Χείμαρρος φιλίων και αγκαλιών Άχνα :)

Έφτασε αυτή η μέρα πάλι  Αυτή η μέρα που θα είμαι το πιο καλό κορίτσι του κόσμου. Δεν θα πειράξω κανέναν, δεν θα κάνω τίποτε τίποτε τίποτε. Καμιά αταξία, καμιά ζημιά… Μόνο θα δέχομαι χαμογελαστή χάδια αγκαλιές και φιλιά Οι αλήθεια είναι πως δεν τα χορταίνω ποτέ αυτά…

αχμμ δεν ξέρω αν είναι η ιδέα μου αλλά έχω την εντύπωση πως όσο περνούν τα χρόνια, ο χείμαρρος με τα χάδια αγκαλιές τα φιλιά (παντού παντού), σα να στερεύει χρόνο με το χρόνο.

Μωρό, φαρφουρένια, χαμογελαστή και εύκολη μεγάλωσα κυριολεκτικά μέσα σε αγκαλιές. Πάντα πρόθυμη χιχιχι ….. Ναι τώρα που το σκέφτομαι… όσο μεγαλώνουμε, μας αγκαλιάζουν μας χαϊδεύουν μας φιλούν όλο και λιγότεροι άνθρωποι. Σα να στερεύει η πηγή … βέβαια η προσωπική μας λίμνη έχει γεμίσει …ω ναι στα 52 μου έχω μια πλούσια λίμνη παράπονο δεν έχω …

αλλά είπαμε …. σήμερα είναι η μέρα …

Κάθε χρόνο τέτοια μέρα, κρατώ την αναπνοή μου, άχνα δεν βγάζω …

και φρρπ…κάτω από τον καταρράκτη

Καληνύχτα Μορεάλη μου 🙂

Ο απόλυτος εγωισμός νους της καρδιάς :)

Αποκλειστικότητα. Μάλιστα Το αποκλειστικό δικαίωμα εκμετάλλευσης, πλάκα μου κάνετε ..ναι ? ναι …. 

Μερικές ώρες πριν μπω σε μια διαδικασία να αποφασίσω. Το περίμενα, άργησε είπα δεν θα έρθει αλλά ήρθε τελικά … 

Έχω βρεθεί πολλές φορές όπως κάθε άνθρωπος σε σταυροδρόμια. Οι φίλες μου όμως όλες είναι στριμμένες. Άλλες διαλέγουν την δόξα, άλλες τα λεφτά, κάποιες την ηγεμονία κάποιες την καριέρα…. και μία, μόνο μία διαλέγει πάντα και μόνο του μνμ το χαβά Αχμμμ να κάνω μια παρένθεση για τις σεμνές και σεμνούς που θα διαβάσουν, πως πρόκειται για μια Ελληνική αργκό έκφραση που σημαίνει «ο Απόλυτος Εγωισμός» 

Ο απόλυτος εγωισμός λοιπόν είναι αυτή η μικρή ξανθιά θεά. Είναι μικρή, είναι ξανθιά, είναι θέα.  Είναι η Μανιούσκα, η φαρφουρένια της μαμάς μου… Θέλει να παίζει με τα παιχνίδια της . Νιώθω πως είναι μόνο αυτή από όλες τις φίλες μου που έχει την δύναμη να κράτα την φωτιά πάντα αναμμένη στο τζάκι της καρδιάς μου. Η μικρή ξανθιά θεά είναι η καρδιά μου τόσο απλά 

δεοντολογία θηλυκό, ευτυχώς αλλιώς αν ήταν σερνικό αχμμμ ας μην ξεφύγω … 

Ο επιστημονικός κλάδος που ασχολείται με το τι είναι καλό και τι είναι κακό καθώς και με τα ηθικά καθήκοντα και τις υποχρεώσεις, το  σύνολο των ηθικών αρχών ή αξιών συμπεριφοράς που διέπουν ένα άτομο ή μια ομάδα, πως θα έπρεπε να έχουν τα πράγματα, πως θα τα θέλαμε

ναι καλά, λες και δεν βλέπω του αμπέλου την φιλοσοφία που γίνεται δάφνη στης Πυθίας τα λόγια μπουρδου μπουρδου 

Πάμε πάλι. 

Δέον και λόγος .. αχμμμ  

Ο λόγος που πρέπει που έχω ανάγκη που αξίζει να … 

Ο νους της καρδιάς Η πνευματική δύναμη της καρδιάς μου Αυτή έχει την δύναμη και μόνο να επιλέξει 

Μικρή μου ξανθιά θέα έχεις τον λόγο ως το απόλυτο εγώ. Πάντα ερασιτέχνης, ποτέ επαγγελματίας  

στελθ.. προσγειωμένη σε παρακαλώ …ουφ καλά κράτα αναμμένες τις μηχανές 

πάμε πάλι 

[embedyt]https://www.youtube.com/watch?v=XaKr98ktoxU[/embedyt]

Το πιο καλό πλασματάκι του Κόσμου όλου :)

Κάθε χρόνο, και μια φορά το χρόνο είμαι το πιο καλό πλασματάκι του Κόσμου όλου.

 Δεν γκρινιάζω, βάζω τα καλά μου κάνω τις ομορφάδες μου. 

Ήρεμα και χωρίς πολυλογίες στήνομαι … μαγούλακι κύριως αλλά και όπου αλλού …τύχει… τι έλεγα … 

α ναι στήνομαι λοιπόν και περιμένω φιλί, λογάκια δωράκια.. χαμόγελα … Τώρα εδω που τα λέμε και γαμό τις ιδεες στα ίντερνετια που σου έρχονται ειδοποιήσεις…. Εχω μεγαλώσει την επιχείρηση φιλιών και λογακίων !!!

Λάμπω αλλά και καμαρώνω … και όλο ευχαριστώ λέω και το χαμόγελο δεν ξεκολλά 

Μόνο που έχει ένα κόστος ρε γμτ… βαθμολογούμε 

Φέτος λεει θα πάρω 50 …αποχαιρετώ τα άντα  και πάμε στα ηντα Μετά έχει ελεύθερη βαθμολόγηση ονται, ήντα, εκατό Αμα φτάσεις τα εκατό τελειώνουν και οι πειραματικές βαθμολογήσεις… Είσαι ΕΚΑΤΟ και ένα δυο τρία όσο πάει… Πενήντα 

ΓΙ αυτό και λέμε να τα εκατοστήσεις Για να είσαι εκτός βαθμολογίας !!!

Στή μέση λοιπόν είμαι αρα ας φέρω και ένα τραγούδι που όσο και να το πεις ταιριάζει… 

καθώς  κάπως έτσι και εγώ ενώ παίζω ξαφνικά με πετούν τα χρόνια μου μεσοπέλαγα …και τα αγαπώ τόσο μα τόσο όλα ένα προς ένα χρονάκι 

ερωτευμένη με τον εαυτό μου, ένα πράγμα χαχααχχαχαχαχα 

σπλατσ…τι έγινε ρε παιδιά πως έφτασα στα 50 

 

αααα κάτσε να φέρω και τους στιχοι

[embedyt]https://www.youtube.com/watch?v=O6yvdxoszhM[/embedyt]

Δεν είσαι έτοιμος ποτέ, ποτέ, ποτέ Γι’ αυτό που σου συμβαίνει Εσύ επιπλέεις στα ρηχά αργά, αργά Κι ο άνεμος σε παίρνει Σ’ ένα νησάκι φουσκωτό Εκεί, εγώ, τα χέρια μου ένας δρόμος Κι ούτε κατάλαβα το πώς Το πώς γυρνά ανάποδα ο κόσμος όλος Μεσοπέλαγα, ενώ γέλαγα Με πέτυχε η αγάπη Μεσοπέλαγα, ενώ γέλαγα Και δε ζητούσα κάτι Με σκόρπισε η αγάπη Με σκόρπισε μακριά Εγώ το είχα υποσχεθεί Εκεί, κλειστή τη σκέψη μου να έχω Κι ούτε που ζήτησα κουπιά Ούτε πανιά Στον άνεμο να τρέχω Μα πάντα έρχονται αλλιώς, αλλιώς, αλλιώς Τ’ αγγίγματα στο δέρμα Και ανατρέπεται ο παλιός, ο σταθερός ο κόσμος Μ’ ένα βλέμμα, ψέμα Μεσοπέλαγα, ενώ γέλαγα Με πέτυχε η αγάπη Μεσοπέλαγα, ενώ γέλαγα Και δε ζητούσα κάτι Με σκόρπισε η αγάπη Με σκόρπισε μακριά Στίχοι: Νίκος Μωραΐτης 

Μουσική: Ανδριάνα Μπάμπαλη 

Καληνύχτα Μορεάλη μου 🙂

Ξόρκι. «Συνέβη στη Λίμνη» :)

Ήθελα να γράψω και αλλά για τον ακρωτήρι του μπακαλιάρου Με πρόλαβαν άλλα… Έτσι γρήγορα φτάνω στο …. στο ….επιστρέφοντας

Επιστρέφοντας από τις διακοπές σταματήσαμε στον Σπουξη με τον Κρινάκι του και στον Σκούξη. Με ένα σκάφος βρεθήκαμε  σε μια μεγάλη λίμνη…. Το πρώτο μπάνιο μέσα σε λίμνη, καθαρά νερά και….ρίξαμε άγκυρα ανάμεσα σε ένα νησί 

Γύρω στα 8 μέτρα Καθαρό νερό… βούτηξαν οι ξαδελφοι  Φώναζαν τα σκασμένα να πέσω… είδα τη σκαλίτσα στο σκάφος, δεν υπήρχε περίπτωση να την ανέβω… είδα την εξέδρα περίπου 300 μέτρα μακρυά από το σκάφος …μια χαρά μπορούσα να κολυμπήσω μέχρι εκεί …. έβγαλα το κολάν  και την μπλουζα  έμεινα με το σουτιεν και το βρακί που δεν ήταν δαντελένια ευτυχώς… και βούτηξα…Μιλούσαμε συναντούσαμε τα χρόνια τότε που θυμάσαι που … , ο ουρανός γκρίζος, υγρασία, ζέστη, το νερό δροσερό, έπιασε βροχή … οι τρείς μας παίζαμε όπως τότε παιδιά…

 

 

Κολύμπησα μέχρι την εξέδρα… μόνη στη λίμνη … με βροχή … Η βροχή ήταν τόσο δυνατή…μόνο βροχή έβλεπα…ένιωθω… Μόνο βρόχινο νερό

 

Δεν φυσούσε… καταπληκτική εμπειρία! Σε λίγη ώρα  στεκόμουν στη μέση της εξέδρας….. με το μαύρο βρακί και το πουά σουτιεν… η βροχή με μαστίγωνε με την έντασή της..ένιωθα τόσο όμορφη … μέρος της λίμνης, της φύσης..του απολύτως βρεγμένου που δεν φοβάται την βροχή… Που δεν φοβάται τίποτε… άρχισα να κρυώνω..να τρέμω. Στο σκάφος προσπαθούσαν να μαζέψουν την άγκυρα. 

Το παλιο παλτό με τύλιξε με μια πετσέτα. Δοκίμασε και αυτό την χαρά του νερού της λίμνης. Η λίμνη καθρεφτίζονταν ερωτευμένη στα μάτια του. 

Επιστροφή και ο ήλιος προσπαθούσε να νανουρίσει την λίμνη με  τα χάδια του .

 

 

Οι Καναδικές αγριόχηνες την λίκνιζαν απαλά με τα ποδαράκια τους .. 

 

 

σσσσσ πρέπει να φτάσουμε στην μαρίνα, η μηχανή ενοχλεί… 

Επιστροφή στο Μόντρεαλ 

ξαφνικά γεννήθηκε η ανάγκη να φτιάξω ξόρκι 

Θύμωσε το ξωτικό για την εισβολή στη λίμνη

 

το ξόρκι 

 

Ενα ξωτικό γράπωσε το όγδοο κλωνάρι

κρότος πόνος σε κάθε στιγμή

Παίρνω φύκια από την θάλασσα

με νυχτικό σφιχτά τα δένω στην ελπίδα

το κλωνάρι να θρέψει 

στην λίμνη συνέβη, δεν θέλω να είναι  αλλιώς,

στην λίμνη το ξωτικό να ανήκει 

 

 

 

Δράση άμεση ταχεία !

μια είδηση εδώ  http://www.bbc.com/news/world-us-canada-31791086

Η δύναμη των μικρών παιδιών … δεν υπάρχει στιγμή που να μην μας ξαφνιάσει… Χιονίζει… … άπειρα αστεράκια … που πέφτουν νυφάδες στη γη … τα γραπώνω όλα σε ένα ξόρκι … 

Είμαι τόσο σίγουρη για την δύναμη τους! 

ξόρκι 

Περαστικά και ταχεία  … χέρια έμπειρα 

εμπιστοσύνης χέρια,  δια της γνώσης  δόση  σωστή 

η δράση άμεση ταχεία

γεμίζουν 

τα μάγουλα

με καρδούλες υγείας 

καλημέρα εκεί Καλή Εβδομάδα 🙂