Αύριο ξεκινώ το σχολείο.Επιστροφή στα σποράκια μου Θα πρέπει να ξανακερδίσω το ενδιαφέρον τους γιατί και αυτά όπως και εγώ μετά από τις ημέρες ξενοιασιάς, με φίλους, με μονοήμερες εξορμήσεις, με λιχουδιές, με με με άντε να με ξαναβάλεις στις καθημερινές υποχρεώσεις.
Αύριο θα πάμε στη Νεράιδα της Λίμνης κατά κόσμον Μαίρη. Μαζεύει κάθε παραμονή Χριστουγέννων στενούς φίλους και συγγενείς για ρεβεγιόν, όλα από τα χεράκια της. Όμως ο κοβιντ της αλλάξε τα σχέδια, μια μέρα πριν… έτσι το μετέθεσε για αύριο τις 7 Ιανουαρίου, ευτυχώς που με πήρε τηλέφωνο το είχα ξεχάσει.
Πήρα αρκετά δώρα από τους γονείς, όχι όσα θα έπρεπε… πολλές απουσίες των παιδιών την τελευταία σχολική μέρα. Εμ βέβαια αφού κάναμε τη γιορτή ένα Σάββατο πριν κλείσουμε, οι περισσότεροι γονείς δεν τα έφεραν το επόμενο Σάββατο, ήταν και άσχημος ο καιρός… τέλος πάντων …
Πήραμε και από ένα όμορφο δώρο από την Πασχαλίτσα μου. Η κάρτα που το συνόδευε ήταν όλα τα λεφτά. ¨ Όλα τα λεφτά ήταν και που βρέθηκα στο στούντιο, στο αγαπημένο μου πιλοτήριο. Ένιωσα τόσο όμορφα και ερωτικά, έρωτας ραδιοφώνου είναι αυτός, νομίζω πως το μικρόβιο ξύπνησε. Κάνω σκέψεις μήπως αλλάξω την καθημερινότητα μου, προσθέτοντας μια νέα υποχρέωση, να πετάω στα σύννεφα και να χαϊδεύω αυτάκια πάλι χιχιχι. Και μόνο που το αναφέρω εδώ στο ημερολόγιο μου μού δημιουργεί την υποχρέωση να το κυνηγήσω και ότι γίνει … λίγο νερό στο κρασί μου, λίγο περασμένα ξεχασμένα, λίγο ένα χαμόγελο, και ίσως κάνω μια επίσημη επίσκεψη στα γραφεία ..
Το Χριστουγεννιάτικο ρεβεγιόν μας στο σπίτι ήταν ζεστό, μέχρι και κεράκια ανάψαμε 🙂
Στα όμορφα δώρα βάζω την κατασκευή της βασιλόπιτας. Έτσι και αλλιώς όταν είμαστε μαζί στην κουζίνα είναι σα να κινηματογραφείτε ως ντοκιμαντέρ η μορφή της σχέσης μας. Κέικ φέτος, με συντροφιά τις συμβουλές της βίβλου
με διάφορα μέσα …
Βάζω επίσης το Πρωτοχρονιάτικο Ρεβεγιόν στα δώρα. Ήταν όμορφο, παρόλο που δεν κάναμε αλλαγή του χρόνου σε κάποιο φιλικό σπίτι ή στο δικό μας… τι ωραία που ήταν στον Αγιο Στέφανο… τι έλεγα α ναι, φέτος πήγαμε σε ένα ρεβεγιόν που οργανώθηκε στη Νότια Ακτή και βρεθήκαμε σε ένα τραπέζι 10 ατόμων, όλοι φίλοι από μικρά παιδιά, ελληνοκαναδεζάκια! Φυσικά και το ευχαριστηθήκαμε, γιατί ειδικά όταν ξέρεις από τραγούδια και σου τυχαίνει αυτός ο ντι τζει πρέπει να έχεις υπέροχη ψυχολογία, που δεν μπορεί να την αγγίξει τίποτε και σε οδηγεί στην πίστα ξανά και ξανά. Είχαμε καιρό να χορέψουμε !!!
Α ναι και έφαγα και την πρώτη τούμπα της χρονιάς Τόσα χρόνια στον Καναδά τολμώ να πω πως κάτι έχω μάθει από περπάτημα σε χιόνι ή παγωμένο χιόνι ή και πάγο μη σου πω… αλλά… φαίνεται πως δεν έχω μάθει από ισορροπία σε μια αίθουσα που είναι γεμάτη γυαλιστερα κομφετί … έτσι λίγο πριν την έξοδο από την αίθουσα, και καθώς το παλιό μου παλτό απομακρύνθηκε από το πλάι μου για να πάει να πάρει το παλτό του, απλά τον φώναξα δυνατά. Γύρισε, δεν με είδε στο οπτικό του ορίζοντα και κοίταξε στο πάτωμα για να πάθει εκείνος το πρώτο σοκ … Ολα καλά όμως…
Επίσης, και το κοπή τη πιτα ήταν ωραίο γιατί συνδεθήκαμε με Ελλάδα και τα ανήψια μας,…
Αφήνω για το τέλος μερικές φωτογραφίες από την εκδρομή μας στην Οττάβα από χιονισμένα τοπία, από τις βόλτες μας και μερικές γουρουνιές άλλες.
Από Αύριο λοιπόν σχολείο, σπίτι χωρίς φωτάκια, επέτειος, μια μικροεπέμβαση, νέα ενδιαφέροντα …
Καληνύχτα
Καληνύχτα 