Το Φεγγάρι της Συγκομιδής :)

Πιλοτήριο 9 Σεπτεμβρίου

Προετοιμασία. Μου αρέσει να ετοιμάζω τα πράγματά μου πριν από ένα μεγάλο ή μικρό ταξίδι. Βέβαια αν με βοηθούσε και το μαγικό μου ραβδάκι δεν θα κουραζόμουν κi όλας. Η αλήθεια είναι πως πότε δεν δούλεψε. Το ξωτικό του δάσους μου το παρέδωσε χαλασμένο. Σήμερα είναι μια ιδιαίτερη Παρασκευή για μένα. Από αύριο ξεκινούν τα Σαββατιανά σχολεία. Νηπιαγωγός και φέτος στο σχολείο συμπληρωματικής εκπαίδευσης «Πλάτων Όμηρος» της ΕΚΜΜ. Ο μεγάλος σχολικός μου σάκος με περιμένει να το γεμίσω και πάλι με παραμύθια, ζωγραφιές, μαρκαδόρους, πολύχρωμα χαρτιά ψαλίδια κόλλα και τον μεγάλο μου σύμμαχο τον κύριο Ιπποπόταμο που θα με βοηθήσει να γνωριστώ με τα παιδιά…..

Πιλοτήριο 12 Σεπτεμβρίου

Συλλογή ζώων! Κάθε γυναίκα που σέβεται τον εαυτό της έχει μια συλλογή από ζωάκια. Εκτός από τον Αχιλλέα μου, ένα μεγάλο πάνινο σκύλο, έχω άλλα τρία σκυλάκια, δύο αρκουδάκια, ένα μικρό ελεφαντάκι, και ένα μεγάλο πρόβατο. Τα υπόλοιπα μου το «σκότωσε» ο Τσέστερ ο πραγματικός σκύλος που ζούσε μαζί μας για 13 χρόνια στην Ελλάδα. Πριν πεθάνει από καρκίνο, κατάφερε να μου ξεσκίσει παίζοντας, ένα γορίλα, ένα σκίουρο, και πέντε αρκούδους. Κάθε γυναίκα που σέβεται τον εαυτό της έχει τουλάχιστον έναν πιστό φίλο δίπλα της που θα ξεσκίσει όποιο ζώο την πειράξει!!! χιχιχι … 

Πιλοτήριο 14 Σεπτεμβρίου

Πανάκριβο! Στη ζωή μου πάρα πολλές φορές έχω πληρώσει κάτι ακριβά. Τις περισσότερες φορές άξιζε το κόπο. Άλλες φορές, Μου άξιζε. Πέντε έξι φορές όμως πλήρωσα ακριβά χωρίς καν να καταλάβω το λόγο. Το αστείο είναι πως αυτές ακριβώς τις στιγμές που πλήρωσα και μάλιστα ακριβά «στο άσχετο», χωρίς να άξιζε αλλά και χωρίς να έφταιγα, ήταν και οι στιγμές που με έκαναν τελικά την πλουσιότερη γυναίκα στο κόσμο. Αυτό που απέκτησα ήταν αμύθητης αξίας…. 

Πιλοτήριο 15 Σεπτεμβρίου

Αδιαφορία! Και μόνο η λέξη με αγχώνει. Γενικά έχω ένα πρόβλημα διαχείρισης στο διαχωρισμό, ενδιαφέρον – αδιάφορο. Το ένστικτό με τον συναισθηματισμό μου ρίχνουν συχνά πυκνά καυγάδες. Προσπαθεί να τους κάνει καλά η λογική αναζητώντας το γόνιμο. Αλλά και αυτήν ποιος την έχασε για να την βρω εγώ!!! Πολύ γέλιο πέφτει όταν για λόγους που επίσης δεν γνωρίζω, πολλές φορές ένστικτο, συναίσθημα αλλά και λογική απεργούν. Ε εκεί έχουμε όχι μια απλή αδιαφορία αλλά μια πανέμορφη αναισθησία 

Πιλοτήριο 16 Σεπτεμβρίου

Ντροπή! Εκείνη η στιγμή που θέλω να ανοίξει η γη να με καταπιεί Εχω κάνει μια μ@μ@κία και κυριολεκτικά δεν μπορώ να διορθώσω κάτι. Η συγγνώμη νιώθω πως δεν αρκεί και γενικά «γιατί η ζωή να μην έχει undo!!!» για να ξεμπερδεύω. Αν το σκεφτώ όμως διαφορετικά, με βοηθά στο να αναλάβω την ευθύνη των πράξεων μου. Στο διαδίκτυο μπορώ με διαφορά σκουμπάκια να απαλλαχθώ, να σβήσω, να διορθώσω, να διαγράψω, ακόμη και να υποκύψω σε εκβιασμούς. Όμως θαρρώ πως το να υποκύπτω σε εκβιασμούς είναι η μεγαλύτερη ντροπή από όλες..

Λαλά 

[embedyt]https://www.youtube.com/watch?v=0g1bHiqw35s[/embedyt]

Δεν μου αρέσει το πιλοτήριο ετσι όπως μπουρδουκλώνεται στην χαρτόκουτα θα το σουλωπώσω μόνο κάθε παρασκευή Μια Παρασκεύη σα το μαύρο κουτί!!!

Τι έλεγα … α ναι … 

Ο πονοκέφαλος που είχα σήμερα από το πρωί ήταν πάρα πολύ δυνατός. Τόσο δυνατός που μου έκανε εντύπωση. 

Δεν κατάλαβα πως πέρασε το καλοκαίρι. Διαφορετικό. Να βάλω σιγά σιγά τις γλάστρες μέσα. Φέτος σκέφτομαι να βάλω τον αλεξανδρινό μου στο χολ να μην έχει φως. Θα τον προσέχω βέβαια αλλά αν το κάνω από τώρα ίσως τα Χριστούγεννα βγάλει κόκκινα φύλλα. Πολύ φωτεινό σήμερα το φεγγάρι. Δεν το ήξερα πως η πανσέληνος του Σεπτεμβρίου λέγεται και Φεγγάρι της Συγκομιδής. Περίεργη η συγκομιδή μου φέτος. Το σίγουρο είναι πως ο θαυμασμός μου για το παλιό μου παλτό μεγάλωσε. Επίσης η φετινή συγκομιδή μεγάλωσε απότομα την μικρή ξανθιά θεά μου. Από εκείνη τη μέρα πριν μήνες που την βρήκα κουλουριασμένη να κλαίει…. 

To «Φεγγάρι της Συγκομιδής» εμφανίζεται την ίδια ακριβώς στιγμή που δύει ο ήλιος, γεγονός που το κάνει να φαίνεται μεγαλύτερο, φωτεινότερο και πιο κοντά στη Γη, από ό,τι συνήθως.

Το κοίταξα για μερικά λεπτά από το παράθυρο Πραγματικά πάρα πολύ φωτεινό. 

Επιτέλους, μου πέρασε ο πονοκέφαλος και κατόρθωσα να φτιάξω το σχολικό μου σάκο. Δουλεύω λίγο την διακόσμηση της τάξης. Οι περσινοί μεγάλοι πολύχρωμοι φάκελοι από χαρτόνι που άνοιγαν για τα σποράκια μου κάθε μήνα, έχουν ξεβάψει από την ακτινοβολία του ήλιου. Σίγουρα όμως μπορώ να χρησιμοποιήσω το χαρτόνι από τη μέσα πλευρά. Για την ώρα έφτιαξα τις ημέρες της εβδομάδος. Φέτος θα παίξω περισσότερο με τα γράμματα ως μόνιμη διακόσμηση. Τα γράμματα και τα χρώματα. 

Θα με πήγαινε βόλτα σήμερα, να με λούσει στο φεγγάρι της συγκομιδής και να τον πιω φίνο κρασί αλλά ήταν ο πονοκέφαλος… 

Πρέπει να κάνω ένα μεγάλο συμβούλιο με τις φίλες μου… μεγάλωσε η μικρή ξανθιά θεά μας;

Νυστάζω, αύριο έχω σχολείο

Καληνύχτα Μορεάλη της συγκομιδής. 

Η Τάξη, η Δύναμη και ο Ερωτισμός :)

Διάβαζα για το ζώο μου η ξανθιά θεά :

Ο Λέων είναι πάνω απ’ όλα περήφανος και αξιοπρεπής. Και ακριβώς αυτά είναι τα σημεία όπου, αν τον πληγώσεις, δεν σε σώζει τίποτα. Μα τίποτα, λέμε … Θα σε ξεσκίσει, πολύ απλά, και να εύχεσαι να είναι σύντομο. Και να αποτελείται περισσότερο από λόγια παρά από έργα. Η εκδίκηση του Λιονταριού είναι κάτι σαν τσουνάμι. Κάποτε υποχωρεί. Αυτό δίνει στον φταίχτη – ή στα …κομμάτια του, ό,τι έχει απομείνει, τέλος πάντων – την ελπίδα ότι ο Λέων θα τον συγχωρήσει, αφού όμως θα του έχει αποκλείσει δια παντός τη δυνατότητα να επαναλάβει το ατόπημα, όποιο και να ήταν αυτό. 

Δυσκολεύομαι να είμαι αξιοπρεπής όταν αγριεύει το μέσα μου. Ένας πολύ ισχυρός δαίμονας που θεωρώ πως έχει πάρα πολύ μεγάλη δύναμη. Δύναμη που γουστάρει με χίλια να την χρησιμοποιήσει χωρίς ιεραρχία χωρίς αξιοπρέπεια. Να καταστρέψει βίαια, βάρβαρα.  Αυτός ο δρόμος είναι ο εύκολος με την έννοια πως άμεσα θα αρπάξω αυτό που θέλω και θα σε καταστρέψω. 

Εκεί στην στροφή είναι που πρέπει να κατεβάσεις ταχύτητα. Τότε ακούω το μουγκρητό του δαίμονα… είναι η στιγμή που πρέπει να το στρέψω προς …. το άξιο αλλιώς αυτή η πληγωμένη αξιοπρέπεια ε… θα πεθάνει από αιμορραγία και θα μου πνίξει στο αίμα  και την υπερηφάνειά μου

 Έρχεσαι σε μένα κύριε δυνατέ  για να διαφημίσεις την δύναμή σου ώστε να γίνεις πιο δυνατός  … άναρχα θα σε χρησιμοποιήσω για να διαφημίσεις τον αδύνατο και τις αρετές του..έτσι πάει….Ωραία είναι η τάξη σου δε λέω, μα τώρα είσαι  στο δικό μου βασίλειο… 

Φιου…δύσκολο πολύ..το εύκολο και το δύσκολο σε όλο του το μεγαλείο. 

Οταν τα καταφέρνω, η ικανοποίηση που νιώθουν τα μέσα μου είναι υπερηφάνειαςκαι αξιοπρέπειας….αλλά και ενός ερωτισμού (ασχετο ξέρω )  Πιστεύω πως για να είναι υγιείς και δυνατοί πάντα οι δαίμονες μέσα μου πρέπει να τους ταΐζω με σωστή διατροφή …

Ασχετο λάλα …

το πρωτοάκουσε το παλιο μου παλτό και είπε… αυτό είναι Μάνια… 

το έβαλε αδιάφορα να ακούγεται στο σπίτι και … άρχισα τα δικά μου γουργουρητά 

[embedyt]https://www.youtube.com/watch?v=igNVdlXhKcI[/embedyt]

Let’s Marvin Gaye and get it on

You got the healing that I want

Just like they say it in the song

Until the dawn, let’s Marvin Gaye and get it on

We got this king size to ourselves

Don’t have to share with no one else

Don’t keep your secrets to yourself

It’s karma sutra show and tell

Woah

There’s loving in your eyes

That pulls me closer

It’s so subtle, I’m in trouble

But I’d love to be in trouble with you

Let’s Marvin Gaye and get it on

You got the healing that I want

Just like they say it in the song

Until the dawn, let’s Marvin Gaye and get it on

You got to give it up to me

I’m screaming mercy, mercy please

Just like they say it in the song

Until the dawn, let’s Marvin Gaye and get it on

Εχασα την Δική μου Αγκυρα !!!

Aγαπώ, πιστεύω, ελπίζω. Κάπως έτσι ή ακριβώς έτσι ζω.  Τρείς δυνάμεις ως εργαλεία, τα  όνειρα γίνονται στόχοι Άλλοτε πετυχαίνουν άλλοτε όχι. Τι σημασία έχει βγάζεις την ελπίδα μπρος και πάλι και ….

Στο λαιμό φοράω πάντα  το κάτι τις μου, περασμένο σε ένα δερμάτινο κορδόνι. Θυμάμαι μικρή είχα μια παναγίτσα. Στη επαναστατική εφηβεία δεν χρειαζόμουν τίποτε, κρέμασα μια μικρή γυάλινη μελιτζάνα. Φοιτήτρια, πρώτες ρότες ζωής , είχα ένα δελφίνι, Ένα ασημένιο δελφίνι που αγκάλιαζε με τον κορμί του μια σκουρόχρωμη στρογγυλή πέτρα… Θάλασσα? Γη… η ουσία ένα δελφίνι που εξερευνούσε το δικό μου ηλιακό σύστημα … το κορμί μου την ψυχή μου.. Όταν ένιωσα πως ο κόσμος μου είχε κατακτηθεί (?), σε μια μικρή βιτρίνα ενός μεγαααααλου κέντρου καταστημάτων βρήκα σε ένα τόσο δακρικάκι περασμένα, μια Καρδιά, έναν Σταυρό και μια Άγκυρα. Αφησα το δελφίνι κάπου στην μπιζουτιέρα να πλατσουριζει…ανακάλυψα τα εργαλεία για να κατακτώ

 

Φυσικά και όλα αυτά δεν τα έκανα συνειδητά. Δεν είχα γνώση. Στη ουσία μια δερματινη θυλία  στο λαίμο που επιζητά αυτό το κάτι της για να ξεφύγει στιγμές από την αισθηση του πνιγμού.

 

Τι μπορεί να συμβεί όταν μια ελπίδα χαθεί? Μια άγκυρα τόσο δα μικρή σε ξεκουράζει σε λιμανάκια απάνεμα. Γιατί αυτό είναι η ελπίδα. Γραπώνεσαι και αφήνεσαι, αράζεις,  επισκευάζεις σκαρί και μηχανές, ράβεις τα πανιά και πλέκεις νέα δυνατά σκοινιά. Αγαπάς από την αρχή ότι σε κούρασε, πιστεύεις και πάλι σε ότι σε απογοήτευσε…κρεπαλίαζεις… Στην αρχή θυμάμαι γραπωνόμουν από όποιο λιμανάκι μου κάθονταν  Με τα χρόνια έμαθα να γραπώνομαι από την τόσο δα μικρή μου άγκυρα… Την δική μου άγκυρα στο δικό μου λιμάνι εκεί στο λακκάκι του λαιμού μου. Ωραία που είναι στο λακκάκι του λαιμού μου…. 

 

Προχθές συνειδητοποίησα ότι χάθηκε η Άγκυρα. Η δική μου μικρή τόση δα Άγκυρα. Μου λείπει στο χάδι, στα παιχνίδια, στη σκέψη …στο αναμάσημα …  Μου λείπει, η μορφή της, αυτή η συγκεκριμένη που ήταν ένα με την καρδούλα και το σταυρό στο ίδιο κρικάκι, στο ίδιο μέγεθος, από το ίδιο υλικό … Ακούω τη Στέλθ… ε και τι έγινε? Πράγματι δεν άλλαξε κάτι και ούτε και υπήρχε περίπτωση να αλλάξει… Όμως η Αέρινη, η Κοραλένια, η μικρή θέα, η Παστέλ κ.α….μας βάζουν σε στρογγυλο κύκλο  φιλοσοφικών σκέψεων …σκέψεις που η Στελθ παραδειγματικά βαριέται…. 

Σκέφτομαι. Είναι δική μου η Ελπίδα αυτή…και χάθηκε … Δεν μπορεί να αντικατασταθεί με ανάλογη. Δεν θα είναι το ίδιο… το σετάκι χάλασε.

 Η Στελθ αγριεύει  με αυτές τις σκέψεις. Μου δείχνει έναν Πατέρα και μια Μάνα που έχασαν με διαφορά δύο χρόνων τα δύο από τα τρία παλικάρια τους. Και εγώ της αγριεύω! Δεν υπάρχει περίπτωση να βρω άλλη άγκυρα και αυτό θέλω να γίνει κατανοητό από όλες τις φίλες μου….Ολοι θέλω να το καταλάβουν αυτό. Ισως έτσι οι φίλες μου σταματήσουν να έχουν άποψη για το πως θα το διαχειριστώ 

.. κουλουριάζομαι στο λακκάκι .. φτάνω τα 50 σε δύο μήνες …  λέω να ξαναβάλω το δελφίνι ή να βρω ένα τόσο δα μικρό φίδι να το περάσω στο κρικάκι παρεα με την καρδιά και το σταυρό αχμμμμ 

λαλα ετσι …για ξεκάρφωμα 

[embedyt]https://www.youtube.com/watch?v=at7Pt4PlSVs[/embedyt]

 

Καληνύχτα Μορεάλη μου 🙂

 

 

Μπουτίνια που αποζητούν το Χάδι :)

πσσσ με αυτό τον τίτλο με βλέπω να με βάζουν κάτω και … χαχαχαχαχα

Με συνέλαβα κατσουφιασμένη… !!!! αχμμμ Μόλις τέλειωσα την προετοιμασία μου για αύριο για τα σποράκια. Θα κάνουμε το Ν,ν και εργασία θα μάθουμε τον κύκλο του Νερού…. έχουμε αρχίσει και πρόβες για το τραγούδι μας της 25ης αχμμμ δεν έχω εύρημα ακόμη …Ασχετο … 

Σήμερα ήμουν  κατσουφιασμένη Δεν ήξερα γιατί . Πολλά μικρά πραγματάκια.. όχι κάτι έντονο… αχμμμ Νευριάζω αν ειναι ένα ξέρω… αν ειναι πολλά δεν ξέρω τι είναι αυτό που μου μασουλαει το χαμόγελο … να το βάλω κάτω ρε παιδί μου να το πλακώσω στο γαργαλητό να μάθει … 

Πολλά λοιπόν… ένα μπουκέτο γκρίνιας… Γελάω μια φωνούλα μεσα φωνάζει για το δικαίωμα μου στην γκρίνια. Μια υπόθεση στο Παγκράτι… κάτι αυτιά γαίδάρας  εχω αποκτήσει γιατί οι κούτες ακόμη δεν έχω καταφέρει να έρθουν από Ελλάδα… ένας επιχείλιος έρπης από το κρύο, πολύ  δουλειά, ααα να και η έμμηνος ρήση … πολύ κρύο .. πολύ κρύο πολύ κρύο… 

Σήμερα είδα τον ήλιο έξω … Καρφιτσωμένος σε καταγάλανο ουρανό… Όμορφος ήλιος λαμπερός. Είδα τον ήλιο και ΔΕΝ χαμογέλασα … 

 

Περπατούσα προς την στάση… λουσμένη στο φως …έλειπε κάτι … Σήκωσα το πρόσωπό μου προς τον ουρανό .. έκλεισα τα μάτια… Η επιδερμίδα μου άρχισε να αναζητά … το χάδι … το ζεστό χάδι του ήλιου… αυτό είναι λοιπόν? Έβαλα τα δυνατά μου … κράτησα την αναπνοή μου… να την … μια μικρή τόση δα λεπτή ηλιαχτίδα ίσα που με άγγιξε … Ένιωσα να κάνει μια σύντομη ντροπαλή βόλτα σε κάθε σημείο του προσώπου μου… ζεστάθηκα…τι λες τωρα σκέφτηκα … να φτιάξω Μάρτη μην με κάψει ο ήλιος … χαμογέλασα … 

[embedyt]https://www.youtube.com/watch?v=9KWSgRqi8d4[/embedyt]

Η πασχαλίτσα μου είπε ότι αυτό το Σαββατοκύριακο έχουμε λέει «Λευκή Νύχτα» στη πόλη … Τα μουσεία, οι γκαλερί τα μαγαζιά στο κέντρο μένουν ανοιχτά όλη την νύχτα ….και είναι δωρεάν … Στην πόλη στο κέντρο «έχουμε φεστιβάλ φωτός»

Την  Κυριακή θα κάνουμε έκπληξη μάλλον στην κυρία Σόφια γιια να μας κεράσει καφέ… 

Με λίγα λόγια φέτος γνώρισα κάτι καινούργιο στην Μορεάλη μου. Την έλλειψη του ήλιου. Ως φως δεν τον στερήθηκα… όμως τώρα μπορώ να καταλάβω γιατιί με το που μπαίνουν οι ηλιόλουστες πρώτες μέρες τις άνοιξης η Μοντρεαλίτες βγαίνουν και λιάζονται σα τα φίδια… αποζητούν όχι το φως αλλά το χάδι του ήλιου… Δεν υπάρχει περίπτωση με το που λίγο θα τον αισθανθώ ζεστούλη θα πετάξω τα μπουτίνια μου έξω σαν απλωμένη σταφίδα 

Καληνύχτα Μορεάλη μου 🙂

Στο μικροσκόπιο το Φίδι …:)

 

Μου αρέσουν οι πειρασμοί. Για κάποιο λόγο εξερευνούν τα μέσα και έξω μου. Λογιών λόγιων πειρασμοί. Αυτό που είμαι σήμερα σίγουρα ορίστηκε από διαφόρους πειρασμούς που δοκίμασα. Επιλέγω τη στιγμή … ναι … αυτό το έμαθα για τα καλά… Δοκίμασα ένα σωρό πράγματα αλλά για να βρω΄τη κλεμένη μου ταυτότητα … επέλεγα  τον χωροχρόνο της δοκιμής ….

Την Μεγάλη Πέμπτη βάψαμε κατακόκκινα αυγά … τα αφήσαμε να στεγνώσουν και το πρωί

 

άγνωστοι καλλιτέχνες μας χάρισαν μοναδικές εικαστικές παρεμβάσεις

μυστήριο 

Ένας φίλος με ρώτησε ποια η γνώμη μου για τον διαπληκτισμό του Φωτός … και του είπα όχι τώρα … Πριν λίγο  γύρισα από μια σκοτεινή γωνία …ακούγοντας ύμνους θρηνούσα το θάνατο της μητέρας μου ….

Η εποχή ορίζει να περάσουν από το μικροσκόπιο τελικά οι αξιοματούχοι και όχι οι αξίες Το να καταφέρεις να υπερασπίσεις τα πιστεύω χωρίς να χάσεις τον εαυτό σου είναι κάτι που χρειάζεται γερή αυτογνωσία.(γλυκά μου σερνικά με ή χωρίς ράσα  ).. γιατί έχει φτάσει η στιγμή να βάλουμε στο γυαλάκι προς ανάλυση όλους τους βασιλείς Να εξετάσουμε σα μικρά παιδιά  την γύμνια τους !!!

 

[embedyt]https://www.youtube.com/watch?v=vDwsWdcSLBc[/embedyt]

 

Το Μεγάλο Σάββατο προσπαθούσα να συγκεντρωθώ … κάποιος δίπλα μου συζητούσε για τους ψύλλους!! Βάζει τους νέους ενοικιαστές με συμβόλαια να αποδεχθούν πως αν βρεθούν ψύλλοι τους έφεραν αυτοί … Απομακρύνθηκα γιατί στο τσακ ήμουν να αρχίσω την ειρωνία …είναι δυνατόν ο ψυλλος να έχει ιδιοκτήτη ..ταξιδιαρής είναι .. έρχεται στη βαλίτσα του συγγενή του διπλανου ενοικιαστή … δεν του αρέσει το σπιτικό και μετακομίζει στο δικό μου ουφ.. τι έλεγα ξεχαστηκα … α ναι …Μεγάλο Σάββατο …απομακρύνθηκα  ..όμως…. η μικροφωνική χάλασε… κοίταξα το παλιό μου παλτό και άρχισα να ψάλλω… ήρεμη αποζητούσα το φιλί του….

Λίγο αργότερα κρατώντας το κερί μου αναμμένο πήγαινα προς μαγειρίτσα … θαυμαζα με ψηλά το κεφάλι τις όμορφες φωτεινές μέδουσες … πυροτεχνήματα .. και ξαφνικά φαρδιά πλατιά υπέγραψα με το κορμί μου τις πλάκες του πεζοδρομίου … Τώρα μια όμορφη μεγάλη μέδουσα σε μελανί χρώμα κοσμεί το γόνατό μου ….

Ο κύριος Ανρι, συγκεκριμένα το μπουτάκι του, με έβγαλε ασπροπρόσωπη στην πασχαλίτσα καλεσμένη στο Κυριακάτικο πασχαλινό τραπέζι ..

 

Πάρα πολύ χαρούμενη που είχα μια πασχαλίτσα στο σπιτικό μας …

το μυστικό κρύβεται στην υπομονή στο ψήσιμο αλλά και στην διαστροφή να του κάνεις τρύπες με το μαχαίρι και να του χωσεις κομματάκια σκόρδου αλατοπιπερωμένα… αφου φυσικά πρώτα του έχεις κάνει μασαζ με λεμόνι … Ε ναι! είναι απίστευτη καννιβαλιστική διαστροφή …Γενικά το μαγείρεμα κρύβει διαστροφές 

ααα ναι με μικρά γράμματα η πολυτέλεια μου χιχιχ το ταψί …μιας χρήσης … μόνο σε γιορτές το κάνω για να μην πλένω …επιλεκτική καταστροφή της φύσης …

Την Δευτέρα προς Τρίτη είδα ένα όνειρο .. ¨Ήταν από αυτές τις υπεραγωγές μου αλλά δεν το θυμάμαι γμτ… Το μόνο που θυμάμαι είναι ένα φίδι Για κάποιους σύμβολο της σοφίας για άλλους εχθρός … έπρεπε να μην κουνηθώ αλλά κουνήθηκα και αυτό όρμησε με ένα μεγάλο στόμα και με δάγκωσε στο πόδι. Για έναν περίεργο λόγο το προκάλεσα και δεύτερη φορά . Αυτή τη φορά με δάγκωσε στο χέρι… Εγώ λέει αργότερα έπρεπε για λίγο να μείνω χωρίς να μιλάω …αλλιώς θα ζαλιζόμουν και θα έπεφτα σε αφασία … εκείνο όμως … το φίδι … είχε πεθάνει  γιατί λέει τα φίδια πεθαίνουν αμα δαγκώνουν χαχαχαχαχα έφτιαξα τη δική μου πορτούλα στο παραμυθένιο όνειρό μου … γιατί στην πραγματικότητα οι μέλισσες πεθαίνουν αμα σε τσιμπήσουν με το κεντρί τους… άσχετο….

α ναι … και ένα ακόμη άσχετο .. κάποια εποχή -συγκεκριμένα η δική μου η γενιά – βρέθηκαν τα θηλυκά να έχουν χάσει την ταυτότητα τους … κλεμμένη από την βιομηχανική επανάσταση που την είχε κλέψει από την κοινωνία που την είχε κλέψει η θρησκεία που την είχε κλέψει ο άντρας …Αυτό είχα να ψάξω σε όλη μου τη διαδρομή μέχρι σήμερα … ε λοιπόν τώρα εγώ η θεά αλλά ξανθιά αμύθητης αξίας θηλυκό λέγω πως οι άντρες έχασαν την ταυτότητα τους τους την έκλεψε …αμ εδω σε θέλω … ποιος?

[embedyt]https://www.youtube.com/watch?v=xwtdhWltSIg#t=56[/embedyt]

τι λες τώρα …πολλά έγραψα … και ότι κατάλαβες κατάλαβες

Καληνύχτα Μορεάλη μου 🙂