Να πάρω μια ανάσα

Να πάρεις μια ανάσα, σε αφήνω. Άλλωστε εδώ έρχεσαι πάντα ως ξανθιά θεά για να κρυφτείς και να ξεκουραστείς.

Αλήθεια όταν σου μιλούν τα δάκτυλά μου παίρνει μια ανάσα το μυαλό(?) μου, Όμως το μυαλό (?) δεν πάει και πολύ καλά νομίζω. Σε όσα θέματα κατέχω κυλά γρήγορα, υπάρχει δημιουργικό άγχος.

Τα προβλήματα ξεκινούν όταν δεν ξέρω που πάνε τα 4 … αγριεύει η σκέψη μου και όλο φτιάχνει σενάρια διαχείρισης που σαφώς καταλήγουν σε ανασφάλειες, φόβους, φοβίες … η απλή αποτυχία φαντάζει τέρας έτοιμο να με κατασπαράξει λες και κρίνεται η ζωή μου… Γύρω μου φωνούλες φίλων, αγαπημένων προσώπων, του παλιού μου παλτού… όλες επαναλαμβάνουν το ίδιο εμψυχωτικό μήνυμα «θα τα τα πας μια χαρά, είσαι ικανή κλπ» και έτσι το τέρας γιγαντώνεται….. και ο πανικός χτυπά την πόρτα, μαζί με την αίσθηση πως… έφτασε το τέλος….

Πιο τέλος όμως … απλά μιας αποτυχημένης προσπάθειας. ε και ? ναι αλλά αν πετύχω θα και θα…. αρχίζουν τα όνειρα, αρχίζουν τα σχέδια, αρχίζουν τα σενάρια διαχείρησης φτάνω στο που πάνε τα 4 …. φάλλος κύκλος …

Ένα νέο ξεκίνημα λοιπόν, στο οποίο δεν ξέρω που πάνε τα 4 Όλα ξεκίνησαν όταν χτύπησα την πόρτα της Λεξόκειδης …. και πετάχτηκαν παιχνίδια με λέξεις αγγλικές, ελληνικές, ανθρώποι οργανωμένοι και ένα σωρό άγνωστες διαδρομές…και τεστ οδήγησης σε άλλα κόλπα… Δεν μπορείς όμως σε έναν γέρικο σκύλο να διδάξεις νέα κόλπα

Ένα πράγμα θα σου πω αγαπητό μου εξοχικό: Την Δευτέρα ξεκινώ … ένα μήνα θα τα κάνω σκατά! Το θέμα είναι αν θα καταφέρω (στην εκπαίδευση δεν τα κατάφερα) να το διασκεδάσω, να γίνω ανεύθυνη, χαλαρή… ήρεμη… με όλους μα όσους αγαπώ να μην έχουν καμία μα καμία προσδοκία από μένα … και κυρίως αυτή η πουτάνα η συνταγματάρχης της Στελθ …. που ενώ κατοικεί μέσα μου, δεν την ξέρω καθόλου, ξεροκέφαλη, εγωίστρια, επιμένει να πολεμά και να δίνει διαταγές ακόμα και όταν η μάχη είναι χαμένη….και εδώ φαύλος κύκλος μη σου πω και φαλλός και τρομάξεις….

Σε άλλα νέα έχω πολλά να σου γράψω…

Βόλτες αγαπημένες με το παλιό μου παλτό και μια καινούρια κατάκτηση περίπτερου ναού

Αποφοίτηση των σπορακίων μου 🙂 Τι τράβηξαν όλη τη χρονιά από μένα !!!

Τα σποράκια μου! Αλέξανδρος, Δωροθέα, Νίκος με τα μπλε! Σωκράτης, Λέανδρος, Τζέιμς με τα πράσινα! Το κόκκινο δικό μου παράσημο Τα είδα από κοντά με γέμισαν με δώρα, με αγκάλιασαν !!!

Τι χρονιά και αυτή! Διαφορετική χρονιά, που φέτος μου έμαθε… για να πω την αλήθεια και τι δεν μου έμαθε! Κάθε Σάββατο, σε κάθε μάθημα είχα να πολεμήσω και να νικήσω τον δράκο της ψυχρής οθόνης για να φτάσω, στο χαμόγελο τους, στη δημιουργικότητα τους, στη σκέψη τους και να κερδίσω την προσοχή τους και …το γέλιο τους. Στόχος να αγαπήσουν τα Ελληνικά. Ευτυχώς σε αυτή την προσπάθεια είχα συμμάχους τα ίδια τα παιδιά και την Ελληνική γλώσσα. Δεν ξέρω αν θα με πιστέψει κανείς αλλά τα παιδιά τρελαίνονται να μαθαίνουν ελληνικά. Η ελληνική γλώσσα, με ένα μαγικό τρόπο, ενώνει την ανθρώπινη σκέψη με την καρδιά με σκοπό την Ψυχαγωγία.

Αααα ναι και είχα και μια πληρωμένη απάντηση σε μια γυναίκα που την έχει πάρει η κάτω βόλτα της έπαρσης … Πολλοί πιστεύουν πως οι συναισθηματικοί άνθρωποι όπως εγώ, όσο επιμένουν να λειτουργούν με το συναίσθημα γίνονται όλο και πιο αδύναμοι… Ίσως κάπου έχουν δίκιο… δεν πρέπει όμως ποτέ να υποτιμάμε το ταλέντο τους στο να πετυχαίνουν διάνα ….

Να το βέλος χεχε

«Σε άλλα νέα άρχισε το τρολαρισμα πάλι αυτό που στέλνει ανθρωπους στα νοσοκομεία με άδικα, ανούσια, χυδαία χτυπήματα κάτω από τη μέση. Επικοινωνιακό ξεκατίνιασμα με τοξικό αρνητισμό  και στόχο «ας δημιουργήσουμε ένα χάος εκεί που δεν υπάρχει για να νιώσουμε ρε παιδί μου τη βασιλεία του λιονταριού στο αίμα μας »  τσόκαρα που σέρνονται με πανάκριβες τσάντες που δανείστηκαν ως δήθεν ινφλουενσερ, τρολάρουν για τις επιδείξουν και να κερδίσουν μήπως και καταφέρουν να πουλήσουν κανένα χαϊμαλί»
Το παρόν κείμενο είναι φανταστικό (από κάθε άποψη) τρολάρισμα !!! οποιαδήποτε σχέση με πρόσωπα και γεγονότα είναι εντελώς τυχαία.»

Μόνο που βρήκε ακριβώς το στόχο του, την έπαρση της συγκεκριμένης γυναίκας …

Αυτά … σε αφήνω Μορεάλη μου, σε παρακαλώ κάνε με αναίσθητη με αυτή την νέα προσπάθεια…..

Πως πέρασα το Πάσχα

Κάθε φορά που θέλω να γράψω στο εξοχικό του μυαλού μου και διαβάζω την εντολή «νέο άρθρο» χαμογελώ. Δεν είναι άρθρο, είναι λογάκια, σκέψεις φωτογραφίες και γεγονότα μικρά και μεγάλα της ζωής μου.

Αυτή η εποχή της πανδημίας με γέμισε με άδειες μέρες, μου δίνει όμως και κάποιες νέες εμπειρίες. Τα σποράκια μου μεγάλωσαν. Από την καθαρή Δευτέρα και πέρα έτρεχαν να μου φέρουν ένα ποδαράκι της Κυρά Σαρακοστής Μέχρι πριν το Μεγάλο Σάββατο. Αααα ξέχασα να σου πω πως μαζί με τον τρανό και φοβερό Μάγο φτιάξαμε ένα τέλειο βίντεο … μήπως στα έχω γράψει αυτά; όχι για τα σποράκια έχω καιρό να σου γράψω … να σου πω την αλήθεια δεν έχω και πολύ όρεξη σήμερα να σου γράψω για τα σπορακια. Πάντως γρήγορα ανθίζουν όπως έχουν αρχίσει επιτέλους να πρασινίζουν όλα …

Σήμερα είναι Κυριακή του Πάσχα, Κυριακή της Ανάστασης, Ημέρα της Αγάπης, Λαμπρή.

Χθες τον έβλεπα να φέρνει στο αυτοκίνητο το Άγιο Φως, Θεέ μου πόσο γοητευτικός μέσα στο κουστούμι του… δεν είναι δίκαιο να μην μπορεί κάποιος να νιώσει την Αλήθεια, τη μόνη Αλήθεια που μπορεί να φωτίσει πάντα και ανεξάρτητα από τις συνθήκες., την ώρα, τον τόπο… Όλες οι σκέψεις και τα συναισθήματα μου κλείστηκαν σε αυτή την προσπάθεια του. Φυσούσε ..φυσούσε πολύ … σαν εφιάλτης, σαν δαίμονας της Μεγάλης Τετάρτης που ήθελε να «αρπάξει στον Άδη τους ανθρώπους», … έπαιρνε φως ο μικρός μου… έδινε στην διαδρομή φως όπως δίνεις μια εξέταση,… «να πάρω φως; φοβάμαι μη στο σβήσω», .του είπε η Γεωργία, «πάρε» της είπε … έσβησε και άντε από την αρχή… μέχρι που έφτασε μια ανάσα από το αυτοκίνητο … του έσβησε από τον αέρα που τον περικύκλωνε σαν δολοφονική εμμονή, δηλητηριασμένη … ε και ; όλα είναι μια παραίσθηση, …. Χριστός Ανέστη … στα μάτια του, στα χείλη του στο φιλί του όλο το Φως της Αγάπης.

Χθες η Μαίρη μου είπε πως όλη η οικογένεια πέρασε κορονοϊο, και ας είχαν εμβολιαστεί με την πρώτη δόση. Πήραμε και εμείς την πρώτη δόση. Εκτός από λίγο πόνο στο χέρι, όλα καλά. Στην προσπάθεια να εμβολιάσουν πιο πολλούς, θα καθυστερήσουν την δεύτερη δόση… εμείς έχουμε ραντεβού 20 Ιουλίου …..

Χθες έφτιαξα μια πάρα πολύ νόστιμη μαγειρίτσα με μανιτάρια και ζωμό μοσχαριού.

Ναι μαγειρίτσα τη λέμε γιατί την έφτιαξα το Μεγάλο Σάββατο και τη φάγαμε μετά την Ανάσταση

Την Μεγάλη Πέμπτη τελειώσαμε όλες τις δουλειές, φυσικά και μόνο εκείνος μπορεί να βγάζει με προσοχή ένα ένα τα κόκκινα αυγά από τη βαφή, και πατατάκια με ρίγανη δεν υπάρχουν στο Μόντρεαλ, ευτυχώς άρχισαν να φέρνουν από Ελλάδα, η νοστιμιά τους μοναδική καθώς τα απολάμβανα στο τέλος της ημέρας.

Ξεχωριστή η Μ. Παρασκευή. Είχα ακούσει μικρή στο Στρατόνι μια γιαγιά ξεδοντιασμένη να λέει πως αυτή τη μέρα είμαστε μόνοι, δίχως ελπίδα, απροστάτευτοι και γύρω μας ο θάνατος σίγουρος πως νίκησε. Το απέραντο κενό κατάσταση, όμως η Αλήθεια είναι μέσα μας. Ήρεμοι, αγοράσαμε λίγα λουλούδια και ξεκινήσαμε ένα μικρό ταξίδι για να φτάσαμε όσο πιο κοντά μπορούσαμε στα μνήματα των γονιών μας. Στην διαδρομή προς το Λασίν μιλήσαμε για τον κάθε έναν, ξεχωριστά. Θυμηθήκαμε αστείες, τρυφερές, μητρικές και πατρικές ατάκες. Η φωνή τους αντηχούσε μέσα μας. Φτάσαμε στο Φάρο, στις όχθες του ποταμού … Ο αέρας δυνατός, άλλα το νερό πάντα τον δαμάζει. Ρίξαμε τα λουλούδια στο ποτάμι και με λίγη τύχη θα φτάσουν μέχρι τον Ωκεανό, θα περάσουν στην Μεσόγειο και μετά ένα Αιγαίο δρόμος μέχρι την Αττική. …

έφερα μερικά στο σπίτι, στόλισαν το τραπέζι μας …

αυτάαα.

Σήμερα και πάλι Κυριακή άλλα μια εβδομάδα μετά το πάσχα το δημοσιεύω.. Ακου δημοσιεύω χαχαχαχα

Καληνύχτα Μορεάλη μου

Στολισμένο παλιό Μοντρεάλ

Η μικρή χαρά μου, να βγαίνουμε το Σαββατοκύριακο για καφέ. Απλή διαδικασία, μέσα από το αυτοκίνητο αγοράζουμε καφεδάκι από τον κύριο Τίμωνα Χόρτον, και μετά πάμε και παρκάρουμε κάπου … για να τον απολαύσουμε. Με λίγα λόγια κάνουμε το αυτοκίνητο κινητή καφετέρια και μάλιστα πριβέ.

Και που λες εξοχικό του μυαλού μου, την Κυριακή που μας πέρασε πήγαμε στο κέντρο της Μορεάλης. Η αλήθεια είναι πως δεν μας έκανε εντύπωση ο στολισμός στο κέντρο της πόλης, παρόλο που είχε στολισμένο δέντρο και διάφορα άλλα ….Μας μάγεψε όμως το παλιό Μόντρεαλ. Παλιά κτίρια με σοκάκια στο τότε λιμάνι της πόλης.

Στολισμός ομοιόμορφος, προσεγμένος, ψυχρός αλλά με μια ζεστασιά φινέτσας….

Κρύα νύχτα, χωρίς χιόνι αλλά με έναν αέρα να μας παγώνει τις μυτούλες μας.

Αν και μπορούσαμε να καθίσουμε για λίγο στις ξύλινες πολυθρόνες, παρόλο που καθώς όλα ήταν κλειστά κυκλοφορούσαν λίγοι άνθρωποι έτσι για να περιπλανηθούν… τι γράφω χαχαχαχα ασύντακτο τελείως … τι έλεγα ή τι θέλω να καταγράψω.

Θέλω να καταγράψω τη μικρή μου χαρά. Μου αρέσουν οι διακοσμήσεις, κυρίως οι Χριστουγεννιάτικες. Σπίτια μέσα και έξω, δέντρα, δρόμοι, πλατείες… γίνονται μικρές αφορμές που προσκαλούν διάφορα καλικαντζαράκια για να τα ξεγελάσουν να τα ξελογιάσουν..

Διασκεδάζουν τις εντυπώσεις … βγαίνει ένα επιφώνημα τύπου ααααα και ανάμεσα στο ο και στο ι μπαίνει κρυφά μια αόρατη νότα αναστεναγμού από τα μέσα μας…

Οδηγούσε πέρα δώθε να βρει το σημείο … για να στήσουμε την αυτοκινούμενη καφετέρια μας… Ένα δρομάκι του έκλεισε το μάτι! Απέναντί μας μια ξύλινη εξέδρα με κουπαστή και θέα στο ποτάμι.

Θέλαμε να αγγίξουμε την κουπαστή, να βγάλουμε δύο τρείς βρε παιδί μου φωτογραφίες…

Επιτακτική όμως η ανάγκη για φιλιά, ο μόνος σίγουρος τρόπος να ζεσταθούν χείλη, μυτούλα, μάγουλα ….

ω άρχισε να κουνά ή μήπως μου ζαλίστηκες και έβγαλες αυτή τη ψαγμένη φωτογραφία…

Απόλαυση ο ζεστός καφές λίγο μετά μέσα στο αυτοκίνητο… και τα φιλιά μας για να ζεσταθούμε…

Και να … αυτό που θέλω πω είναι πως καθώς στην επιστροφή έβγαλα αυτή τη φωτογραφία… και ήθελα να πω πως για μια στιγμή νόμιζα πως έβλεπα το Βόρειο Σέλλας …. λες… πες πες λες αυτό εκεί στον ουρανό να ήταν …

Καληνύχτα Μορεάλη μου

Σε μια διάλεξη Καλοκαιριού.

Το δεδομένο. Το καλοκαίρι στον Καναδα  δεν μου ταιριάζει. Είναι «ναι μεν ….αΛΛα» Υπάρχουν δέντρα, καταπράσινα και μεγάλα που με προστατέψουν από τον ήλιο, με δώρο τη σκιά τους. Δεν υπάρχει η θάλασσα ή αύρα της, η ιδέα της να με δροσίσει. Ναι υπάρχουν λίμνες , υπάρχει όμως και υγρασία και το νερό είναι σχεδόν στάσιμο.

Φέτος, κάναμε πολλές σκέψεις για το πως θα περάσουμε τις διακοπές μας, μία μία σβήνουν. Δεν με πειράζει καθώς αντιλαμβάνομαι τους λόγους.

Η μικρή ξανθιά θεά φαίνεται να τους αντιλαμβάνεται πλήρως γι αυτό και δεν μπαίνω στην διαδικασία να τους καταγράψω στο εξοχικό του μυαλού μου. Ζούμε περιπέτειες, με έκβαση που δεν του χεριού μας. Η πιο σημαντική αποκλειστικά δική μας και έχει ξεκινήσει από τον Νοέμβριο. Ο Ιούλιος είναι ο μήνας που θα ολοκληρωθεί, με όλα τα κομματάκια να προσπαθούν να βγουν από το προσωρινό.

Η μικρή ξανθιά βρίσκει όμως γωνιές και παίζει. Ξεκινά από το μπαλκόνι με το πρώτο γεράνι να ανθίζει και να ακολουθούν και άλλα μπουμπουκάκια

Την κύρια Κάμπια Μπαλκονόγλου να σουλατσάρει στο περβάζι που αναστατώνει την ηρεμία του παλιού μου παλτού και κάνει την μικρή να γελά

και τα μπαλκονάτα γεύματα με τις δροσερές σαλάτες και τις ευχάριστες συζητήσεις την ώρα του ηλιοβασιλέματος

Συνεχίζει τα παιχνίδια της η ξανθούλα με μικρές αταξίες μέσα στο αυτοκίνητο

Με έναν καφέ καλοκαιρινό … και τραγούδια …

με μια γρήγορη στάση μέσα στην πόλη, στην γειτονιά μας, αλήτικη γκουρμεδιά,

κάτω από μια ομπρέλα ένα δροσερό καλοκαιρινό σάντουϊτς που φυσικά δεν χορταίνει αλλά έχει ωραία γεύση θάλασσας …

Μέσα στα Σαββατοκύριακα η μικρή ξανθιά θέα με το παλιό παλτό της οδηγό εξερευνά πάρκα. Τις περισσότερες φορές ενθουσιάζεται. Σε αυτό το πάρκο όχι και τόσο.

Αναγνώρισε με την πρώτη ματιά τον παραπλανητικό ψεύτικο  Περίπτερο ναό. «Μεγάλος αλλά χωρίς την μαγική δύναμη» σκέφτηκε

…χαμογέλασε περιπαιχτικά στην έγχρωμη κοπέλα που μας προέτρεψε με ενθουσιασμό να επισκεφτούμε την «παραλία» όπου ωωωωω!!!?!!! πόσο σημαντικό!!!? μπορούμε λέει να βρέξουμε τα πόδια μας μαζί με ένα σωρό ανθρώπους που … δεν ξέρουν κολύμπι….

Στάσιμο νερό ….

Όλα μας φάνηκαν διαφορετικά σε αυτό το πάρκο χαχαχα μεγαλόπρεπα αλλά δήθεν…

Η τελευταία μας (για την ώρα) βόλτα έγινε στο αγαπημένο μέρος του περασμένου φθινοπώρου

Η μικρή ξανθιά θέα ξετρελάθηκε με τις αγριόχηνες….

πολλές πολλές αγριοχηνες, πολλές πολλές σκατούλες τους στο γρασίδι ! Κυρίαρχες του πάρκου, κυρίες επί των τιμών του καλοκαιριού

Τέλος λίγο πριν την επιστροφή, μια διάλεξη της μικρής ξανθιάς θεάς. Οι εξέδρες την προσκάλεσαν (άκουγε χειροκροτήματα ) , το παλιό παλτό σε ρόλο μοναδικού θεατή, αλλά και κάμεραν  … και άναψαν το πάθος και τα γέλια …Ένα παραλήρημα που θα μπορούσε να θεωρηθεί έως και το μέγα Γεγονός του Καλοκαιριού  Φυσικά και υπάρχει βίντεο χαχαχα αλλά κοστίζει παααρα πολλά …

Συνεχίζουμε λοιπόν και ο  Ιούλιο ζητά από την μικρή ξανθιά στις 24 να κάτσει σε μια γωνίτσα για 3 εβδομάδες και από την Στέλθ να συγκεντρώσει και πάλι τις δυνάμεις προστασίας της.

Καληνύχτα Μορεάλη μου …

Η Μυτούλα της Άνοιξης :- )

Άνοιξη λοιπόν, όπως το περίμενα. Γρήγορη ανυπόμονη απαιτητική. Σε ένα παιχνίδι θα το έλεγα γκαστερικό. Οργανώνει ληστείες για να κλέψει αμύθητους θησαυρούς χρωμάτων σχεδίων . Χτίζει σε περιοχές την δική της ιστορία, Ξεμυαλίζει τον ήλιο δωροδοκώντας με γοργόνες στρουμπουλές που βουτούν στο γαλάζιο ουρανό.

Αυθόρμητη η Άνοιξη, απλά δηλώνει πως διασκεδάζει, πως γελά με το παιχνίδι της. Πέφτει σαν χείμαρρος στο άγνωστο παλικάρι και εκείνος θαρρείς και είναι έτοιμος να της δώσει τα πάντα για μια και μόνο νύχτα μαζί της, έτσι για την εμπειρία. Την πιάνουν ντροπές και βάζει τα δυνατά της για να γεμίσει την πλάση όλη με λουλούδια… Θέλει τόσο πολύ να κατακτήσει αυτή την Μυτούλα, που θα μυρίσει τα λουλούδια της, έτσι του κλέβει το μυστικό του χαμόγελού του. Άλλωστε, κούνα την μυτούλα σου … και θα δεις … πάντα σου έρχεται ένα απρόσμενο χαμόγελο στα χείλη.

Η Άνοιξη στο Μόντρεαλ, τόσο μα τόσο πολυλογού και βιαστική. Με μιας όλα ανθίζουν στην πόλη.

Προσπαθώ και εγώ να της κλέψω με μερικά κλικ φωτογραφιών την ομορφιά της. Λες και μπορώ να τα καταφέρνω … μεγαλώνω…

Αυτό, αυτό αυτό το δέντρο που μου έκανε εντύπωση όταν ήρθα έμαθα μόλις φέτος το όνομά του …  Πόσο περήφανοι νιώθω με τους φίλους μου. Λέγεται Μαγνόλια !

Επιτέλους η γυμνή νεράιδα μπροστά από το διαμέρισμα έβγαλε φυλλαράκια, Ο κύρος Σκίουρος Μπακονόγλου ως συνήθως με παίρνει μάτι και φέτος από το πεζούλι του παραθύρου μου καθώς γδύνομαι … βιαστικά ρίχνει μια ματιά και τρέχει τρέχει πεινασμένος…

Φέτος το μπαλκόνι μας έχει μια ξεχωριστή νότα. Ένα χαλί πράσινο, ψεύτικο χλοοτάπητα

Και πριν το καταλάβω μέσα σε ένα μήνα άνοιξη φτάνει το καλοκαίρι με θερμοκρασίες γύρω στους 30 βαθμούς κελσίου…

Καληνύχτα Μορεάλη μου