Άνοιξη λοιπόν, όπως το περίμενα. Γρήγορη ανυπόμονη απαιτητική. Σε ένα παιχνίδι θα το έλεγα γκαστερικό. Οργανώνει ληστείες για να κλέψει αμύθητους θησαυρούς χρωμάτων σχεδίων . Χτίζει σε περιοχές την δική της ιστορία, Ξεμυαλίζει τον ήλιο δωροδοκώντας με γοργόνες στρουμπουλές που βουτούν στο γαλάζιο ουρανό.
Αυθόρμητη η Άνοιξη, απλά δηλώνει πως διασκεδάζει, πως γελά με το παιχνίδι της. Πέφτει σαν χείμαρρος στο άγνωστο παλικάρι και εκείνος θαρρείς και είναι έτοιμος να της δώσει τα πάντα για μια και μόνο νύχτα μαζί της, έτσι για την εμπειρία. Την πιάνουν ντροπές και βάζει τα δυνατά της για να γεμίσει την πλάση όλη με λουλούδια… Θέλει τόσο πολύ να κατακτήσει αυτή την Μυτούλα, που θα μυρίσει τα λουλούδια της, έτσι του κλέβει το μυστικό του χαμόγελού του. Άλλωστε, κούνα την μυτούλα σου … και θα δεις … πάντα σου έρχεται ένα απρόσμενο χαμόγελο στα χείλη.
Η Άνοιξη στο Μόντρεαλ, τόσο μα τόσο πολυλογού και βιαστική. Με μιας όλα ανθίζουν στην πόλη.
Προσπαθώ και εγώ να της κλέψω με μερικά κλικ φωτογραφιών την ομορφιά της. Λες και μπορώ να τα καταφέρνω … μεγαλώνω…
Αυτό, αυτό αυτό το δέντρο που μου έκανε εντύπωση όταν ήρθα έμαθα μόλις φέτος το όνομά του … Πόσο περήφανοι νιώθω με τους φίλους μου. Λέγεται Μαγνόλια !
Επιτέλους η γυμνή νεράιδα μπροστά από το διαμέρισμα έβγαλε φυλλαράκια, Ο κύρος Σκίουρος Μπακονόγλου ως συνήθως με παίρνει μάτι και φέτος από το πεζούλι του παραθύρου μου καθώς γδύνομαι … βιαστικά ρίχνει μια ματιά και τρέχει τρέχει πεινασμένος…
Φέτος το μπαλκόνι μας έχει μια ξεχωριστή νότα. Ένα χαλί πράσινο, ψεύτικο χλοοτάπητα
Και πριν το καταλάβω μέσα σε ένα μήνα άνοιξη φτάνει το καλοκαίρι με θερμοκρασίες γύρω στους 30 βαθμούς κελσίου…
Έτοιμη είσαι να σηκώσεις το δακτυλάκι και να αρχίσεις τα κηρύγματα…
Σε εσένα όχι, στο κόσμο γύρω σου…
ε ναι αυτό λέω και εγώ…αλλά άχνα μη βάλεις!!! Σου έχω νέα !!! χοχοχο Η μικρή ξανθιά θεά είναι ενθουσιασμένη. Έκανε λέει μια νέα ανακάλυψη. Δηλαδή όχι ανακάλυψη, αποκρυπτογράφηση !!! Καθώς έγραφε μια απάντηση σε σχόλιο της ΜαΓιας της, γέννησε τον έξεις μαθηματικό συλλογισμό «Έχουμε 5 εποχές τον χρόνο: Την Μετέωρη, την Άνοιξη, το Καλοκαίρι, το Φθινόπωρο και τον Χειμώνα».
και τα ορίζει με αυτή τη σειρά?
;;;;;!!!!!!>>>>τι θέλεις να πεις…
Εννοώ πάντα η Μετέωρη προηγείται της Άνοιξης και έπεται του Χειμώνα; Δεν υπάρχει περίπτωση η Μετέωρη να είναι ας πούμε μια κινητή εποχή (βλέπε κινητές εορτές) που ανάλογα πάει και χώνεται στις ήδη γνωστές και ακίνητες στη σειρά τους εποχές ;
πλάκα μου κάνεις έτσι ;;;; Τέλος πάντων κάτσε να την ρωτήσω…
Φυσικά και είναι αυτό που ορίζεται. Μετέωρη. Η θέση της μπορεί φαινομενικά να θεωρείται ως κινητή αλλά ουσιαστικά ανήκει σε συγκεκριμένη θέση τροχιάς. Έπεται του κλεισίματος ενός κύκλου και ορίζεται στην αρχή τροχιάς ενός νέου κύκλου. Έτσι την Μετέωρη Εποχή στη Φύση τη συναντάμε -με έντονα τα χαρακτηριστικά της- ανάμεσα στον Χειμώνα και την Άνοιξη. Αυτό φυσικά όσο θεωρούμε πως η ζωή είναι ένας κύκλος και όχι σπιράλ. Διότι η ζωή κατά την άποψή μου είναι σπιράλ, μια συνεχή μετάβαση ανόδου ή καθόδου με κοινό περιστροφικό άξονα την αθάνατη ψυχή μας.
ψιτ…. να σε ρωτήσω … πόσα Σάββατα είναι που της απαγόρευσαν να πάει σχολείο;
Είμαστε μόνο στο δεύτερο, την ειδοποίησαν πως δεν θα πάει σχολείο παρόλο που ένιωθε υγιέστατη και είχε κάνει και όλα της τα μαθήματα, μάλιστα είχε ετοιμάσει ένα θαυμάσιο ΧαΜοΓεΛαΣτο τσολιαδάκι, και θα το πήγαινε να το φτιάξουν και οι συμμαθητές της!!!
… αλλά το μήλο (εύρηka) της έπεσε στο κεφάλι ως σοκ … όταν την έστειλε η Στέλθ με «ατομική ευθύνη» να πετάξει τα σκουπίδια! Εκεί συνάντησε ένα κοριτσάκι που, με δική του «ατομική ευθύνη», το είχαν στείλει να πετάξει και αυτό τα σκουπίδια. Την περίμενε με ΔΥΟ μέτρα ΑΠΟΣΤΑΣΗ να τελειώσει την αποστολή της, το είδε ξαφνικά, παγωμένο σε στάση τσολιά! Συναντήθηκαν οι ματιές τους, ίσα που κατάφερε να του σκάσει ένα αμυδρό χαμόγελο πριν γυρίσει πλάτη και φύγει… Σοκαρισμένη, δεν αντάλλαξαν ούτε μια κουβέντα!!
Θέλεις να πεις πως η μικρή μας ξανθιά θεά δεν κατάφερε να αρθρώσει ούτε μια λέξη; …
ναι… Δεν είναι σίγουρη πως το κοριτσάκι είδε το χαμόγελό της …δεν το είχε στις οδηγίες περί «ατομικής ευθύνης» και μπερδεύτηκαν και οι δύο μάλλον …
…..
ακριβώς…
Τήρησε όλους τους κανόνες «ατομικής ευθύνης»;
Φυσικά, είχε οδηγίες από την Στελθ τον δεσμοφύλακα της! Καταλαβαίνεις, σιγά μην της είχε πει περί χαμόγελου η Στελθ!!! . Η μικρή λοιπόν βγήκε έχοντας πλύνει τα χέρια της, στο ένα χέρι τη σακούλα, στο άλλο ένα χαρτάκι, έκανε όλα όσα έπρεπε στην προαύλια διαδρομή του διαδρόμου. Το είδε ως παιχνίδι. Επιστρέφοντας αφού έβγαλε τις σαγιονάρες της στην είσοδο και έπλυνε τα χέρια της…. μου περιέγραψε τον πόνο (του μήλου) που ένιωσε όταν είδε το κοριτσάκι να κρατά ΑΠΟΣΤΑΣΗ. Μια απόσταση που δεν έσπασε ούτε και εκείνη από ….
Από φόβο;
όχι από φροντίδα ίσως … πιστεύω κυρίως αμηχανία … πρώτη φορά βλέπεις…
Να της εξηγήσουμε πως είναι ένα παιχνίδι όπως στην ταινία La vie est belle …που είναι τώρα.;
αυτό κάνει, παίζει .. έχει καβαλήσει το χαντάκι όχι λάθος… έχει καβαλήσει ένα μετεωρίτη … συμπυκνώνει λέει εκδηλώσεις αγάπης… σε φωτεινές καμπύλες .. τις λεγόμενες ΑΙΩΡΕΣ … μη με κοιτάς … η κατάσταση είναι σοβαρή !!!
μάθαμε πότε πάει πάλι σχολείο;
… δεν θα ολοκληρωθεί ο κύκλος μαθημάτων, αυτό μάλλον ΠΡΟβλέπεται …
άρα ζει στην τροχιά καθαρά ενός μετεωρίτη …
ξέρω γω… μάλλον… αν λάβουμε τις παραμέτρους υγείας και οικονομικών… ακόμα- εδώ που τα λέμε- ούτε η Στελθ δεν έχει προσγειωθεί !!! Θα σου πω κάτι αλλά θα μείνει μεταξύ μας. Η μικρή ξανθιά σήκωσε το δάκτυλο της στην Στελθ …! ναι ναι την μάλωσε με αυστηρό τόνο ! συγκεκριμένα μας ανακοίνωσε:
Το χαμόγελο, άμα θέλεις να ξέρεις, είναι αυστηρός κανόνας Ατομικής Ευθύνης που ξέχασες να τον συμπεριλάβεις στις αυστηρές οδηγίες σου. Είναι βασικό χαρακτηριστικό της Μετέωρης εποχής. Φωτίζουμε με χαμόγελο όταν μπαίνουμε σε τροχιά 🙂
και ;;;;;
Τσακώνονται … αν είναι χαρακτηριστικό της Μετέωρης ή της Άνοιξης!!! Καυγάς Στεθλ και μικρής ξανθιάς θεάς… δεν υπάρχει αυτό που ζούμε…πήγα να πω κάτι …πως είναι χαρακτηριστικό ατομικής ευθύνης όλων των εποχών .. αλλά έλα που η Στελθ δεν χαμογελά ποτέ, και η μικρή κάνει την διατριβή της εξετάζοντας την πέμπτη Εποχή, σε σχέση με τα μπαλκόνια … άχνα δεν έβγαλα…. και καλά θα κάνεις, άχνα και εσύ!!!
Α..ρε ΜαΓία α! Σημείωση: τύφλα να χει ο έρωτας της Πολυθρόνας χαχαχαχαχα
Να βάλω λαλα το γνωστό άσμα ήρθες σαν μετεωρίτης μέρα μεσημέρι Τρίτης ;;;;;
Έχω πιει ήδη το ένα από τα τρία μπουκάλια κρασί που μου έκαναν δώρο οι γονείς των σπορακίων μου. Απολαμβάνω τα δώρα μου, λουλούδια γλάστρες, αρώματα, φουλάρια και και οίνος! Δώρα που μου έδωσαν κατά την αποφοίτηση τους. Με δυνατή φωνή, τραγούδησαν, πήραν το … Πτυχίο τους!!! Έφαγαν γλυκάκια, με υπάκουαν έτσι από χαρά και αγάπη.. και και και φυσικά … φωτογραφήθηκαν! Αυτή η κατασκευή χάρισε χαρά τόσο στα παιδιά όσο και στους γονείς. Ίσως περισσότερο στους γονείς ….
Κοιτάζω το άδειο κάδρο, μια μεγάλη αυτοσχέδια κορνίζα, φαντάζομαι τις μουρίτσες τους.. Το κάθε ένα με διάφορα σκέρτσα και τους γονείς … σε ένα διαρκή κλικ κλικ να προσπαθούν να αιχμαλωτίσουν την στιγμή….
Όλα πήγαν καλά και φέτος.. Τα πάντρεψα, κράτησα και πέντε για το προ νήπιο και …φύγαμε με φουλ τις μηχανές για καλοκαίρι . Ραντεβού τον Σεπτέμβριο, σχεδόν σίγουρη πως θα αναλάβω την ίδια τάξη …νηπιαγωγείο και πάλι.
Αυτό το Σάββατο θα είναι το πρώτο που θα κάτσω! Εχω υποσχεθεί στον εαυτό μου πως δεν θα κάνω τίποτε άλλο από το να διαβάσω ή μάλλον να αρχίσω να διαβάζω ένα βιβλίο. Είναι η «Τρικυμία» της μονοκονδυλιάς μου, αυτό το βιβλίο με έχει τραβήξει σαν μαγνήτης. Ίσως μάλιστα καταφέρει να μου περάσει και χειροπέδες, φυλακισμένη στις σελίδες του μέχρι να διαβάσω και την τελευταία του λέξη.
Η ψυχολογία μου νιώθω πως είναι πασπαλισμένη με λίγη κούραση. Υποσχέθηκα στον εαυτό μου να είμαι παντού… όμως νιώθω μια εξάντληση ίσως τελικά να μην είμαι θέα… λες???
Ευτυχώς η υγεία μια χαρά. Περίεργο, οι αρχές του καλοκαιριού πάντα με βρίσκουν να παλεύω με διάφορα και να νιώθω αχμμμ όπως νιώθουν οι περισσότεροι άνθρωποι στις αρχές του Χειμώνα. Ένας χαρταετός, ένα ανεμόπτερο, ένα αερόστατο πολλές νότες που ξαφνικά ζητούν ταξίδια με άγνωστους προορισμούς.
Α άσχετο κάπου τσίμπησα στο παθ πως η Λίνα θέλει να στρώσει μπλογκοπαίχνιδο, με μια μας καλοκαιρινή εμπειρία …κάτι τέτοιο… Παρακαλώ να επιμεληθεί τε του θέματος χαχχαχαχα
Δεν είμαι σίγουρη ακόμη, αλλά νομίζω πως ένα νέο γαϊτανάκι αρχίζει να πλέκεται στη ζωή μου. Κάποιες μικρές στροφές στη ζωή μου με οδηγούν και πάλι σε ένα μικρό μονοπάτι. Το δύσκολο στη σύγχρονη ζωή είναι να προσπαθείς να ξεφύγεις από αυτό το τερατώδες κατασκεύασμα που έφτιαξε ο άνθρωπος, όχι μόνο ως μέσο συναλλαγής αλλά και ως προϊόν που αρκετές φορές απειλεί με τα πλοκάμια του την ψυχολογική μας διάθεση.
Βρήκα ένα μικρό μονοπάτι αρκετά χρόνια τώρα. Λέγεται εθελοντισμός. Μετά από επτά κοντά χρόνια στη Μορεάλη, και μετά από κάποιες ζόρικες στιγμές στην επαγγελματική μου πορεία που με έχουν στενοχωρήσει, πικράνει και πονέσει, αποφάσισα να κάνω μια αίτηση για εθελοντική εργασία στην Ελληνική Κοινότητα και συγκεκριμένα στις κοινωνικές υπηρεσίες της.
Πρώτη μέρα λοιπόν, με αφορμή μια ημερίδα, με θέμα αχμμμ κάτσε να φέρω το δελτίο τύπου.
««ΑΠΟΜΥΘΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ»
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ
ΣΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ
Η λύπη και η στενοχώρια είναι φυσιολογικά συναισθήματα που όλοι βιώνουμε και σύντομα τα ξεπερνάμε. Γιατί, όμως, κάποιοι από εμάς βυθίζονται βαθιά μέσα στη θλίψη και παραμένουν παγιδευμένοι σε αυτήν; Ο Dr. Θεόδωρος Κολυβάκης Βοηθός Καθηγητής του Ψυχιατρικού Τμήματος του Πανεπιστημίου McGill, θα μας μιλήσει για την κατάθλιψη, αλλά θα κάνει και μια αναφορά για τους φροντιστές υγείας και την κατάθλιψη που βιώνουν. Επίσης ο οργανισμός AMI-Quιbec, ο οποίος προσφέρει υποστήριξη στα άτομα που αντιμετωπίζουν δυσκολίες με την ψυχική τους υγεία καθώς και στις οικογένειές τους, θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την έννοια της Αγχώδους Διαταραχής καθώς και της Διπολικής Διαταραχής.»
τι έλεγα? … α ναι πρώτη μέρα λοιπόν ως εθελόντρια. Τα μολύβια μου, τα χαρτιά μου, και ένα όμορφο γραφείο υποδοχής για εγγραφές και άλλες πληροφορίες. Μπορώ να πω πως μου άρεσε, αυτή η επαφή με τον κόσμο. Σχεδόν όλοι μιας κάποιας ηλικίας, κάποιοι αργιεμένοι, κάποιοι πιεσμένοι κάποιοι διψασμένοι για μια αφορμή για να χαμογελάσουν. Έκανα ένα βήμα πίσω από μένα και με παρακολουθούσα, μια μικρή ηθοποιός, που έπαιζε τον ρόλο της διασκεδάζοντας. Πέρασα όμορφα στην είσοδο. Έγραψα ονόματα, γαργαλούσα με λογοπαίγνια για την ηλικία, πούλησα σακουλάκια με φασκόμηλο για την ενίσχυση τέτοιων εκδηλώσεων , άκουσα τους ομιλητές, έφαγα κάτι πανέμορφα σαντουιτσάκια, ήπια χυμό πορτοκάλι, βοήθησα στον καθαρισμό του χώρου.
Πέρασα όμορφα, παίζοντας… ναι έτσι νιώθω, ο εθελοντισμός για μένα είναι ένα εκπαιδευτικό παιχνίδι που με ψυχαγωγεί αλλά και με μορφώνει.
Καληνύχτα 