Άφωνη Χάρτα Αξιών … :)

Άφωνη? η θεά άφωνη???

και όμως…

Εδώ και μερες με περιτριγύριζε … … Λίγες μύξες, λίγος βήχας, λίγος πόνος στο λαιμό… όλα από λίγο χόρευαν … μόνο το αίμα της περιόδου ήταν κανονικό …ω συγνώμη ντροπή… μα είναι ντροπή? όχι δεν είναι αλλά δεν είναι και ανάγκη και το λέμε φάτσα κάρτα… ωραία δεν το λέμε αλλά πως θα ξέρει ο άλλος για τα νευράκια τσαταλάκια μου … να κυκλοφώ με μαύρο λάβαρο? ή με κόκκινο ? περίοδο έχω δεν διαμαρτύρομαι για την νέα χάρτα αξιών του κεμπέκ … τι λέγαμε… ααααα ναι για τα φύλλα των δέντρων καλά είναι εκπληκτικά …κάθε χρόνο φέρνω φωτογραφίες… να φέρω σήμερα μια…… ω… μα ….. μα δεν έλεγα όμως για το φθινόπωρο…. για το φθινόπωρο ήθελα να γράψω σε άλλη εγγραφή …να τα γράψω σεξουλιάρικα…ω συγνώμη δε λέμε για σεξ… γιατί να μην λέμε εκτός και αν δεν το κάνουμε πια και το έχουμε ξεχάσει …πάντως η φύση δεν το ξεχνάει με τίποτε, της πουτάνας γίνεται από φύλλα έξω χμμμ άλλο έλεγα όμως άλλο ωωωω …τι έλεγα…

α ναι έλεγα πως δεν λέω…


και εξηγώ η ξανθιά…λίγο απ όλα λοιπόν με περιτριγύριζε και κάπως έτσι πήγα σήμερα στα σποράκια μου … Στο σχολείο φωνάζω στα σποράκια … τώρα που είναι αρχή … να τα βάλω σε μια σειρά …γιατί μετά έχει τόση πλάκα… ξέρουμε τη σειρά μας κάθε Σάββατο και τις δουλειές που πρέπει να κάνουμε και την καταβρίσκουμε να ξεφεύγουμε από το πρόγραμμα… αλλά … για να έχει πλάκα αυτό πρέπει πρώτα να μπούμε σε ένα πρόγραμμα…  πολυλογώ ..τι έλεγα…

α ναι έλεγα πως φώναζα σήμερα … και φώναζα και τραγουδούσα… πολύ άδικο αυτό …ακόμη δεν έχουν μπει τα σποράκια σε μια σειρά και πρέπει να ετοιμαστούμε  για την 28η ουφ… εδώ δεν ξέρουμε ακόμη σε πιο καρεκλάκι καθόμαστε, και πως λένε τους νέους μας συμμαθητές και … πρέπει να συνεργαστούμε για να πάρουμε μέρος στη γιορτή …. α και κάτι άλλο … στο τέλος της περσινής χρονιάς θαρρώ πως το είχαμε συμφωνήσει με τους συναδέλφους να μην κάνουμε πάλι τα ίδια και τα ίδια … και το προηγούμενο Σάββατο όλοι με τα ίδια και τα ίδια ήρθαν (κότες ε κότες ή μήπως ξέρουν πως δεν έχουν χρόνο για κάτι διαφορετικό ) … μόνο εγώ τελικά ξέφυγα με το τραγούδι ,όχι «της πατρίδας η σημαία» όπως κάθε χρόνια αλλά του ΝΑΙ και ΟΧΙ χμμμ να δεις που πλάκα θα εχει… θα τα κάνουμε μπαχαλο χοχοχοχοχο


[embedyt]http://www.youtube.com/watch?v=ALSjjsAQ1l4[/embedyt]


χαχαχαχα όχι δεν θα πουν αυτό το τραγούδι … ίδια μουσική αλλά με άλλους στίχους …για μικρά σποράκια


Δυο στροφές και αν τις μάθουν …. σήμερα πάντως καλά πήγαμε … τραγουδούσα τραγουδούσα… φώναζα…τραγουδούσα και πάλι φώναζα και πάλι τραγουδούσα… ε με τριγύριζαν και τα άλλα μυξοειδή …αλλά τραγουδούσα και φώναζα …έβαλα και τις φωνές στους γονείς …έρχονται φουριόζοι να πάρουν τα παιδιά τους… τσ τσ τσ.. εδώ δεν έχουμε μάθει ακόμη να μαζεύουμε τα πράγματά μας …τι ορμάτε στην τάξη .. την άλλη φορά γύρισα σπίτι  με μια κασετίνα μαρκαδόρους, δυο φωτοτυπίες και τρεις παιδικές ζακέτες… δεν βγαίνει κανένας από την τάξη αν δεν μαζέψουν όοοολα τα παιδιά τις τσάντες τους (αμερικαν μπαρ το κάναμε εδω μέσα ??..χιχιχι αυτό δεν το είπα) Τους είπα ότι θέλω λευκά μπλουζάκια για να ζωγραφίσουμε τα ναι και τα όχι μας και και και τους έβαλα και εργασία με …την λίγη φωνή που μου έμενε … να βοηθήσουν τα σποράκια να μάθουν το τραγούδι… που πάει έτσι….. τραγούδησα ..ο θεός να το κάνει φωνή αυτό… και και …αυτό ήταν….


Το παλιό μου παλτό κάνει πάρτι…

Δεν έχω φωνή… έκλεισε το μαγαζί… Έκλεισε η φωνή μου … το παλιό μου παλτό τρίβει τα χέρια του ..λες και δεν το ξέρουν όλοι πως στόμα έχω και μιλιά δεν έχω …τι … κάποιος γελάει ε!!! δεν έχω φωνή λέμε ακοή έχω …γέλασες γιατί γέλασες ? ντροπή … περίοδος σεξ γέλιο …τι πράγματα είναι αυτά ? που είναι η ποιότητα…. η ποιότητα είναι στη σιωπή …χμμμ Δεν μιλάω από σήμερα μέχρι και την Δευτέρα το πρωί … μπας και ξανα βρω τη φωνή μου ….γιατί πιλότος χωρίς «κυρίες και κύριοι πετάμε σε τόσο υψόμετρο με τέτοιο καιρό» δε λέει… Πιλότος χωρίς φωνή ???? Ας ελπίσουμε ότι την Δευτέρα θα επανέλθει…

Καληνύχτα Μορεάλη μου

σσσσσ άχνα κιχ…ούτε έναν ήχο…

είπαμε στη σιωπή είναι η πιώτητα

συγκεκριμένα στον ύμνο των μαύρων σκύλων

στο ήχο των πεσμένων φύλλων…

IMG-20131004-01077.jpg

Το Ροζ ξόρκι της μικρής Θεάς :)

Η Μορεάλη αποχαιρετά το καλοκαίρι με πολύ βιαστικό τρόπο…ΟΙ ρυθμοί του Αυγούστου … σα να κλείνουν ιστορίες ….

Σήμερα πήγα για αιμοδοσία,, ήξερα πως υπάρχουν κριτήρια και τις περισσότερες φορές αλλάζουν ανάλογα με διάφορες στατιστικές … Είναι η τρίτη φορά που πηγαίνω…Την πρώτη φορά έδωσα,, την δεύτερη έπεσα σε μια βλαμμένη νοσοκόμα με κάκιστα αγγλικά … δεν με δέχθηκε γιατί είχα ένα σπυράκι κοντά στο σημείο περίπου τέσσερα εκατοστά από το σημείο που θα τρυπούσε… θυμάμαι την απογοήτευση της μικρής θεάς … και την γκρίνια της ραδιούργας φίλης μου … τις μάλωσα ευγενικά … έτσι είναι είπα …του χρόνου θα ξανάρθουμε ...όχι όχι φώναζαν ….

Φέτος της ξανα πήρα από το χεράκι … η μικρή θεά φοβόνταν πάλι την απόρριψη αλλά η χαρά της που θα έδινε αίμα την έκανε και τα ξεχνούσε όλα μόνο κοίταζε συνέχεια τα χέρια της .λες λες αυτό το σημαδάκι? ….. η άλλη μου κρατούσε μούτρα …αλλά δεν μιλούσε….μονο διάβασε τα κριτήρια στην είσοδο δύο φορές !!!! και μια το παλιο μου παλτό

 

έχετε ταξιδέψει στην Ελλάδα τον Ιούλιο? α …δεν μπορείτε να δώσετε αίμα… κριτήριο νέο …από τον Σεπτέμβριο του 2012 …ύποπτη για ελονοσία … κατανοώ αλλά θέλω εξηγήσεις … κατανοώ την προστασία των ανθρώπων που χρειάζονται αίμα … αλλά .. αλλά …. γιατί δεν το έχετε στα κριτήρια στην είσοδο? το έχουμε... όχι δεν το έχετε… έβλεπα την μικρή μου να απογοητεύετε …το έχουμε … ε δεν το έχετε που να χτυπάτε τον κώλο σας κάτω… και αυτή τη φορά θα μιλήσω …και θα χρησιμοποιήσω και την Στελθ άμα λάχει … δεν το έχουμε …έχετε δίκιο …είναι πρόσφατο και δεν έχει καταχωρηθεί ούτε στο σάιτ… Θα το δώσουμε στην είσοδο τώρα… άντε μπράβο γιατί έχετε να κάνετε και με Έλληνες που όχι μόνο δεν είναι λοβοτομημένοι αλλά είναι και θερμόαιμοι Αυτό το είπα την ώρα που έδινε οδηγίες στη είσοδο…την ώρα που ακόμα δύο Έλληνες έφτασαν μέχρι τον δεύτερο έλεγχο της νοσοκόμας πια …  χεχε

 

Ναι ρε παιδιά το κατανοώ …κριτήρια πρόληψης …θεμιτό… ο άνθρωπος που παίρνει το αίμα μου πρώτα από όλα … άλλα λίγος σεβασμός και στον αιμοδότη… δεν βλάπτει …έχει και αυτός τον ενθουσιασμό του, την ηδονή του, τη χαρά του … μη με βάζεις σε τροχιά και μετά με κόβεις …

ε και μετά

ευχήθηκα στην προϊσταμένη (από μέσα μου) το βράδυ που θα ξαπλώσει με τον εραστή  της στο κρεββάτι να την βάλει σε τροχιά …και ξαφνικά να της πει … αγάπη μου έβαλες αυτό το βρακι που χθες μου άρεσε αλλά σήμερα ξέχασα να σου πω δεν μου αρέσει οπότε  και δεν …για σήμερα …

Ειμαι και θεά …θα πιάσει το ξόρκι

 

ουφ το έγραψα και ηρέμησα …

όμως για κάτι άλλο ήθελα να γράψω εδώ στο εξοχικό του μυαλού (?) μου …

τι έλεγα λοιπόν α ναι … βόλτα στο πανηγύρι των Μεσσηνίων (α ρε μου με ξέχασες εντελώς) …στο πάρκο Αθήνα … σπιτικό παστέλι … και αυτό το ροζ σύννεφο… που …τι να πω.. λέγεται μαλλί της γριάς αλλά ήθελα να ήξερα σε ποιον …μπορεί αυτή η ονομασία να παραπέμπει σε άλλη μνήμη εκτός από παιδική σπάνια γλύκα

Όχι δηλαδή να το δούμε στατιστικά τι σας θυμίζει αυτή η τελετουργία

μαλί της γριας.jpg

Ελα μικρή μου θεά πάμε σιγά σιγά για ύπνο … για ένα χρόνο δεν μπορείς να δώσεις το αίμα σου εδώ … και άμα λέει σε αυτό το χρόνο δεν πας Ελλάδα πάλι δεν μπορείς να δώσεις… Για πες μου τώρα … Ερώτημα σα και αυτά τα δύσκολα, τα φιλοσοφικά … Να πας στην Ελλάδα ταξιδάκι ή να μην πας για να έχεις την ευκαιρία να δώσεις ζωή σε κάποιον ?

τι λέγαμε?.. α ναι μαλλί της γριάς …

Καληνύχτα Μορεάλη μου 🙂

 

Το λίκνο της Αγάπης..:)

[embedyt]http://www.youtube.com/watch?v=TUt0LpeI2XQ[/embedyt]

 

Μόλις γυρίσαμε από την ελληνική παροικία Στην καφετέρια από τις 9 το βράδυ για τη λεγόμενη «φραπεδιά» μέχρι την 1 χοχοχο Ψιχάλες βροχής που δεν τους δίναμε σημασία Η παρέα γελούσε και μιλούσε και κανείς δεν ήθελε να χαλάσει την τόσο όμορφη ατμόσφαιρα και να να πει «ρε παιδιά βρεχόμαστε» !!! Μα ζήλευε το ψιλόβροχο και το αποφάσισε να μας σηκώσει. Καλοκαιρινή καταιγίδα από αυτές που αποτελούν σύνηθες φαινόμενο.. ε τι να κάνουμε χωθήκαμε όρθιοι και αγκαλιασμένοι κάτω από την ομπρέλα προκείμενου να να να … να τελειώσουμε βρε παιδιά αυτό που λέγαμε χαχαχαχαχα

Αύριο στην επαρχεία του Κεμπεκ έχουμε επίσημη αργία. «Saint Baptiste» Είναι εθνική γιορτή χμμμ μόνο για το Κεμπέκ δηλαδή  γαλλόφωνων ! Η γιορτή προέρχεται από την αριστοκρατική Γαλλία του μεσαίωνα Γιορτάζεται ως θρησκευτική γιορτή σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες. Στο Καναδά έφτασε μαζί με τους γάλους αποίκους του 16 αιώνα. Από το 1834 απέκτησε πατριωτικό χαρακτήρα για τους γαλλόφωνους του Κεμπέκ ως αντίβαρο στις εκδηλώσεις των Ιρλανδών αποίκων που γιόρταζαν τον δικό τους Άγιο Πατρίκιο …..

Βαριέμαι να διαβάσω και να μεταφράσω παρακάτω … πιφ… κόντρα μεταξύ γαλλόφωνων και αγγλόφωνων

Α σήμερα είχαμε και σεισμό.. τπτ δεν κατάλαβα.. πιάτα έπλενα … ορκίζομαι πως δεν λικνιζόμουν εγώ χοχοχο ε ίσως λίγο το πωπουδάκι γιατί άκουγα και ραδιόφωνο!!! Ομως ήταν ο ισχυρότερος σεισμός που έγινε τα τελευταία 20 χρόνια, 5 ριχτερ. Έγινε περίπου 220 χιλιόμετρα μακρυά από το Μόντρεαλ. βόρια της Οτάβα…Στην Καλιφόρνια πάντως ούτε που θα τον συζητούσαν στην τηλεόραση αν γινόταν τέτοιος σεισμός…

Τώρα τι σχέση έχει το τραγούδι με οοοολα αυτά αφού εγώ δεν άκουγα κασέτα αλλά ραδιόφωνο? Καμιά χαχα  Ένας φίλος μου το θύμισε σήμερα

άγρια βροχή.. μυρωδιά βρεγμένου ξύλου… και φεγγίτης που τραγουδά Καληνύχτα 🙂

Σπονδή στην Τέχνη που λιώνει… :)

Αφιερωμένη εγραφή όχι τόσο στην εκδρομή μου στο Καρναβάλι του Κεμπεκ όσο στις «μποέμικες ψυχές » (αν υπάρχει τέτοιος όρος) που τόσες μέρες κατάφερα να τις ταξιδέψω μαζί μου…

Μποέμικη τέχνη λοιπόν που λιώνει σιγά σιγά… τέχνη της στιγμής ….

dsc_0063.jpg

dsc_0064.jpg

dsc_0073.jpg

dsc_0075.jpg

dsc_0077.jpg

dsc_0079.jpg

dsc_0081.jpg

dsc_0090.jpg

dsc_0117.jpg

dsc_0111.jpg

dsc_0071.jpg

dsc_0232.jpg

dsc_0231.jpg

dsc_0248.jpg

Σε αυτή τη σκηνή μπροστά στο παγωμένο παλάτι νέοι χορευτές άρχισαν να μας δίχνουν κινήσεις για να

χορέψουμε μαζί τους… Άρχισα να χορεύω, σπονδή σε όσα έζησα… το παλιό μου παλτό κρύωνε πολύ

η κούραση του από την οδήγηση και τις αταξίες μου είχε γραφτεί στο πρόσωπο του,,,, και τα δακτυλάκια των ποδιών του πονούσαν από το κρύο..

dsc_0258.jpg

Με την καρδιά μου να στέλνει αίμα

με γρήγορους ρυθμούς σε όλο μου το σώμα

με την ψυχή μου χαραγμένη από μια τέχνη

που γεννήθηκε για να ζεστάνει τη στιγμή και μετά να λιώσει

πήραμε το δρόμο της επιστροφής…

dsc_0239.jpg

Καληνύχτα πόλη του Κεμπεκ…:)

Κάτω από το σπίτι μας πια… 

μέσα στο αυτοκίνητο… τράβηξε το χειρόφρενο

μου έδωσε ένα φιλί γεμάτο πάθος…

ανταποκρίθηκα…

Έφυγα από τον τόπο, τον χρόνο, τη μορφή…

όπως τότε στο εφηβικό μπλουζ…

τα δάκτυλα των ποδιών του πήραν φωτιά

τέχνη του φιλιού που λιώνει Καληνύχτα… 🙂

Παγοθήκες και… κατασκευή Γλυπτών :)

Αποφασίσαμε να μπούμε στο περίπτερο της Ντίσνεΐ στο φεστιβάλ καρναβαλιού του Κεμπέκ…

Μεγάλοι και μικροί περίμεναν στην ουρά…

dsc_0148.jpg

ένας παραμυθένιος κόσμος από πάγο…μέσα σε μια σκηνή ! Στο κέντρο μια

ορχήστρα με πιγκουίνους, πίσω τους ένας τοίχος από πάγο και στα πλάγια ένας

ένας διάδρομος…

οι φωτογραφίες δεν μπορούν να αποδώσουν την ατμόσφαιρά και την ομορφιά

dsc_0185.jpg

ένα μονοπάτι που οδηγούσε πίσω από τον παγωμένο τοίχο…

dsc_0164.jpg

στα δεξιά μας διάφορες κατασκευές από πάγο…

dsc_0154.jpg

dsc_0156.jpg

ένα παιχνίδι με το φως και πάγο..

dsc_0159.jpg

dsc_0167.jpg

dsc_0175.jpg

γίναμε παιδιά και κάτσαμε στο καναπέ παρέα με τον πιγκουίνο

dsc_0190.jpg

και προσπαθήσαμε να διαβάσουμε τι διάβαζε χιχιχ

dsc_0195.jpg

όμως αυτά ήταν παγάκια.. νερό που είχε χυθεί σε καλούπια

η πραγματική τέχνη των γλυπτών ήταν εκεί εξω

dsc_0202.jpg

τσάπες, πριόνια, λίμες…

dsc_0206.jpg

dsc_0215.jpg

ανεβοκατέβαιναν, κοιτούσαν και ορμούσαν πάλι στο έργο τους με πάθος.. φωτιά πάνω

σε πάγο…

χρησιμοποιούσαν μικρές μακέτες για οδηγό

dsc_0201.jpg

και μετά το πάθος ακουμπούσαν απαλά με αγάπη το έργο τους για να σκαλίσουν

με υπομονή και κόντρα στο κρύο, τις λεπτομέρειες που έδιναν ξεχωριστές

πνοές στα έργα τους….

dsc_0200.jpg

Έτσι έμαθα πως φτιάχνεται αυτό που τόσο πολύ με μάγεψε…

Γλυπτά λοιπόν από χιόνι παγωμένο στην επόμενη εγγραφή…:)

Σημείωση: Σήμερα γνώρισα και αγάπησα τον καθηγητή των γαλλικών μου…
είμαι περήφανη που τον έχω καθηγητή 🙂