Δεν ήξερα αν θα προλάβαινα να γράψω όταν θα έρχονταν η σειρά μου. Μπορεί ο χρόνος να με είχε αιχμαλωτίσει αλλού. Έτσι είχα έναν μικρό δισταγμό. Όταν είδα πως θα δήλωνα συμμετοχή κάτω από το Γιάννη μας… είπα ωωω θα είναι ευκολάκι, ότι και να γράψω θα του αρέσει αρκεί να μην γράψω για την πάλη των τάξεων και πως αυτή δικαιώνεται μέσα… ουπς ξέφυγα.
4η φωτογραφική Σκυτάλη λοιπόν από την Μαίρη και αυτή την φωτογραφία μου δίνει ο Γιάννης μαζί με την λέξη «προσμονή» εδώ Μια λέξη κλειδί την οποία λέει δεν πρέπει να βάλουμε στον τίτλο αλλά μόνο στο κείμενο μας.
Πάμε γατάκι του μυαλού μου…
Πηγή φωτογραφίας: PIXABAY
-Αν ήξεραν…
Ξεφλουδίζει τα χείλη της με τα μαυρισμένα από ξεραμένο αίμα νύχια της. Σπάνιο φαινόμενο κάτι να της τραβά την προσοχή. Το παιχνίδι με τον θάνατο είναι κάτι.. Σχεδόν ασάλευτη παρακολουθεί το κοκκινωπό γατί της. Ετοιμάζει επίθεση στο ποντίκι! Τώρα-τώρα θα το ξεσκίσει! Μα… μα ποιος την τραβά πάλι για να σαλέψει στην ανούσια πραγματικότητα; Την τυραννούν συνέχεια, λένε πως βρομάει σαπίλα. Παντού μολυσμένες πληγές μέχρι βαθιά μέσα της. Και εκείνοι την πιέζουν να σηκωθεί, να ανοίξει το παράθυρο. Πονάει κάθε άγγιγμα τους δεν καταλαβαίνουν; Ανοιχτές τρύπες το δέρμα της και ο πόνος βρίσκει μονοπάτια μέχρι το κέντρο του εγκεφάλου… ¨’Κουνήθηκες σε πήρε πρέφα το ποντίκι και φοβήθηκε» Παράταση ανούσια ο φόβος. Είναι θέμα χρόνου… Κρίμα. Κρίμα κρίμα! Σαρκοφάγα γάτα, τρίβεται και ως συνήθως γουργουρίζει «είναι θέμα αυτοσυγκέντρωσης,,,, την επόμενη φορά». Κρίμα, κουνιούνται οι γελοίοι, αγωνίζονται για την … πως την λένε; … ζωή… η εικόνα τους σκέτη ναυτία, ξανά και ξανά θέλει να ξεράσει στα μούτρα τους, Να τους μαστιγώσει το πρόσωπο με ξερατό, όπως τώρα ο λυσσασμένος αέρας μαστιγώνει με τις τούφες των μαλλιών τα μάτια της. Μα γιατί δεν καταλαβαίνουν πως είναι θέμα χρόνου. Τους δείχνει τον τρόπο, τον πιο σύντομο δρόμο, χωρίς καμιά προσμονή. Ξαπλώνεις την κλεψύδρα στην παλάμη , ασάλευτος και έρχεται το μόνο σίγουρο. Ο θάνατος. Τι φοβάσαι ρε άνθρωπε και γαντζώνεσαι στη γοητεία, στο παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι; Επιμένουν, προσμένουν! Την τραβούν, την πονούν… πες τι θες να γίνεις γάτα ή ποντίκι;..και αυτή για μια φορά ακόμα πρέπει να τους γουργουρίσει ή μήπως να τρέξει πανικοχαρούμενη πως τάχα κάποιος την κυνηγά…
=»Σου πάει το μπλε φόρεμα. Πόση ώρα στέκεσαι ακίνητη… Άσε θα κλείσω εγώ τα παντζούρια. Μαυρίλα, έρχεται μεγάλη φουρτούνα, ο αέρας είναι ήδη αλμυρός.» Με τα δάκτυλά παραμερίζει κάποιες τούφες από το πρόσωπό της. «Να τη η θάλασσά μου, ματάρες μου… πάμε αργήσαμε, θα είναι δύσκολη η διαδρομή με την καταιγίδα.»
Κοίταξε τα φρεσκοβαμμένα κόκκινα νύχια της, γουργουρίζοντας …«Ναι πάμε… Πέτρο, μη βάλουμε ποντικοφάρμακο. Αυτό το ποντίκι είναι το παιχνίδι της Beautyς μας».-
Αυτά….
Παραδίδω την φωτογραφο-συγγραφική σκυτάλη στην Μία που αν και είναι μία χρυσοχέρα στις κατασκευές εγώ δεν την ξέρω ακόμη. Βάζω λίγο χιούμορ… Η φωτογραφία είναι από το δικό μου προσωπικό αρχείο και η λέξη είναι «ρεζερβέ»
Εύχομαι να το διασκεδάσεις Μια 🙂
Καληνύχτα 