Σφαίρα από πάγο που λιώνει !!!

Υπάρχει μια εικόνα, μια πιθανότητα, ένα σενάριο που όταν περνάει απο το μυαλο(?) μου είναι σα σφαιρα πάγου … παγώνουν όλα … δεν μπορώ να κάνω ούτε μια σκέψη πιο πέρα, μια λέξη πιο πέρα. μια άνασα πιο πέρα. ενα χτύπο καρδιάς απόσταση. Ενα παιχνίδι που παίζω χρόνια … και όλο βουτώ τα ζάρια για την έπομενη ζαριά … που θα με παει στο επόμενο όνειρο… αλλές φορές γελάω άλλες φορές με πιάνει πανικός… μα βουτάω και πάλι τα ζάρια … παίζω για σένα…παίζεις για μένα ..υπάρχει ομως μια σκέψη σφαίρα πάγου … στη ρωσσική ρουλετα … που συνεχώς λιωνει πριν βρει το στόχο…

Ενα τραγουδι που μου αρέσει…όταν το βρήκα σε αυτό το βίντεο μου άρεσε ακόμη περισσότερο για τη …σιωπή …

[embedyt]https://www.youtube.com/watch?v=wDer4HT9ABA[/embedyt]

Ερωτευμένοι αυτού του κόσμου

αμνησία κι άρωμα δυόσμου

σε χείλη ανθισμένα

δυο μικρές προσευχές για βράδια μεθυσμένα


Ερωτευμένοι αυτού του κόσμου

στην Αθήνα εσύ το φως μου

ρολόγια πειραγμένα

βράδια που έμειναν για πάντα χαραγμένα


Θα σε σκεπάζω μη βραχούν τα κομμάτια σου

θα ρίχνω αγγέλους στη γη, να σε φυλάξουν

σφιχτά θα δένω με μετάξι τα μάτια σου

να μείνουν τ’ όνειρα εκεί, να μη το σκάσουν


Ερωτευμένοι αυτού του κόσμου

ο δείπνος είσαι ο μυστικός μου

μέσα από σένα βρήκα εμένα

στο ταξίδι αυτό, δε θέλουμε κανένα


Ερωτευμένοι αυτού του κόσμου

εσύ το γέλιο κι ο πανικός μου

φιλιά αλαφιασμένα, όνειρα μου απεγνωσμένα


Θα σε σκεπάζω μη βραχούν τα κομμάτια σου

θα ρίχνω αγγέλους στη γη , να σε φυλάξουν

σφιχτά θα δένω με μετάξι τα μάτια σου

να μείνουν τ’ όνειρα εκεί, να μη το σκάσουν

Καληνύχτα Μορεάλη μου 🙂

Κάπως έτσι δυναμώνει το αύριο..:)

Ενα απλό Σαββατοκύριακο….και όμως θέλω να το φέρω εδώ. Μου έκανε εντύπωση για όσα με έκανε να νιώσω. Τραπέζι …από το Βιλαρίμπα μέχρι το Βιλαμπάχο. Την Πέμπτη έβαλα τη Στελθ σε άσκηση Αφήσαμε την μικρή ξανθιά να πετάξει το αεροπλάνο…δεν είχαμε άλλη επιλογή… μόνο έτσι ίσως ξαναπετούσε  στα σύννεφα  ένα μεγάλο παιδί που έχει θυμώσει με όλους τους πιλότους.

Η πτήση της απολαυστική… δεν θυμάμαι, δεν κατάλαβα Η μικρή ξανθιά δούλευε ενστικτωδώς  ..εμ η στελθ αόρατη κάπου γυρνούσε ήμουν σίγουρη … και …τσουπ όλοι οι επιβάτες έμειναν ενθουσιασμένοι και κύριως πέρασε όμορφα και το παιδί της βροχής, αυτό που φοβάται να μην του κάνουν κακό …αυτό που πάει ανάμεσα στο λεγόμενο έντεχνο και στο λεγόμενο εμπορικό και ξαφνικά το σπρώχνουν και από τις δύο πλευρές …

[embedyt]https://www.youtube.com/watch?v=XHTH5a8qXbw[/embedyt]

Κάπως έτσι βρέθηκα την Κυριακή με το παλιό μου παλτό να χορεύουμε και να τραγουδάμε στη μεσημεριανή βροχή μιας Κυριακής

Πόσο εγωιστικό  ξιπασμένο  είναι που γράφω για μένα … το ελπιδοφόρο είναι πως τα γράφω για μένα για να αυτοθαυμάζομαι !!!

[embedyt]https://www.youtube.com/watch?v=X4OF11uFOmU[/embedyt]

Όσα αντίγραφα και να φτιάξω δεν γίνεται να με πετάξω γι αυτό στίχοι…

Ζήσε ό,τι σκέφτεσαι, ό,τι ονειρεύεσαι

Κάνε πως καίγεσαι, με μια καινούρια φωτιά

Όσα αντίγραφα κι αν φτιάξεις

Δε γίνεται να με πετάξεις

ένα τηλεφωνο να δω τι κάνει ένας φίλος …ουφ … με έπιασε ένα ουφ (αναστεναγμός )… καθώς δεν ήταν που δεν μπορούσε να μου μιλήσει ήταν το ήχος της φωνής του …

Συγκεντρώνομαι και συνεχίζω, καθώς την Παρασκευή μια είδηση μου θύμισε πόσο ενδιαφέρουσα είναι η ζωή… Συνέχεια σε ενδιαφέρουσα κατάσταση γεννά γεννά…Πριν από δύο εβδομάδες παντρεύτηκε ο διευθυντής του σχολείου μας μια δασκάλα…πήγαμε στη χαρά τους … ο πατέρας της την συνόδευσε στην εκκλησία, ταξίδεψε από Ελλάδα μαζί με την μαμά της για το γάμο της… και μετά και μετά… την παρασκευή το πρωί πέθανε από καρδιά …. τον συνόδευσε τώρα εκείνη …

κάπως έτσι βρέθηκα την Κυριακή με το παλιό μου παλτό με σεβασμό να την αγκαλιάζουμε δίπλα στο ανοιχτό φέρετρο του πατέρα της σε κάποιο νεκροπομπείο …

Το Σάββατο το πρωί …αγιασμός στο σχολείο μας … να μετρώ τα μικρά σε κάθε στροφή μήπως και κανένα κοτοπουλάκι μου  πεσει σε καμιά τρύπα υπονόμου … και μετά και μετά ε όπως και να το κάνουμε 16 αγοράκια  …α τι χαρά και ένα ακόμη … πάνω που έλεγα πως θα τα κάνω 15 γιατί το ένα είναι για πρώτη   και όχι για νηπιαγωγείο …. α ναι και αντί για τέσσερα πέντε κοριτσάκια … α και κάποιο αγοράκι να θέλει τον μπαμπά, να κλαίει και αντε να έρθει ο μπαμπάς που του το είχε υποσχεθεί και και αντε να φεύγει πάλι …και μετά και μετά να μην μπορώ να τα κάνω να ευχαριστηθούν . Να νιώθω πως μου ξεγλιστρούν και ξαφνικά ένα παιχνίδι με χρώματα … και γιες γιες διασκεδάζουν …και να και η ατάκα από τον μικρό …κυρία Μάνια δεν έχω κλάψει για αρκετή ώρα!!! .κουρασμένη, στο κρεβάτι το απόγευμα το παλιό μου παλτό να μαγειρεύει … μπριζόλες, κολοκύθια, χορτόσουπα…και

κάπως έτσι έφτασε της Κυριακής το βράδυ με μια κούπα τσάι με πορτοκάλι και κανέλα να γράφω για του βίου την όψη του αύριο ναι..

.το αύριο

σα ξόρκι πάλι να ζητά

με μουσική με βροχή

με σεβασμό και πολλά χρώματα

γι αυτόν που αγαπά του  βίου την όψη

την όποια όψη οδηγό του αύριο

Πάμε καρδιά μου μαζί για το «κάπως έτσι» του  αύριο 

Καληνύχτα Μορεάλη μου

Στο Καλό είδος σκοπεύω … :)

Μια αφορμή και ξύπνησε μια θύμηση από τα μικράτα μου …

ω … πως μου ήρθε να εκφράσω έτσι…

πάμε πάλι …

αγκαλιά στο ύψος του στήθους κουλουριασμένο ένα σάλι …το κρατούσα έτσι ώστε να χώνω το πρόσωπό μου μέσα… η στάση της κουνιστής καρέκλας… μια στάση που με ηρεμεί ..κάνει το χρόνο να κυλά αρμονικά .. τον μηδενίζει ..όπως στην κούνια … ένα ανθρώπινο εκκρεμές …

Θυμάμαι πως κολλούσε η μούρη  στη βιτρίνα … το ήθελα τόσο μα τόσο … που όταν το έβγαλα από το περιτύλιγμα  χάθηκε κάθε εικόνα… δεν … δεν θυμάμαι ποιος μου το έκανε δώρο… Ενα μικροσκόπιο …και στα γυαλάκια του ζουλίχθηκε  …οοοοτί μπορείτε να φανταστείτε… πίστευα πως θα μπορούσα να χαθώ σε ένα τελείως διαφορετικό κόσμο … έναν μικρόκοσμο τόσο μεγάλο και σύνθετο .. χμμμ να ρωτήσω την αδελφή μου πρέπει να το βρήκε …κάτι μου είχε πει μα δεν θυμάμαι … νομίζω το έχει το μέγα αρσενικό μου … Θυμαμαι κοιτούσα μέσα απο αυτό το μικροσκόπιο και νόμιζα πως θα έκανα μια τρανή ανακάλυψη ……είχα και ένα μικρό νυστέρι … και τσιμπιδάκι και και …

 

 

Τι είσαι πάλι εσύ; Κάτσε να μάθουμε να τρέξουμε να σε εξετάσουμε …να σε βάλουμε στο μικροσκόπιο …να οργανωθούμε.. να σε απομυθοποιήσουμε … προκαλείς βλάβη ή όχι … τι είσαι πάλι εσύ… γρήγορα γδύσου και στο μικροσκόπιο να δούμε του βίου σου την όψη 

μικροσκόπιο είχα…τηλεσκόπιο όχι … είχα όμως και  ένα καλειδοσκόπιο (καλό είδος σκοπεύω) 

το έχω ακόμη και με γοητεύει πάντα …

καληνύχτα Μορεάλη μου 🙂