Ο δικός μου μάγος στον τηλε-μαραθώνιο! :)

Ο δικός μου Μάγος. Ο πιο δυνατός από όλους. Λατρεύει να ανακατεύει σχέδια χρώματα εικόνες μουσική φωνή και  λόγο. Οργανώνει χτίζει ενώνει και δημιουργεί. Τον δικό μου μάγο πίστεψε ένας σοφός της φυλής, κόντρα στο αρχηγό της φυλής. Η ιστορία ξεκινά όταν κάποια γριά μπάμπω γνωστή άγνωστη έστισε ένα μεγάλο βράχο σε έναν θεσμό. Πήρε πίσω το λόγο της και εξαφανίστηκε, μπλοκάροντας μια διαδρομή χρόνων. Ο σοφός ρώτησε το μάγο και ο μάγος είπε τηλέ – μαραθώνιος. Έτσι μια φορά και έναν καιρό… στο εργαστήρι του μάγου άρχισαν σκληρά εθελοντικά να δουλεύουν διαλεχτά ξωτικά και νεράιδες! Κοινό τους γνώρισμα η ανοιχτή τους καρδιά, και η εμπιστοσύνη στο Μάγο τον δικό μου μάγο!. Η δύναμή τους ο κοινός σκοπός… 

Και έτσι μια φορά και έναν καιρό, 

στον μακρινό Καναδά και στην πανέμορφη Μορεάλη, 

 η αφηγήτρια ξεκινά το παραμύθι. 

[embedyt]https://www.youtube.com/watch?v=cfKh6N45x7s[/embedyt]

και μετά και μετά

[embedyt]https://www.youtube.com/watch?v=fRaDSRkycSY[/embedyt]

και μια εβδομάδα αργότερα 

(αυτό θα το προσθέσω από εβδομάδα γιατί μεταδίδεται αυτή την Κυριακή χιχιχι)

………………………………………

Και στο τέλος αγκαλιάστηκαν από το κόσμο! 

Μηνύματα αγάπης και προσφορές από όλο τον κόσμο !

Και ζήσανε όλοι καλά 

και 

εγώ με το παλιό μου παλτό βρήκαμε πάλι τον ύπνο μας !!! 

αυτάααα τι άλλα νέα ;

Μουτζουρίτσα που ταξιδεύει σα μπαλόνι :)

[embedyt]https://www.youtube.com/watch?v=ExNpmWutNo8[/embedyt]

Θυμάμαι όταν ξεκίνησα το εξοχικό του μυαλού μου εδώ. Οι μουτζουρίτσες μου ήταν ένα από τα αγαπημένα μου παιχνίδια. Στην ανάγκη να έχω και εγώ ένα αβατάρ έφτιαξα μια μουτζουρίτσα. 

Πριν απο μια εβδομάδα έδωσα, χάρισα αυτή την νότα και σε ένα νέο μου παιχνίδι. Το εξοχικό του μυαλού μου φαίνεται να γκρινιάζει… μια μουρμούρα όλο παράπονο, γιατί θέλει την ηρεμία του, την τεμπελιά του, την αποχή από όλα. Θέλει να μείνει μακρυά από οποιαδήποτε υστερόβουλη πράξη. Μουρμουρά λοιπόν και μπουρδουκλώνομαι. Η μικρή ξανθιά θεά διαμαρτύρεται έντονα, σαν ένα μικρό παιδί. Οι φωλιές μου και πως τις διαχειρίζομαι. Μπαλόνια στον ουρανό της ζωής.  Η Στέλθ αδιαφορεί κάνοντας βόλτες χαμηλής πτήσης στον ουρανό.  Η κυρία Φρόσω μπαίνει στη ζωή μου, χωρίς ακριβώς να ξέρω τι ακριβώς μου ζητά τα της δώσω έναντι μικρής αμοιβής. Κάποιες φίλες μου δουλεύουν ακούραστα για να με κρατήσουν σε μια συναισθηματική ισορροπία καθώς η μακρομαλλούσα αποφασίζει να βουτήξει σε γνωστά μεν βαθιά όμως νερά. 

Το μικρόβιο και η φωνή σε ένα μπαλόνι αέρας, κυβερνήτες αεροσκάφους σε νέο ταξίδι στον ουρανό. Ο βαθμός έκθεσης μεγάλος. 

Ένας φυσικός εκνευρισμός μου σπάει τα νεύρα, ένα αγριεμένο ζώο μέσα μου πεινά…Από την άλλη είναι και αυτό που όταν όλοι γύρω μου ακούν φωνές εγώ ακούω χειροκροτήματα 

Η δική μου Μορεάλη έχει πια τον δικό της μπαλόνι στον ουρανό. 🙂