Σε αναμμένα κάρβουνα

Πρέπει να το φέρω στο εξοχικό μου. Θυμάμαι την πρώτη φορά που στάθηκα σε ουρά εδώ στη Μορεάλη. Χαμογελούσα με τη σύγκριση σε αντίστοιχη θέση σε μια υπηρεσία στην Αθήνα. Υπομονετικοί άνθρωποι, ευγενικοί, λοβοτομημένοι. Με τα χρόνια συνήθισα σε αυτό το είδος πολιτισμένου κόσμου, που περιμένει υπομονετικά να εξυπηρετηθεί. Η επαναφορά, μετά από τα δύο χρόνια της λεγόμενης πανδημίας, δεν ξύπνησε μόνο τους ανθρώπους αλλά και μια κρατική μηχανή που είχε σκουριάσει για τα καλά.

Υπηρεσία διαβατηρίων, νέα διαβατήρια, ανανέωση διαβατηρίων, μια ουρά από δω έως το βιλαμπάχο. Κάθεσαι στην ώρα σήμερα και εξυπηρετείσαι μετά από τρεις μέρες. Επιστρατεύτηκε εξοπλισμός κάμπινγκ για να εξυπηρετηθούν οι ανάγκες της αναμονής. Πριν από 20 μέρες, άνθρωποι περίμεναν για ανανέωση διαβατηρίου μέχρι και μερικές ώρες πριν πετάξουν. Θα μπορούσες να το πεις και αμέλεια, δύο χρόνια δεν υπήρχε λόγος να βιαστείς να ανανεώσεις το διαβατήριο σου, για την ακρίβεια απέφευγες έστω και να το κοιτάξεις για να αποφύγεις την απειλή της κατάθλιψης από τις απαγορεύσεις. Φυσικά, ποιος ο λόγος να βγάλεις το πρώτο διαβατήριο του παιδιού σου… Μπερδεμένα στα γράφω. Η ουσία είναι πως αν βγάλεις το εισιτήριο και φτάσεις μέχρι τον υπάλληλο (η αναμονή στην ουρά είναι μια γεμάτη ημέρα) θα σου ανανεώσει το διαβατήριο την ίδια ήμερα. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με τις κάρτες μονίμων κατοίκων εξωτερικού, σαν τη δική μου που χρειάζεται ανανέωση, το ομολογώ έληξε τον Νοέμβριο και αθώα στείλαμε το φάκελο για ανανέωση στις δύο Ιουνίου. Ακόμα δεν τον έχουν ανοίξει καν. Ούτε συζήτηση να το διακινδυνεύσω και να βγάλω ένα εισιτήριο που δεν θα μπορώ να χρησιμοποιήσω με μια εταιρεία που πετά μέχρι τον Οκτώβριο.

Δεν θα σε κουράσω άλλο. Δεν θέλω να αναλωθώ στους λόγους, η πανδημία έδωσε κάποια μαθήματα στους εργαζόμενους. Έμαθαν να δουλεύουν από το σπίτι, έχουν το δικαίωμα να κάτσουν σπίτι αν νιώσουν λίγο κάπως μια αδιαθεσία, αποζημιώθηκαν γενναία γιατί έχασαν τη δουλειά τους ξαφνικά. Από την άλλη αεροπορικές εταιρείες, δεν έχουν υπαλλήλους και πτήσεις εξαφανίζονται από τον πίνακα αναχωρήσεων, αφήνοντας τους ταξιδιώτες στα κρύα του λουτρού… Όχι δεν θέλω να αναλωθώ σε πολιτικές και κοινωνικές αναλύσεις….

Επιστρέφω στον μικρόκοσμό μου ¨’Καθόμαστε σε αναμμένα κάρβουνα.’ Αυτό λέω σε κάθε φίλο μου, όλοι οι φίλοι μου ξέρουν την πικρή μικρή μου ιστορία για το φετινό μου ταξίδι στην Ελλάδα. Το θέμα είναι πως το παλιό μου παλτό μπορεί να βγάλει εισιτήριο και να πάει και να ανανεώσει το διαβατήριο του. Αλλά δεν θέλει να το κάνει χωρίς εμένα. Δεν θέλει, να σκέφτεται το ενδεχόμενο να πάει μόνος του στην Ελλάδα. Κατά τη γνώμη μου θα αναγκαστεί τελευταία στιγμή να βγάλει εισιτήριο και να ταξιδέψει μόνος. Από την άλλη εκείνος κρυφά πιστεύει σε ένα θαύμα και μας ονειρεύεται μαζί στην Ελλάδα. Αυτό το «κάθομαι σε αναμμένα κάρβουνα» με βασανίζει. «Δεν με χωρά ο τόπος» «πέσαν έξω τα καράβια μου» και διάφορες άλλες ελληνικές φράσεις παροιμιακές. Βέβαια, ακόμα δεν έχουμε παίξει το τελευταίο μας χαρτί που λέγεται «τέλη Αυγούστου» Ο λόγος που θέλω να βρισκόμαστε στην Ελλάδα τις πρώτες δύο εβδομάδες του Σεπτεμβρίου είναι γιατί παντρεύεται το Ντορόν.

Εκείνο που δεν μπορώ να καταλάβω είναι γιατί, με κάθε ευκαιρία, θέλω να ταξιδέψω στην Ελλάδα. Λες και θα ξαναπιάσω τη ζωή μου από το σημείο που την άφησα πριν από 12 χρόνια. Όμως, να το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι πως… δεν θα δω τη μητέρα μου. Η μητέρα μου είναι παντού και πουθενά πια. Δεν θα δω επίσης την αδελφή μου. Τι νομίζω, λοιπόν, πως θα βρω στην Ελλάδα, που δεν το έχω εδώ; Σε νιώθω να γελάς γιατί ξέρεις πως τα έχεις όλα εδώ στη Μορεάλη, ίσως και κάτι παραπάνω απ όσα είχες. Να δεχθώ πως σου λείπει η καλύτερη φίλη σου.. ναι αυτή σίγουρα σου λείπει…. αυτή που δεν χρειάζεται να καταβάλεις καμιά προσπάθεια να σε καταλάβει, μαζί της δεν έχεις καν την ανάγκη να σε καταλάβει, απλώνεται με μιας διάχυτη η ατμόσφαιρα ψυχαγωγίας, γέλιου, διασκέδασης.

Το κούρασες το θεματάκι, κλείσε την εγγραφή όπως όπως…. αφού δεν σου πάει καρδιά, για ένα τέτοιο χαζό θέμα, να φτιάξεις ξόρκι. Υπάρχουν ένα σωρό δαίμονες που τους τρέχουν τα σάλια να κατασπαράξουν τη ζωή σου και για την ώρα φαίνεται πως με επιτυχία τους βγάζεις τη γλώσσα χωρίς να βρεθείς στο σημείο να πρέπει να τους πολεμήσεις με ξόρκι. Οπότε μικρή μου και να μην πας Ελλάδα, δεν είναι κάτι που πρέπει να τρώει την καρδούλα σου… είναι η αταξία των δαιμόνων γύρω σου, που κατά βάση … πώς το είπαμε… α ναι τους τρέχουν τα σάλια.

Νιώθεις καλύτερα το νιώθω… Μη ξεχάσεις να φέρεις το φεγγάρι τις επόμενες ημέρες. Είναι υπέροχο.

Καληνύχτα Μορεάλη μου όλα είναι υπέροχα 🙂

άσχετο λαλα χαχαχα

Βρίσκεις Πάντα το Σήμειο στον Αγκώνα μου! :)

Με κάνεις και γελώ. Παλι για σένα θα γράψω .. τι να κάνω ??? είναι η εποχή σου !!!!!


πολλά τα μυστικά μας ξόρκια που μας έχουν δέσει γερά. Ορισμένα έτσι και τα κάναμε βιβλίο θα γίνονταν από τα πιο ισχυρά εγχειρίδια των μαγισσών..Μα είναι αλήθεια πως ήμαστε εγωιστές και θέλουμε  να τα γευόμαστε μόνο εμείς.


Αλλά πάλι είναι τόσο καθημερινά …να όπως αυτό που σου έχει γίνει συνήθεια.. να με κάνεις να γελάω … συγκεκριμένα στο κρεβάτι … σου αρέσει να ξεκαρδίζομαι στα γέλια … νέα σεξουαλική στάση να δεις που είναι … γιατί αλλιώς δεν μπορώ να το καταλάβω … τι  σε πιάνει δεν ξέρω και ψάχνεις να βρεις το σημείο στον αγκώνα μου που γαργαλιέμαι … αφού σου έχω πει … δεν υπάρχει… μόνο που ξαφνικά το βρίσκεις … αμ το άλλο ??? γιατί δηλαδή θα πρέπει να κάνουμε μάθημα γεωγραφίας στο κρεβάτι … σε όλο τον κόσμο με ταξιδεύεις …για να μου μάθεις τις πρωτεύουσες … όλα τα  ξέρω …γιατί δε σε πείθω … όχι πες μου γιατί γελάς… που έκανα λάθος?… Πάντως να το ξέρεις πολύ το δουλεύουμε το θέμα κρεβάτι … χρόνια τώρα… η καρδιά της φωλιάς μας…


Αμ το άλλο που το βάζεις…τα πρώτα ερωτικά ραβασάκια μου τα έβαζες στο βιβλίο των μαθηματικών την ώρα του μαθήματος … ταξίδευε από χέρι σε χέρι για να φτάσει… Δεν σταμάτησες αυτή την δραστηριότητα… μέχρι σήμερα ..χαχαχαχαχαχαχα


μα δεν μπορώ … αυτό θέλω να το φέρω εδώ … μου το έστειλες με ραβασομελακι … το πετυχες…

ag4.JPG

μαμότο συνέχεια κλέβεις την πρωτιά στα σερνικά μου …

εισαι καλός στις δημοσιες σχέσεις ….

Καληνύχτα Μορεάλη μου 🙂

ω…άσχετο κυττάζω το θερμόμετρο έχουμε -21 και νιώθουμε σα -28 ελα τώρα αμέσως στο κρεββάτι χαχαχαχα

Τα παράξενα σου Τα καλύτερα σου :)

θέλω ένα τραγούδι … να σου το αφιερώσω … γιατί σήμερα ήσουν μαζί μου … και αυριο θα είμαι μαζί σου …


[embedyt]https://www.youtube.com/watch?v=VeqzTbctt8I&w=420&h=315[/embedyt]

πάμε ζωή μου … να είσαι ο εαυτός σου !!! Γιατί με όλα τα παράξενά σου με χεις φερει πιο κοντά σου που λεει και το άσμα που σου αρέσει …


χμμμ αντε καλά θα το φέρω και αυτό εδω … τι να κάνω … αφού σου αρέσει

 

[embedyt]https://www.youtube.com/watch?v=862nRen4kSM&w=560&h=315[/embedyt]

 

πάμε να κατακτήσουμε τον κυρ πέλαγος χιχιχιχι

καληνύχτα Μορεάλη μου 🙂

σημείωση : θα αφήσω ένα σχόλιο που θα είναι ένα χαμόγελο να δούμε πως χακεύεται το χαμόγελο … χαχαχαχαχα

Λοιπον πάντα έλεγα πως όταν αφήνω ένα χαμόγελο ή μια καλημέρα σε μια ανάρτηση ήταν για να δηλώσω με την παρουσία μου πως διάβασα και μου άρεσε…

τα πολλα λόγια λοιπόν είναι φτώχια όσο έχουμε ακόμη τα αβατάρ μας και το χαμόγελό μας οοοολα καλά Καλή δύναμη στα παιδιά του παθ που δουλεύουν καταφέρουν να ξαναφέρουν λέξεις στα σχόλια μας !! Τους στέλνω ένα χαμόγελο 🙂

 

τι έλεγα … α ναι … αύριο λοιπόν… πάμε μαζί χιχι στο καλό,

να προσέχεις τα αυτοκίνητα

και τις δασκάλες ειδικά αυτές με τα γυαλιά χαχαχαχαχα

 

 

Το Απρόβλεπτο Ζωύφιο της Πολυθρόνας :)

 

Το «γαμώτο» δεν είναι μια αξίνα που χρησιμοποιώ τακτικά γιατί η δύναμη της δεν είναι αυτόφωτη ¨Όταν κάτι δεν είναι αυτόφωτο κάπου έχει μια σκιά ..ένα αντίκρισμα, ένα τίμημα, ένα δίλημμα Δεν θέλω να την χρησιμοποιώ λοιπόν γιατί με πιάνει ένας φόβος στα σκέλια που λένε…ή δεν λένε για τα σκέλια …και κάτι άλλο για σκέλια έχω εγώ στο μυαλό (?) μου τώρα…χμμμ Έτσι άμα ανοίγεις μονοπάτι σε ένα αδιέξοδο αντί να συμβιβαστείς…υπάρχει το απρόβλεπτο..

Ήθελα να γράψω για ένα απρόβλεπτο ζωύφιο κρυμμένο πολύ καλά σε μια πολυθρόνα αναπαυτική. Κάθομαι να ξεκουραστώ, αφήνομαι στην άνεση της. Κάνω πράγματα που μου αρέσουν στην  πράσινη πολυθρόνα μου. Την έχω διαλέξει ως το δικό μου σημείο του σπιτιού, τη γωνιά που χωράει μόνο εμένα. Ακούω μουσική, διαβάζω, κάνω εξερευνήσεις, χασκογελώ με φίλους, βλέπω τηλεόραση, με παίρνει ένας γλυκός ύπνος ξαφνικά καθώς λιάζομαι …ονειρεύομαι … Προσωπικά όνειρα…

Και τσουπ έρχεται το απρόβλεπτο ζωύφιο –η άλλη πλευρά της αξίνας- και με τσιμπά! Να μια κοκκινίλα στο κάτασπρο μπουτίνι μου ..Κουνούπι είπα την πρώτη φορά αλλά το άτιμο μου έκανε ζημιά … Φαγούρα, φλόγωση έντονη  Δύο μέρες και να το πάλι. Στο ίδιο μπουτίνι!!! Γίνεται ποτέ ένα κάτασπρο αφράτο σύννεφο να έχει καρουμπαλένια ηφαίστεια επάνω του?  Τα ηφαίστεια υπάρχουν ανάμεσα σε σύννεφα και όχι επάνω … ξεφεύγω.. τι έλεγα α ναι … Βαζω κρέμα και σκέφτομαι πως τελικά ίσως είναι κρυμμένο στην πολυθρόνα Γαμώτο Νευριάζω …παίρνω το φλιτ και φφφφσσσσ στα κρυφά σημεία της πολυθρόνας …στις δίπλες της, στο μέσα της… Απολύμανση των έσω για να συνεχίσω να ξεκουράζομαι και αν απολαμβάνω την πολυθρόνα μου… να ονειρεύομαι… Μια εβδομάδα και τσουπ πάλι..στο ίδιο μπουτίνι λες και θέλει να μου  κεντήσει τατού, πάνω που άρχισαν να εξαφανίζονται τα προηγούμενα … ΓΑΜΩΤΟ ΛΕΩ και φσσσστ πιο πολύ … πιο προσεκτικά … σε σημεία πιο βαθειά …απολύμανση…

Περνάει ο καιρός …ξεχνιέμαι …έχω κάνει την απολύμανση της πολυθρόνας μου εκ των έσω ..για να συνεχίσω να απολαμβάνω τα λίγα πράγματα που μου αρέσουν …Χθες το βράδυ με ξανατσιμπήσε … Στην πλάτη αυτή τη φορά… ωωωω Αμα δεν έχω την βολή μου …στο λίγο, στην πολυθρόνα μου, πως θα ξεκουράζομαι, θα ταξιδεύω, θα εκτονώνομαι, θα ονειρεύομαι?

Αυτό το απρόβλεπτο ζωύφιο θέλει ντε και καλά να με φοβίσει. Η  μικρή θεά που δεν έχει συναίσθηση του φόβου! Εγώ πάλι πρέπει να της φωνάζω να προσέχει τα αυτοκίνητα και τις δασκάλες….

Ξαφνικά, ένα τσεκούρι έτσι όπως με βολεύει…το μόνο να κάνω αίτηση …το πολύ να με πάρουν στο σεμινάριο  …και το ζωύφιο εκεί να μου θυμίζει την παρουσία του με ένα πρόσφατο τσίμπημα στην πλάτη. Θα είμαι  διαθέσιμη ή όχι ??????

Με έσπρωξε ….κάνε την αίτηση … φσσστ φλιτ…

τι? δεν ταιριάζει το τραγούδι ??? ε και ??? άσχετο … τι πειράζει…

[embedyt]http://www.youtube.com/watch?v=nViLN2iYXLc[/embedyt]

Περίεργη η Μεγάλη εβδομάδα εδώ. Πρώτα από όλα το Πάσχα πέρασε για κάποιους, για μας τώρα έρχεται. Δεύτερον η Μ. Πέμπτη είναι Μ. Πέμπτη. και  τρίτον χμμμ που θα φάμε μαγειρίτσα?

Λευκή Οπτασία με Παντόφλες..:)

Σε ένα όμορφο πάρκο βρέθηκα το Σάββατο. Τελείως διαφορετική Welcome to the Ecomuseum Zoo ψυχολογία.

Εκδρομή με το σχολείο, αλλά αταξία δε κατάφερα να γίνω. Δύο σποράκια όλα και όλα, να τα προσέχω ανάμεσα σε άλλα μεγαλύτερα σποράκια ή άλλα σποράκια άλλων σχολείων! τι λες τώρα??? τόσα σποράκια σε μια ζούγκλα? Και αν μου τα αρπάξουν? Πολλά τα ζώα, πολλές πληροφορίες… λύκους, αρκούδες, ελάφια, ασβοί, ρακούν, τεράστιοι σκαντζόχοιροι,  φίδια, χελώνες! Ήθελα να γίνω αταξία μα πολλά τα αρπαχτικά στη ζούγκλα μιας σχολικής εκδρομής.

Μια στιγμή όμως ξέφυγα! Τα κόλλησα στα σύρματα του τεράστιου κλουβιού τα σποράκια χεχε Αταξία χεχεχε Έγινα ομπρέλα, άνοιξα και τα πόδια χεχεχε τα φυλάκισα  και κόλλησα την φωτογραφική στο σύρμα!

PICT3149.jpg

Μια φωτό-γραφία αρπαχτικό δικό μου!

Οπτασία του βορά

με γούνινες παντόφλες

πάνω στις πέτρες των ινδιάνων

πως γυρίζει το κεφάλι?

στο κίτρινο της ψυχής

τι να ακούει τι να βλέπει?

απάντηση  μούτζας

 τα κάτασπρα φτερά

πέταξε (?) λίγο πιο πέρα

άνοιγμα φτερών τεράστιο

λευκό δόρυ στην καρδιά…

Διπλα μου το ψηλό αρσενικό-

κρίμα μέσα στο κλουβί τέτοιο πουλί…δεν είναι εικόνα για συναισθηματική υπερ-φαγία?  του είπα, περισσότερο για να τον πειράξω!

Αγρια με κοίταξε, ειρωνικά …

και τα παιδιά στην Αιθιοποία δεν έχουν να φάνε…

ναι και αυτά  εικόνα για υπερφαγία…

όχι αυτά είναι εικόνα για να σου κοπεί η όρεξη του ‘πόνου της φυλακής’…

Σκληρό αρσενικό αυτό!

Να το καραμελώσω ή να το αφήσω να με εξουσιάσει?

Συναισθηματική νοημοσύνη του απαντώ. Εκανα ένα τεστ μια φορά! Δύο για την ακρίβεια Αριστεύω άμα θέλω!

πιο άγρια με κοιτάζει.

Τα ξέρεις ολα βλέπω, αλλά συνεχίζεις σαν την μύγα με την ίδια τακτική να χτυπάς τα μούτρα σου στο τζάμι. Δεν θα βρεις διέξοδο έτσι. Να σκεφτείς μόνο τον εαυτό σου..να πας από άλλο δρόμο. Τι λες ρε ψηλέ πήγα να του πω… φυλακισμένη οπτασία είμαι με γούνινες παντόφλες, αρπαχτικό… όχι μύγα … χμμμ πως να τον αφήσω να εξουσιάσει όταν δεν ξέρει τι εξουσιαζει?

Άλλο θέμα άλλη στιγμή θα το λύσω…

Τι περίεργο ο άνθρωπος τον πιο πόνο να πρέπει να σκεφτεί για να μην πονά γι αυτό που τον πονά …

Θαυμασμό και σεβασμό μόνο όταν τη πλήρη γνώση έχεις… Όμορφος κόσμος, μαγικός: Η κουκουβάγια του χιονιού

[embedyt]http://www.youtube.com/watch?v=Fvbt_mEFM8I&feature=related[/embedyt]

Οι γλαύκες έχουν σε σχέση με το σωματικό τους βάρος δυσαναλόγως μεγάλη επιφάνεια πτερύγων. Σε συνδυασμό με το μαλακό και πυκνό πτέρωμα επιτυγχάνουν έτσι μια σχεδόν απολύτως αθόρυβη πτήση.

Κοίταξα και πάλι  το κλουβί μα δεν  Σκέφτηκα για μια στιγμή ένα σερνικό που ίσως να ήθελε μαζί μας να ήταν! Γλαύκος αδύνατος λευκό αρπαχτικό φυλακισμένο…

ωχ

Ξέφυγαν τα σποράκια, σε άλλο κλουβί κραυγές έβγαζαν έκπληξης! Η αγριόγατα έχει μεγάλα πέλματα για να μπορεί μεγάλα άλματα να κάνει! Κάθε της άλμα 6 μέτρα, αγαπημένη της τροφή οι λαγοί Ένας λαγός τρεις φορές πρέπει να πηδήξει στο ένα άλμα της αγριόγατας… κοινώς καμιά τύχη δεν έχει ο λαγός μικρά μου λαγουδάκια που τρέχετε αριστερά και δεξιά! Η ματιά μου δεν θα σας χάσει!!!

Τελευταία μέρα της σχολικής χρονιάς…  κίτρινο σχολικό … με κίτρινη ματιά μια εκδρομή …οριστικό τελειώνει το σχολείο.. οριστικό δεν θα έρθω …οριστικό που ορίζει ένα διαφορετικό καλοκαίρι…Οριστικό το άλλο Σάββατο διπλώματα και αγκαλιές…

PICT3153.jpg

Στο τέλος ξάπλα μόνη, 

στου κλειστού σχολείου τα σκαλιά

ξάπλα, κουρασμένη μόνη

που πάνε τα σύννεφα στο γλαυκό?

αυτές οι οπτασίες με γούνινες πάντα παντόφλες που ταξιδεύουν?

Κάποια ονειρική απάντηση πήρα μα δε την θυμάμαι …