T2 ο εξωγήινος

Όταν αναβοσβήνει ο κέρσορας , λίγο πριν ξεκινήσει η αυθόρμητη ροή, ανακαλύπτω πως θέλω να σου γράψω πολλά. Δεν θέλω να με καταλάβεις, δεν θέλω να υπαγορέψω στα πλήκτρα όλες τις εξετάσεις, τα αποτελέσματα τις αποφάσεις. Δεν είναι τα στοιχεία που θέλω να θυμάμαι … ωχ γιατί δεν δουλεύει ο ορθογράφος;;;; Αναγνωρίζω ένα σωρό λάθη, κάποια κύτταρα που χάνουν κάποιο γράμμα από την ακριβή τους διεύθυνση …. μάλλον επανήλθε…

Σε νέα πίστα λοιπόν, μετά από ανάκριση που μας δίνει το όνομά σου.Τ2. Χωμένος μέσα στη μάζα, δεν ξέρεις Τ2 τι κάνεις, πώς να συμπεριφερθείς, η τοξικότητα σού έχει αφαιρέσει λογική και την ταυτότητα σου, την αποστολή σου. Μεταλλάχτηκες από ανθρώπινο κύτταρο σε ένα εχθρικό κύτταρο … εξωγήινος λοιπόν … Είσαι επιθετικός, με επεκτατικές τάσεις, κυρίως όμως αυτοκαταστροφικός. Κατακτάς για αυτοκαταστροφή

Για τον τύπο σου η απόφαση είναι επώδυνη, απαιτεί θυσία και προσπάθεια…

Βλακείες, τίποτε από αυτά δεν αποτελεί λύση ή σωστή λύση χαχαχα έχω γράψει και έχω σβήσει ένα σωρό σκέψεις. Τις γράφω και μετά βλέπω μια μεγάλη ή μικρή τρύπα που μπάζει ή μια σκάλα που οδηγεί σε άλλη σκέψη. Δεν υπάρχουν λοιπόν στεγανά. Είμαι μια σπατάλη. Κοιτάζω τη ζωή μου μέχρι σήμερα και δεν μπορώ να βρω λάθος και σωστές επιλογές, βρίσκω μόνο εμπειρίες. Είμαι μία εμπειρία, αν διαβάσω σε βιβλία, σε εγκυκλοπαίδειες, φιλοσοφίες, επιστήμες υπάρχουν ένα σωρό γνώσεις, μαθηματικές ακρίβειες και θεωρήματα, με γοητεύουν αλλά τις ξεχνώ… δεν είναι δικές μου, είναι δανεικές.

Όμως λέγω όμως, αν τις ζήσω, γίνονται δικές μου… Έχασα πολλές ευκαιρίες να αποκτήσω την εμπειρία, κέρδισα όμως και πολλές, επιλέγοντας. Εμπειρίες – Επιλογές λοιπόν. Γελάω, φαινομενικά είμαι γεμάτη επιλογές στη ζωή μου, όμως η ουσιαστική επιλογή είναι μία, να δέσω τη ζωή μου με τη ζωή του παλιού μου παλτού. Συμπρωταγωνίστρια σε ένα έργο, μια ζωή διπλανής πόρτας… μια ιστορία αγάπης, τι πιο απλό

Ο άνθρωπος στο σαλονάκι και πάλι λοιπόν σε νέα πίστα, νέες εμπειρίες, νέες γνώσεις. Και πάλι γελάω, γιατί όσες εμπειρίες και αν γεμίζει ο εγκέφαλος οι γνώσεις που αποκτά δεν αποθηκεύονται σε αυτόν. Συγγνώμη που στο λέω ξανθέ μου εγκέφαλε αλλά είσαι μια τεχνητή νοημοσύνη, είμαι εγώ που σου δίνω όλα τα στοιχεία, εσύ είσαι καλοκαρδισμένα απλά κύτταρα, κύτταρα που όσο και αν το προσπαθείς να τους επιβληθείς, τρελαίνονται, σβήνουν πεθαίνουν από την πρώτη στιγμή που δημιουργήθηκες. Και ενώ εσύ προσπαθείς να βάλεις μία τάξη στο εργοστάσιο του σώματος, του σύμπαντος, με καινοτόμες στρατηγικές, η αλήθεια, αυτή που τόσο απεγνωσμένα ζητάς μέσα από κάθε εμπειρία, αγώνες, επιτεύγματα αποθηκεύεται ως διαφάνεια, αόρατη, στην ψυχή μου, ως δίδαγμα. Η αλήθεια είναι μία, είναι δίδαγμα.

… εμπειρίες…

να σου πω κάτι άσχετο; Ένας πατέρας μου είπε: Κυρία Μάνια, ούτε να το συζητάτε, κανένα πρόβλημα, έχω ακούσει για εσάς τα καλύτερα λόγια από πέντε τελείως διαφορετικούς ανθρώπους, το όνομά σας είναι χρυσός.

…και κοκκίνισα, κοκκίνισα γιατί δεν κατάλαβα πως έγινε ακριβώς, εγώ μόνο έπαιζα, αγαπούσα, γελούσα, έκανα πειράματα… Μάθαινα και ξανά και ξανά έμενα στην ίδια τάξη… να παίζω, να αγαπώ, να κλαίω, να γελώ ….. Κοκκίνισα γιατί ένιωσα υπερηφάνεια … και τη ματαιοδοξία …

τέλος του άσχετου

Στη συλλογή φέρνω λίγες φωτογραφίες, από την τελευταία μας μονοήμερη βόλτα… πριν την τραγική είδηση του σιδηροδρομικού δυστυχήματος, που έγινε πρώτη είδηση στα καναδικά μέσα ενημέρωσης και ακόμη είναι σε εξέλιξη.

Μια ανάσα η ζωή απρόβλεπτη…

Μια πίστα χιονοδρομικού κέντρου

μια φωτιά

ένα λουλούδι

μια αμβροσία

ένα σημείο συνάντησης…

ένα ηλιοβασίλεμα

Καληνύχτα Μορεάλη μου…

Ποιος έχει τη δύναμη…

Να κάνω μια ακόμα δουλειά, για το σπίτι, για τις άλλες δραστηριότητές μου ή να απολαύσω τα δακτυλάκια μου που προσπαθούν να φυλακίσουν σε λέξεις όλα έχουν συμβεί τις προηγούμενες μέρες.

Θα προσπαθήσω να τα κάνω όλα παράλληλα χαχαχα πολυεργαλείο … χαχαχαχα

Η επέμβαση, αυτή η μικρή και αθώα μιας ημέρας, έγινε την προηγούμενη Παρασκευή, με επιτυχία. Μας έστειλαν σπίτι με ένα σωρό οδηγίες. Μας γέμισαν με ένα σωρό αν και αν και αν … τότε θα πρέπει επιστρέψετε στα επείγοντα του νοσοκομείου… το εφιαλτικό ήταν πως συμπλήρωναν «…καλό θα είναι να τα αποφύγετε όμως» Σωστά αυτή η φράση δεν είναι και τόσο εφιαλτική, όμως την έχουμε ζήσει στην πράξη, πραγματικά τα επείγοντα ειδικά στα νοσοκομεία του Μοντρεάλ είναι φρίκη! Έτσι ξεκίνησε ένας μικρός αγώνας… ένας αγώνας που αν και κάποιες στιγμές το Σάββατο μας έφτασε στα άκρα, τελικά όλα πάνε καλά, τουλάχιστον μέχρι την Τετάρτη που θα ξαναπάμε για να βγάλουν το στεντ. Μη με ρωτάς τι είναι το στεντ μικρή μου Ξανθιά Θεά, μη με ρωτάς από που θα του το βγάλουν .. είναι ουρολογικά θέματα αυτά… Από κει και πέρα, βιου όψη και για αυτό … θα ξεκινήσει η σχετική και νέα ανάκρισουλα.

Έχω ένα μικρό θυμό με το «από πού κρατά η σκούφια σου» κάτι σαν ιερά εξέταση και ξαφνικούς ξεριζωμούς που συνιστούν οι χειρουργοί … Ευτυχώς, οι κάθε είδους γιατροί, είναι απλά δικηγόροι. Και αν ψάχνουν αφορμές για να αρχίσουν μια δίκη … σιγουράκι δεν έχουν καμιά απολύτως δύναμη στις αποφάσεις.

Στη ζωής του το παλιό παλτό έχει πάρει αποφάσεις σε δίκες, ως εισαγγελέας και πρόεδρος, αρκετές φορές. Βοηθός με κοφτερή ματιά κάπου βολοδέρνω και εγώ. Και το θέμα μου σε όσα προσπαθώ να γράψω δεν είναι για αυτή την παραπάνω περίπτωση, που δεν ξέρουμε ακόμα αν θα πάμε σε δίκη.

Το θέμα μου είναι μια υπόθεση που έχει αρχίσει από το 2010-11 με διάφορα δικαστήρια και αποφάσεις, και τώρα σα να ζητά οριστική απόφαση κατά τον Σεπτέμβριο. Η εμπειρία στο παιχνίδι που λέγεται «γάτα με ποντίκι» μετράει πολύ περισσότερα χρόνια, συγκεκριμένα από το 1993. Φυσικά και υπάρχουν εχθροί της εμπειρίας, όπως η κουράση … Ξέρω βέβαια πολύ καλά τη δύναμη που ονομάζεται Ψυχικό σθένος, και σε βγάζει από τη φρίκη, την παράνοια Μια δύναμη που οδηγεί στην ευλογία της ευτυχίας και που εκφράζεται με κάθε μικρό, αστείο, κωμικό, σε βλέμματα, σε αγγίγματα, σε παιχνίδια, σε ξόρκια…σε δύο χείλη κολλημένα, σε δύο μέτωπα πάντα πάντα ενωμένα… χιχιχι

Το είχα ανάγκη να γράψω ασυνάρτητα .. Αυτάααα, και ότι κατάλαβες κατάλαβες…

Η πρώτη του 2023 :)

Αύριο ξεκινώ το σχολείο.Επιστροφή στα σποράκια μου Θα πρέπει να ξανακερδίσω το ενδιαφέρον τους γιατί και αυτά όπως και εγώ μετά από τις ημέρες ξενοιασιάς, με φίλους, με μονοήμερες εξορμήσεις, με λιχουδιές, με με με άντε να με ξαναβάλεις στις καθημερινές υποχρεώσεις.

Αύριο θα πάμε στη Νεράιδα της Λίμνης κατά κόσμον Μαίρη. Μαζεύει κάθε παραμονή Χριστουγέννων στενούς φίλους και συγγενείς για ρεβεγιόν, όλα από τα χεράκια της. Όμως ο κοβιντ της αλλάξε τα σχέδια, μια μέρα πριν… έτσι το μετέθεσε για αύριο τις 7 Ιανουαρίου, ευτυχώς που με πήρε τηλέφωνο το είχα ξεχάσει.

Πήρα αρκετά δώρα από τους γονείς, όχι όσα θα έπρεπε… πολλές απουσίες των παιδιών την τελευταία σχολική μέρα. Εμ βέβαια αφού κάναμε τη γιορτή ένα Σάββατο πριν κλείσουμε, οι περισσότεροι γονείς δεν τα έφεραν το επόμενο Σάββατο, ήταν και άσχημος ο καιρός… τέλος πάντων …

Πήραμε και από ένα όμορφο δώρο από την Πασχαλίτσα μου. Η κάρτα που το συνόδευε ήταν όλα τα λεφτά. ¨ Όλα τα λεφτά ήταν και που βρέθηκα στο στούντιο, στο αγαπημένο μου πιλοτήριο. Ένιωσα τόσο όμορφα και ερωτικά, έρωτας ραδιοφώνου είναι αυτός, νομίζω πως το μικρόβιο ξύπνησε. Κάνω σκέψεις μήπως αλλάξω την καθημερινότητα μου, προσθέτοντας μια νέα υποχρέωση, να πετάω στα σύννεφα και να χαϊδεύω αυτάκια πάλι χιχιχι. Και μόνο που το αναφέρω εδώ στο ημερολόγιο μου μού δημιουργεί την υποχρέωση να το κυνηγήσω και ότι γίνει … λίγο νερό στο κρασί μου, λίγο περασμένα ξεχασμένα, λίγο ένα χαμόγελο, και ίσως κάνω μια επίσημη επίσκεψη στα γραφεία ..

Το Χριστουγεννιάτικο ρεβεγιόν μας στο σπίτι ήταν ζεστό, μέχρι και κεράκια ανάψαμε 🙂

Στα όμορφα δώρα βάζω την κατασκευή της βασιλόπιτας. Έτσι και αλλιώς όταν είμαστε μαζί στην κουζίνα είναι σα να κινηματογραφείτε ως ντοκιμαντέρ η μορφή της σχέσης μας. Κέικ φέτος, με συντροφιά τις συμβουλές της βίβλου

με διάφορα μέσα …

Βάζω επίσης το Πρωτοχρονιάτικο Ρεβεγιόν στα δώρα. Ήταν όμορφο, παρόλο που δεν κάναμε αλλαγή του χρόνου σε κάποιο φιλικό σπίτι ή στο δικό μας… τι ωραία που ήταν στον Αγιο Στέφανο… τι έλεγα α ναι, φέτος πήγαμε σε ένα ρεβεγιόν που οργανώθηκε στη Νότια Ακτή και βρεθήκαμε σε ένα τραπέζι 10 ατόμων, όλοι φίλοι από μικρά παιδιά, ελληνοκαναδεζάκια! Φυσικά και το ευχαριστηθήκαμε, γιατί ειδικά όταν ξέρεις από τραγούδια και σου τυχαίνει αυτός ο ντι τζει πρέπει να έχεις υπέροχη ψυχολογία, που δεν μπορεί να την αγγίξει τίποτε και σε οδηγεί στην πίστα ξανά και ξανά. Είχαμε καιρό να χορέψουμε !!!

Α ναι και έφαγα και την πρώτη τούμπα της χρονιάς Τόσα χρόνια στον Καναδά τολμώ να πω πως κάτι έχω μάθει από περπάτημα σε χιόνι ή παγωμένο χιόνι ή και πάγο μη σου πω… αλλά… φαίνεται πως δεν έχω μάθει από ισορροπία σε μια αίθουσα που είναι γεμάτη γυαλιστερα κομφετί … έτσι λίγο πριν την έξοδο από την αίθουσα, και καθώς το παλιό μου παλτό απομακρύνθηκε από το πλάι μου για να πάει να πάρει το παλτό του, απλά τον φώναξα δυνατά. Γύρισε, δεν με είδε στο οπτικό του ορίζοντα και κοίταξε στο πάτωμα για να πάθει εκείνος το πρώτο σοκ … Ολα καλά όμως…

Επίσης, και το κοπή τη πιτα ήταν ωραίο γιατί συνδεθήκαμε με Ελλάδα και τα ανήψια μας,…

Αφήνω για το τέλος μερικές φωτογραφίες από την εκδρομή μας στην Οττάβα από χιονισμένα τοπία, από τις βόλτες μας και μερικές γουρουνιές άλλες.

Από Αύριο λοιπόν σχολείο, σπίτι χωρίς φωτάκια, επέτειος, μια μικροεπέμβαση, νέα ενδιαφέροντα …

Καληνύχτα

Ετήσιος απολογισμός ευγνωμοσύνης

Η Μαρίνα μας του »Εκεί που ερωτεύομαι τη ζωή» είπε να παίξει σε μια παιδική χαρά, μαζευτήκαμε αρκετά παιδάκια γύρω της και μας έδωσε τους κανόνες. Η λέξη που το χαρακτηρίζει είναι αμεσότητα Γιατί η Μαρίνα στο τέλος κάθε μα κάθε μήνα μας έστελνε μια υπενθύμιση που προσωπικά με έκανε να χαμογελώ και να νιώθω τη ζεστασιά της σκέψης της και τη φροντίδα της. Με θυμάμαι όλους αυτούς τους μήνες, κάθε τέλος του μήνα να συμπληρώνω το πως ένιωσα, ίσως αν έγραφα σήμερα για τον κάθε μήνα να ήμουν αχμμ κάπως πιο αποστασιοποιημένη

Έτσι λοιπόν για ένα πράγμα για το οποίο ένιωσα ευγνωμοσύνη είναι η φροντίδα της Μαρίνας βασικά σε ό,τι αναλαμβάνει. Απολογισμός των μηνών του 2022! »Ετήσιος απολογισμός Ευγνωμοσύνης» λοιπόν και η δική μου συμμετοχή ακολουθεί. 🙂

Ιανουάριο​ς

Η λέξη που χαρακτήρισε τον Ιανουάριο είναι: Ευχαριστώ
Γιατί: 42 χρόνια διατηρείται ένας δυνατός έρωτας, μια μοναδική φιλία και μια υπέροχη σχέση ζωής συντροφιάς
Ένα πράγμα για το οποίο ένιωσα ευγνώμων τον Ιανουάριο είναι: Πως γιορτάσαμε και φέτος μαζί την επέτειο μας, η αξία του μαζί

Φεβρουάρι​ος

Η λέξη που χαρακτήρισε τον Φεβρουάριο είναι: προσπάθεια
Γιατί: πραγματικά προσπάθησα να ξεπεράσω τον εαυτό μου,
Ένα πράγμα για το οποίο ένιωσα ευγνώμων τον Φεβρουάριο είναι: Η αξία μιας καλής ομάδας, ενός επικοινωνιακού αρχηγού, και η βοήθεια των μελών.

Μάρτιος

Η λέξη που χαρακτήρισε τον Μάρτιο είναι: Άνοιξη
Γιατί: Η άνοιξη συμβολίζει την αναγέννηση στο κορμί, την αναθεώρηση, τη μελισσούλα που πετά από λουλούδι σε λουλούδι
Ένα πράγμα για το οποίο ένιωσα ευγνώμων τον Μάρτιο είναι: Η αξία των φυσικών αναγκών μας. Ο τρόπος που με ξέχασαν (ίσως έβαλε το χεράκι της και η μαλούμα από ψηλά) οι μεγάλες κρίσεις άγχους.

Απρίλιος

Η λέξη που χαρακτήρισε τον Απρίλιο είναι: Είναι φράση, συγκεκριμένα «Κύττα τι γίνεται παραέξω»
Γιατί: Τα μικρά ή μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε δημιουργούν προσωρινή τύφλωση. Βγήκα έξω από τον μικρόκοσμό μου, ένιωσα πόσο ομαλή είναι η ζωή μου αυτό το διάστημα, και κατάφερα να αναπτύξω περισσότερο τη φιλία.
Ένα πράγμα για το οποίο ένιωσα ευγνώμων τον Απρίλιο είναι: Η χαρά της φιλίας

Μάιος

Η λέξη που χαρακτήρισε τον Μάιο είναι: Αποχαιρετισμός
Γιατί: Γιατί ως δασκαλίτσα στα Σαββατιανά σχολεία είχα τη χαρά και το δημιουργικό άγχος της τελετής αποφοίτησης. Τα πτυχία τους με σωστά και όμορφα γραμμένο το όνομά τους, τις πρόβες των παιδιών με τραγούδια και ποιήματα το ψυχαγωγικό μέρος της γιορτής, και γενικά την οργάνωση και εκτέλεση αυτού που με μια φράση λέμε «τελευταία μέρα στο σχολείο, αποχαιρετισμός»
Ένα πράγμα για το οποίο ένιωσα ευγνώμων τον Μάιο είναι: Είναι η έντονη στιγμή και τα άπειρα συναισθήματά που ένιωσα στην ομιλία της παρουσίασης μου στους γονείς. Η ευκαιρία που μου δόθηκε να τους κάνω χαρούμενους, περήφανους, συγκινημένους για την πρόοδο των παιδιών τους.

Ιούνιος 

Η λέξη που χαρακτήρισε τον Ιούνιο είναι: Ικανότητες
Γιατί: Ορισμένες φορές είναι σημαντικό να κοιτάμε τα επιτεύγματά μας και να νιώθουμε πόσο ικανοί είμαστε.
Ένα πράγμα για το οποίο ένιωσα ευγνώμων τον Ιούνιο είναι: Πως ένιωσα πως τα κατάφερα. Τον Ιούνιο ξεκίνησα για πρώτη φορά να παραδίδω ιδιαίτερα μαθήματα ελληνικών σε ένα κοριτσάκι 6 χρονών. Στον τέλος του μήνα ένιωσα υπερήφανη για την ικανότητά μου, τη μεταδοτικότητά μου. Ξ μικρή τα πηγαίνει θαυμάσια και αυτό μου δίνει τρομερή δύναμη.

Ιούλιος

Η λέξη που χαρακτήρισε τον Ιούλιο είναι: Φρένο
Γιατί: Είναι δύσκολο να βάλεις τον εγωισμό σου στο σκαμνί αλλά κάποια στιγμή σου χτυπούν καμπανάκια. Δεν μπορείς να τα καταφέρεις όλα, όσο πολυεργαλείο και αν είσαι. Αν αφήσει το πείσμα του εγωισμού σου, αν σε πιέζει έντονα να πετύχεις σε έναν τομέα, ο εγκέφαλος καίγεται και το νευρικό σύστημα πανικοβάλλεται.
Ένα πράγμα για το οποίο ένιωσα ευγνώμων τον Ιούλιο είναι: Η κατανόηση από ανθρώπους που με αγαπούν και με πιστεύουν.

Αύγουστος

Η λέξη που χαρακτήρισε τον Αύγουστο είναι:  Στα αναμμένα κάρβουνα
Γιατί: Θα γίνει δεν θα γίνει το ταξίδι στην Ελλάδα. Μια από τη μια ψηνόμασταν και μια από την άλλη πέρα δώθε Θα πάει μόνος ή θα πάμε μαζί. Παντού απαγορευτικά που στο παραπέντε άναβαν την ελπίδα του ταξιδιού.
Ένα πράγμα για το οποίο ένιωσα ευγνώμων τον Αύγουστο είναι: Η άσχετη χαρά που πήρα από τη Νόρα. Πέρασε στο πανεπιστήμιο με την υψηλότερη βαθμολογία και μου χάρισε τη χαρά του γονέα και ας είναι ανιψιά μου.

Σεπτέμβριος

Η λέξη που χαρακτήρισε τον Σεπτέμβριο είναι: Οικογένεια
Γιατί: Καταφέραμε να ταξιδέψουμε στην Ελλάδα. Για τρεις εβδομάδες νιώσαμε την ελληνική δική μας οικογένεια
Ένα πράγμα για το οποίο ένιωσα ευγνώμων τον Σεπτέμβριο είναι:  Η προετοιμασία του γάμου της ανιψιάς μου, η συγκινήσεις που ένιωσα και τα δάκρυα χαράς, το κέικ βουτηγμένο στο κρύο γάλα, το μοχίτο .

Οκτώβριος

Η λέξη που χαρακτήρισε τον Οκτώβριο είναι: Υπομονή
Γιατί: Είναι ορισμένες βλακείες, χαζά θεματάκια υγείας το ένα όμως αμέσως μετά το άλλο, που ενώ ξέρεις πως είναι περαστικά σου δημιουργούν ένα εκνευρισμό χωρίς προηγούμενο και νιώθεις τις αποθήκες της υπομονής σου να αδειάζουν λες και πέρασε ο λευκός σίφουνας άζαξ (που έλεγε και μια διαφήμιση παλιά)
Ένα πράγμα για το οποίο ένιωσα ευγνώμων τον Οκτώβριο είναι: Ε φυσικά το παλιό παλτό, που παρόλο που δεν το έχει με την υπομονή όχι μόνο εξοπλίστηκε εκείνος αλλά μου πρόσφερε και μένα

Νοέμβριος

Η λέξη που χαρακτήρισε τον Νοέμβριο είναι: Γενέθλια
Γιατί: οι δύο δικοί μου άνθρωποι είναι στη ζωή και νιώθω αυτό το μήνα κάθε χρόνο μεγάλη ευγνωμοσύνη
Ένα πράγμα για το οποίο ένιωσα ευγνώμων τον Νοέμβριο είναι: Για την αδελφή μου, μια εξαιρετική μητέρα. Η ανιψιά μου πήρε με το σπαθί της υποτροφία όλων των σπουδών της στο Λονδίνο για τη Νομική.

Δεκέμβριος

Η λέξη που χαρακτήρισε τον Δεκέμβριο είναι: Θαυμασμός
Γιατί: Για το παλιό μου παλτό και τον τρόπο που αντιμετωπίζει την κάθε δυσκολία, για τις θεραπευτικές ιδιότητες της αγκαλιάς, για την τελευταία στιγμή που κάτι πάντα όμορφο μου προσφέρει η ζωή. Για τα σποράκια που έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους στη Χριστουγεννιάτικη γιορτή, για τη ζυγαριά που δεν κάνει τα στραβά μάτια και μου ρίχνει κατάμουτρα τις γουρουνιές μου
Ένα πράγμα για το οποίο ένιωσα ευγνώμων τον Δεκέμβριο είναι: …. όλα καλά 🙂

Λατρεμένος 🙂

Με προβληματίζει κάτι

Με προβληματίζει κάτι αυτόν τον καιρό…

τι?

ο χρόνος …

ωχ θα έχουμε πολυλογία, ξέρεις καμιά φορά νοσταλγώ τότε που απλά ερχόσουν στο εξοχικό μου και μου έφερνες ένα τραγούδι, άντε και τους στίχους του…

Σε παρακαλώ, κάτσε να σου πω γιατί Να…. Πότε άνοιξαν τα σχολεία, πότε γιορτάσαμε την 28η και πως έχω ξεκινήσει να οργανώνω τη Χριστουγεννιάτικη γιορτή, ακόμα δεν το έχω συνειδητοποιήσει.

Τα σποράκια μου τα γνώρισα την επόμενη της επιστροφής μου από την Ελλάδα. Η κυρία Μάνια, γνωστή στους γονείς της ελληνικής παροικίας, κάτι σαν τη δασκάλα του χωριού, καλωσόρισε 21 σποράκια. Οι γονείς μου χάρισαν το πιο όμορφο χαμόγελό τους κατά την πρώτη παραλαβή των παιδιών. Αργότερα διαπίστωσα πως ήταν όλοι μιλημένοι από γνωστούς, συγγενείς ή φίλους που παλαιότερα μου είχαν εμπιστευτεί τα παιδιά τους. χαχαχαα καλύτερα να σου βγει το μάτι πάρα το όνομα. Έτσι όλοι ξέρουν πως η κυρία Μάνια μένει κάθε χρόνο στην ίδια τάξη, στο νηπιαγωγείο … Αυτός ο ρόλος τη νηπιαγωγείου ταιριάζει γάντι στη μικρή ξανθιά θεά, που διψά για αγάπη και αποδοχή. Χρόνια έρχονται και φεύγουν και κάθε χρόνο, συναντά μαθητές της που όλο και μεγαλώνουν και βγάζουν ρίζες και αν και πάντα χαμογελούν και χαιρετούν με τα χρόνια το χαμόγελό τους γίνεται όλο και πιο ντροπαλό…. Χρόνος το κρατώ ως λέξη

Ο μόνος που στην αρχή μου έφερε αντίσταση ήταν ο Δημήτρης. Για κάποιο λόγο δεν ήθελε να φύγει από την αγκαλιά της μαμάς του. Ψέματα, για κάποιο λόγο δεν ήθελε η μαμα να τον αφήσει από την αγκαλιά της. Δοκίμασα τα πάντα, και όταν πήρα τη συγκατάθεση του πατέρα, απλά τράβηξα τον Δημήτρη μέσα στην τάξη και έκλεισα την πόρτα. Βία … σκίζεται η καρδιά μου όταν το κάνω αυτό, νιώθω άγριο θηρίο…. Ευτυχώς, με τον Δημήτρη φτιάξαμε τη σχέση μας μέσα σε 1 λεπτό… και η υπόλοιπη μέρα κύλησε όμορφα …. 21 σποράκια…. 4 Προνήπιο: Μαρία-Εύα, Αντώνης, Πάνος Γιάννης Λουκάς, 17 νηπιαγωγείο. Έξι παλιοσειρά από πέρσι, Γεώργιος, Μιχάλης, Έλλα, Ηλέκτρα, Θάλεια, Απόλλωνας και Παναγιώτης, Αλέξανδρος, Τζέισον, Θωμάς, Πηνελόπη, Ζωή, Τζέννα, Βικτωρία, Δημήτρης, Ματθαίος. Πρώτη αποστολή να γελάσουν με τον Ιπποπόταμο, δεύτερη να μάθουμε τα ονόματά τους… και το τρένο ξεκίνησε για μια ακόμη χρονιά. Ευτυχώς, φέτος έχω πάλι βοηθό την Κωνσταντίνα που είναι φοβερή.

Δεν τα έχω χαρεί φέτος τα σποράκια μου ακόμα, καθώς αναγκάστηκα να λείψω δύο Σάββατα. Είμαστε λίγο, τρέχα να προλάβουμε…. η χρονιά δεν έχει πάει όπως την είχα οργανώσει. Νιώθω πως ακόμα δεν έχουμε δεθεί ως ομάδα. Αυτό το Σάββατο βέβαια θα πάμε την πρώτη μας εκδρομή! Το άγχος μου χτυπά κόκκινο, και με ντροπή και μετάνοια θέλω να ζητήσω συγγνώμη από όλους τους δασκάλους και καθηγητές μου… Δεν τους έφτανε η μεγάλη ευθύνη της ζωής μας, είχαν να κυνηγούν και εμάς, που σε κάθε εκδρομή σαν λυσσασμένα σκαρώναμε ότι δεν μπορεί να συλλάβει ο ανθρώπινος νους.

Φυσικά, μπορώ εύκολα να σκεφτώ πως το άγχος και η ευθύνη για το Σάββατο με κάνουν να τα βάζω με τον χρόνο χαχαχα

Αλλά (ωχ πολυλογία, άντε λέγε)

Ο Χρόνος… τα τελευταία χρόνια, κάτι η επιδημία, κάτι που μπήκα στην δεύτερη πενταετία των 50, κάτι ο καθρέφτης, κάτι που ακόμα περνά η μπογιά μου, κάτι που αρχίζει να αντιστέκεται το κορμί μου σε καταχρήσεις, κάτι από δω κάτι από κει… κάτι που έχω χάσει διάφορες σταθερές μου, (αυγά και τα πασχάλια κοινώς) … τι έλεγα ναι … Καταλήγω πως ο χρόνος είναι άνθρωπος. Τις περισσότερες φορές, σκληρός, ηγετικός, βιαστής, ψυχρός δολοφόνος δάσκαλος, άλλες φορές φτωχός, ρακένδυτος, ψυχασθενής, καταθλιπτικός, άλλες φορές ψεύτης, υποκριτής, αλαζόνας, ειρωνικός, δυστυχισμένος, άλλες πάλι συντροφικός, φίλος, υπομονετικός, συγκαταβατικός, και κάποιες φορές άτακτος, μικρό παιδί, που το κυνηγάς για να τον φτάσεις, που τον παρακαλείς να παίξει μαζί σου, να σου δώσει σημασία….

…… σκοπεύεις κάπου να καταλήξεις? ή θα λιώσουμε στην πολυλογία σου!

Να σου πω, δικό μου είσαι ότι θέλω σε κάνω, εγώ εγώ σε έχω βαφτίσει «αυτό»

Καλά, λέγε…

Τι έλεγα, τέλος πάντων ήθελα να μακρηγορήσω και άλλο αλλά θα ολοκληρώσω … Ως ξανθιά και ως θεά βεβαίως βεβαίως, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως τις φορές που πραγματικά τον έχω χεσμένο τον χρόνο, είναι όταν φτάνω σε έναν οργασμό (οποιασδήποτε μορφής). Αυτή η ιδιαίτερη ψυχοσωματική κατάσταση εκμηδενίζει τον χρόνο, βασικά, δεν έχει καμιά πρόθεση να τον ανταγωνιστεί ένα απλό ρουα ματ πριν αρχίσει καν το παιχνίδι. Ο οργασμός απλά δεν τον υπολογίζει καν ως αντίπαλο. Θα μπορούσα να πω, πάντα ως θεά ομιλούμενη, πως ο οργασμός είναι θεός κάτι που πότε μα ποτέ δεν πρόκειται να πετύχει ο χρόνος.

Έτσι, τώρα που το σκέφτομαι, ο χρόνος είναι ένας απλός υπάνθρωπος, που έχει ένα σωρό χαρακτηριστικά του ανθρώπου, εκτός από την ικανότητα να κοιτά ψηλά….

Δεν ξέρω τι σε έπιασε και κουρεύεις του αμπέλου τη φιλοσοφία.

Ε να, στο είπα στην αρχή, γλιστρά απ τα χέρια μου… και φοβάμαι πως είναι στιγμές που δεν με νοιάζει καν, και μετά σα να μετανιώνω και να με νοιάζει πολύ …

Να κοιτάξεις τα ορμονικά σου σε παρακαλώ χαχαχαχα

Μπα, δεν έχω σκοπό να σταματήσω να φτάνω σε οργασμούς.

Όχι δεν να μην φέρεις Σπανουδάκη, θα φέρω εγώ το αγαπημένο μου μελό και πάντα επίκαιρο στο εξοχικό μας.

να θυμηθώ να σου πω και για την Νόρα μας… πήρε και υποτροφία…

Καληνύχτα Μορεάλη μου ….