Αν με ρωτήσεις, θυμωμένο σε βρίσκω…
Σου είπα, έχω ανάγκη να μου γράφεις, γιατί κάποια στιγμή θα με χρειάζεσαι ως σημείο αναφοράς της ζωής σου. Θα αναρωτιέσαι που ήσουν, τι έκανες, πως έζησες, για που τράβας…
Ασε την γκρίνια, να σου γράψω τώρα που βρήκα χρόνο. Τον τελευταίο καιρό αναλώνομαι σχεδόν στο τίποτε. Λίγο οι δουλειές του σπιτιού λίγο τα τηλέφωνα στο messeger, λίγο να διορθώσω κείμενα , λίγο να παίξω ένα καταστροφικό για την νοημοσύνη παιχνίδι, και φυσικά η σχολική εβδομαδιαία ύλη για τα σποράκια μου.
Φτάσαμε το 2009 εδώ στο Μόντρεαλ. Ακόμα ξένη νιώθω. Οταν καμιά φορά κάθομαι και απολαμβάνω τη φύση, τα πουλιά, τον ήλιο, δεν νιώθω ξένη. Οταν θέλω να εκφράσω όμως αισθήματα ξένη νιώθω. Έτσι, ξένη λέω πως είμαι. Γι αυτό και όταν θέλω να ξεχαστώ πως είμαι ξένη, χαζεύω με τις ώρες το σκίουρο, τους γλάρους, τις αγριόχηνες, τα περιστέρια.
Θα μπορούσε αυτή η ευκαιρία να με εισάγει σε ένα άλλο περιβάλλον. Να μπω σε άλλη περιστροφή, ίσως να ξεχάσω το ¨ξένη¨|. Ένα διαφορετικό παιχνίδι σε έναν άγνωστο κόσμο. Με έσπρωξε το παλιό μου παλτό. Κάνε και αυτό κάνε και εκείνο ξέρεις -ξέρεις μπορείς- μπορείς. Ξεκλειδώσαμε ένα νέο κόσμο και μπήκαμε σε διάφορες δοκιμασίες. Ωραία περάσαμε… και τις περάσαμε τις δοκιμασίες. Γλώσσα επικοινωνίας τα αγγλικά … χέσε μέσα Πολυχρόνη που δεν γίναμε ευζώνοι
Αυτή η άτιμη η μητρική γλώσσα.
Έχεις σκύλο; Αν ναι, τότε ξέρεις πως νιώθω. Αν όχι, σίγουρα έχεις διαβάσει πάρα πολλές ιστορίες, έχεις δει ταινίες, ίσως έχεις παίξει και video games με χαρακτήρες σκυλάκια. Το πιο δύσκολο σε αυτή την εξομολόγηση, είναι να καταφέρω να εκφραστώ στα αγγλικά και όχι στην μητρική μου γλώσσα. Τα ελληνικά είναι μια πολύ πλούσια γλώσσα. Ο σκύλος μου ζει μέσα στην καρδιά μου μαζί με την Ελλάδα. Για χάρη μου κατάφερε να μάθει ελληνικά, σε αντίθεση με μένα που δεν έμαθα ποτέ να του γαυγίζω.
Τον έσωσα από ευθανασία. Γεννήθηκε μέσα από μια παράνομη σχέση . Ημιαιμος Γερμανικός ποιμένας. Διάβασα κάποια βιβλία για την εκπαίδευση σκύλων αλλά ήταν αψυχες οδηγίες. Φτιάξαμε λοιπόν έναν δικό μας κόσμο κατανόησης. Ο σκύλος μου είναι ευγενικός, με σεβασμό και η αγάπη προς τους συγκατοίκους του. Ότι έμαθε, το έμαθε από την ανάγκη του να επικοινωνεί μαζί μας. Έμαθε 150 ελληνικές λέξεις.
Ως φύλακας έχει πολύ μεγάλη πλάκα. Αν συμπαθήσει τον κλέφτη μπορεί θα τον αφήσει να “γδύσει” το σπίτι μας. Αν όχι, θα του δείξει τα δόντια του. Αν είμαι στεναχωρημένη απαιτεί να τον χαϊδέψω. Αν κλάψω μου γλύφει τα δάκρυα μου. Αν είμαι χαρούμενη με προκαλεί να παιξουμε. Καταλαβαίνει ακόμη και τις στιγμές που είμαι κουρασμένη και απλά ξαπλώνει δίπλα μου. Ο σκύλος μου έχει πεθάνει εδώ και πολλά χρόνια. Τον έθαψα στην Ελλάδα. Και όμως…
Ο σκύλος μου ήρθε χθες στο όνειρό μου. Μου θύμισε πως δεν έχει σημασία που δεν γράφω αυτή τη στιγμή στη μητρική μου γλώσσα. Το σημαντικό είναι να μην ξεχάσω ποτέ να μιλάω μέσα από την καρδιάς μου. Μου είπε πως όταν κάποιος μιλά μέσα από την καρδιά του κατακτά τη μαγική δύναμη να εκφράζεται σε όποια διάλεκτο θέλει. Έχεις σκύλο; Αν είχες ξέρεις πως νιώθω. Αν όχι και μόνο που διάβασες όσα έγραψα σημαίνει πως αγαπάς αυτό που κάνεις, και νομίζω πως τα κατάφερα να με νιώσεις.
Κάπως έτσι σκέφτηκα και στη τηλεφωνική συνομιλία με την κοπέλα από την Βενεζουέλα… μια προσπάθεια να ξεκλειδώσουμε λέξεις για να ελευθερώσουμε αισθήματα.
και τώρα … αναμονή … δεν νομίζω ούτε στην εκπαίδευση να μάθω να γαυγίζω .. δεν γίνεται σε ένα γέρικο σκύλο να μάθεις νέα κόλπα…
Καληνύχτα Μορεάλη μου
Καληνύχτα 