Επίθεση αγάπης σε έναν Στοχαστή!

Ήταν πραγματική έκπληξη για μένα να πέσω πάνω του. Στοχαστής διάβασα, απλό λιτό. Η φωτογραφία μου έφερε στο μυαλό (?) κάτι τρελές εποχές που πίστεψα πως θα γίνω ζωγράφος και έτρεχα με καβαλέτο άσπρη φούστα και άσσο ευτυχώς με φίλτρο τσιγάρα, στο αρχαιολογικό μουσείο. Η Οδηγία από τον ζωγράφο που μας έκανε μαθήματα για να δώσουμε ελεύθερο σχέδιο στη Σχολή Καλλών Τεχνών ήταν «Να πας να κάτσεις σε μια γωνία και να μου φέρεις μια σπουδή.» Έβαινα θυμάμαι καρβουνιασμένη, σαν το γέρο κάπου στη βουλιαγμένης στο ύψος της φιλολάου. Έμπαινες στο μαγαζί του και μύριζε κάρβουνο, τσουβάλια κάρβουνο και κρασί πολύ κρασί σε βαρέλια. Κάρβουνα και κρασί πουλούσε και θυμάμαι η μαμά μου με έστελνε για κρασί καμία φορά… δεν θυμάμαι … ήμουν παιδί του δημοτικού… Φρένο, πότε έφτασα σε αυτό το δρόμο αναμνήσεων χαχαχα χάθηκα ….επιστροφή… τι έλεγα… Μύριζα κάρβουνο, τσιγάρο άσσο μαλακό, ψαρόκολα φερομένη κόλλα φυσητή και το Εργο κάτω από τη μασχάλη μέσα σε ένα τεράστιο φάκελο … Τα όνειρα μου στο αρχαιλογικό μουσείο μου θυμήσε και είπα να πατήσω κλικ….

Α τι καλά, ένα σερνικό ας το σκαλίσω λίγο , διάβασα βουτιά και είπα να βουτήξω. η θεά… πρώτη σκέψη μεγάλο είναι γμτ… και μετά και μετά σε κάθε απλωτή ήταν σαν να το είχα γράψει εγώ… χαοτικό !!! Φυσικά, και θα ήθελα να το είχα γράψει εγώ, διότι το σερνικό που το είχε γράφει είναι μορφωμένο, και ρε παιδί μου έχει μια ροή καθώς στοχάζεται και πάνω απ΄όλα, μην το ξεχάσω, μικρές προτάσεις. Χαοτική σκέψη αλλά ρε παιδί μου πως να το εξηγήσω, ταξιδεύει στο σύμπαν και πάτα από το ένα αστεράκι στο άλλο…

Μεγάλο δε λέω ((δεν είναι όλα τα κείμενά του σαν τη βουτιά) αλλά έχει μια δύναμη η γραφή του, να με ακολουθεί, παρακολουθεί, ακούει στη σκέψη μου… μαγικό ε? το ξέρω … και άμα η ξανθιά θεά βρίσκει τέτοια διαμαντάκια δεν χάνει ευκαιρία να τα φέρει στο εξοχικού του μυαλού της.

Ένα θα σας πω και μη το πείτε παραπέρα φίλες μου, είναι ευγενικός, έχει χιούμορ, απαντά με πολύ μεγάλη χαρά στα σχόλια ….. έχει ονοματεπώνυμο … και πιστεύει στη φιλία … όχι αυτός είναι φίλος μου αυτός όχι … τσου …. τον πλησιάζεις και νιώθεις στην αύρα του τη λέξη φίλος Είναι το δεδομένο του αυτό… Λίγο ντροπαλούλης, έξυπνος, ένα αστεράκι που ψάχνει αστεράκια, τον λες και μικρό πρίγκηπα… μμμμμ η ξανθιά θεά τον ερωτεύτηκε, του έκανε επίθεση αγάπης και …. πέρασε όλα τεστ, κυρίως αυτό της ειλικρίνειας και της διαφάνειας των συναισθημάτων του. Ενθουσιάστηκα, ωωωω ναι η μικρή ξανθιά θεά ενθουσιάστηκε με έναν Στοχαστή χωρίς προσωπείο

Λοιπόν τι λέτε θα του κάνετε μια επίθεση σχολίου? το θέλω πολύ, όχι τίποτε άλλο νομίζω πως μου μοιάζει χαχαχαχαχαχαχαχα αλλά έχει κάτι να πει, πραγματικά μια όμορφη δροσερή πηγή σκέψεων… που άνετα σε ξεδιψά. είπαμε, εδώ κλικ Στοχαστής Είχα πολύ καιρό να βρω ένα ξωτικό άντε καλά μάγο … μπα ξωτικό είναι …

Θα σας καταμετρήσω ρεμάλια αλκδσξφπ;οιεξφ΄λακδξφ αλδφξ αχ…. που είναι εκείνες οι εποχές του μπλογκαρίσματος, που σέρναμε τα σκυλιά με τα λουκάνικα χαχαχα τι λέω … αλλάξαμε γειτονιές … Ξεχάστηκαν, χάθηκαν τα ρεμάλια… τέλος πάντων στο στόχο μας που είναι ένα καλό καλωσόρισμα στον Στοχαστή (Θανάση τον λένε σσσσ μαρτυριάρα )

λαλα, πραγματικά άσχετο αλλά μου αρέσει … χωρίς να μου λένε κάτι τα λογάκια, μου γλυκαινει το μέσα μου η φωνή και η μελωδία … 🙂

Καληνύχτα Μορεάλη μου

Από μένα για μένα με αγάπη Εγώ!

Στην αρχή της χρονιάς η μικρή ξανθιά θεά, καθώς έπαιζε με το κουνιστό μου και έκανε βόλτες στο φέις, πάτησε ένα από αυτά τα χαζά και ίδια για όλους παιχνίδια, που σου λένε όχι μόνο πόσο μοναδικός χαρακτήρας είσαι, αλλά και με μαθηματική ακρίβεια πότε θα πας διακοπές, θα φας καρπούζι, πως θα μοιάζεις σε 200 χρόνια, πότε θα κάνεις το πέμπτο παιδί σου, ποιοι και γιατί σε αγαπούν … και φυσικά με ποιο φρούτο, λουλούδι, κατσαρολικό, και ζώο μοιάζεις. (δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει !!! χαχαχα έχει γεμίσει τον τόπο )

Η μικρή ξανθιά θεά πήρε τη φωτογραφία, για να ρωτήσει τη ΣτελΘ αν ποτέ μας έχει συμβεί σε άλλα χρόνια και δεν το θυμάται…. Ποίο? τη ρώτησε η Στελθ με άγριο τόνο, να σε πετάξουν ή να γυρίσεις ζωντανή ? Μήπως θες να σε πετάξω για να μάθουμε και να σταματήσεις να τρως το χρόνο σου με αυτές τις μπούρδες που φανερώνουν πόση ανασφάλεια υπάρχει στο κόσμο και ποιοι την εκμεταλλεύονται ??? Τρόμαξε η μικρή και ήρθε σε μένα …

Φυσικά και μας έχουν πετάξει, της απάντησα αυστηρά. Πίστεψέ με είναι ότι χειρότερο να σε πετούν στους λύκους, σε λάκκο με φίδια, σε αρένα με λιοντάρια, ακόμα και σε έναν παγωμένο ωκεανό. Κορδώθηκε η μικρή ξανθιά θεά γιατί της άρεσε η ιδέα να επιστρέψει ως αρχηγός κλπ κλπ… λες και δεν συμβαίνει σε όλους όσους προσπαθούν να επιβιώσουν.

Ακολουθεί κείμενο με πολλά …. …. ….

Όμως για την Στελθ δεν είναι το ίδιο… δεν ξέρω πως να το εξηγήσω… Εξαρτάται, ποιος σε πετά, πότε, και γιατί…. Η μαλούμα μου με πετούσε, το παλιό παλτό, κάτι ηλίθιοι που πίστεψαν πως τους μετρούσα για φίλους, … Πέταξα και εγώ τον εαυτό μου … ουφ και με πέταξε και η ζωή ήθελα δεν ήθελα…

Υπάρχει όμως και η σιωπή της Στελθ .. μια σιωπή στην πιο σιωπή σιωπή… «Τα καταφέραμε λοιπόν, και με κοιτάς με μάτια γουρλωμένα που περπατώ και με ακολουθούν φίδια, λιοντάρια, λύκοι, καρχαρίες, γύπες, αετοί, ακόμα και ύαινες … Όμως δεν το βλέπεις δεν έχω καμιά σχέση … είμαι ξένη σε όλα αυτά τα ζωντανά, σεβάστηκα την πείνα, τις αρρώστιες, τις δυνάμεις τους, δεν τα υποτίμησα, γι αυτό με ακολουθούν … όμως όμως… πρόσεξε με … αν ήθελα να γίνω αρχηγός … ναι θα το κατάφερνα… όμως δεν θέλω .. δεν θέλω… Γεμίζει το μυαλό μου πληγές, και σαπίζει την καρδιά των αρχηγών. Δεν ανήκω βρε παιδί μου σε αυτό τον κόσμο της λογικής… . Με λέει Στελθ αυτή που είναι αρχηγός μας … μη με ρωτήσεις γιατί…μάλλον γιατί είμαι ικανή να σκοτώσω… Δεν μου αρέσει που είμαι Στελθ, μ αρέσει όμως που είναι αυτή η αρχηγός μας, που με χρειάζεται για να την προσέχω… Ξέρεις χρειάζομαι τη δύναμη της φαντασίας, των ονείρων της, της τεμπελιάς της πριν σαπίσουμε όλες μας» Και το θέμα με όλα αυτά είναι πως όταν αναφέρει την αρχηγό μας δεν εννοεί εμένα άλλα τη μικρή ξανθιά θεά χαχαχαχαχαα

… ουφ… δεν ξέρω καν αν θα πατήσω δημοσίευση σε αυτό.. Είναι σαλάτα, βέβαια μια σαλάτα φτιαγμένη από μένα για μένα και μόνο.. για να μην ξεχάσω .. χαχαχαχαχαχαχα μου αρέσει που έχω την εντύπωση πως μετά από καμιά δεκαριά χρόνια, θα διαβάσω όλα αυτά τα ασύντακτα που γράφω, και θα θυμηθώ τι τράβηξε τη σκανδάλη στο μυαλό μου … Ποιο περιστατικό, ποια σφαίρα, πιο όπλο, πιο γεγονός… χαχαχαχαχα

Πάντως, αν δεν το κατάλαβες, αυτοπροβάλλομαι τώρα… βέβαια, σιγουράκι, ,,,, γι αυτό και θα πατήσω δημοσίευση γιατί μου αρέσει η φράση που θα νιώσει ο άλλος καθώς θα με πετά στους λύκους … και θα τη νιώσει όχι γιατί του την λέω εγώ … πως να του την πω αφού δεν το πιστεύω, πόσο μάλλον εκείνη την ώρα της πτώσης… θα τη νιώσει απλά γιατί η φράση ξεκινά από αυτόν και επιστρέφει σε αυτόν.. βεβαια στη περπτωση τη μαλούμας και του παλιού παλτού δεν μου αρέσει να την ακούω γιατί φοβάμαι μην τους απογοητεύσω ωωωωωωω πάλι σε κύκλο σκέψης μπαίνω .. κάτσε να βγω..

και αν με ρωτάς για τη δουλεία, ήρεμα τα πράγματα βρήκα τον ρυθμό που περπατώ, με έριξαν στα δύσκολα, σεβάστικα αλλά δεν … και τώρα με έχουν στα απλά .. και αν τους αρέσει .. Αλλιώς δεν έχω κάτι άλλο…

Μη μου τραβάς παιδί μου το παντελόνι !!! Έχω και τη μικρή ξανθιά που θέλει να πει για την πρόσφατη αταξία της σε όλους του φίλους της.. ‘Ως ‘άλλη γοργόνα πλατσουρίζει εδώ και εκεί … και κολυμπά μέσα στον βυθό και βρίσκει το παλάτι της φίλης της … και κοιτά ξανά και ξανά την κρυφή συλλογή από αγάλματα άλλα μεγάλα άλλα μικρά άλλα αρχαία και άλλα από σύγχρονους γλύπτες… Κοιτά το τελευταίο συλλεκτικό απόκτημα, γυαλίζουν τα ματάκια της από χαρά και τρέλα … και εμείς οι άλλες… την κυνηγάμε και της βάζουμε αυτοκόλλητη ταινία στο στόμα όπου την πετυχαίνουμε … πού να την προλάβεις …» Έχω φρέσκια μπογιά ελάτε να ζωγραφίσουμε» … και πού να την προλάβω που το κορμί μου είναι στα πατημένα 56 και οι τρίχες μου ασπρίζουν… και αυτή θέλει μέσα στην τάξη να φτιάξουμε έναν κήπο με χάρτινα λουλούδια, έναν Υπέροχο κήπο για το γράμμα Υ

καλά άσχετα των ασχέτων…

Δεν βάζεις μυαλό με τίποτε … !!!! του κερατά ανασφαλής είσαι χαχαχα

Κράτα τα παιδιά χαρούμενα τις γιορτές

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή έχουμε το μέγα θέμα που λέγεται μικρή ξανθιά θεά. Οι απαιτήσεις της είναι σχετικά εύκολες, επειδή όμως, έναν μικρό αυτισμό τον έχει πρέπει να τις δεχόμαστε με ευλάβεια.

Στολισμός σπιτιού από τις αρχές Δεκεμβρίου. Ευτυχώς αυτό ήταν εύκολο, ευτυχώς, λέγω λέγω, αγαπάει τα παλιά στολίδια. Μια φορά το χρόνο έχουν την ευκαιρία να λάμψουν, μουρμουράει καθώς »τα βγάζουμε από τη βαλίτσα, και ξεκινά διάφορες συζητήσεις με το κάθε ένα. Μη με κοιτάς εμένα, για τη μικρή ξανθιά λέω.

Το τραπεζομάντιλο της μαμάς με τις ανάλογες πετσέτες. Παράδοση αυτό το τραπεζομάντηλο φαγητού, μόνο που δεν το χρησιμοποιούμε στο φαγητό μας. Είναι τόσο όμορφο που η μικρή ξανθιά αποφάσισε να το έχει στρωμένο στην τραπεζαρία μόνιμα τις γιορτές. Σε διάφορα άλλα σημεία του σπιτιού δε, κοτσάρει τις πετσέτες του σετ ως σεμεδάκια, κάθε χρόνο χρόνο χρόνιαα τώρα. Δεν το κάνω θέμα, αλλά να.. κάθε χρόνο το σιδερώνει με ευλάβεια η μικρή ξανθιά Για ένα μήνα πρέπει να το τραβώ στην μία άκρη σε κάθε μας γεύμα…αλλά να προσέχω μη τσαλακωθεί…μη λερωθεί…μη μη Πέρα δώθε, δώθε πέρα.. Ευτυχώς βοηθά και το παλιό μου παλτό.

Η ιεροτελεστία των δώρων από τα σποράκια. Η γνωστή σε όλους πια. Τελευταίο Σάββατο του σχολείου πριν τις διακοπές συλλέγουμε και ανοίγουμε τα δώρα με το που φτάνουμε στο σπίτι. Ευκολάκι μεν αλλά.. επιμένει (Μ.Ξ.) σε όλη τη διάρκεια των γιορτών, να έχει στολισμένα πάνω στο τραπέζι της τραπεζαρίας τα ανοιγμένα δώρα. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως εκτός από κρασιά, σοκολατάκια, μπισκότα, έχουμε και κρέμες χεριών, σαμπουάν, φουλάρια, κραγίον ! Και όλα αυτά δίπλα σε μελομακάρονα, δίπλες, βασιλόπιτα, διακοσμητικά στολίδια…(άχνα μη βγάλεις και σε ακούσει η μικρή… σσσ ναι παζάρι αγιοβασιλιάτικο) Ευτυχώς φέτος έχουμε και αυτά τα νόστιμα και πανέμορφα μπισκοτάκια Φαίνεται πως έχουν μια ιδιαίτερη δύναμη να απομακρύνουν τα καλικαντζαράκια του σπιτιού από κάθε ζαβολιά.

Μεγάλη συνεδρίαση. Εδώ έχουμε τα μεγάλα ή μικρά δράματα, καθώς στην ατζέντα συζήτησης κυρίως θέμα είναι πού και πώς θα μας βρουν οι γιορτινές μέρες. Στο παιχνίδι οι παράγοντες είναι πολλοί και συχνά άσχετοι μεταξύ τους (βλέπε και συνθήκες κοβιντ) Τέλος πάντων στη φετινή μεγάλη συνεδρίαση, αποφύγαμε περιπέτειες σε νοσοκομεία, γκρινιάξαμε που δεν μπορούμε να πάμε Ελλάδα, γκρινιάξαμε για κάτι άλλα μικρά και ασήμαντα και μετά … το Θαύμα… Η μικρή ξανθιά γούρλωσε τα όμορφα ματάκια της στην ανακοίνωση πως το παλιό μας παλτό θα μείνει μία εβδομάδα (δέκα μέρες) στο σπίτι. Τα γραφεία στην εργασία του θα παραμείνουν κλειστά μέχρι 3 Ιανουαρίου! Ναι, μη με κοιτάς, ξέρω πως δεν είναι εύκολο να έχω μπερδεμένους στα πόδια μου μικρή ξανθιά και παλιό παλτό ταυτόχρονα..

Καθημερινές συνεδριάσεις. Μέτρο που αναγκαστικά μπήκε σε ισχύ φέτος, προκειμένου να μην έχω γκρίνιες… Κράτα τα παιδιά απασχολημένα γιατί αλλιώς βαριούνται, νευριάζουν, γκρινιάζουν.. μελαγχολούν… έως και απελπίζονται!!! Ετσι έδωσα συγκατάθεση χωρίς σκέψη στον Αη Βασίλη για τα φετινά δώρα μας, (φυσικά και πρέπει να πάρει συγκατάθεση ο συγκεκριμένος τύπος από μένα, στο κάτω κάτω εγώ φροντίζω να βρει παραμονή Πρωτοχρονιάς γάλα και μπισκότα, γι αυτό και ορισμένες χρονιές με τρολλάρει γιατί δεν του βάζω και την παραμονή Χριστουγέννων) Το μέγα θέμα όμως είναι πως σε αυτές τις καθημερινές συνεδριάσεις, ήρθε και μας κατσικώθηκε ένα νέο μέλος, που το έφερε η μικρή ξανθιά με το έτσι θέλω. Όνομα το «Πνεύμα των Χριστουγέννων». !>!

Ναι … μην τρομάζεις, αυτό είναι… το γνώστο λούτρινο σκυλάκι το οποίο βρήκε καταφύγιο στο σπίτι μας πριν αρκετά χρόνια, δώρο μαζί με ένα κουτί σοκολατάκια σε σχήμα καρδιάς την ημέρα των ερωτευμένων! (παλιο παλτό είναι αυτό) Όχι μόνο λοιπόν έχει ψήφο στις αποφάσεις των καθημερινών συνεδριάσεων, αλλά σύμφωνα με τις σαφείς οδηγίες της μικρής ξανθιάς, πρέπει να μας ακολουθεί σε ότι κάνουμε … Σε κάθε δωμάτιο μαζί μας, σε κάθε δραστηριότητα μαζί μας, (μη γελάς, έχει τύχει να έχω μια πελώρια λαχτάρα για τσισάκια και να έχω και την ξανθιά να φωνάζει… πάρε και το πνεύμα μαζί σου… ) όταν πάμε σουπερ μαρκετ (δεν είναι αστείο φιγουράρει με το κεφάλι του έξω από το μπουφάν μου), και φυσικά πρώτη μούρη στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου σε κάθε μας βόλτα… Δεν περιγράφω το πώς έχει άποψη στη μαγειρική μου και σε κάθε γεύμα μας κοιτάζει στο στόμα για να βάλει βαθμολογία! Ευτυχώς δεν μας μετρά τις μπουκιές, ούτε τις γουλιές. Με υποχρέωσε όμως να βάψω τα νύχια μου κόκκινα την παραμονή των Χριστουγέννων, άσε που καμιά φορά τσακώνεται με το παλιό παλτό, ειδικά όταν τον υποχρεώνει να φοράει το φοβερό χριστουγεννιάτικο καπέλο του ¨Φρόστι του χιονάνθρωπου παιδιά» !!! Μη με κοιτάς … το πνεύμα νικάει, ναι τελικά το φορά κυρίως στο σούπερ μάρκετ. Επίσης, συστήθηκε και παρακολούθησε τη βιντεοκλήση με τις μεγάλες μας ανηψιές την ημέρα των Χριστουγέννων (το πνεύμα πάντα), το οποίο σύστησε και την καρφίτσα που αναγκαστικά εδώ και χρόνια φιγουράρει σε κάθε μου ντύσιμο και έξοδο τα Χριστούγεννα …

Περιττό να σου πω για το δάκρυ που έριξε (το πνεύμα παιδί μου ποιος άλλος) όταν άκουσε την ανακοίνωση του γάμου του Ντορόν, τέλος Αυγούστου αρχές Σεπτεμβρίου 2022 . Εκείνο όμως που ευτυχώς με χαλαρώνει είναι πως, ως πνεύμα πάντα, με αφήνει κάθε βραδάκι και τρώω σοκολατάκια, χωρίς να έχω πάρει κιλά και χωρίς να δίνει στη μικρή ξανθιά θεά… Το Γιατί δεν το ξέρω… υποθέτω γιατί αν της έδεινε την άδεια να φάει και αυτή … τώρα δεν θα είχαμε σοκολατάκια στο σπίτι… και σίγουρα θα είχε φαγωθεί και ο νέος φίλος του, το σοκολατένιο αρκουδάκι!

Μπορείς να το πεις και παλιμπαιδισμό όλο αυτό… Και Είναι… Είδα όμως σε μια ταινία, πως αυτό που δίνει ελπίδα στους μεγάλους είναι η μεγάλη χαρά των παιδιών όταν ανακαλύπτουν ένα παιχνίδι Μεγάλο μέρος της μαγείας των Χριστουγέννων είναι η χαρά των παιδιών…

Κράτα τα παιδιά χαρούμενα τις γιορτές και το σπίτι θα γεμίσει μαγεία .. τι με κοιτάς… και εσύ παιδί είσαι….

Καληνύχτα Μορεάλη μου, ετοιμάσου σιγά σιγά φεύγει ο παλιός ο χρόνος … και έρχεται ο νέος με τραγούδια και χαρά..

Χωρίς τίτλο γιατί νυστάζω πολύ :)

Χαϊδεύω την επιδερμίδα μου. Αναγνωρίζω τα πρώτες ζάρες. Επιδερμίδα σαγρέ, απαλή αλλά σαγρέ. Εκείνο που με τρομάζει είναι πως μοιάζει να μην έχω συνειδητοποιήσει το πώς, πότε ξεκίνησε …

Η φίλη του βυθού μου, αποκαμωμένη στην πολυθρόνα. Περιμένει να της χτενίσω τα μακριά βρεγμένα της μαλλιά, Κοχύλια, σπάνια πετράδια, εξωτικά φύκια, αθάνατα κόκαλα! Ένα ένα τα ξεμπερδεύω από τα μαλλιά της και τα βάζει στο πουγγί της ενθουσιασμένη. Πάντα σιωπηλή.

Μην με ρωτάς, στο έχω πει, με αυτά φτιάχνει το παλάτι του βυθού μου. Κολυμπά σε άγνωστους κόσμους, αφήνει τα μαλλιά της ελεύθερα δίχτυα να συλλέγουν. Κάθε φορά που έρχεται μου βγαίνει ο … =άντε καλά= η ψυχή για να τα ξεμπερδέψω, Ο απολογισμός, το ταμείο μιας περιπέτειας. Χτίζει και διακοσμεί νέες πτέρυγες με αυτά. Αυτό το παλάτι γίνεται όλο και πιο λαμπερό όλο και πιο πλούσιο. Πολλές φορές με τραβά από το χέρι, με σέρνει μέσα βαθιά για να μου δείξει τις δημιουργίες της. Αναγνωρίζω το πώς και το πότε …

Ο Λαρεύντης έλεγε δεν θέλω να ωριμάσω γιατί ότι ωριμάζει μετά σαπίζει… Δεν θέλω να σαπίσω όμως θέλω να αρχίσω να βρίσκω τρόπους το ώριμο να φωτίσω. Όσο κολυμπώ στις πτέρυγες του παλατιού μου, στην σιωπή του νερού, αναρωτιέμαι πότε σταματά μια γυναίκα, σε ποια ηλικία δεν καταφέρνει να αποπλανεί, να σαγηνεύει σερνικά  …

Σήμερα έμαθα πως η κυρά Δέσποινα πέθανε  τον περασμένο Οκτώβριο. Ο κανακάρης της δεν με πήρε τηλέφωνο για την κηδεία, δεν έβρισκε το τηλέφωνο. Τον πιστεύω.

Πάει η κυρά Δέσποινα πέθανε από αφυδάτωση. Δεν το ήθελε το νερό, το θυμάμαι… Δεν θυμόνταν πως διψούσε, έπρεπε να της το θυμίζω, αλλά θύμωνε … με δύο ποτήρια νερό, ένα για εκείνη και ένα για μένα την ξεγελούσα μερικές φορές.  Η κυρά Δέσποινα κοιτούσε την ζαρωμένη επιδερμίδα της και ορισμένες φορές δεν την αναγνώριζε. Η κυρά Δέσποινα δεν μπορούσε εδώ και χρόνια να βρει το παλάτι του βυθού της…Αλτ και χαμένη έξω τελείως από τα νερά της ή ίσως πολύ βαθιά για να κατορθώσει να βρει το δρόμο προς την επιφάνεια

Ο κύκλος του νερού, είμαι φτιαγμένη από νερό που σιγά σιγά κάνει τον κύκλο του…

Νύσταξα, από το πρωί σήμερα νυστάζω, είναι μια δικαιολογημένη ατονία…

Άσχετο πριν κοιμηθώ. Είναι απίστευτο το κλάμα που ρίχνουν οι ηλικιωμένοι αυτόν τον καιρό. Συλλέγω ιστορίες, αυτές της διπλανής πόρτας…

Καληνύχτα Μορεάλη μου.

Το χαμόγελο-αιώρα της Μετέωρης Εποχής :)

Έτοιμη είσαι να σηκώσεις το δακτυλάκι και να αρχίσεις τα κηρύγματα…

Σε εσένα όχι, στο κόσμο γύρω σου… 

ε ναι αυτό λέω και εγώ…αλλά άχνα μη βάλεις!!! Σου έχω νέα !!! χοχοχο  Η μικρή ξανθιά θεά είναι ενθουσιασμένη. Έκανε λέει μια νέα ανακάλυψη. Δηλαδή όχι ανακάλυψη, αποκρυπτογράφηση !!! Καθώς έγραφε μια απάντηση σε σχόλιο της ΜαΓιας της, γέννησε τον έξεις μαθηματικό συλλογισμό «Έχουμε 5 εποχές τον χρόνο: Την Μετέωρη, την Άνοιξη, το Καλοκαίρι, το Φθινόπωρο και τον Χειμώνα».

και τα ορίζει με αυτή τη σειρά?

;;;;;!!!!!!>>>>τι θέλεις να πεις…

Εννοώ πάντα η Μετέωρη προηγείται της Άνοιξης και έπεται του Χειμώνα; Δεν υπάρχει περίπτωση η Μετέωρη να είναι ας πούμε μια κινητή εποχή (βλέπε κινητές εορτές) που ανάλογα πάει και χώνεται στις ήδη γνωστές και ακίνητες στη σειρά τους εποχές ;

πλάκα μου κάνεις έτσι ;;;; Τέλος πάντων κάτσε να την ρωτήσω…

Φυσικά και είναι αυτό που ορίζεται. Μετέωρη. Η θέση της μπορεί φαινομενικά να θεωρείται ως κινητή αλλά ουσιαστικά ανήκει σε συγκεκριμένη θέση τροχιάς. Έπεται του κλεισίματος ενός κύκλου και ορίζεται στην αρχή τροχιάς ενός νέου κύκλου. Έτσι την Μετέωρη Εποχή στη Φύση τη συναντάμε -με έντονα τα χαρακτηριστικά της- ανάμεσα στον Χειμώνα και την Άνοιξη. Αυτό φυσικά όσο θεωρούμε πως η ζωή είναι ένας κύκλος και όχι σπιράλ. Διότι η ζωή κατά την άποψή μου είναι σπιράλ, μια συνεχή μετάβαση ανόδου ή καθόδου με κοινό περιστροφικό άξονα την αθάνατη ψυχή μας.

ψιτ…. να σε ρωτήσω … πόσα Σάββατα είναι που της απαγόρευσαν να πάει σχολείο;

Είμαστε μόνο στο δεύτερο, την ειδοποίησαν πως δεν θα πάει σχολείο παρόλο που ένιωθε υγιέστατη και είχε κάνει και όλα της τα μαθήματα, μάλιστα είχε ετοιμάσει ένα θαυμάσιο ΧαΜοΓεΛαΣτο τσολιαδάκι, και θα το πήγαινε να το φτιάξουν και οι συμμαθητές της!!!

… αλλά το μήλο (εύρηka) της έπεσε στο κεφάλι ως σοκ … όταν την έστειλε η Στέλθ με «ατομική ευθύνη» να πετάξει τα σκουπίδια! Εκεί συνάντησε ένα κοριτσάκι που, με δική του «ατομική ευθύνη», το είχαν στείλει να πετάξει και αυτό τα σκουπίδια. Την περίμενε με ΔΥΟ μέτρα ΑΠΟΣΤΑΣΗ να τελειώσει την αποστολή της, το είδε ξαφνικά, παγωμένο σε στάση τσολιά! Συναντήθηκαν οι ματιές τους, ίσα που κατάφερε να του σκάσει ένα αμυδρό χαμόγελο πριν γυρίσει πλάτη και φύγει… Σοκαρισμένη, δεν αντάλλαξαν ούτε μια κουβέντα!!

Θέλεις να πεις πως η μικρή μας ξανθιά θεά δεν κατάφερε να αρθρώσει ούτε μια λέξη;  … 

ναι… Δεν είναι σίγουρη πως το  κοριτσάκι είδε το χαμόγελό της …δεν το είχε στις οδηγίες περί «ατομικής ευθύνης» και μπερδεύτηκαν και οι δύο μάλλον …

…..

ακριβώς…

Τήρησε όλους τους κανόνες «ατομικής ευθύνης»;

Φυσικά, είχε οδηγίες από την Στελθ τον δεσμοφύλακα της! Καταλαβαίνεις, σιγά μην της είχε πει περί χαμόγελου η Στελθ!!! . Η μικρή λοιπόν βγήκε έχοντας πλύνει τα χέρια της, στο ένα χέρι τη σακούλα, στο άλλο ένα χαρτάκι, έκανε όλα όσα έπρεπε στην προαύλια διαδρομή του διαδρόμου. Το είδε ως παιχνίδι. Επιστρέφοντας αφού έβγαλε τις σαγιονάρες της στην είσοδο και έπλυνε τα χέρια της…. μου περιέγραψε τον πόνο (του μήλου)  που ένιωσε όταν είδε το κοριτσάκι να κρατά ΑΠΟΣΤΑΣΗ. Μια απόσταση που δεν έσπασε ούτε και εκείνη από ….

Από φόβο;

όχι από φροντίδα ίσως … πιστεύω κυρίως αμηχανία … πρώτη φορά βλέπεις…

Να της εξηγήσουμε πως είναι ένα παιχνίδι όπως στην ταινία La vie est belle …που είναι τώρα.;

αυτό κάνει, παίζει .. έχει καβαλήσει το χαντάκι όχι λάθος… έχει καβαλήσει ένα μετεωρίτη … συμπυκνώνει λέει εκδηλώσεις αγάπης… σε φωτεινές καμπύλες .. τις λεγόμενες ΑΙΩΡΕΣ … μη με κοιτάς … η κατάσταση είναι σοβαρή !!!

μάθαμε πότε πάει πάλι σχολείο;

… δεν θα ολοκληρωθεί ο κύκλος μαθημάτων, αυτό μάλλον ΠΡΟβλέπεται …

άρα ζει στην τροχιά καθαρά ενός μετεωρίτη …

ξέρω γω… μάλλον… αν λάβουμε τις παραμέτρους υγείας και οικονομικών… ακόμα- εδώ που τα λέμε- ούτε η Στελθ δεν έχει προσγειωθεί !!! Θα σου πω κάτι αλλά θα μείνει μεταξύ μας. Η μικρή ξανθιά σήκωσε το δάκτυλο της στην Στελθ …! ναι ναι την μάλωσε με αυστηρό τόνο ! συγκεκριμένα μας ανακοίνωσε:

Το χαμόγελο, άμα θέλεις να ξέρεις, είναι αυστηρός κανόνας Ατομικής Ευθύνης που ξέχασες να τον συμπεριλάβεις στις αυστηρές οδηγίες σου. Είναι βασικό χαρακτηριστικό της Μετέωρης εποχής. Φωτίζουμε με χαμόγελο όταν μπαίνουμε σε τροχιά 🙂 

και ;;;;;

Τσακώνονται … αν είναι χαρακτηριστικό της Μετέωρης ή της Άνοιξης!!! Καυγάς Στεθλ και μικρής ξανθιάς θεάς… δεν υπάρχει αυτό που ζούμε…πήγα να πω κάτι …πως είναι χαρακτηριστικό ατομικής ευθύνης όλων των εποχών .. αλλά έλα που η Στελθ δεν χαμογελά ποτέ, και η μικρή κάνει την διατριβή της εξετάζοντας την πέμπτη Εποχή, σε σχέση με τα μπαλκόνια … άχνα δεν έβγαλα…. και καλά θα κάνεις, άχνα και εσύ!!!

Α..ρε ΜαΓία α! Σημείωση: τύφλα να χει ο έρωτας της Πολυθρόνας χαχαχαχαχα

Να βάλω λαλα το γνωστό άσμα ήρθες σαν μετεωρίτης μέρα μεσημέρι Τρίτης ;;;;;

όχι ρε… δείξε ένα επίπεδο μουσικής παιδείας !!!

Θα φέρω ένα παλιό κλασσικά αγαπημένο …