παραμονή Χριστουγέννων. Τώρα προετοιμαζόμαστε για το πρωτόχιονο
ωωωω έκανες εγγραφή σκυτάλης!!! έρχομαι έρχομαι … 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Βρε συ ήθελα νάξερα πως το κατάφερες τώρα αυτό με τις πορτοκαλί λέξεις ανά διαστήματα! Πες μου ότι τις επέλεξες μία προς μία να τρελαθώ ναι με την υπομονή σου.
Οι κολοκύθες σε πρώτη διάταξη λοιπόν. Τις έφεραν και εδώ. Δεν ξέρω. Μου αρέσουν τα έθιμα και άλλων λαών αλλά η εμπορική τους μεταφορά, με το ζόρι, σε άλλη χώρα, κρύβει ιδιοτέλεια.
Βλέπω το στήσατε το γλεντάκι στην πολυκατοικία, εντός των τειχών. Σε πείσμα της κακοκαιρίας. Μασάει η Μάνια; με τίποτα! Και καλά κάνει!
Ελπίζω οι μέρες να σου έδωσαν άφθονο αποθεματικό σε ξόρκια, μαγικά και άλλα ανάλογα. Ικανά να αποδιώξουν ότι γκριζωπό αποτολμήσει να απειλήσει τον πορτοκαλί καμβά της ψυχής μας.
Υ.Γ. Αλήθεια η προέλευση του πορτοκαλί ξέρουμε από που πηγάζει στο έθιμο; Ααααααα ναι βρε απ το χρώμα της κολοκύθας! Καλά το είπα;
Μάνια μου, και του χρόνου καλύτερα! Με όλα τα κακά πνεύματα απείρως μακριά και ηττημένα από κοντά σας. Με το γλυκάκι ανά χείρας ξανά και πολλά χαμόγελα.
Αλήθεια τι γλυκάκι θα έτρωγα αν ερχόμουν επίσκεψη «ντου» στο σπιτικό σας στις 31 Οκτώβρη;
Στέλνω φιλιά και ευχές πολλές.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
(… είδες πως τον μπερδεύεις τον κόσμο ξανθιά μου; άντε πες τωρα την αλήθεια να γελάσει κάθε πικραμένος χαχαχα αντε να σε δω)
Ναι Γιάννη μου, δεν υπάρχει εφαρμογή, μια προς μία τις διάλεγα, μέχρι που είδε η Στελθ από τις προηγούμενες εγγραφές πως δεν είχαμε καθιερώσει στις εγγραφές μας κανένα έθιμο με τις «φίλες» μου !!! ε και μετά το συνέχισα τυχαία όπως και σε προηγούμενες εγγραφές.
Ο τρόμος της πορτοκαλι λέξης δεν πέρασε ευτυχώς μπουχαχαχαχα
Δεν κάναμε πολλά φέτος αλλά καλά περάσαμε, και τα σποράκια μου είπαν διάφορα που έκαναν καθώς και τι ντύθηκαν.
Το πορτοκαλί δεν μονοπωλεί, σίγουρα έχει κάποιο λόγο από την κολοκύθα που έφτιαξε ως φανάρι σύμφωνα με την παράδοση ο Τζακ! Γενικά τα χρώματα της φύσης και του φθινοπώρου προαναγγέλουν τον χειμώνα της φύσης…
Όσο για το ξενόφερτο… αχμμμ ύπαρχουν ένα σωρό Ελληνικές παραδόσης που θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί η ελληνική βιοτεχνία-βιομηχανία, όμως ο Ελληνας πάντα βρίσκει έναν Ελληνα μπροστά του, π.χ. ένα χριστιανό που θα πει δεν είναι της εκκλησίας αυτά, έναν οπαδό πολιτικού κόμματος… Υπάρχει μεγαλύτερη γιορτή από αυτή τον Ολυμπιακών αγώνων? και τόσα μα τόσα άλλα !!!
αχ.. δεν υπάρχουν κακά πνεύματα, φοβισμένα είναι ή υπερτιμημένα χαχαχα
Θα έτρωγες αχμμ καραμέλες, πολλές πολλές καραμέλες και και σταφίδες βουτυγμένες σε σοκολάτα λευκή ή και μαύρη 🙂
σε φιλώ 🙂
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Πωπωπωπω τι μου λες τώρα και με λιγουρεύεις με τις σταφίδες και τις καραμέλες ε! Τρελαίνομαι μην το συζητάς.
Όσον αφορά τα Ελληνικά θέματα δεν είναι μόνο τα «αντί» που ανέφερες, μην τα ρίχνουμε όλα εκεί. Είναι που στην Ελλάδα, κάθε τέτοια αφορμή για μεγάλες γιορτές είναι η χαρά του λαμόγιου και της διαπλοκής! Την Ολυμπιάδα ακόμα την πληρώνουμε με αίμα για να κονομήσουν οι εργολάβοι με τις υπερκοστολογήσεις.
Δώσε τώρα λίγο κέηκ με σταφίδα να γλυκαθώ.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
🙂 εμένα δεν μου αρέσουν οι καραμέλες εκτός από τις τσαρλεστον, αλλά αυτά τα κουφετάκια σοκολάτας με σταφίδες αχ… αμαρτία σκέτη!!
Είμαι υπέρ των ολυμπιακών αγώνων μόνιμα στην Ελλάδα, για αρχή θα μπορούσαμε να κάνουμε πάρα πολλές εκδηλώσεις στην αφή της Ολυμπιακής Φλόγας…
αυτά … ωχ… όχι δεν είναι όλες για σένα Γιάννηηηηη Γιάννη είπα…
Πάει έγινε καπνός και τις πήρε όοοολες χαχαχαχαχα
Να σαι καλά 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Αυτό με τις κολοκύθες δεν το έχω καθόλου μα καθόλου, ούτε στην μαγειρική αλλά μου άρεσε η ιδέα του «τρόμου»της αράχνης που συνδύασες με το έθιμο, γιατί στο σπίτι μου, οι αράχνη έχει την τιμητική της! 😉
Όταν εμφανίζονται κάτι τριχωτές αραχνούλες σε στιλ ταραντούλας, φωνάζω τον δικό μου ήρωα- Παραμυθά (όλοι καλό είναι να έχουν και από έναν στο σπίτι τους!) παρακαλώντας να μην τις σκοτώσει και γεμίσουμε ζουμιά αλλά να τις βγάλει έξω με την σκούπα. Υπάρχουν και οι μικρές που όσο και να προσπαθείς να τις εξαφανίσεις αυτές λίγες ώρες μετά, είναι εκεί και καλά κάνουν γιατί τρώνε τα κουνούπια και έτσι φέτος δεν χρειάστηκε αντικουνουπικό στο υπνοδωμάτιο! 😛
Πάμε τώρα στη ετοιμόγεννη κολοκύθα στο νοσοκομείο, μου άρεσε και βρήκα ευρηματική την κατασκευή που μου άφησε πολλά χαμόγελα! 🙂
Όπως και να έχει να χαμογελάμε Μάνια μου, γιατί ο Νοέμβρης είναι απρόβλεπτος αλλά εμείς δεν μασάμε και όλα καλά θα πάνε! 😉
ΑΦιλάκια γλυκά σαν κολοκυθόπιτα και τρυφερά χωρίς ακραίες καταστάσεις! 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Α με την κολοκύθα δεν το έχω ούτε και εγώ… δεν μου αρέσει η γεύση της, τέλος πάντων ίσως φάω κάποιο κέικ ή μπισκοτάκι ή έστω γλυκιά κολοκυθόπιτα… αλλά την σούπα … ο τρόμος μου χτυπά την πόρτα χαχαχα
Ο μόνος λόγος που φοβάμαι τις αραχνούλες είναι … πως θα προδώσουν πως δεν είμαι καλή νοικοκυρά και δεν ξαραχνιάζω τακτικά !! Από κει και πέρα ο δικός μου ήρωας (λιώνω στην εικόνα ο Παραμυθάς να τρέχει να σώσει την Μαγισσούλα από την τριχωτή αραχνούλα και μάλιστα να μιλήσει στην αράχνη και να την πείσει πως έξω στον αγρό θα βρει πιο εύκολα τροφή ) τι έλεγα… ααα ναι ο δικός μου ο ήρωας θα βγάλει παντόφλα… οπότε η μόνη λύση είναι να του φτιάξω μια δυνατή ιστορία για την Δαφνούλα μας την όμορφη αράχνη και φυσικά αγαπημένο μας κατοικίδιο κλπ κλπ κλπ… αν δεν πιάσει τότε βάζω τα μεγάλα μέσα εκβιασμού… αν την σκοτώσεις θα μαζέψεις και τα ζουμιά μπου!!! τα σιχαίνεται τα ζουμιά χεχεχεχεχε…ε και επεμβαίνω … να ορίστε έφυγε… την βλέπεις? δεν την βλέπεις χαχαχακξδφάλδκξφ Πάντως σε έναν άλλον κόσμο ο ιστός τους σίγουρα πρέπει να είναι ακριβό μετάξι 🙂
Δεν μπορείς να φανταστείς πόσα πράγματα φτιάχνουν με τις άδειες κολοκύθες δεν νομίζω να μπορώ να φέρω αχμμμ ίσως να την προσθέσω μια ακόμη φωτογραφία χιχιχιχι στην ανάρτηση χιχιχιχι αταξία χιχιχιχι
Θα αναλάβει η Στελθ…θέλουμε δεν θέλουμε θα χαμογελάμε … είναι βασικό συστατικό στα ξόρκια της !!!! 🙂
Πάω να βάλω την φωτογραφία
Φιλιά Μαγισσούλα μου 🙂
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Τραγουδάκι που «οφείλει» να σου μεταφράσει το Π. Παλτό… αν θέλει φυσικά! 😛
Δεν θυμάμαι αν σου έχω πει, πως «μεγάλωσα» με γαλλικά τραγουδάκια που έμαθα και στα δικά μου εγγονοσποράκια! 😀
Μπον ζουρνέ αβέκ μπιζούδια! 🙂
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
χιχιχι έχω καλύτερη ιδέα … θα το βάλω στα σποράκια μου να μου το εξηγήσουν στα Ελληνικά !!!!
Να σαι καλά Μαγισσούλα μου 🙂
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Από όλο αυτό τα χαμό που γίνεται, εμένα μου αρέσει η πορτοκαλί κολοκύθα.
Το εσωτερικό για πίτα και το εξωτερικό για φαναράκι.
Τα υπόλοιπα δεν τα ξέρω.
Οι φωτογραφίες απίθανες.
Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Να σου πω την αλήθεια και εμένα το πρώτο που μου έκανε εντύπωση ήταν η κολοκύθα φαναράκι, μετά τα παιδάκια -ειδικά τα μικρούλια- που μαζεύουν γλυκά και τέλος οι διάφορες διακοσμήσεις έξω από τα σπίτια με κολοκύθες και διάφορες άλλες κατασκευές….
αντε καλά το ομολογώ και λίγο η μαγισσούλες χαχαχαχαα
Τα χρώματα και τα μάτια σου χαχαχα
να σαι καλά Ρένα 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Αχ πόσο θα ήθελα να ζήσω ένα χάλοουιν από κοντα! Το «ζηλεύω» πάντα στις ταινίες.
Και του χρόνου Μάνια μου!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
🙂 ανοιχτή πρόσκληση, είσαι ευπρόσδεκτη εδώ στο Μόντεαλ, για ύπνο δεν υπόσχομαι αλλά από βόλτες παντού θα σε πάμε 🙂
Είμαι σίγουρη θα γίνει η δεύτερη ευκαιρία σου για διακοσμήσεις, ε φυσικά μετά τα Χριστούγεννα !!!
Μαρίνα σοβαρά, πρέπει να δώ το στυλό με το χριστουγεννιάτικο φωτάκι !!!!!
Την καλημέρα μου εκεί 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!