Κάθε χρόνο, και μια φορά το χρόνο είμαι το πιο καλό πλασματάκι του Κόσμου όλου.
Δεν γκρινιάζω, βάζω τα καλά μου κάνω τις ομορφάδες μου.
Ήρεμα και χωρίς πολυλογίες στήνομαι … μαγούλακι κύριως αλλά και όπου αλλού …τύχει… τι έλεγα …
α ναι στήνομαι λοιπόν και περιμένω φιλί, λογάκια δωράκια.. χαμόγελα … Τώρα εδω που τα λέμε και γαμό τις ιδεες στα ίντερνετια που σου έρχονται ειδοποιήσεις…. Εχω μεγαλώσει την επιχείρηση φιλιών και λογακίων !!!
Λάμπω αλλά και καμαρώνω … και όλο ευχαριστώ λέω και το χαμόγελο δεν ξεκολλά
Μόνο που έχει ένα κόστος ρε γμτ… βαθμολογούμε
Φέτος λεει θα πάρω 50 …αποχαιρετώ τα άντα και πάμε στα ηντα Μετά έχει ελεύθερη βαθμολόγηση ονται, ήντα, εκατό Αμα φτάσεις τα εκατό τελειώνουν και οι πειραματικές βαθμολογήσεις… Είσαι ΕΚΑΤΟ και ένα δυο τρία όσο πάει… Πενήντα
ΓΙ αυτό και λέμε να τα εκατοστήσεις Για να είσαι εκτός βαθμολογίας !!!
Στή μέση λοιπόν είμαι αρα ας φέρω και ένα τραγούδι που όσο και να το πεις ταιριάζει…
καθώς κάπως έτσι και εγώ ενώ παίζω ξαφνικά με πετούν τα χρόνια μου μεσοπέλαγα …και τα αγαπώ τόσο μα τόσο όλα ένα προς ένα χρονάκι
ερωτευμένη με τον εαυτό μου, ένα πράγμα χαχααχχαχαχαχα
σπλατσ…τι έγινε ρε παιδιά πως έφτασα στα 50
αααα κάτσε να φέρω και τους στιχοι
[embedyt]https://www.youtube.com/watch?v=O6yvdxoszhM[/embedyt]
Δεν είσαι έτοιμος ποτέ, ποτέ, ποτέ Γι’ αυτό που σου συμβαίνει Εσύ επιπλέεις στα ρηχά αργά, αργά Κι ο άνεμος σε παίρνει Σ’ ένα νησάκι φουσκωτό Εκεί, εγώ, τα χέρια μου ένας δρόμος Κι ούτε κατάλαβα το πώς Το πώς γυρνά ανάποδα ο κόσμος όλος Μεσοπέλαγα, ενώ γέλαγα Με πέτυχε η αγάπη Μεσοπέλαγα, ενώ γέλαγα Και δε ζητούσα κάτι Με σκόρπισε η αγάπη Με σκόρπισε μακριά Εγώ το είχα υποσχεθεί Εκεί, κλειστή τη σκέψη μου να έχω Κι ούτε που ζήτησα κουπιά Ούτε πανιά Στον άνεμο να τρέχω Μα πάντα έρχονται αλλιώς, αλλιώς, αλλιώς Τ’ αγγίγματα στο δέρμα Και ανατρέπεται ο παλιός, ο σταθερός ο κόσμος Μ’ ένα βλέμμα, ψέμα Μεσοπέλαγα, ενώ γέλαγα Με πέτυχε η αγάπη Μεσοπέλαγα, ενώ γέλαγα Και δε ζητούσα κάτι Με σκόρπισε η αγάπη Με σκόρπισε μακριά Στίχοι: Νίκος Μωραΐτης
Μουσική: Ανδριάνα Μπάμπαλη
Καληνύχτα Μορεάλη μου 🙂