Στην αρχή της χρονιάς η μικρή ξανθιά θεά, καθώς έπαιζε με το κουνιστό μου και έκανε βόλτες στο φέις, πάτησε ένα από αυτά τα χαζά και ίδια για όλους παιχνίδια, που σου λένε όχι μόνο πόσο μοναδικός χαρακτήρας είσαι, αλλά και με μαθηματική ακρίβεια πότε θα πας διακοπές, θα φας καρπούζι, πως θα μοιάζεις σε 200 χρόνια, πότε θα κάνεις το πέμπτο παιδί σου, ποιοι και γιατί σε αγαπούν … και φυσικά με ποιο φρούτο, λουλούδι, κατσαρολικό, και ζώο μοιάζεις. (δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει !!! χαχαχα έχει γεμίσει τον τόπο )
Η μικρή ξανθιά θεά πήρε τη φωτογραφία, για να ρωτήσει τη ΣτελΘ αν ποτέ μας έχει συμβεί σε άλλα χρόνια και δεν το θυμάται…. Ποίο? τη ρώτησε η Στελθ με άγριο τόνο, να σε πετάξουν ή να γυρίσεις ζωντανή ? Μήπως θες να σε πετάξω για να μάθουμε και να σταματήσεις να τρως το χρόνο σου με αυτές τις μπούρδες που φανερώνουν πόση ανασφάλεια υπάρχει στο κόσμο και ποιοι την εκμεταλλεύονται ??? Τρόμαξε η μικρή και ήρθε σε μένα …
Φυσικά και μας έχουν πετάξει, της απάντησα αυστηρά. Πίστεψέ με είναι ότι χειρότερο να σε πετούν στους λύκους, σε λάκκο με φίδια, σε αρένα με λιοντάρια, ακόμα και σε έναν παγωμένο ωκεανό. Κορδώθηκε η μικρή ξανθιά θεά γιατί της άρεσε η ιδέα να επιστρέψει ως αρχηγός κλπ κλπ… λες και δεν συμβαίνει σε όλους όσους προσπαθούν να επιβιώσουν.
Ακολουθεί κείμενο με πολλά …. …. ….
Όμως για την Στελθ δεν είναι το ίδιο… δεν ξέρω πως να το εξηγήσω… Εξαρτάται, ποιος σε πετά, πότε, και γιατί…. Η μαλούμα μου με πετούσε, το παλιό παλτό, κάτι ηλίθιοι που πίστεψαν πως τους μετρούσα για φίλους, … Πέταξα και εγώ τον εαυτό μου … ουφ και με πέταξε και η ζωή ήθελα δεν ήθελα…
Υπάρχει όμως και η σιωπή της Στελθ .. μια σιωπή στην πιο σιωπή σιωπή… «Τα καταφέραμε λοιπόν, και με κοιτάς με μάτια γουρλωμένα που περπατώ και με ακολουθούν φίδια, λιοντάρια, λύκοι, καρχαρίες, γύπες, αετοί, ακόμα και ύαινες … Όμως δεν το βλέπεις δεν έχω καμιά σχέση … είμαι ξένη σε όλα αυτά τα ζωντανά, σεβάστηκα την πείνα, τις αρρώστιες, τις δυνάμεις τους, δεν τα υποτίμησα, γι αυτό με ακολουθούν … όμως όμως… πρόσεξε με … αν ήθελα να γίνω αρχηγός … ναι θα το κατάφερνα… όμως δεν θέλω .. δεν θέλω… Γεμίζει το μυαλό μου πληγές, και σαπίζει την καρδιά των αρχηγών. Δεν ανήκω βρε παιδί μου σε αυτό τον κόσμο της λογικής… . Με λέει Στελθ αυτή που είναι αρχηγός μας … μη με ρωτήσεις γιατί…μάλλον γιατί είμαι ικανή να σκοτώσω… Δεν μου αρέσει που είμαι Στελθ, μ αρέσει όμως που είναι αυτή η αρχηγός μας, που με χρειάζεται για να την προσέχω… Ξέρεις χρειάζομαι τη δύναμη της φαντασίας, των ονείρων της, της τεμπελιάς της πριν σαπίσουμε όλες μας» Και το θέμα με όλα αυτά είναι πως όταν αναφέρει την αρχηγό μας δεν εννοεί εμένα άλλα τη μικρή ξανθιά θεά χαχαχαχαχαα
… ουφ… δεν ξέρω καν αν θα πατήσω δημοσίευση σε αυτό.. Είναι σαλάτα, βέβαια μια σαλάτα φτιαγμένη από μένα για μένα και μόνο.. για να μην ξεχάσω .. χαχαχαχαχαχαχα μου αρέσει που έχω την εντύπωση πως μετά από καμιά δεκαριά χρόνια, θα διαβάσω όλα αυτά τα ασύντακτα που γράφω, και θα θυμηθώ τι τράβηξε τη σκανδάλη στο μυαλό μου … Ποιο περιστατικό, ποια σφαίρα, πιο όπλο, πιο γεγονός… χαχαχαχαχα
Πάντως, αν δεν το κατάλαβες, αυτοπροβάλλομαι τώρα… βέβαια, σιγουράκι, ,,,, γι αυτό και θα πατήσω δημοσίευση γιατί μου αρέσει η φράση που θα νιώσει ο άλλος καθώς θα με πετά στους λύκους … και θα τη νιώσει όχι γιατί του την λέω εγώ … πως να του την πω αφού δεν το πιστεύω, πόσο μάλλον εκείνη την ώρα της πτώσης… θα τη νιώσει απλά γιατί η φράση ξεκινά από αυτόν και επιστρέφει σε αυτόν.. βεβαια στη περπτωση τη μαλούμας και του παλιού παλτού δεν μου αρέσει να την ακούω γιατί φοβάμαι μην τους απογοητεύσω ωωωωωωω πάλι σε κύκλο σκέψης μπαίνω .. κάτσε να βγω..
και αν με ρωτάς για τη δουλεία, ήρεμα τα πράγματα βρήκα τον ρυθμό που περπατώ, με έριξαν στα δύσκολα, σεβάστικα αλλά δεν … και τώρα με έχουν στα απλά .. και αν τους αρέσει .. Αλλιώς δεν έχω κάτι άλλο…
Μη μου τραβάς παιδί μου το παντελόνι !!! Έχω και τη μικρή ξανθιά που θέλει να πει για την πρόσφατη αταξία της σε όλους του φίλους της.. ‘Ως ‘άλλη γοργόνα πλατσουρίζει εδώ και εκεί … και κολυμπά μέσα στον βυθό και βρίσκει το παλάτι της φίλης της … και κοιτά ξανά και ξανά την κρυφή συλλογή από αγάλματα άλλα μεγάλα άλλα μικρά άλλα αρχαία και άλλα από σύγχρονους γλύπτες… Κοιτά το τελευταίο συλλεκτικό απόκτημα, γυαλίζουν τα ματάκια της από χαρά και τρέλα … και εμείς οι άλλες… την κυνηγάμε και της βάζουμε αυτοκόλλητη ταινία στο στόμα όπου την πετυχαίνουμε … πού να την προλάβεις …» Έχω φρέσκια μπογιά ελάτε να ζωγραφίσουμε» … και πού να την προλάβω που το κορμί μου είναι στα πατημένα 56 και οι τρίχες μου ασπρίζουν… και αυτή θέλει μέσα στην τάξη να φτιάξουμε έναν κήπο με χάρτινα λουλούδια, έναν Υπέροχο κήπο για το γράμμα Υ
καλά άσχετα των ασχέτων…
Δεν βάζεις μυαλό με τίποτε … !!!! του κερατά ανασφαλής είσαι χαχαχα
Καληνύχτα 