Η διαπλοκή στις μικρές κοινωνίες!

Πιλοτήριο Πέμπτη 25

Το μικρό παιδί ! Αυτό το εγωιστικό πλασματάκι σε σχήμα καρδιάς που έχω μέσα μου. Η γνωστή/άγνωστη μικρή ξανθιά θεά. Η σκέψη της όλο στο παιχνίδι. Μέσα από το παιχνίδι μαθαίνει τις αντοχές τόσο τις δικές της όσο και του… καναπέ. Αλίμονο στο καναπέ όχι που δεν θα την αντέξει αλλά που θα την κοροϊδέψει. Στο παιχνίδι ενός παιδιού ένας καναπέ μπορεί να είναι καράβι, νησί, διαστημόπλοιο, φωλιά, ένα γρήγορο άλογο, ένα κάστρο, μια μηχανή του χρόνου ή ακόμη και μια καλοστημένη επιχείρηση που το μόνο «ντέφι» που ακούει να κουδουνίζει είναι της καρδιάς. ..

Πιλοτήριο Παρασκευή 26

Τσαντιλάκια! Νευράκια δηλαδή. Χθες μιλούσα με μια φίλη μου και μου έλεγε για τον «τσαμπουκά» του γιου της. Γελούσαμε. Θυμήθηκα την ανιψιά μου 4 μόλις χρονών να «μαλώνει» τον αδελφό της «γιατί δεν έχεις τραβήξει το καζανάκι; Που θα κάνω τσίσα μου εγώ; Πάνω στα δικά σου;» Μια άλλη φίλη μου κάποτε μου είπε πως ο γιος της μέσα στην εκκλησία μάλωσε εν ώρα λειτουργίας για γιαγιούλα που έκανε δεν έκανε το σταυρό της σωστά! «Δεν τον κάνουν γραμμή το σταυρό! Έτσι τον κάνουν» και μετά από λίγο… «Σε βλέπω πάλι γραμμή έκανες! Έτσι σου λέω τον κάνουν» Μου αρέσει να με μαλώνουν τα παιδιά, με βάζουν σε μια τάξη και μου μαθαίνουν πράγματα… 

Φτάσαμε Σαββατοκύριακο χωρίς πτήσεις ηρεμώ μέσα στην πόλη. Το ξωτικό της μονοκονδυλιά φεύγει για Ελλάδα Σήμερα το βράδυ θα μας χαρίσει μια ακόμη πανέμορφη βραδιά στο μανιταρένιο καστράκι της. 

Αύριο έρχεται από Γερμανία ένας περιπλανώμενος που προσπαθεί να βγάλει ρίζες σε ένα τόπο. Έρχεται για δεύτερη φορά στο Μόντρεαλ και ελπίζω να τα καταφέρει! 

Η Μορεάλη μου έχει βάλει στο μικροσκόπιο όλα τα φαίνεσθαι … Μετά από 7 χρόνια παραμονής έχω άποψη. Οι μετριότητες δεν με συγκινούσαν ποτέ. Μου φέρνει ανακατουσούρα στο στομάχι ένας Άδωνις σε εγκαίνια γυμνασίου. Η διαπλοκή μπορεί να είναι εύκολη σε μεγάλες πόλεις … σε μικρές όμως κοινωνίες κάνει πάταγο 

Πάμε για το Μανιταρένιο καστράκι του ξωτικού της Μονοκονδυλιάς μου 🙂 

Νόστος, δρόμος, καρδιά! (blogame)

Όσο και αν ψάχνω κάτι που να με ανάγκασε να τραπώ σε άτακτη φυγή δεν έχω βρει.

μπα… τίποτε. Σεισμούς. αχμμμ τσου… το σπίτι μας δεν είχε πάθει καταστροφές.

 Όχι αντιλόπη δεν ένοιωσα ποτέ. 

lala

[embedyt]https://www.youtube.com/watch?v=hMo9vNVkPOs[/embedyt]

Θυμάμαι όμως στους σεισμούς του 1999 στην Αθήνα. Καταστράφηκε το διαμέρισμα συγγενών μας. Ξαφνικά δύο πλασματάκια θηλυκό και σερνικό με έναν τσεστερίνο συγκάτοικο στην τρέλα τους, εγώ το παλιό μου παλτό και ο σκύλος μας, έπρεπε να φιλοξενήσουμε επ αόριστο, έναν άντρα μια γυναίκα, ένα κοριτσάκι πέντε νομίζω χρονών τότε και ένα μωράκι. Η καρδιά μας όχι μόνο τους χωρούσε αλλά, έλαμπε με την λαχτάρα μικρού παιδιού. Το σπίτι μας χωρούσε, εκείνο όμως που δεν χωρούσε με τίποτε ήταν οι διαφορετικές μας συνήθειες.

 Τις πρώτες ημέρες ο κοινός φόβος του σεισμού μας είχε φέρει όλους κοντά. Ενώσαμε τις δυνάμεις μας για να περισώσουμε τις ζωές μας, δόξα στο Θεό, στο φιλότιμο, στην φιλοξενία. Γρήγορα μπήκαμε στη καθημερινότητα. Τότε εγώ και το παλιό μου παλτό ανακαλύψαμε πόσο ισχυρή μπορεί να γίνει μια εισβολή. 

Ο πρώτος που ένιωσε τον εξοστρακισμό ήταν ο Τσεστερίνος. Οι τρίχες που ενοχλούσαν, ο φόβος. Ο Τσέστερ μας φόβιζε! Αποφασίσαμε να μένει στο κήπο, στο μπαλκόνι, ή περιορισμένος στο δωμάτιο μας. Ο Τσέστερ, αποδέχονταν τα παιδιά, το ίδιο και τους νέους συγκάτοικους, ποτέ δεν αγρίεψε, δεν έγινε έστω άγαρμπος, ήταν πάντα υπάκουος σε όλους όμως… όμως ήταν ο φόβος μας. Τα βράδια στο υπνοδωμάτιο μας, αντί να κοιμάται όπως συνήθως στο πλάι του κρεβατιού μας …κοιμόνταν στην είσοδο του υπνοδωματίου..μάλιστα μια φορά σηκώθηκα  για τσισάκια, νύχτα…μέσα στον ύπνο του μου γράπωσε το πόδι, δεν με πόνεσε, με τρόμαξε…. Αυτός ήταν ο Τσέστερ …ξεκάθαρος με το ένστικτο του…ένστικτο που εμάς δεν μας καθησύχαζε, είχαμε επίγνωση, στο σπίτι υπήρχαν παιδιά. Έτσι περιορίσαμε  το φόβο για να μην γεννήσει φοβίες. 

Στους δύο μήνες που ακολούθησαν, η κοινόβια ζωή, ο ξαφνικός νέος κοινός δρόμος, μας έφερνε τακτικά στα όρια γκρεμού, με πολλή  πολλή ομίχλη, Χολομώντας ένα πράμα !!! Δεν ήταν οι διατροφικές συνήθειες, το ξεβόλεμα, η αναδιοργάνωση της κουζίνας με δύο νοικοκυρές (μπουχαχα πεδίο μάχης εμφύλιου πολέμου), η καθαριότητα, η οικονομική καταστροφή, οι ξένοι αντίλαλοι μέσα στο σπίτι, ο διαφορετικός τρόπος διασκέδασης ή χαλάρωσης. Πάνω από όλα ήταν οι γραφικοί συγγενείς βλέπε πεθερές, και άλλους θεσμοφύλακες που ξαφνικά απέκτησαν λόγο στις μεταξύ μας συμπεριφορές …οι καλοθελητάδες δηλαδίς…. που με ευκολία χωρίς να βιώνουν ουσιαστικά τα ζοριλίκια, μας τσίτωναν στο κοντό και το μακρύ, περί αξιών, σεβασμού, δικαίου, τα κόμπλεξ, οι φοβίες, οι μαλακίες δηλαδίςςς

Όταν η καρδιά σφιγγόταν απίστευτα από το ψυχικό άλγος, ανοίγαμε μονοπάτια,  της υπομονής και της σκληρής εργασίας για την επισκευή. Γνωρίζαμε πως ήταν ο μόνος δρόμος επιστροφής. Ζούσαμε την μικρή μας Οδύσσεια, καθένας στο δικό του ταξίδι, μικρογραφία, είχαμε εμπιστοσύνη πως υπ ακούγαμε την καρδιά μας, μόνο αυτή ήξερε την διαδρομή. 

Ένα Σάββατο ξαφνικά ήρθε ο αποχαιρετισμός! Κλείσαμε την πόρτα, ο Τσέστερ επιτέλους ξάπλωσε φαρδιά πλατειά στο χαλί του σαλονιού, ροχάλιζε παραδομένος στην ασφάλεια. Το παλιό παλτό και εγώ λιώσαμε στους καναπέδες, έναν ο καθένας μας γιούπιιιιι…. δύο ώρες μιλούσαμε απολαμβάνοντας τον αυθεντικό αντίλαλο των φωνών μας στο άδειο σπίτι… στο άδειο σπίτι… μπήκαμε στο αυτοκίνητο, αφήσαμε τον Τσέστερ να χαρεί οοοολο το σπίτι δικό του, να κοιμηθεί σε χαλιά, καναπέδες, κρεβάτια… βράδυ βράδυ… πήγαμε Ασπρόπυργο …ήρθαμε επί-σκεψη, μας έλειψε η βαβούρα σας… 

Δεν ξέρω πως ερμηνεύεται ο νόστος .. σε μια άλλη χώρα βρίσκομαι αυτή τη στιγμή…ανακάλυψα τα πάντα από την αρχή…

Όσοι αντέχουν ακόμη …ώρα για Μπλογκοπαιχνιδο … 

Οροι του παιχνιδιού που τους αντιγράφουμε στην αρχή της ανάρτησης μας :

Τίτλος Κοινός: «Νόστος, δρόμος, καρδιά» 

Τρεις λέξεις, ελεύθερο θέμα με αυτές ως άξονα…

Προσκαλώ όλους όσους διαβάσουν.. αλλά και τους…

 Δημήτρης, Ελένη, Πάνος Σεφ, Λευτέρης Π. Ορέστης Βούλα, Νίκος, Αντάρτισσα, Βιργινία, Γιάννης, Άννες, Μαρίες,

Γιώτα, Ελένη, Ρε Μου και εσύ και ο Γιώργος, και η Ροδούλα, η Μαίρη, Το πειρατικό όλο, Στέβια, Πέτρο,Βασίλη …που είστε μου λείπετε…

Διαδικτυακές απάτες, hoax και στη γειτονιά μας :)

Η Αντάρτισσα έγραψε αυτό το κείμενο Το φέρνω έτσι όπως το έχει γράψει, πραγματικά στο πάθ γίνεται … ε ναι χαμός !!! Άσε που ξαφνικά βρίσκομαι να κερδίζω ταξίδια και λεφτά και ταξίδια γμτ… να με έστελναν στην Ελλάδα τουλάχιστον !!! Έλα έλα ας σοβαρευτώ. 

Στο διαδίκτυο κυκλοφορούν πολλές ιστοσελίδες που λένε τί στο καλό είναι αυτά τα hoax διαβολάκια. Το γκουγκλάρεις και γίνεται χαμός Ο λόγος που διάλεξα να πάρω το κείμενο από την Αντάρτισσα και την ανάρτηση της εδώ :  Διαδικτυακές απάτες ή hoax, αυτός ο διάβολος είναι γιατί ακριβώς της έχω εμπιστοσύνη. Το κείμενό της είναι αυθεντικό, καλά η φωτογραφία του Λίνκον δεν ξέρω αν την έφτιαξε εκείνη ή από κάπου την πήρε χωρίς να αναφέρει την Πηγήχαχαχκαξφλδαξδ΄λασκξ (σε πειράζω αντάρτισσα )

Εκείνο που έχω παρατηρήσει είναι πως παλιά μπορούσες να βάλεις στην μηχανή αναζήτησης του γούγλι ένα ολόκληροαπόσπασμα κειμένου  Έτσι μπορούσες να δεις από  που θε κράτα η σκούφια του και  αν υπάρχει παραμόρφωση κειμένου. Τώρα δεν σε αφήνει παραπάνω από μια μεγάλη πρόταση να βάλεις για αναζήτηση. 

Γενικά οι διαδικτυακές απάτες δίνουν και παίρνουν και η Αντάρτισσα στο κείμενο της μας εξηγεί αρκετά πράγματα.

Κοντρόλ παστέ …αααα θα την αφήσω με μαύρο φόντο και άσπρα γραμματάκια 🙂

Καταρχήν να ευχηθώ καλό μήνα σε όλους τους φίλους. Στη συνέχεια, να πω ότι χαίρομαι πολύ που σήμερα κάνω μια τέτοια εγγραφή σε ένα χώρο όπως το pathfinder, που έχει φιλοξενήσει μεγάλο μέρος των hoax του ελληνικού Διαδικτύου. 

Πρώτα από όλα τι είναι το hoax;

Πρόκειται για όλα τα απατηλά μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, τις απατηλές δημοσιεύσεις σε site και blog και κατ’ επέκταση στα κοινωνικά δίκτυα. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι και ένα κομμάτι της δημοσιογραφίας είναι σκέτο hoax. Υπάρχουν μάλιστα και επαγγελματίες δημοσιογράφοι που σήμερα βγάζουν ψωμί από τα hoax, με αποτέλεσμα οι τηλεπαρουσιαστές που κουτσομπολεύουν ο ένας τον άλλον να μοιάζουν αγγελούδια μπροστά τους.

Ποια είναι παραδείγματα συνηθισμένων hoax;

Από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω; Τα δήθεν κατατρεγμένα και άρρωστα παιδάκια που αν κοινοποιήσεις τη φωτογραφία τους, τάχα μου θα τους δώσει χρήματα το facebook; Τα ανεκδιήγητα μηνύματα που λένε «στείλε το σε άλλους δέκα ανθρώπους αλλιώς θα πέσει πάνω σου η κατάρα της μάγισσας Φούρκας»; Τα δήθεν τσιτάτα που ειπώθηκαν από σπουδαίους ανθρώπους;

 

Τις σελίδες στο facebook που παρουσιάζουν πιασάρικα θέματα ζητώντας κοινοποίηση ή like (like farming) επειδή βγάζουν χρήματα από αυτά; Τις δήθεν επιστημονικές έρευνες που λένε ότι τα μαγνητάκια είναι καρκονογόνα ή ότι τα εμβόλια προκαλούν αυτισμό, με αποτέλεσμα πολλοί γονείς σε ανεπτυγμένες χώρες να αρνούνται να εμβολιάσουν τα παιδιά τους; Τις εθνικιστικές κομπορρημοσύνες ότι η αλφαβήτα είναι αρχαίο ποίημα και για ανύπαρκτες συνδέσεις ξένων λέξεων με ελληνικές; Τις φωτογραφίες που δημοσιεύονται ξανά και ξανά σε διαφορετικές «ειδήσεις»; Το Μερισιώτη που δέκα χρόνια ψάχνει για αίμα στον Ευαγγελισμό, ενώ ο ιδιοκτήτης του τηλεφωνικού αριθμού της αγγελίας (αλήθεια τώρα αυτό) έτρεχε στην αστυνομία να δει τι συμβαίνει; Τα χιλιάδες blog ρατσιστικού μίσους, που στηρίζουν το μίσος τους αυτό σε ψεύτικες ειδήσεις;

Ποια είναι τα αποτελέσματα των hoax;

Πρώτον, είναι η υπερφόρτωση του Διαδικτύου με ανυπόστατα μηνύματα και ειδήσεις, την ώρα που υπάρχουν πραγματικά προβλήματα που απασχολούν τους δίπλα μας. Δεύτερον, η αποβλάκωση. Αντί να σου ανοίγει το Ίντερνετ παράθυρα στον κόσμο, σου ανοίγει καταπακτές σε βόθρους. Τρίτον, το μίσος. Όλη αυτή η άνοδος του φασισμού που παρατηρείται και στην Ελλάδα, οφείλεται κατά κύριο λόγο στη διάδοση ψευδών ειδήσεων, γιατί η προφανής αλήθεια είναι ότι τα περισσότερα hoax είναι εθνικιστικά.

Πώς μπορώ να υποψιαστώ ότι κάτι είναι hoax;

Από τους κραυγαλέους τίτλους και τις πολλές διαφημίσεις. Πολλές φορές, ακόμα κι αν μία είδηση δεν έχει κραυγαλέο τίτλο, αρκεί να ψάξεις την ίδια είδηση στις παγκόσμιες ειδήσεις στα αγγλικά, για να δεις αν κάποιο σοβαρό ειδησεογραφικό site την έχει αναμεταδώσει. Τρίτον, να υποψιάζεστε πάντα οτιδήποτε έχει να κάνει με αρχαιολογικές ή γεωγραφικές ανακαλύψεις που αφορούν το παρελθόν και να εμπιστεύεστε τις γνώσεις που έχετε αποκομίσει από την επίσημη εκπαίδευση, γιατί παρότι κι αυτή έχει τα λαθάκια σας, δεν είναι ποτέ τόσο έξω όσο τα hoax που κυκλοφορούν και φορούν το μανδύα της επιστήμης. Παράδειγμα: ένας ερευνητής έκανε ανασκαφές σε κάποιους πυραμυδοειδείς λόφους στη Βοσνία κι ενώ το πόρισμα των ανασκαφών απέδειξε ότι οι λόφοι ήταν φυσικά δημιουργήματα, αυτός επέμενε ότι ήταν πυραμίδες φτιαγμένες από ανθρώπους και οι θεωρίες του διαδίδονται μέχρι σήμερα. Όχι, μην αναρωτηθείτε τι έχει να γίνει με την Αμφίπολη και πώς θα το εκμεταλλευτεί αυτό η πολιτική σκηνή.

Γενικά, η μόνη ασπίδα απέναντι σε τέτοιες απάτες, αφού όλου την έχουμε πατήσει κατά καιρούς, είναι το διάβασμα. Κι όταν λέμε για διάβασμα, δεν εννοούμε βιβλία που πουλάνε σε άθλια κανάλια (να μη μιλήσω τώρα για θεωρίες συνωμοσίας, ουφολογία και άρνηση της εξελικτικής θεωρίας από επίσημα εκπαιδευτικά συστήματα). Ελπίδα μου είναι ότι αντί τα κράτη να επιθυμούν να περιορίσουν το παράνομο κατέβασμα ταινιών και μουσικής (οκ, να γίνει κι αυτό, εφόσον βλάπτει οικονομικά δημιουργούς), θα αρχίσουν να ποινικοποιούν τη με δόλο εξάπλωση ψευδών ειδήσεων και θα κλείσουν τέτοιες ιστοσελίδες. Βέβαια, για να τις αφήνουν να υπάρχουν, σε κάτι θα εξυπηρετούν και τα κράτη. Ποιος θα ήθελε να ξυπνήσει σε έναν κόσμο απαλλαγμένο από το μίσος και το ψέμα, σε έναν κόσμο με μορφωμένους και έξυπνους ανθρώπους;

Αυτό που μου άρεσε όμως ήταν και ένας σχολιασμός της ακριβώς κάτω από την ανάρτηση της αυτή 

αντάρτισσα :Δευτέρα, 8 Φεβρουαρίου 2016 12:15 πμ

Κι εγώ φοβάμαι, γιατί η εκπαίδευση έχει να διαδραματίσει ένα νέο ρόλο σ’ αυτή την εποχή, που κυκλοφορούν τόσα ψέματα. Υπάρχει μία γενιά ανθρώπων, που ζει παράλληλα με εμάς, και έχει απορρίψει όλη την επιστημονική γνώση που με τόσο κόπο ανακάλυψε η ανθρωπότητα. Ζούμε την εποχή της αντι-επιστήμης, παρόλο που στο σχολείο διαβάζουμε για το Διαφωτισμό.

Το τραγούδι δεν μου άρεσε και δεν το έφερα …σκιάζομαι χαχαχακδξφαλδκφξ

θα βάλω ένα δικό μου 

[embedyt]https://www.youtube.com/watch?v=v6wTShuxDg0[/embedyt]

Ευχαριστούμε Αντάρτισσα 

Καληνύχτα 🙂

Το πρώτο μου βιβλίο (blogame)

Ο Βαγγέλης είναι μια ήρεμη δύναμη στην γειτονιά του παθ με Ακόμα ένα Blog

Λάμπει από χαρά όταν νιώσει πως αυτά που γράφει κάποιος τα διάβαζει ! Αν ψάχνετε άλλο ένα ακόμη άτομο που θα σχολιάζει τις εγγραφές σας δεν …  είναι τόσο ήσυχος και αχμμ ντροπαλός (μάλλον) που σχεδόν δεν απαντά ούτε στα σχόλια που του αφήνω.   Ναι αλλά … εγώ είμαι ο ορισμός της αταξίας, όπου δω ανέμελους και ήρεμους ανθρώπους χιχιχι ώρα για τυραννίες !!!!

Αφορμή για παιχνίδι η τελευταία του ανάρτηση. Συγκεκριμένα γράφει :

«Το πρώτο βιβλίο που διάβασα, ήταν ο «Δεκαπενταετής Πλοίαρχος»  του Ιουλίου Βερν. Όσοι είναι κοντά στην ηλικία μου, θα θυμούνται τα κλασσικά μυθιστορήματα, «ντυμένα» με σκληρά εξώφυλλα και με διάφορες λιθογραφίες εμβόλιμες μέσα στο κείμενο.» Περισσότερα εδώ :  O Δεκαπενταετής πλοίαρχος

Τέλειώνει με την υποσημείωση : Υ.Γ. Εκδίδονται ακόμα τα κλασσικά μυθιστορήματα σε αυτή τη μορφή; Αν ναι, τα διαβάζουν τα σημερινά παιδιά;

Ωραίος πρόλογος, ωραία απορία που θα μπορούσε να γίνει μια όμορφη αλυσίδα στα μπολγκάκια μας. Πάμε λοιπόν !

Το πρώτο μου βιβλίο που θυμάμαι πως διάβασα ήταν «Τζέιν Έιρ» της Σαρλότ Μπροντε. Όσοι είναι κοντά στην ηλικία μου, θα θυμούνται τα κλασσικά μυθιστορήματα «ντυμένα» με σκληρά εξώφυλλα και με διάφορες λιθογραφίες εμβόλιμες μέσα στο κείμενο. 

Δεν θυμάμαι ποιός μου το έκανε δώρο και πραγματικά έμεινε στην πορτοκάλευκη μικρή κρεμαστή βιβλιοθήκη του παιδικού δωματίου για αρκετό καιρό. Μέχρι που κάποιος άλλος μας έκανε δώρο άλλο ένα βιβλίο της ίδιας σειράς και μετά ….άλλο ένα! Η αρμονία που άρχισαν να δημιουργούν στην βιβλιοθήκη με έκανε να θέλω να διαβάσω! Να διαβάσω όχι ένα βιβλίο άλλα μια σειρά βιβλίων. 

Ξεκίνησα από το πρώτο που χουχούλιασε στην βιβλιοθήκη μου Η Τζέιν Ειρ που δεν ήταν ιδιαίτερα όμορφη, περνά τόσα, τα όποια θα είναι μόνο η αρχή ενός μυστηρίου, ξύπνησε και ταξίδεψε την φαντασία μου σε πρωτόγνωρους συναισθηματικούς τόπους … πραγματικούς παραδείσους στα επόμενα χρόνια της ζωής μου. Αν με ρωτήσεις σήμερα γιατί άνοιξα αυτό το βιβλίο θα σου πω οι τελίτσες του τίτλου νομίζω « ΤΖΕΪΝ ΕΪΡ»

Πολλά χρόνια μετά ανακάλυψα ότι λατρεύω στην βιβλιοθήκη τα βιβλία να έχουν το ίδιο ύψος την ίδια γραμματοσειρά το ίδιο λογότυπο εκδοτικής εταιρείας. 

Σήμερα εκείνο που μου λείπει είναι η εγκυκλοπαίδεια μας… Ελπίζω να την φέρω κάποια στιγμή από την Ελλάδα … 

Δεν ξέρω αν υπάρχουν ακόμη τα πρώτα μου βιβλία, καθώς κάποια στιγμή πέρασαν από την πορτοκάλευκη βιβλιοθήκη μας σε ένα μεγάλο σεντούκι μάζι με διάφορα αγαπημένα παιχνίδια. Ανάμεσα τους το μικροσκόπιο και η παιδική μου γραφομηχανή. 

Σκέφτομαι(?) πως το να χαρίζεις ένα βιβλίο σε ένα παιδί είναι σαν του δωρίζεις ένα θαύμα που …αγνωστο πότε αλλά σίγουρα κάποια στιγμή θα του ανοίξει την πόρτα του κόσμου των βιβλίων. 

 

Μπλογκοπαίχνιδο λοιπόν το πρώτο της χρονιάς Παίρνουμε την σκυτάλη θέτουμε την ερώτηση και αφήνουμε τις αναμνήσεις να χορέψουν για λίγο στο μπλογκ μας

Πιο είναι το πρώτο σου βιβλίο που διάβασες; Εκδίδονται ακόμα τα κλασσικά μυθιστορήματα σε αυτή τη μορφή; Αν ναι, τα διαβάζουν τα σημερινά παιδιά;

 

Προκαλώ, τον Νίκο , τον  Debasil και τον Κώστα για να παίξουν 

και προσκάλω όποιον  άλλον θέλει να συμμετέχει … χιχιχιχι να ξεφύγουμε και από τον σκηνοθέτη που θέλει λεει να ξαναγυρίσουμε το χριστούγενο …ποιος …ποιος αντέχει τον Απωλλόνιο και πάλι μου λέτε???? Απωλλόνιε αλήθεια πιο ήταν το πρώτο βιβλιο που διάβασες …οχι τίποτε άλλο να δω και αν με διαβάζεις χαχαχαχαχψαψκξα΄λδφξα΄λδκφξ

 

Σαν τις σημειώσεις σε ημερολόγια προσθήκη Τρίτη 5/1/16 

Μια μέρα μετά την ανάρτηση αυτή, μπορεί ο Απολλώνιος να συνεχίζει την προπαγάνδα του, χωρίς να θυμηθεί πιο είναι το πρώτο βιβλίο που διάβασε χοχοχοχο ΟΜΩΣ είδη έχουν γράψει στα μπλόγκ τους Ο Νίκος εδώ: Το πρώτο μου βιβλίο (blogame) – 20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα 🙂

και ο Γιάννης εδώ :Το Πρώτο μου Βιβλίο (Blog game)

Ο Γιάννης εμπλούτισε το παιχνίδι με φωτογραφίες των βιβλίων! Μια πολύ όμορφη ιδέα.

Είναι 9 και δέκα το βράδυ στην Μορεάλη μου, και καθώς διάβαζα τα σχόλια τσουπ… η Βιβή, αχ η Βιβή μονομάχος πανέξυπνη, η Βιβή μου μια συναισθηματική ιδιοφυΐα (νατες πάλι οι τελιτσες)… Μου βρήκε το βιβλίο αυτό με τις τελίτσες!!! 

Το φέρνω και εδώ ως ένα μοναδικό τρόπαιο 

γουργουρίζω από ευχαρίστηση…

συγκινημένη

Καληνύχτα δεντράκι :)

Στολίζω κάθε χρόνο αυτό το δεντράκι με αυτά τα στολιδάκια. Είναι όλοι οι φίλοι μου εδώ στο παθ. Με τα χρόνια κάποιους τους γνώρισα από κοντά και τους αγάπησα πολύ, κάποιοι ήρθαν και έφυγαν, δηλαδή δεν έρχονται πια εδώ και φυσικά έχω και κάπους με τους οποίους άρχησα να κάνω παρέα φέτος

Εχω νέα να γράψω ουυυυ πάρα πολλά, όμως αυτή τη στιγμή λέω να κοιμηθώ κάτω από το Χριστουγεννιάτικο δεντράκι, όπως έκανα μικρή …

Καλήνυχτα Μορεάλη μου 

και του χρόνου !

σημείωση… όποιος θέλει

 μπορεί να μου αφήσει 

ένα τραγούδι,

 εξάλλου μια

 νότα είμαι .. 

ναι …ξανθιά νότα…

ααα ναι και θεά ξανθιά νότα