Νόρα

Δεν φανταζόμουν πως θα ένιωθα τέτοια αμηχανία για να σου γράψω για αυτή τη μεγάλη χαρά μου. Θέλω να είναι μια από τις ομορφότερες εγγραφές μου. Η αλήθεια είναι πως όλες οι γραφές μου, σε αυτό το ημερολόγιο, για τα ανήψια μου ξεχειλίζουν από ενθουσιασμό, υπερηφάνεια, αγάπη, Θεέ μου πόση αγάπη.

Κόπηκαν απότομα οι σχέσεις μας όταν ήρθα πριν από 13 χρόνια στο Μοντρεάλ. Αχ αυτή η ετικέτα Ανιψάκια, την ψαχούλευα πριν από λίγες μέρες… Από όσο αποδεικνύεται οι δεσμοί ήταν δυνατοί, και όπου έσπαγαν μερικές κλωστές από το σκοινί, έτρεχαν οι θεσμοφύλακες, τα αδέλφια μας…. τους θύμιζαν ιστορίες,

Αλήθεια το γράφω, οι σχέσεις μας στα πρώτα χρονιά της ζωής τους ήταν πολύ έντονες, γεμάτες παιχνίδια, τρέλες, δώρα, αγκαλιές, τραγούδια, σοβαρές συζητήσεις…. Μετά τα αφήσαμε στην Ελλάδα και σήμερα είναι μοιρασμένα σε Ελλάδα και Αγγλία.

Πάμε όμως στη Νόρα την κόρη της αδελφής μου… και στο νέο που θέλω να σου γράψω…

και που λές και που λες

Όταν η αδελφή μου μετακόμισε Λονδίνο δυσκόλεψε λίγο περισσότερο η επικοινωνία μου με τα μικρά μου, που καθόλου μικρά δεν είναι πια όμως για μένα πάντα μάλλον θα είναι … Η Νορίτα μου πριν μπει στο κολλέγιο είχε αποφασίσει να γίνει δικηγόρος… και φυσικά εγώ κατάφερα πέρσι να γίνω η πρώτη της πελάτης χαχαχαχα και φέρνω εδώ τον απολαυστικό διάλογο

5/23/21, 2:58 PM

You sent

Επειδή η μαμά είναι μεγάλος απατεώνας που δεν τις αρέσουν οι αγκαλιές και τα φιλιά, να ξέρεις πως της έχω δώσει εντολή να κάνει σε εσένα στον Ιωσηφ και τον μπαμπά από μία αγκαλιά και να σας δώσει από ένα φιλί! Σε ορίζω δικηγόρο μου ώστε να παρακολουθήσεις τη διαδικασία και να προστατέψεις τα δικαιώματα μου ως θεία !!! Να προσθέσω πως η εν λόγω απατεώνας συμφώνησε να εκτελέσει την εντολή μου !!!! Αν δεν το κάνει θα πρέπει να δεχθεί τις συνέπειες του νόμου Χαχαχαχα

Σε αγαπώ πολύ η θεία σου

5/26/21, 1:22 PM

Nora

Καλησπέρα πελάτισσα μου. Συγγνώμη για την καθυστέρηση. Η εν λόγω απατεώνας αυτή τη φορά δεν διέπραξε κάποιο έγκλημα αφού ήρθε και μου έδωσε το φιλάκι και την αγκαλίτσα από εσένα την Κυριακή μόλις κλείστε το τηλέφωνο. Αυτή τη φορά δεν θα μπορέσουμε να την κυνηγήσουμε για κάποιο έγκλημα δυστυχώς. Αλλά το μόνιμο μαρτύριο της είναι ότι εγώ έχω γίνει κολιτσιδα, βδελααααα. Όλο αγκαλίτσες της κάνω μουχαχαχαχα

Και εγώ σε αγαπώ πολυυυ

5/26/21, 1:45 PM

You sent

Θα ήθελα σε παρακαλώ να διασταυρώσουμε πως παρέδωσε και στον Ιωσήφ και στον μπαμπά !!! Όπως καταλαβαίνεις καταλαβαίνω πως η τακτική Κολιτσίδα που ακολουθείς είναι άκρως σωφρονιστική αλλά πρέπει πάντα να θυμόμαστε ότι κατά βάθος είναι πολύ μεγάλος απατεώνας χαχαχαχα

Παρακαλώ Επιβεβαιώστε !!!! Χαχαχαχα

6/3/21, 8:48 AM

Nora

Μετά από extensive investigation I have concluded οτι η κατηγορουμενη έχει παραδόσει τα φιλάκια και τις αγκαλίτσες και στους δύο!!

6/3/21, 9:31 AM

You sent

Μας ξέφυγε αυτή τη φορά !!! Δεν πειράζει, την επόμενη φορά χεχεχε Συνέχισε την τακτική κολιτσιδα !!! Και τώρα η αμοιβή σου φιλακιααααααααα

6/4/21, 4:12 AM

Nora

Χάχα ναι θα την πιάσουμε!! Ευχαριστώ και ανταποδιδω

Κλαίω για όσα δεν έζησα μαζί τους, και τώρα … τώρα η μικρή μου Νόρα πέρασε με Α star σε πανεπιστήμιο του Λονδίνου για να σπουδάσει Δικηγόρος και να πραγματοποιήσει το όνειρό της.

Μιλήσαμε και χθες με την αδελφή μου. Διαμάντια μεγάλωσε η αδελφή μου με τον άντρα της… και εγώ κλαίω γιατί και ο Ιωσήφ έχει πάει ψηλά, και η Νόρα μου τώρα …

Δεν θα μπορέσουν να έρθουν Ελλάδα, δεν θα μπορέσω να πάω Λονδίνο να τους δω έστω μια μέρα, έχω να τους συναντήσω από κοντά από το 2014. Είναι σίγουρο πως η τεχνολογία έχει κάνει θαύματα αλλά σκέψου μέχρι και η αδελφή μου έχει αρχίσει να νιώθει την έλλειψη … Τέλος πάντων αυτό που ήθελα να σου γράψω μαμά μου είναι πως ένιωσα μια χαρά διαφορετική από όλες τις άλλες χαρές!!!!

άσχετο… κάνω μια γρήγορη βουτιά στην ετικέτα ανηψια να βρω κάποιες που έχω γράψει για την Νόρα … να χω να διαβάζω Νόρα, αχ αυτή είναι τέλεια: Νόρα, Νόρα και αυτό έχει Νόρα

α και αυτή αυτή και αν είναι Νόρα :

ΣΤΕΝΟ ΜΑΡΚΑΡΙΣΜΑ… 🙂

Υπερήφανο χαμόγελο 🙂

Αδυναμια να βάλω τιτλο…

Κώλος και βυζιά…

Σταματώ εδώ, γιατί μετά την τελευταία εγγραφή που διάβασα έχω πεθάνει στα γέλια χαχαχαχαχ

Το νανούρισμά μας

Καληνύχτα Μορεάλη μου

Ενα ρομποτάκι σε θέση αναμονής

Δεν έχεις έμπνευση; Όχι ακριβώς, νιώθω πως δεν έχω ένα γεγονός, να το καταγράψω και να αρχίσουμε την κουβέντα μας. Δεν είναι απαραίτητο το γεγονός. Νιώθω πως η ζωή είναι άμμος που γλίστρα ανούσια από τα χέρια μου. Πρέπει να ψάξω για τα κοχύλια του καλοκαιριού, αυτά που θα μπορέσω να τα βάλω στο αυτί μου και θα με συναρπάσουν με τους ήχους τους. Μέχρι τώρα, ένα μόνο έχω τσακώσει. Η μαμά της Σέτας μου είπε. Την Παρασκευή ήρθε η Σέτα κρατώντας τα τετράδια της και μου είπε. «Μαμά θέλω να με βοηθήσεις να προετοιμαστώ. Αύριο θα έρθει η κυρία Μάνια και θέλω να τα ξέρω όλα». Ναι, αυτό είναι όντως ένα όμορφο κοχύλι. Τρεις ώρες την εβδομάδα κρατώ αυτό το κοχύλι στα χέρια μου.

και μετά το χάος… Κάποιες δουλειές στο σπίτι, κολύμπι στην πισίνα, τηλέφωνα και μηνύματα από Ελλάδα… Δεν είναι άσχημα, δεν βρίσκω όμως κάποια αξιόλογη ουσία…

Πριν από τρεις μέρες τα έγραψα αυτά χωρίς να κλείσω τον κύκλο της σκέψης μου. Πιστεύω πως είναι κάποια έντονα σκαμπανεβάσματα της ψυχολογικής μου διάθεσης που έχουν να κάνουν, το πιο πιθανό, με ένα άγριο παιχνίδι ορμονών, παρατράγουδα της εμμηνόπαυσης. Τώρα που σου γράφω νιώθω κάπως καλύτερα. Στην προσπάθεια μου να ξεφύγω λίγο, άλλαξα ή προσπάθησα να αλλάξω λίγο την οπτική μου γωνία. Ξέρω πολύ καλά πως αν αφήσω τη φαντασία μου να εξερευνά το ανούσιο θα με οδηγήσει σε …. σε αυτό που με οδήγησε πριν από λίγες μέρες και ας το πούμε με τρόμαξε, για να μην γράψω πως υπάρχει περίπτωση να μου άρεσε….

Μέσα στο αυτοκίνητο, στη θέση του συνοδηγού. Στο εσωτερικό γκαράζ της πολυκατοικίας, σταματημένο το αυτοκίνητο μπροστά από το ανσασέρ. Το χέρι μου περασμένο στη ζώνη ασφαλείας, έτοιμη να την απασφαλίσω. Η ρουτίνα υπαγόρευε: πως βγαίνουμε από το αυτοκίνητο, μαζί με το παλιο παλτό, τοποθετούμε τις σακούλες με τα καλούδια του σουπερ μάρκετ σε ένα καροτσάκι, και στη συνέχεια , περιμένω το παλιό μου παλτό να παρκάρει το αυτοκίνητο στη θέση μας στο γκαράζ και μετά να έρθει στο ανσασέρ να ανεβούμε στο διαμέρισμά μας, να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, να να να…. ένα σωρό πραγματάκια που κάνουμε κάθε Σαββατοκύριακο μαζί.

Το χέρι μου περασμένο στη ζώνη ασφαλείας, το κορμί μου ακίνητο, αφή όσφρηση ακοή όραση όλες οι αισθήσεις άψογες να καταγράφονται από τον εγκέφαλο… και ένας εγκέφαλος να μην δίνει καμιά εντολή για την παραμικρή κίνηση, παρά μόνο να καταγράφει αυτό το γεγονός, πως δεν δίνει εντολή.

Δεν ήθελε να δώσει εντολή, όταν τον ρωτούσα γιατί, απλά δεν ήξερε γιατί, όταν τον ρωτούσα που έχει το πρόβλημα δεν ήξερε. Ένιωθα τη ζώνη στα χέρια μου, ένιωθα το κορμί μου, καρφωμένο το βλέμμα στο ανοιχτό παράθυρο χωρίς έβλεπα αλλά χωρίς καμιά εντολή να αλλάξω πλάνο, άκουγα το παλιό μου παλτό να μονολογεί διάφορα, και δεν έδινα εντολή να τον φωνάξω να έρθει κοντά μου. Το μόνο που έκανα ήταν να παρακαλώ από μέσα μου να έρθει να με ξεκολλήσει (:). Να έρθει στο οπτικό μου πεδίο, να δω το πρόσωπό του, να με αγγίξει το χέρι του…

Λίγα λεπτά αργότερα, μπήκε στο αυτοκίνητο. Μάνια….Μάνια μου… , Μάνια συμβαίνει κάτι…. τον άκουγα αλλά δεν έδινα την εντολή να γυρίσω το κεφάλι μου να τον δω. Τον άκουγα αλλά δεν έδινα εντολή να του πω μια κουβέντα… έστω «δεν είμαι καλά» … και ξαφνικά με άγγιξε… άγγιξε το χέρι μου … Ένα άγγιγμα απαλό που τελικά με ξύπνησε … Γύρισα τον κοίταξα, και του μίλησα.

Του περιέγραψα ήρεμα από τι με έβγαλε, ήρεμος και εκείνος χωρίς πανικό μου είπε… Είναι μια μικρή κρίση πανικού…. πέρασε…

Το θέμα μου είναι πως τόσο εκείνη τη στιγμή όσο και τώρα που το καταγράφω υπάρχει ένα μικρό κομμάτι μέσα μου που του άρεσε εκεί … του άρεσε αυτή η φυλακή… Το ανούσιο οποιασδήποτε κίνησης, δεν έχουμε κανένα δύσκολο πρόβλημα που να ζητά την άμεση επέμβαση μας… ένα ρομποτάκι σε θέση αναμονής, με μόνη λειτουργία τα ζωτικά όργανα, πνευμόνια, καρδιά… Ξέρετε σε αυτά που ο εγκέφαλός την εξουσία.

Εκπτώσεις και πήγα και αγόρασα ένα νέο μαγιό, στο παλιό έχει φαγωθεί κάθε ελαστικότητά του από το χλώριο, εκπτώσεις και πήρα και ρουχαλάκια, ένα παντελόνι κάτι όμορφες καλοκαιρινές μπλουζές…

Βρήκα και την κάρτα των μέσων μαζικής μεταφοράς, λέω να της περάσω έναν αριθμό διαδρομών.

Το Σάββατο η μικρή με εξέπληξε ευχάριστα, διαβασμένη… και όχι από τη μητέρα της… μόνης της αναβαθμίζει τα ελληνικά της.

Και σήμερα Κυριακή, μια στιγμή στο μπαλκόνι, πήρα το χρόνο μου να απολαύσω την ομορφιά του δέντρου, του ήλιου, των ταξιδιάρικων μικρών σύννεφων, των χρωμάτων του Κυριακάτικου πρωινού μας.

Μικρά βήματα, λίγο ανούσια αλλά όσο να το πεις έχουν μια ομορφιά…

…. κάπως έτσι βλέπω, μια κάποια ουσία στις δουλειές του σπιτιού, προσφορά στο παλίο μου παλτό που έρχεται κουρασμένο και πάντα πεινασμένο, ανακούφιση και σωματική άσκηση η στο κολύμπι… και χαρά που έχω ανοιχτή επικοινωνία με τους φίλους μου στην Ελλαδα…

Καμιά φορά η ομορφιά μπορεί να είναι ένα χαλί για να κρύψουμε τα σκουπίδια …

τα τεστ των λεξοκλειδιών

Αν με ρωτήσεις, θυμωμένο σε βρίσκω…

Σου είπα, έχω ανάγκη να μου γράφεις, γιατί κάποια στιγμή θα με χρειάζεσαι ως σημείο αναφοράς της ζωής σου. Θα αναρωτιέσαι που ήσουν, τι έκανες, πως έζησες, για που τράβας…

Ασε την γκρίνια, να σου γράψω τώρα που βρήκα χρόνο. Τον τελευταίο καιρό αναλώνομαι σχεδόν στο τίποτε. Λίγο οι δουλειές του σπιτιού λίγο τα τηλέφωνα στο messeger, λίγο να διορθώσω κείμενα , λίγο να παίξω ένα καταστροφικό για την νοημοσύνη παιχνίδι, και φυσικά η σχολική εβδομαδιαία ύλη για τα σποράκια μου.

Φτάσαμε το 2009 εδώ στο Μόντρεαλ. Ακόμα ξένη νιώθω. Οταν καμιά φορά κάθομαι και απολαμβάνω τη φύση, τα πουλιά, τον ήλιο, δεν νιώθω ξένη. Οταν θέλω να εκφράσω όμως αισθήματα ξένη νιώθω. Έτσι, ξένη λέω πως είμαι. Γι αυτό και όταν θέλω να ξεχαστώ πως είμαι ξένη, χαζεύω με τις ώρες το σκίουρο, τους γλάρους, τις αγριόχηνες, τα περιστέρια.

foto Giannis Pantelakis

Θα μπορούσε αυτή η ευκαιρία να με εισάγει σε ένα άλλο περιβάλλον. Να μπω σε άλλη περιστροφή, ίσως να ξεχάσω το ¨ξένη¨|. Ένα διαφορετικό παιχνίδι σε έναν άγνωστο κόσμο. Με έσπρωξε το παλιό μου παλτό. Κάνε και αυτό κάνε και εκείνο ξέρεις -ξέρεις μπορείς- μπορείς. Ξεκλειδώσαμε ένα νέο κόσμο και μπήκαμε σε διάφορες δοκιμασίες. Ωραία περάσαμε… και τις περάσαμε τις δοκιμασίες. Γλώσσα επικοινωνίας τα αγγλικά … χέσε μέσα Πολυχρόνη που δεν γίναμε ευζώνοι

Αυτή η άτιμη η μητρική γλώσσα.

Έχεις σκύλο; Αν ναι, τότε ξέρεις πως νιώθω. Αν όχι, σίγουρα έχεις διαβάσει πάρα πολλές ιστορίες, έχεις δει ταινίες, ίσως έχεις παίξει και video games με χαρακτήρες σκυλάκια. Το πιο δύσκολο σε αυτή την εξομολόγηση, είναι να καταφέρω να εκφραστώ στα αγγλικά και όχι στην μητρική μου γλώσσα. Τα ελληνικά είναι μια πολύ πλούσια γλώσσα. Ο σκύλος μου ζει μέσα στην καρδιά μου μαζί με την Ελλάδα. Για χάρη μου κατάφερε να μάθει ελληνικά, σε αντίθεση με μένα που δεν έμαθα ποτέ να του γαυγίζω.

Τον έσωσα από ευθανασία. Γεννήθηκε μέσα από  μια παράνομη σχέση . Ημιαιμος Γερμανικός ποιμένας. Διάβασα κάποια βιβλία για την εκπαίδευση σκύλων αλλά ήταν αψυχες οδηγίες. Φτιάξαμε λοιπόν έναν δικό μας κόσμο κατανόησης. Ο σκύλος μου είναι ευγενικός, με σεβασμό  και η αγάπη προς τους συγκατοίκους του. Ότι έμαθε, το έμαθε από την  ανάγκη του να επικοινωνεί μαζί μας. Έμαθε 150 ελληνικές λέξεις.  

Ως φύλακας έχει πολύ μεγάλη πλάκα. Αν συμπαθήσει τον κλέφτη μπορεί θα τον αφήσει να “γδύσει” το σπίτι μας. Αν όχι, θα του δείξει τα δόντια του. Αν είμαι στεναχωρημένη απαιτεί να τον χαϊδέψω. Αν κλάψω μου γλύφει τα δάκρυα μου. Αν είμαι χαρούμενη με προκαλεί να παιξουμε. Καταλαβαίνει ακόμη και τις στιγμές που είμαι κουρασμένη και απλά ξαπλώνει δίπλα μου. Ο σκύλος μου έχει πεθάνει εδώ και πολλά χρόνια. Τον έθαψα στην Ελλάδα. Και όμως… 

Ο σκύλος μου ήρθε χθες στο όνειρό μου. Μου θύμισε πως δεν έχει σημασία που δεν γράφω αυτή τη στιγμή στη μητρική μου γλώσσα. Το σημαντικό είναι να μην ξεχάσω ποτέ να μιλάω μέσα από  την καρδιάς μου. Μου είπε πως όταν κάποιος μιλά μέσα από την καρδιά του κατακτά τη μαγική δύναμη να εκφράζεται  σε όποια διάλεκτο θέλει.  Έχεις σκύλο; Αν είχες ξέρεις πως νιώθω. Αν όχι και μόνο που διάβασες όσα έγραψα σημαίνει πως αγαπάς αυτό που κάνεις, και νομίζω πως  τα κατάφερα να με νιώσεις.

Κάπως έτσι σκέφτηκα και στη τηλεφωνική συνομιλία με την κοπέλα από την Βενεζουέλα… μια προσπάθεια να ξεκλειδώσουμε λέξεις για να ελευθερώσουμε αισθήματα.

και τώρα … αναμονή … δεν νομίζω ούτε στην εκπαίδευση να μάθω να γαυγίζω .. δεν γίνεται σε ένα γέρικο σκύλο να μάθεις νέα κόλπα…

Καληνύχτα Μορεάλη μου

Το ξόρκι της αρτηρίας

Από το ρυζόχαρτο παίρνω το χάρτη

από τυχαίο το τυχερό

και από αυτό το αστέρι οδηγό

πάμε να ανοίξουμε το δρόμο

στο έργο τούτο ακρίβεια και εμπειρία νυστεριού

στην αρτηρία της διαδρομής ομαλή ροή

για μια ομαλή πορεία παρακαλώ

και δύναμη αγάπης στα χείλη σου αφήνω

Αύριο όπως πάντα μαζί

Το call girl της επέμβασης :)

Μόνη στο σπίτι… με σένα στη γραμμή…

Το προηγούμενο Σάββατο πήγαμε στην αγαπημένη μας λίμνη να συναντήσουμε την νεραίδα Απλώθηκε το βλέμμα σα λαδιά μέσα στη λίμνη και να γίνει ένα με το πράσινο των δέντρων…

.

Γεμίσαμε καλοκαιρινές ευωδιές, τσαχπίνα μπύρα, ψάρια σε ψησταριά, δυνατή σκορδαλιά, φρέσκα χόρτα από τον κήπο, απολαυστικός καφές … και τέλος πάντων,  όπως έγραψε και το παλιό μου παλτό,

«OK, μπορεί φέτος να μην πήγαμε στην Ελλάδα, αυτό όμως δεν μας εμποδίζει να χαρούμε το καλοκαίρι… locally! Με αγαπημένους φίλους και πολλές θαλασσινές και ελληνικές γεύσεις, τσιπούρες, σολομό, γαρίδες, σκορδαλιά, χόρτα… κουβεντούλα, ηρεμία και αγάπη. Η ομορφιά και η χαρά της ζωής ζωγραφισμένη σε τέσσερα χαμόγελα. Ευχαριστώ γι αυτό το πολύτιμο δώρο»

Στην εβδομάδα που πέρασε οι φίλες μου έπιασαν η κάθε μία τα πόστα μάχης του μονομάχου. Με αρχηγό τη Στελθ που τώρα τελευταία έχει αποκτήσει μια λοχαγό που δεν μας αρέσει και θα την ξηλώσουμε σιγά σιγά … τι έλεγα .. α ναι,με αρχηγό την Στέλθ που να το πω λίγα παραπάνω νεύρα τα είχε… τι έλεγα όμως … α ναι οι φίλες μου έκαναν διάφορες δουλειές σπιτιού. Όλα να μας περιμένουν μετά την επέμβαση, καθαρά και περιποιημένα.

Η εξέταση για τον covid ήταν μια ήρεμη εμπειρία. Αρκετά οργανωμένοι στο εξεταστικό κέντρο, το παλιό μου παλτό είχε ραντεβού την Τετάρτη, δίπλα του και η μικρή θεά σαν την πορδή, χωρίς να έχει λόγο να κάνει την εξέταση απλά μήπως και χρειαστεί το αποδεικτικό. Τυπική διαδικασία το τέστ, με όλα τα μέσα προφύλαξης. Η μικρή ξανθιά το διασκέδαζε. Όπως στο σχολείο, να περπατά σε γραμμές-ράγες σαν τραινάκι, να υπακούει στα στοπ και σε όλες τις οδηγίες και φυσικά να μένει χαλαρή ακούγοντας την ομορφιά της ήρεμης αναπνοής της… σχεδόν δεν κατάλαβε την λεπτή μπατονέτα σιλικόνης που πέρασε από το ρουθούνι της μέσα στο λαιμό…

Το πιο διασκεδαστικό σε μια ξένη χώρα είναι όταν συναντάς σε διάφορα γραφεία, υπηρεσίες νοσοκομεία, Έλληνες στο προσωπικό. Εκεί αρχίζει να πλέκεται μια όμορφη πάντα σχέση έξτρα στοργής. Κάπως έτσι η μικρή θεά ένιωσε ακόμη πιο άνετα όταν δεν χρειάστηκε να δώσει εξηγήσεις για το «φρεσκούλης» στη διεύθυνση του μέιλ της….

όλα καλά λοιπόν και για το τυπικό του θέματος, αρνητικοί και οι δύο. Άρα και το οριστικό πράσινο φως για την ημέρα και ώρα της χειρουργικής επέμβασης…. μόνο που….κάπου το ξέραμε… σωματικά αυτή τη φορά υπήρχε μεγάλη πιθανότητα να μην είμαστε…

και δεν είμαστε …. φτάσαμε μαζί μέχρι το χώρο της προετοιμασίας… μιλήσαμε με την νοσοκόμα, γελάσαμε, και έβαλε αυτή την ρόμπα των ασθενών.Λίγη ώρα μετά,με φιλί και λογάκια, δίναμε ραντεβού για αργότερα  …

Μόνη στο σαλονάκι και πάλι, χωρίς αριθμό αυτή τη φορά χωρίς την χαζή οθόνη που δείχνει και καλά την πορεία…. Η Ρουμάνα γκόμενα του παλιού παλτού,  με πλησίασε περίπου 2 ώρες αργότερα.. Ο μονομάχος μου πήγε καλά… περιμένουμε να ξυπνήσει, δεν μπορείτε να το δείτε … ούτε στο δωμάτιο … πολιτική του νοσοκομείου για τις κλινικές που έχουν ασθενείς με χημειοθεραπείες, «απαγορεύονται οι επισκέπτες και συνοδοί»…

Πως να της εξηγήσω … Πρώτη φορά η Στέλθ αποφασίζει ήρεμα να υπακούσει στην προτροπή «Πήγαινε σπίτι να ξεκουραστείς, θα τον φροντίσουμε εμείς » Το δάκρυ που δεν κύλισε ψιθύρισε «αν ήξερες… » Αλλά και πάλι δεν κύλισε, γιατί πια η δύναμη που έχει αναπτυχθεί ανάμεσα μας έχει αρχίσει να ξεπερνά τα σώματα, ακόμα και αν αυτά έχουν ανάγκη το άγγιγμα ως ποιοτικό εκλεκτό παυσίπονο…

Μόνη στο σπίτι, έκλεισε η πόρτα … έκανα σωστά που έφυγα? Μίση ώρα αργότερα τον άκουσα στο τηλέφωνο. Με ζήτησε με το που αχνοξύπνησε  Με πήραν τηλέφωνο, ..τον άκουσα με άκουσε… συγχρονίσαμε τις ανάσες μας!  Από την ανάνηψη, στο δωμάτιο…φωνή και εικόνα … καλά είναι … διασκεδάζουμε την διαφορετικότητα, με βίντεο κλήσεις με μηνύματα, συγχρονίσαμε τις αισθήσεις μας  … είμαι το κολ γκερλ του 24 ώρες το εικοσιτετράωρο. Οι νοσοκόμες της μονάδας ίδιες … τις ξέρουμε,από τον Νοέμβριο, μια από αυτές Ελληνίδα, η μικρή Στεφανία …

κάπως έτσι πέρασε η Παρασκευή 24 Ιουλίου, λίγος ύπνος λίγο κουτσομπολιό… βράδιασε και η φωτογραφία που μου έστειλε από την θέα του δωματίου …πανέμορφη…

παυσίπονα, διάφορα φάρμακα, και η ομορφιά του δωματίου μαγικός σύμμαχος …

και ήρθε το Σάββατο … και μέχρι τώρα που γράφω ακόμη δεν έχουμε την ποθητή κάθαρση …

Σωματικά νιώθω ξεκούραστη, μόνο που ο ύπνος, αν και έχει άπλα, απλά,  δεν έχει την ίδια ποιότητα. Στα ανεπαίσθητα ξυπνήματα χρειάζονται λίγο χρόνο  οι αισθήσεις για να συντονιστούν με τις δικές του…