Το γατί μου η beauty. (4η φωτο-συγγραφική σκυτάλη)

Δεν ήξερα αν θα προλάβαινα να γράψω όταν θα έρχονταν η σειρά μου. Μπορεί ο χρόνος να με είχε αιχμαλωτίσει αλλού. Έτσι είχα έναν μικρό δισταγμό. Όταν είδα πως θα δήλωνα συμμετοχή κάτω από το Γιάννη μας… είπα ωωω θα είναι ευκολάκι, ότι και να γράψω θα του αρέσει αρκεί να μην γράψω για την πάλη των τάξεων και πως αυτή δικαιώνεται μέσα… ουπς ξέφυγα.

4η φωτογραφική Σκυτάλη λοιπόν από την Μαίρη και αυτή την φωτογραφία μου δίνει ο Γιάννης μαζί με την λέξη «προσμονή» εδώ  Μια λέξη κλειδί την οποία λέει δεν πρέπει να βάλουμε στον τίτλο αλλά μόνο στο κείμενο μας.

Πάμε γατάκι του μυαλού μου…

Πηγή φωτογραφίας: PIXABAY

-Αν ήξεραν…

Ξεφλουδίζει τα χείλη της με τα μαυρισμένα από ξεραμένο αίμα νύχια της. Σπάνιο φαινόμενο κάτι να της τραβά την προσοχή. Το παιχνίδι με τον θάνατο είναι κάτι.. Σχεδόν ασάλευτη παρακολουθεί το κοκκινωπό γατί της. Ετοιμάζει επίθεση στο ποντίκι! Τώρα-τώρα θα το ξεσκίσει!  Μα… μα ποιος την τραβά πάλι για να σαλέψει στην ανούσια πραγματικότητα; Την τυραννούν συνέχεια, λένε πως βρομάει σαπίλα. Παντού μολυσμένες πληγές μέχρι βαθιά μέσα της. Και εκείνοι την πιέζουν να σηκωθεί, να ανοίξει το παράθυρο. Πονάει κάθε άγγιγμα τους δεν καταλαβαίνουν; Ανοιχτές τρύπες το δέρμα της και ο πόνος βρίσκει μονοπάτια μέχρι το κέντρο του εγκεφάλου… ¨’Κουνήθηκες σε πήρε πρέφα το ποντίκι και φοβήθηκε» Παράταση ανούσια ο φόβος. Είναι θέμα χρόνου… Κρίμα. Κρίμα κρίμα!  Σαρκοφάγα γάτα, τρίβεται  και ως συνήθως γουργουρίζει  «είναι θέμα αυτοσυγκέντρωσης,,,, την επόμενη φορά». Κρίμα, κουνιούνται οι γελοίοι, αγωνίζονται για την … πως την λένε; … ζωή… η εικόνα τους σκέτη ναυτία, ξανά και ξανά θέλει να ξεράσει στα μούτρα τους, Να τους μαστιγώσει το πρόσωπο με ξερατό, όπως τώρα ο λυσσασμένος αέρας μαστιγώνει με τις τούφες των μαλλιών τα μάτια της. Μα γιατί δεν καταλαβαίνουν πως είναι θέμα χρόνου. Τους δείχνει τον τρόπο, τον πιο σύντομο δρόμο, χωρίς καμιά προσμονή. Ξαπλώνεις την κλεψύδρα στην παλάμη , ασάλευτος και έρχεται το μόνο σίγουρο. Ο θάνατος. Τι φοβάσαι ρε άνθρωπε και γαντζώνεσαι στη γοητεία, στο παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι; Επιμένουν, προσμένουν! Την τραβούν, την πονούν… πες τι θες να γίνεις γάτα ή ποντίκι;..και αυτή για μια φορά ακόμα πρέπει να τους γουργουρίσει ή μήπως να τρέξει πανικοχαρούμενη πως τάχα κάποιος την κυνηγά… 

=»Σου πάει το μπλε φόρεμα. Πόση ώρα στέκεσαι ακίνητη… Άσε θα κλείσω εγώ τα παντζούρια. Μαυρίλα, έρχεται μεγάλη φουρτούνα, ο αέρας είναι ήδη αλμυρός.» Με τα δάκτυλά παραμερίζει κάποιες τούφες από το πρόσωπό της.  «Να τη η θάλασσά μου, ματάρες μου… πάμε αργήσαμε, θα είναι δύσκολη η διαδρομή με την καταιγίδα.»

Κοίταξε τα φρεσκοβαμμένα κόκκινα νύχια της, γουργουρίζοντας …«Ναι πάμε…  Πέτρο, μη βάλουμε ποντικοφάρμακο. Αυτό το ποντίκι είναι το παιχνίδι της Beautyς μας».-

 

Αυτά….

Παραδίδω την φωτογραφο-συγγραφική  σκυτάλη στην Μία που αν και είναι μία χρυσοχέρα στις κατασκευές εγώ δεν την ξέρω ακόμη. Βάζω λίγο χιούμορ… Η φωτογραφία είναι από το δικό μου προσωπικό αρχείο και η λέξη είναι «ρεζερβέ» 

Εύχομαι να το διασκεδάσεις Μια 🙂

Ταξίδεψε από την Ελλάδα με Τσολιάδες !!!

Λοιπόν να βάλω πρώτα όλους τους συνδέσμους που πρέπει, σε αυτή την εγγραφή

Πήρα μέρος στη «Φωτο-Συγγραφική  σκυτάλη»,που διοργάνωσε  η αγαπημένη μου marypertax. Η συμμετοχή μου ήταν αυτή Να πας να γαμηθείς Ψευδαίσθηση 

Και μετά από κλήρωση που έγινε κέρδισα!

Τα γράψαμε όλα και τα συμφωνήσαμε!! Τι συμφωνήσαμε;;; δεν κατάλαβα η ξανθιά !!! Δεν ήθελα να κερδίσω δώρο. Αν ήξερα πως υπήρχε δωράκι δεν θα έπαιρνα μέρος. Και όμως η εταίρα Ψευδαίσθηση που έχω, αυτή ντε της ανωνυμίας βρήκε τρόπο να με εκδικηθεί. Είμαι ψευδαίσθηση μου είπε! και μου το είπε τόσο απλά.

Θυμάμαι την πρώτη φορά που έπαιξα σε μπλογκοπαιχνίδο. Ωραία τα παιχνίδια στο παθ, μου θύμιζαν ερωτήσεις λευκωμάτων. Ευχάριστα δροσερά, με σκοπό να αναδείξουν ως μόνο ταλέντο την ευστροφία μας, να κάνουμε λίγη διαδικτυακή παρέα όσοι είχαμε το καλαμπόκι για το αι και το κιου, χωρίς ονοματεπώνυμο ή τουλάχιστον να μάθουμε να βάζουμε συνδέσμους κρικάκια. Τότε δεν ήξερα την αξία που έχουν οι σύνδεσμοι… Τώρα τελευταία έμαθα για την αξία που τους δίνει ο γούγλης, για να γίνεις ξακουστός πρέπει να έχεις πολλά πολλά δακτυλάκια να σε δείχνουν και μετά αποκτάς δύναμη να δείχνεις εσύ και έτσι φτιάχνεις το μαγαζάκι σου.

Γράφω τι γράφω? Προσπαθώ να πω κάτι με ευγενικό τρόπο… αλλά δεν …  Θα το γράψω ξεκάθαρα, με ενοχλεί η φράση «μπράβο κερδίσατε σε κλήρωση δώστε μου την διεύθυνσή σας να στείλω το δώρο σας» Τι μπράβο? δεν έκανα κάτι. Ποια κλήρωση? Δεν ήξερα πως υπήρχε κλήρωση και δώρο. Τέλος πάντων, γιατί να σου δώσω την διεύθυνσή μου, πες που να έρθω να το παραλάβω …. Κοινώς με πιάνει το στριμμένο μου ή το ψευτοαναρχικό μου.

Έλα όμως που με την Μαίρη παίζαμε στην παλιά γειτονιά του παθ. Δεν είναι πως την ξέρω, καθόλου δεν την ξέρω. Δεν ήρθε σε συναντήσεις που κάναμε, δεν έγινε μέλος της Παρέας των Ρεμαλιών» μια παρέα που στα πρώτα Χριστούγεννα μου στην Μορεάλη μου έστειλε ένα κουτί νααααα τόσο μεγάλο με ένα σωρό πράγματα γεμάτα αγάπη ! Μια παρέα που τα Χριστούγεννα ανταλλάσσουμε κάρτες. Μια παρέα που στο άσχετο λαμβάνω από την Ελένη μια Εικόνα ή από τον Γιάννη ένα διακοσμητικό τοίχου και από τον Δημήτρη δωράκια που διάλεξε το στριμμένο του, αααα ναι και από την Βιβή δωρεάν υπηρεσίες λογιστή !!!

Την Μαίρη δεν την ξέρω, όμως την ξέρω αλλά για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, δεν την ξέρω. Ξέρω όμως αυτή την αυθόρμητη χαρά της, που δεν έχει σχέση με πωλήσεις και αναγνωσιμότητες   Να ας πούμε της αρέσει να φτιάχνει όμορφα κουτιά και της τα «βουτούν» οι γύρω της, ειδικά αυτά που της αρέσουν!!!

Έβαλα την Στριμμένη ψευτοανάρχα στην άκρη, διασταύρωσα πως δεν θα στοιχίσει ο κούκους αηδόνι το δέμα … και έδωσα διεύθυνση στο τσολιά

Και ήρθε ο τσολιάς μαζί με άλλους τσολιάδες

και μαζί το κουτί  από την Μαίρη…. το αγάπησα αυτό το πακέτο

και την εξαιρετική κάρτα

αλλά και το κουτί βιβλίο 🙂

Το αγάπησα όχι γιατί ήταν μέρος του παιχνιδιού άλλα γιατί έχει την γλύκα της ζάχαρης άχνης και μελιού από τα χεράκια της και γιατί η Μαίρη όταν βάλει κάτι στο μάτι, όπως το φλουρί … ε δεν της κάθεται

Σε φιλώ

Η γνωστή με την ψευδαίσθηση της άγνωστης Μάνια 🙂

 

Να πας να γαμηθείς Ψευδαίσθηση!

Να πας να γαμηθείς… δεν είσαι τίποτε άλλο από μια απάτη. Αναλώνεσαι σε εικονικές καταστάσεις και όταν πραγματικά σε έχω ανάγκη, με αφήνεις άνυδρη σε κακοτράχαλο  δρόμο. Προσπαθώ να καταλάβω τι στο διάολο ρόλο παίζεις. Κόντρα ρόλο θα μου πεις, αυτό της φυγής. Όμως όσο και αν προσπαθείς να γλυτώσεις σου χουφτώνω τα βυζιά, είναι η ώρα να με θρέψεις.  Την πρώτη φορά που έμαθα πως τα μωρά που θηλάζουν δεν πίνουν νερό, τρόμαξα στο μεγαλείο της φύσης.

Προσπαθώ, δεν βλέπεις; προσπαθώ. Έστω, μην πας να γαμηθείς. Δώσε όμως κάτι αληθινό, που να συνάδει με το τοπίο της ζωής μου, έστω λίγη σκόνη πάνω στα ρούχα σου. Με κάνεις και γελάω με την σημειολογία των  ρούχων σου, του κουτιού ιδεολογίες, πιστεύω και φιλοσοφίες, … ούτε αυτά που φοράς δεν τα έχεις κάνει δικά σου. Δανεικά για τις σκηνοθετικές ανάγκες. Τα ξέρω αυτά τα μοντέλα, με ενδυματολογία από σπόνσορες, έμμεση διαφήμιση και προπαγάνδα.

Προσπαθώ δεν το καταλαβαίνεις;… προσπαθώ. Έστω, είσαι ηθοποιός σε έργο που σκηνοθετεί η  φαντασία μου. Ξέρεις όταν εσύ παίρνεις μορφή και οργιάζεις στις σκέψεις,  απόλυτα προστατευμένη με ψεύδος για να μην σε εξατμίσει ο ήλιος, εγώ γλυκιά μου άγνωστη γνωστή παρακολουθώ με ενδιαφέρον τα παιχνίδια σου.

Βλέπεις στην προσπάθεια μου, ανακάλυψα πως είμαι μεν ο χωματόδρομος, είμαι όμως και τα χωράφια, ο αέρας, ο ορίζοντας αλλά και ο απλός προορισμός που φωτογραφίζει  μια πειραγμένη φωτογραφία. Είμαι η πραγματικότητα, σκληρή αλλά γυναικάρα! Γι αυτό καλή μου μιας και νερό δεν κουβαλάς, θα σου πω το απλό : «Αν αυτή την εποχή της ξεραΐλας , τα κλαδιά στο δεμάτι που κουβαλάς, δεν έχουν επάνω σπόρους για να φυτέψω, δεν σε χρειάζομαι… άρα να πας να γαμηθείς αλλού, αλλού να βάλεις φωτιά να κάψεις τα ξερά. Το κατάλαβες θαρρώ, είμαι εγωίστρια, φωτιά»

Γελάω γιατί αν ήσουν μια δική μου τέχνη (φωτογραφία) θα μου είχες ξυπνήσει ένα σωρό μνήμες προσωπικές, μακροβούτι σε ενυδατωμένες αναμνήσεις και ο έρωτας, το γαμήσι δηλαδή,  θα ήταν όλο δικό μου!!!

Καταλαβαίνεις ε? Καλά, καταλαβαίνεις δεν καταλαβαίνεις, ήδη έχουν ξεπεταχτεί από τα σποράκια σου, δυο τρεις ακόμη εμπνεύσεις αλλά το παιχνίδι έχει όπως η σπορά, κανόνες!.-

Αυτή ήταν η δική μου συμμετοχή στη «Φωτο-Συγγραφική  σκυτάλη»,

που διοργανώνει η αγαπημένη μου marypertax.

Η έμπνευσή μου (σποράκι) βασίστηκε στη φωτογραφία της lysippe  Ας σημειωθεί πως καθόλου (μάλλον) δεν την ξέρω τη κοπέλα, και πως από αυτή τη στιγμή μας ενώνει μια φωτογραφία, όχι τόσο αυτή που μου έστειλε αλλά για αυτή που έγραψε και με έβαλε να χορέψω μαζί της.

Δίνω την φωτογραφική σκυτάλη στο Δελφινάκι 

Η φωτογραφία είναι από το προσωπικό μου αρχείο

.

Εύχομαι να το διασκεδάσεις Δελφινάκι 🙂