Αναβάθμιση και όπου φτάσει :)

Δεν ξέρω αν μου το είπε για παρηγοριά, άλλα ένας φίλος μου είπε πως τα ζευγάρια στα οποία ζει ο ένας για τον άλλον κάπως γίνεται και πεθαίνουν μαζί. Ένας άλλος, φίλος πάλι, μου είπε πως όταν ανάμεσα σε ένα ζευγάρι υπάρχει τόση εξάρτηση δεν είναι φυσιολογικό.

Το πρόγραμμα της 11ης Ιανουαρίου 2023 ήταν κάπως αχμ αυτό που λέμε .. Στον Κόσμο μας . Σιγά μην περιμέναμε τις υπενθυμίσεις του ηλεκτρονικού ημερολογίου, παρόλα αυτά η ανάρτηση ήταν τρυφερή, κάτι ρε παιδί μου για να συντηρήσουμε το προϊόν. Γύρω στη 1 το μεσημέρι κοιτάζαμε τα λαϊκς και ταυτόχρονα ψάχναμε για το μπλε κτίριο,

μετά ψάχναμε την κάρτα και στη συνέχεια μια πόρτα που μας χώρισε, όχι για πολύ γιατί βλέπεις ένας χυμός και λίγη κουβέντα εκτός θέματος, μπορεί να μας γλιτώσουν από την ανατριχιαστική σαδιστικότητα. Μαρία Μαρία όριστε κυρίε, δικός μου ναι … α ώστε με αυτή την κάρτα ανοίγει η πόρτα απ έξω… Ούτε που θυμάμαι πώς τον λένε τον μάγο με τα μπλε μάτια, τη στολή και τη διαστροφή του ματάκια μέσα από τρύπες που βγαίνουν υγρά και σε καμιά περίπτωση δεν μπαίνουν μικροσκοπικές κάμερες. Βάλε μια κάμερα κάπου και κάτι θα σου δείξει που θα πρέπει να βγει, τουλάχιστον στα μάτια των περίεργων! Βρήκαμε τελικά και οι δύο το χρώμα μας, γιατί μια φορά και εμένα αυτός ο κορεάτης? που μου έβαλε παπουτσάκια χάρτινα γαλάζια και σκουφάκι και στενό μανδύα μπλε, ταυτόχρονα μου έκλεψε και το χρώμα. Βρήκαμε μαζί το χρώμα μας και το δρόμο να βγούμε από την πόρτα και ας μας έδωσαν εκ νέου ραντεβού…

Βρήκαμε και το μπλε μας αυτοκινητάκι και ξεκινήσαμε να προλάβουμε το ραντεβού έξι με επτά, ιδιαίτερο ραντεβού, Ζζ και το ρήμα «φορώ», και εγώ δεν πρόλαβα να αλλάξω που ήθελα να φορέσω κάτι πιο βραδινό για το ραντεβού μας. Άλλαξες εσύ για μένα, τα λάικ και τα μηνύματα κελαηδούσαν την επέτειο μας. Είναι κάποιοι φίλοι μας που πραγματικά ξέρουν σε τι κόσμο ζούμε εδώ και Σαράντα τρία χρόνια.

Ρεστοράν Ιταλικό με «Φέρτε το κρασί σας», φαντάζομαι δεν το ξέρατε, το ξέραμε αλλά το ξεχάσαμε ή δεν του δώσαμε σημασία γιατί κατά βάση άλλο μας μεθάει στη ζωή, όμως για πες μας σπιρτόζα Ιταλίδα … έχει κάβα λίγο πιο κείθε κύριε, με τα πόδια δύο βήματα. Διαβάζεις το βλέμμα μου, το κορίτσι θέλει κρασί και μέχρι να καταφέρω να διαβάσω τον κατάλογο, τα κολονάτα αρχίζουν να χορεύουν στον ρυθμό των 43

Απόλαυση η στιγμή που ανακαλύπτουμε μια αγαπημένη γεύση όπως το ζεστό ψωμάκι ή μια ηδονική γεύση όπως τα πορτομπέλο,

νηστικό αρκούδι δε χορεύει στον ρυθμό της παράδοσης, που μας θέλει πάντα αυτή τη μέρα να σκαλίζουμε αυτό που έχουμε, αυτό που φτιάξαμε χρόνο με χρόνο, εμπειρία με εμπειρία, αποχωρισμό ονείρων, χαρά με χαρά, απότομη με απότομη στροφή και ευτυχισμένες ευθείες. Μετά τις ιταλική πάστα, το κρασί που τελειώνει, τις ματιές μας, πάμε για το αγαπημένο μας σπορ αυτό του σκαλίσματος. Δύσκολα να πέσει από τη νούμερο ένα θέση η βροχή της Αναβύσσου, δύσκολα θα πέσει από τη νούμερο ένα όμως και η στιγμή που δονούσαμε όλο το αεροδρόμιο με την αγκαλιά μας, όπως και τόσες άλλες κάθε μία στην κατηγορία της. Κάπως έτσι μετά τις λαιμουδιές ήρθαν οι μαγουλίθρες-δες όχι δες- και τώρα βαδίζουμε γρήγορα στις πισώπλατες, ύπουλες, τρομαχτικές αγκαλιές. Λατρεύω τους απολογισμούς μας… ρε συ θέλω να το βλέπω έτσι ως παραμύθι ή το ζω πραγματικά! Θα το αδειάσω το μπουκάλι το κρασί, αντέχουμε.

Κάνει κρύο όσο και να πεις κάνει κρύο, μας ζεσταίνει το τσιγάρο μέσα στο αυτοκίνητο, όπως και το γέλιο μας στο πάτα το ποουζ γιατί έχω μια ιδέα πήγαινε να μας φέρεις… Δεν ξέχασα να αναφέρω την κρέμα καραμελέ που φάγαμε, ήταν το ίδιο φίνα και γλυκιά με τη διαπίστωση πως το τεσσαρακοστό τρίτο έτος, που προστέθηκε στη γνωριμίας μας, αναβάθμισε τη σχέση μας. Γράφω και αυτό το τελευταίο, αυτό που θέλω να εξερευνήσω, μετά το ανεξερεύνητο της ίδιας σκέψης και έκφρασης λόγου το ίδιο δευτερόλεπτο…. τι έλεγα ..

α ναι .. θέλω να εξερευνήσω τον τρόπο που κοιμόμαστε και ξυπνάμε μαζί … έχει αρχίσει να γίνεται σαν ένας εγκέφαλος να δίνει εντολή σε δύο σώματα…. αυτό και αν είναι αναβάθμιση!

Advertisement