Η πρώτη του 2023 :)

Αύριο ξεκινώ το σχολείο.Επιστροφή στα σποράκια μου Θα πρέπει να ξανακερδίσω το ενδιαφέρον τους γιατί και αυτά όπως και εγώ μετά από τις ημέρες ξενοιασιάς, με φίλους, με μονοήμερες εξορμήσεις, με λιχουδιές, με με με άντε να με ξαναβάλεις στις καθημερινές υποχρεώσεις.

Αύριο θα πάμε στη Νεράιδα της Λίμνης κατά κόσμον Μαίρη. Μαζεύει κάθε παραμονή Χριστουγέννων στενούς φίλους και συγγενείς για ρεβεγιόν, όλα από τα χεράκια της. Όμως ο κοβιντ της αλλάξε τα σχέδια, μια μέρα πριν… έτσι το μετέθεσε για αύριο τις 7 Ιανουαρίου, ευτυχώς που με πήρε τηλέφωνο το είχα ξεχάσει.

Πήρα αρκετά δώρα από τους γονείς, όχι όσα θα έπρεπε… πολλές απουσίες των παιδιών την τελευταία σχολική μέρα. Εμ βέβαια αφού κάναμε τη γιορτή ένα Σάββατο πριν κλείσουμε, οι περισσότεροι γονείς δεν τα έφεραν το επόμενο Σάββατο, ήταν και άσχημος ο καιρός… τέλος πάντων …

Πήραμε και από ένα όμορφο δώρο από την Πασχαλίτσα μου. Η κάρτα που το συνόδευε ήταν όλα τα λεφτά. ¨ Όλα τα λεφτά ήταν και που βρέθηκα στο στούντιο, στο αγαπημένο μου πιλοτήριο. Ένιωσα τόσο όμορφα και ερωτικά, έρωτας ραδιοφώνου είναι αυτός, νομίζω πως το μικρόβιο ξύπνησε. Κάνω σκέψεις μήπως αλλάξω την καθημερινότητα μου, προσθέτοντας μια νέα υποχρέωση, να πετάω στα σύννεφα και να χαϊδεύω αυτάκια πάλι χιχιχι. Και μόνο που το αναφέρω εδώ στο ημερολόγιο μου μού δημιουργεί την υποχρέωση να το κυνηγήσω και ότι γίνει … λίγο νερό στο κρασί μου, λίγο περασμένα ξεχασμένα, λίγο ένα χαμόγελο, και ίσως κάνω μια επίσημη επίσκεψη στα γραφεία ..

Το Χριστουγεννιάτικο ρεβεγιόν μας στο σπίτι ήταν ζεστό, μέχρι και κεράκια ανάψαμε 🙂

Στα όμορφα δώρα βάζω την κατασκευή της βασιλόπιτας. Έτσι και αλλιώς όταν είμαστε μαζί στην κουζίνα είναι σα να κινηματογραφείτε ως ντοκιμαντέρ η μορφή της σχέσης μας. Κέικ φέτος, με συντροφιά τις συμβουλές της βίβλου

με διάφορα μέσα …

Βάζω επίσης το Πρωτοχρονιάτικο Ρεβεγιόν στα δώρα. Ήταν όμορφο, παρόλο που δεν κάναμε αλλαγή του χρόνου σε κάποιο φιλικό σπίτι ή στο δικό μας… τι ωραία που ήταν στον Αγιο Στέφανο… τι έλεγα α ναι, φέτος πήγαμε σε ένα ρεβεγιόν που οργανώθηκε στη Νότια Ακτή και βρεθήκαμε σε ένα τραπέζι 10 ατόμων, όλοι φίλοι από μικρά παιδιά, ελληνοκαναδεζάκια! Φυσικά και το ευχαριστηθήκαμε, γιατί ειδικά όταν ξέρεις από τραγούδια και σου τυχαίνει αυτός ο ντι τζει πρέπει να έχεις υπέροχη ψυχολογία, που δεν μπορεί να την αγγίξει τίποτε και σε οδηγεί στην πίστα ξανά και ξανά. Είχαμε καιρό να χορέψουμε !!!

Α ναι και έφαγα και την πρώτη τούμπα της χρονιάς Τόσα χρόνια στον Καναδά τολμώ να πω πως κάτι έχω μάθει από περπάτημα σε χιόνι ή παγωμένο χιόνι ή και πάγο μη σου πω… αλλά… φαίνεται πως δεν έχω μάθει από ισορροπία σε μια αίθουσα που είναι γεμάτη γυαλιστερα κομφετί … έτσι λίγο πριν την έξοδο από την αίθουσα, και καθώς το παλιό μου παλτό απομακρύνθηκε από το πλάι μου για να πάει να πάρει το παλτό του, απλά τον φώναξα δυνατά. Γύρισε, δεν με είδε στο οπτικό του ορίζοντα και κοίταξε στο πάτωμα για να πάθει εκείνος το πρώτο σοκ … Ολα καλά όμως…

Επίσης, και το κοπή τη πιτα ήταν ωραίο γιατί συνδεθήκαμε με Ελλάδα και τα ανήψια μας,…

Αφήνω για το τέλος μερικές φωτογραφίες από την εκδρομή μας στην Οττάβα από χιονισμένα τοπία, από τις βόλτες μας και μερικές γουρουνιές άλλες.

Από Αύριο λοιπόν σχολείο, σπίτι χωρίς φωτάκια, επέτειος, μια μικροεπέμβαση, νέα ενδιαφέροντα …

Καληνύχτα

Ποιοτικός έλεγχος Πάσχα

Αυτή η κομμωτική είναι μεγάλη τέχνη. Ασχολείται με τρίχες βέβαια άλλα μεγάλη διαφορά το περιποιημένο μαλλί. Επίσης, είναι και επιστήμη…. μια μηχανή του χρόνου που μέσα σε δύο ώρες σου αλλάζει τη χρονολογία γέννησης … Η Ματίνα, η μία και μοναδική στα 12 χρόνια στο Μοντρεάλ, κατάφερε να μου φέρει το χρώμα των μαλλιών μου στο φυσικό μου χρώμα, αυτό που είχα στα νιάτα μου. Τα μαλλιά μου δεν είχαν ποτέ κόκκινο λεμεεεε . Σταχτί, μποντικί, που ο ήλιος το άνοιγε με τις ακτίνες του σε μεσημεριανό καλοκαιρινό ήλιο, κίτρινο λεμεεε Ποτέ τα μαλλιά μου δεν ήταν γλυκά, θερμά …. δεν ξέρω γιατί τα γράφω αυτά… θέλω να υπογραμμίσω την επιτυχία της Ματίνας στην ψευδαίσθηση «Δεν έχω άσπρες τρίχες».

Πρώτα στην ψυχίατρο Ματίνα λοιπόν, μετά σπανακόπιτες και επίσκεψη στο γραφείο του παλιού παλτού για έλεγχο! Που πάει το μυαλό σου.. έλεγχο ποιότητας αποτελέσματός της Ματίνας εννοώ. Μετά νοσοκομείο, για υπέρηχο του θηρίου… αααα τι καλή αυτή η γραμματέας της νεράιδας των πεταλούδων! «Πρέπει να κάνω εξετάσεις αίματος σήμερα αλλά έχω χάσει το παραπεμπτικό της γιατρού» «θα σας το δώσω άλλα πρέπει πρώτα να έχετε κλείσει ραντεβού για να σας πάρουν αίμα» … την κοίταξα σαν κουταβάκι… κατάφερε και με έχωσε σε ραντεβού αμέσως….. Μετά υπέρηχο, μετά αυγουλάκια χιχι που πέτυχαν χωρίς πιτσιλες…. άντε καλά ένα δύο είχαν … έτσι για ξεκάρφωμα

Επόμενη μέρα… ο κύριος και η κυρία στην παράσταση. Ωραία παράσταση, διαφορετικά ακούσματα, ποιοτικός ήχος, ποδαράκια που έβγαζαν φωτιά, και το δεύτερο μέρος πολύ καλύτερο στις ψευδαισθήσεις. Φωτογραφίες και βίντεο να έχουμε να θυμόμαστε!

Μετά ήρθε η Μεγάλη Παρασκευή. Δεύτερη χρονιά που επιλέξαμε να πάμε με λίγα λουλούδια σε ένα από τα ποτάμια, να πετάξουμε ένα ένα λουλούδι στο νερό με τη μνήμη του κάθε νεκρού να βουρκώνει τα μάτια μας Ελπίδα πως το λουλούδι μαζί με το δάκρυ μας θα ταξιδέψει στο νερό, στον κύκλο ζωής κάπου θα τους συναντήσει….

Μεγάλο Σάββατο, απογευματινό καφέ στη Μαίρη και μετά ο κύριος και η κυρία στην εκκλησία. Λίγο Φως να τονώσει την αισιοδοξία στη φωλιά μας να θυμηθώ του χρόνου να πάω σε άλλη εκκλησία. Παράδοση στο σπίτι με μούφα μαγειρίτσα με μανιτάρια κρασάκι και τα αγαπημένα μας τυράκια. Μπορεί να κόκκινα αυγά να πέτυχαν αλλά φέτος είχα τη χαρά να τρώμε μόνο τους δικούς μου μαχητές. Αν ο καθένας έπρεπε να φάει το δικό του σπασμένο αυγό, το παλιο μου παλτό δεν θα είχε φάει ούτε ένα. Το παλιό παλτό ήταν ο μεγάλος νικητής.

Κυριακή του Πάσχα, ντριν το τηλέφωνο… η χαρά της πρόσκλησης από τη Μαίρη ήταν μια ευχάριστη έκπληξη. Βρεθήκαμε σε μεγάλο τραπέζι, με τους γιους, την κόρη και τα εγγόνια της Μαίρης και του Γεράσιμου. Πάσχα ελληνικό με ρακί, κοντοσούβλι, και πολύ πολύ θαλπωρή. Έτσι η Κυριακή του Πάσχα απέκτησε άλλο χρώμα από αυτό που υπολογίζαμε πως θα μας βγει! Όμως το παλιο παλτό σταθερή αξία στον πρωταθλητισμό του κόκκινου αυγού. Το αυγό του έσπασε και του Γεράσιμου που είχε φτάσει στον τελικό της προηγούμενης βραδιάς… Φυσικά, από κει και πέρα το χάος ο μικρός Γεράσιμος, η μικρή Μαρία και ο μικρός Ευάγγελος ανέλαβαν με συνοπτικές διαδικασίες να σπάσουν όλα τα αυγά χαχαχαχαχα. Χαρούμενη ημέρα

Τι έχεις πάθει με τις ψευδαισθήσεις παιδί μου??? Ε τι να έχω πάθει.. να κοίτα :

όχι, ποτέ, εσύ;

Άνοιξη και φουσκοδεντριές σου λέει μετά. Λίγο χορτάρι έχει βγει ίσα ίσα να στολίσουμε με τα σποράκια μου τα ψεύτικα πρωτομαγιάτικα στεφάνια μας με χάρτινα πολύχρωμα λουλούδια… Ο ήλιος όμως με γαργαλά με ανοιξιάτικη διάθεση…

Καληνύχτα μορεάλη μου

Μια μεγαλοσαλάτα

Ε καλά τώρα, το έχεις κάνει συνήθεια τον τελευταίο καιρό να μου φέρνεις μόνο τις σαλάτες του μυαλού σου. Σταμάτα να με πιάνεις από τα μούτρα γιατί γενικά, έχει αλλάξει λίγο η ψυχολογία μου. Τώρα είναι πιο ευδιάκριτο, ξέρεις καθώς γερνάμε γίνεται όλο και πιο δύσκολο να κρυβόμαστε. Κάτι όπως οι ρυτίδες στο πρόσωπο, έτσι και οι διάφορες γρατζουνιές της ψυχής με τα χρόνια μάλλον γίνονται πιο βαθιές.

Η μαλούμα θα είχε τα γενέθλιά της, τη σκέφτομαι έντονα και πριν από λίγο καιρό μου έλεγε η Αγγελική πως με τα χρόνια έχει κληρονομήσει το υπερβολικό άγχος της. Δεν πάω πίσω τελικά, θυμάμαι που μου είχε πει πως όταν κάποιο γεγονός της χτυπά την πόρτα, η πρώτη της σκέψη έχει δείγματα πανικού, οπισθοχώρησης… ε λοιπόν όσο περνούν τα χρόνια νομίζω πως της μοιάζω σε αυτό. Μπορεί πάλι και όχι. Ας μην ξεχνάμε είμαι και τεμπέλα εκτός από ξανθιά και θεά.

Το θέμα είναι, πως αυτή η σαλάτα, αυτό αχ δεν είμαι καλά, αχ γιατί όλα στο μυαλό μου γυρνούν με οριακή ταχύτητα πανικού, με πιάνει όταν ακριβώς δεν υπάρχει ουσιαστικός λόγος πανικού. χαχαχαχαχα μόλις θυμήθηκα αυτό που έλεγε η μαλούμα…. της Μάνιας να της βάζετε δύσκολα, μόνο τότε δεν την πιάνει η τεμπελιά της… Ίσως λοιπόν να έχω κάποια αλλεργία, φοβία, τεμπελιά στη χαρά.

Να χαίρομαι μόνο όταν υπάρχει η ανάγκη να με βλέπουν οι άλλοι χαρούμενη, πσσσσ τι είπα τώρα? Αντε να ψάξει τώρα κάποιος να ψυχαναλύσει χαχαχαχαχα

Την Παρασκευή που δεν δούλευα πήγα και κράτησα συντροφιά για πρώτη φορά στη Σοφία την κόρη της Μαίρης. Πολλά προβλήματα υγείας αυτό το παιδί, τρεις εβδομάδες στην εντατική μέχρι να την ηρεμήσουν από τις επιληψίες. Έτρεχε και δεν έφτανε η Μαίρη… και την μια μέρα βγήκε η κόρη της από το νοσοκομείο και την επόμενη έπρεπε να πάει στην κηδεία του αδελφού της που έφυγε ξαφνικά από καρδιά την Τετάρτη. Μου έδωσε ευκαιρία να κάνω μια όμορφη πράξη για την ψυχή του αδελφού της και έτσι τη μοναδική μέρα της αργίας μου της πρότεινα να κρατήσω τη Σοφία για να πάει όλη η οικογένεια στην κηδεία. Ευτυχώς ήταν ήρεμη η Σοφία, αγγελούδι που κοιμόνταν. Αυτά είναι ζοριλίκια.

Τέλος πάντων, όλα πάνε καλά στα δικά μου. Δεν ξέρω πότε θα σκάσει δουλειά στην καθημερινή μου εργάσια και θα τρέχω με ρυθμούς πανικού, ίσως μεγαλοδευτέρα, ή ακόμη χειρότερα μεγαλοπαρασκευή… Σπάσιμο οι πασχαλινές αργίες στο Μόντρεαλ. Επίσημη αργία από το κράτος η καθολική Μεγάλη Παρασκευή. Την Παρασκευή καθόμουν, το Σάββατο όμως είχα σχολείο. Ερχεται Μεγάλη Εβδομάδα, την όποια θα δουλεύω κανονικά. Το παλιό παλτό όμως δεν θα δουλεύει Μ. Παρασκευή και Δευτέρα του Πάσχα. Έκανε όνειρα να μου κάνει έκπληξη να πάμε στον ξάδελφό μου σκεπτόμενος πως το Μ. Σάββατο δεν έχω σχολείο. Και σωστά το σκέφτηκε, μόνο που σε αντίθεση με εκείνον δουλεύω στις δικές του αργίες… Καθολικοί, Ορθόδοξοι, σαλάτα.

… αν με ρωτάς για αυγά θα βάψω, μαγειρίτσα θα φτιάξω αυτή τη μούφα με τα μανιτάρια… Με τα χεράκια μου θα αγοράσω τσουρέκι και κουλουράκια… και θα στολίσω και το σοκολατένιο κουνελάκι που μου έδωσε ο μικρός μου Θωμάς.

Μη με κοιτάς, έχω διαβάσει για να διορθώσω τόσα κείμενα από τον παπά, που Εκκλησία δεν θέλω να πάω… έχω και κάτι μικρό αμαρτίες που πρέπει να επικοινωνήσω με τον Θεό…. και να πω και την αλήθεια αυτό το καθολικοι, ορθόδοξοι, ευαγγελιστές, μάρτυρες, προτεστάντες … τον σταυρώνουμε συνέχεια…

Τέλος πάντων σαλάτα είπαμε ,,,, και ως σαλάτα έχουμε κλείσει εισιτήρια τη Μεγάλη Πέμπτη γι αυτή την παράσταση.

Μια μικρή ανάταση ψυχής….

Αμα είναι να γίνουν σαλάτα όλα ας γίνουν με μαγικό τρόπο..και πολυπολιτισμικά

Καληνύχτα Μορεάλη μου

Σφραγίδες μνήμης

Τρομάξαμε την Παρασκευή στις 19. Ραντεβού με τον οικογενειακό μας γιατρό, εξετάσεις την Πέμπτη το πρωί (το δικό μου παραθηρίο δουλεύει με περισσότερο ζήλο απ όσο πρέπει), εκείνος τα γνωστά άγνωστα,,, τι να λέμε… Ξαφνικός πόνος την Πέμπτη, την Παρασκευή το πρωί νοσοκομείο εισαγωγή εξετάσεις, επιστροφή το απόγευμα, ένας ξαφνικός πυρετός τα ξημερώματα του Σαββατου, όλες οι εξετάσεις μια χαρά για τον μικρό μου, και ο πυρετός τελικά από το εμβόλιο της γρίπης την Πέμπτη. Σποράκια το Σάββατο και Κυριακή η γιορτή μου αααααα έχω συνταρακτικά προσωπικά νέα να σου πω. Την Κυριακή ήρθε στη ζωή μου ο Υποκράτης και έβαλε την σφραγίδα του στη γιορτή ως δώρο. Είναι ένα εργαλείο που ξέρεις πως το είχα απωθημένο. Τώρα απομυθοποιήθηκε, τον κατέκτησα, και όπως όλα τα παιχνίδια, στη ζωή μου παίζει και η περίπτωση να τον βαρεθώ γρήγορα. Δώδεκα προγράμματα, εργονομικό σχέδιο, επαναφορτιζόμενη μπαταρία… πιφ πολύς κόπος για το τίποτε.

Καμμιά φορά αναζητώ απεγνωσμένα μια σφραγίδα, μια σφραγίδα που θα μαρκάρει τη μνήμη έτσι ώστε να θυμάμαι καθώς περνούν τα χρόνια, τι έκανα σε μια γιορτή, ή γενέθλια ή Χριστούγεννα, καλοκαίρι … σταμάτα δεν είναι ανάγκη να αναφέρεις όλα τα κομβικά σημεία μιας χρονιάς. Φεύγουν τα χρόνια σα νεράκι… όχι πως έχω παράπονο… η ζωή μου έχει κάποια περιπέτεια… έχει διαδρομές που θυμάμαι…. ναι έχει…

Τι έλεγα όμως, α ναι, τώρα θα πω. Ήθελα και σφραγίδα για τα γενέθλια του, γιατί δεν τον ένιωσα να έχει και πολύ κέφι. Τον ζορίζουν πολλά…. «Να φύγουμε Νίκο μου να πάμε αλλού» να ξεφύγουμε από ανασφάλειες, φόβους, άγχος… Το πρώτο χιόνι φαίνεται πως λειτούργησε ως πάγος που νεκρώνει όσα καίνε τη σκέψη… το χιόνι είναι η αφορμή… Δρόμο πήραμε και δρόμο αφήσαμε την Κυριακή πρωί 28.

https://www.facebook.com/100012194593116/videos/4839127816118401/?fs=e&s=cl

(άσχετο, μεγάλε αδελφέ δεν μας τα λες καλά, δεν πειράζει θα τον βρώ τον τρόπο να τα φέρνω εδώ τα δικά μου )

Μετά από μιάμιση ώρα ταξιδάκι φτάσαμε στον προορισμό μας. Χειμερινό θέρετρο το συγκεκριμένο βουνό που προετοιμάζεται να υποδεχθεί όσους αγαπούν το σκι… Όλα μια προετοιμασία για το γνωστό «Ευτυχία είναι αυτό που περιμένουμε να ρθει»

Αφήσαμε τα πράγματά μας στο δωμάτιο και ξεκινήσαμε να βρούμε τη σφραγίδα. Ανεβήκαμε με το τελεφερικ, κρυώναμε, κατεβήκαμε με τα πόδια, κρυώναμε, θέλαμε κάπου κάτι να κάνουμε, είδαμε μπροστά μας ένα μαγαζί που μπορούσες να ζωγραφίσεις το δικό σου κεραμικό. Μπήκαμε μέσα, είχε τρεις οικογένειες με μικρά παιδάκια χαχαχα… Μας έπιασε μια χαρά και μετά μια απογοήτευση όταν μας εξήγησε η κοπέλα πως ναι μεν μπορείς να ζωγραφίσεις όπως θέλεις την κούπα σου αλλά θα την πάρεις την επόμενη μέρα αργά το πρωί γιατί πρέπει να ψηθεί όλο το βράδυ. Δεν προλαβαίναμε…

Ξανά στο τελεφερίκ να ανεβούμε, ξανά να κρυώνει, χωθήκαμε σε ένα μαγαζί και διαλέξαμε σούπα και ένα γκουρμέ τοσσσσττττ… Η κοτόσουπα δεν είναι το καλύτερο μου, αυτή η κοτόσουπα όμως ήταν ονειρεμένη … ερωτεύτηκα και το μεταλλικό δίσκο και την κούπα. Βεβαία εκείνος μου εξήγησε πως τέτοια είχαν στο στρατό. Άτιμο πράγμα να μην έχεις πάει στρατό χάνεις μοναδικές σφραγίδες μνήμης… ακόμα και αν δεν σου σερβίρουν τοσσστ με μπρι τυρί μπεικον και τουρσί αγγουράκι…

Κατεβήκαμε πάλι με τα πόδια, κρυώναμε … ε ναι… το αυτοκίνητό μας το καταφύγιο μας για καφέ, τσιγάρο και εξερεύνηση… σκοτεινιάζει και νωρίς… είναι και οι Καναδοί αχμμ πως να το πω αχμμ άχυτοι , γυρίζαμε γυρίζαμε να βρούμε (?) … να βρούμε τη μαγεία των γενεθλίων του σε άδειες πόλεις… μας έπιασε τόσο άγχος για αυτή τη γαμημένη σφραγίδα, τον ένιωθα δεν περνούσε καλά… μέχρι που βλέποντας κάτι άσχετες φούσκες (δρώμενο σε μια πλατεία) το επικοινωνήσαμε σωστά το θεματάκι, το συζητήσαμε, αναζητήσαμε κοινή σφραγίδα και δεχθήκαμε πως αυτή είναι η σφραγίδα.

«Δεν βρήκαμε σφραγίδα» Έτσι σταματήσαμε να ψάχνουμε και επιστρέψαμε στο βουνό … ω… εδώ έχει πέντε έξι παρέες… ευτυχώς διαλέξαμε το ρεστοράν που στο τσακίρ κέφι κλείνει και στις 10 το βράδυ άμα λάχει… δείξαμε και πάλι το app στο κουνιστό μας -και ως εξυπνάκιας που κάνει τη μικρή του και καλά επανάσταση- όταν μου ζήτησε ταυτότητα για ταυτοποίηση είπα.. έχω φεις μπουκ με ξανθό πάντα χαμόγελο. Η χαρά σκαρφάλωνε στο μυαλουδάκι μας… και στο στομαχάκι μας…

κάτι η βότκα, κάτι το φαγάκι (μη με ρωτάς πως συνδύασα μακαρόνια με σάλτσα λαχανικών και λιωμένο τυρί στο φούρνο και για ποτό σκέτη βότκα) , κάτι η σερβιτόρα με το αγοράκι της που έγινε 1 χρονών πριν 2 μερες… άρχισε να δένει η βραδιά ως γενέθλια βραδιά… «τι θα πάρετε για επιδόρπιο?» Ο μικρός μου είχε την ιδέα, (η αλήθεια είναι πως το φλερτ του είναι τόσο σεμνό, έξυπνο, και αρχοντικό αχ σκέτη γοητεία) » θα πάρουμε ένα γλυκό αν μου βρεις ένα κεράκι για να σβήσω! Αλλιώς τι να το κάνουμε το γλυκό» Δαίμονας η σερβιτόρα επέστρεψε τραγουδώντας το γνωστό γενέθλιο άσμα…

έτσι κουρασμένοι αλλά τελικά γιορτινοί επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο, κοιμηθήκαμε, ξυπνήσαμε,

φάγαμε ένα ωραιότατο πρωινό και καθώς η Δευτέρα άρχισε να στέλνει με μηνύματα τα προβλήματα της εργασίας, κατεβήκαμε στο γκαράζ για να επιστρέψουμε στη βάση μας… Και εκεί τα καταλάβαμε όλα… Ο γνωστός άγνωστος έμενε -ποιος ξέρεις με ποια πιτσιρίκα ή και με την νόμιμη- στο ίδιο ξενοδοχείο με εμάς και οργανώνεται!!!! Ορίστε η απόδειξη.

Ναι είχαμε τη σφραγίδα πια… τελικά ήταν μια μοναδική εμπειρία…

Να δεις όλα θα πάνε καλά, δεν υπάρχει άλλη επιλογή… Χρόνια πολλά …

Απαλά απαλά να μου το πεις

Απαλά απαλά να μου το πεις λοιπόν, και ίσως στο αυτάκι μου για να μην τρομάξω στην είδηση πως έκλεισα τα 56 χρόνια ζωής. Πέρασαν μάλιστα και δέκα μέρες ακόμα. Σε αυτό το μπαλκόνι τα γιορτάσαμε με τις αγαπημένες μου γεύσεις, τορτελίνια σπανακοπιτάκια παγωτάκι …

Τα ξέρω όλα όσα θέλεις να μου πεις που θα με βοηθήσουν να μην τρομάζω και για το 56 και για το 65 μετά από μόλις δέκα χρόνια. Επίσης όταν κοιτάζομαι στον καθρέφτη βλέπω μια γυναικάρα που περνάει η μπογιά της άνετα σε άντρες μικρότερης ηλικίας, και αν σκεφτώ και τον διαθέσιμο εραστή ηλικίας μόλις 35 χρονών (που επιζητά μια εμπειρία) μάλλον ακόμα έχω χρόνο για να παίζω με τα σερνικά και τις ορέξεις τους! Φυσικά αυτό είναι ένα κοινό πάλι μυστικό όλων των ώριμων γυναικών που επιλέγουν να παίζουν ακόμα το παιχνίδι της γοητείας.

Το παιχνίδι της γοητείας δυστυχώς όχι μόνο δεν έχει ηλικία αλλά μένει σχεδόν αδιάφορο (είδες γράφω σχεδόν… ) σε φίλτρα, πλαστικές, καλλίγραμμα σώματα, δροσερές επιδερμίδες… το παιχνίδι της γοητείας είναι γέννημα θρέμμα μυαλού…από κούνια λοιπόν τρέφεται με αυθεντική φαντασία μυαλού. Επίσης το παιχνίδι της γοητείας θέλει τουλάχιστον δύο….

Γιατί όσο και αν με βλέπω στον καθρέφτη, δεν θα μπορούσα ποτέ να νιώσω ζωντανή τη γυναικάρα μέσα μου αν δεν είχα τον γοητευτικό ταίρι μου να σταματά το αυτοκίνητο ξαφνικά, και δεχόμενος την πρόκληση να βγαίνει στη βροχή και να με τραβά και μένα έξω για να … φιληθούμε στη βροχή… ερωτικά φιλιά και τρελά γέλια … τρελά γέλια και ερωτικά φιλιά…

Συνέβη μόλις χθες, καθώς σιγά σιγά μπαίνει το φθινόπωρο στη Μορεάλη. Μια κουβερτούλα τη θέλεις, όπως και έναν ζεστό καφέ μετά από παγωτάκι. Έντονα χρώματα στο ξέπλυμα της βροχής, κύττα τα φύλλα των δέντρων αρχίζουν να κιτρινίζουν….

Απαλά απαλά να μου το πεις πως ενώ νόμιζα πως έχει τελειώσει η περίοδος μου εκείνη μου χτυπά ακόμη την πόρτα που και που… γιατί δεν με τρομάζει, περισσότερο με νευριάζει που δεν μπορώ να πάω στη πισίνα. Ναι ναι επιτέλους άνοιξε η πισίνα και πάλι, ως δώρο γενεθλίων, αλλά και για να προλάβει μήπως και γλιτώσουμε κάποιοι από την ψυχασθένεια.

Η λογική μου είναι μια πολύ κομψή όμορφη πανέξυπνη κυρία, που είναι σε θέση ακόμη να κρίνει το ορθό από το γελοίο, και το να δείχνω ως εμβολιασμένη το πιστοποιητικό σε κιου αρ κοουντ στο κινητό μου άλλα μαζί με μια ταυτότητα για ταυτοπροσωπία (χαχαχα χάκερς σας λατρεύω), στον κάθε άγνωστο στην είσοδο εστιατορίου (για να πεισθεί αυτός που δεν γουστάρει να εμβολιασθεί αλλά γουστάρει τα εστιατόρια και να με χρησιμοποιείς ως μοχλό (ζήλια ψώρα ) ) ε ναι είναι γελοιότητα για να μην πω ότι προσβάλει σοβαρά την δημόσια ψυχική υγεία !!!, ….αντίθετα το να είμαι εμβολιασμένη ως εκπαιδευτικός το θεωρώ ορθό και αν έχω το μυαλό του ψεκασμένου και δεν μπορώ να καταλάβω τη λογική μάλλον δεν κάνω για εκπαιδευτικός. Παράλληλα θεωρώ γελοίο καμιά φαρμακευτική εταιρεία να μην μπορεί να μου απαντήσει ακόμα για πόσο καιρό είμαι σχετικά προστατευμένη από τον ιό όπως το λέει σε άλλα εμβόλια. Τέλος θεωρώ γελοιότητα να τρέχω να κάνω τρίτη δόση εμβολίου για τις μεταλλάξεις… μεγάλη γελοιότητα … και βαριέμαι να γράψω γιατί.. και πάλι όμως η απάντηση βρίσκεται στα άλλα εμβόλια. Τέλος η λογική μου μου λέει πως όσοι έχουν χαμηλό ανοσοποιητικό και βαρύ ιατρικό ιστορικό απλά θα πρέπει να ακολουθούν τις οδηγίες του γιατρού τους και μόνο καθώς οι γενικότητες τις περισσότερες φορές φοβίζουν και κατά βάση είναι γελοιότητες.

Έχετε δει το γιατρό σας, την έκφραση που παίρνει όταν του λέτε … γιατρέ διάβασα σε κάποιο άρθρο στο διαδίκτυο… όχι όχι την επόμενη φορά παρατηρήστε τον σας παρακαλώ χαχκξάλσκδξφαοςιεξφ… ήρωας !!!

Σιγά σιγά μαζευόμαστε στις αίθουσες, οι εγγραφές έχουν αρχίσει και το νηπιαγωγείο μάλλον θα γνωρίσει μεγάλες δόξες φέτος.

Απαλά απαλά να μου το λες πως έρχεται φθινόπωρο… όχι γιατί δεν το νιώθω αλλά γιατί μου λείπει η γοητεία της Ελλάδας.

Καληνύχτα Μορεάλη μου