Μπουτίνια που αποζητούν το Χάδι :)

πσσσ με αυτό τον τίτλο με βλέπω να με βάζουν κάτω και … χαχαχαχαχα

Με συνέλαβα κατσουφιασμένη… !!!! αχμμμ Μόλις τέλειωσα την προετοιμασία μου για αύριο για τα σποράκια. Θα κάνουμε το Ν,ν και εργασία θα μάθουμε τον κύκλο του Νερού…. έχουμε αρχίσει και πρόβες για το τραγούδι μας της 25ης αχμμμ δεν έχω εύρημα ακόμη …Ασχετο … 

Σήμερα ήμουν  κατσουφιασμένη Δεν ήξερα γιατί . Πολλά μικρά πραγματάκια.. όχι κάτι έντονο… αχμμμ Νευριάζω αν ειναι ένα ξέρω… αν ειναι πολλά δεν ξέρω τι είναι αυτό που μου μασουλαει το χαμόγελο … να το βάλω κάτω ρε παιδί μου να το πλακώσω στο γαργαλητό να μάθει … 

Πολλά λοιπόν… ένα μπουκέτο γκρίνιας… Γελάω μια φωνούλα μεσα φωνάζει για το δικαίωμα μου στην γκρίνια. Μια υπόθεση στο Παγκράτι… κάτι αυτιά γαίδάρας  εχω αποκτήσει γιατί οι κούτες ακόμη δεν έχω καταφέρει να έρθουν από Ελλάδα… ένας επιχείλιος έρπης από το κρύο, πολύ  δουλειά, ααα να και η έμμηνος ρήση … πολύ κρύο .. πολύ κρύο πολύ κρύο… 

Σήμερα είδα τον ήλιο έξω … Καρφιτσωμένος σε καταγάλανο ουρανό… Όμορφος ήλιος λαμπερός. Είδα τον ήλιο και ΔΕΝ χαμογέλασα … 

 

Περπατούσα προς την στάση… λουσμένη στο φως …έλειπε κάτι … Σήκωσα το πρόσωπό μου προς τον ουρανό .. έκλεισα τα μάτια… Η επιδερμίδα μου άρχισε να αναζητά … το χάδι … το ζεστό χάδι του ήλιου… αυτό είναι λοιπόν? Έβαλα τα δυνατά μου … κράτησα την αναπνοή μου… να την … μια μικρή τόση δα λεπτή ηλιαχτίδα ίσα που με άγγιξε … Ένιωσα να κάνει μια σύντομη ντροπαλή βόλτα σε κάθε σημείο του προσώπου μου… ζεστάθηκα…τι λες τωρα σκέφτηκα … να φτιάξω Μάρτη μην με κάψει ο ήλιος … χαμογέλασα … 

[embedyt]https://www.youtube.com/watch?v=9KWSgRqi8d4[/embedyt]

Η πασχαλίτσα μου είπε ότι αυτό το Σαββατοκύριακο έχουμε λέει «Λευκή Νύχτα» στη πόλη … Τα μουσεία, οι γκαλερί τα μαγαζιά στο κέντρο μένουν ανοιχτά όλη την νύχτα ….και είναι δωρεάν … Στην πόλη στο κέντρο «έχουμε φεστιβάλ φωτός»

Την  Κυριακή θα κάνουμε έκπληξη μάλλον στην κυρία Σόφια γιια να μας κεράσει καφέ… 

Με λίγα λόγια φέτος γνώρισα κάτι καινούργιο στην Μορεάλη μου. Την έλλειψη του ήλιου. Ως φως δεν τον στερήθηκα… όμως τώρα μπορώ να καταλάβω γιατιί με το που μπαίνουν οι ηλιόλουστες πρώτες μέρες τις άνοιξης η Μοντρεαλίτες βγαίνουν και λιάζονται σα τα φίδια… αποζητούν όχι το φως αλλά το χάδι του ήλιου… Δεν υπάρχει περίπτωση με το που λίγο θα τον αισθανθώ ζεστούλη θα πετάξω τα μπουτίνια μου έξω σαν απλωμένη σταφίδα 

Καληνύχτα Μορεάλη μου 🙂

Χειμερία νάρκη ή σάλσα στο χιόνι? :)

Η υπομονή δεν είναι ένα χάπι που το παίρνεις και σου περνάει το ζόρισμα. Είναι μια άλλη παράλληλη διάσταση που αν και δεν ανήκει στην πραγματικότητα οφείλει να είναι πραγματική για να μην μας παρασύρει σε νοθευμένα όνειρα. Ποτέ μου δεν πίστεψα ότι όποιος έχει υπέρμετρη φαντασία, πολλά όνειρα, πάθος για ζωή …όλα τα θετικά στον υπέρμετρο βαθμό μπορεί να καταντήσουν …χμμμ πως το άκουσα τώρα τελευταία ? α ναι τοξικά … Θεωρώ πως η αυθεντικότητα η καθαρότητα και η ειλικρίνεια των αισθήσεων μας, αν  τροφοδοτούν την φαντασία, τα όνειρα, το πάθος μπορούμε να τα χρησιμοποιούμε σε όση ποσότητα τα διαθέτουμε, χωρίς να φοβόμαστε πως θα μας πετάξουν από την άλλη πλευρά του χαντακιού. Δεν υπάρχει «τοξικό καλό» πως να το κάνουμε … και αυτό γιατί υπάρχει ένα συστατικό που λέγεται «ειλικρίνεια»

Κάπως έτσι ξεκίνησα να γράψω για το ταξίδι μας, πρόσφατη απόδραση Κυριακής. Η εβδομάδα ξεκίνα πάντα από μια Κυριακή … Τι έλεγα α ναι ξεκίνησα να γράφω αλλά δεν τα μπορώ εγώ μια ξανθιά αυτά τα φιλοσοφικά

Οττάβα, το κρύο τσουχτερό αυτό είναι το δεδομένο της ζωής εδώ, ο άνθρωπος όσο και θα το ήθελε δεν μπορεί να πέσει σε χειμερία νάρκη … και για να πω και την αλήθεια δεν ξέρω αν θα το ήθελε…ο μηχανόβιος το μικρό παιδί, ο καλλιτέχνης, ο μουσικός, ο χορευτής όλοι μπορούν να βρουν τρόπο να εκφραστούν μέσα από την κίνηση δηλαδή τη δημιουργία …

Της αρέσει καμιά φορά να φιλοσοφεί … με μια ζεστή κούπα κακάο ή τσάι στα χέρια της …της αρέσει επισής να βγάζει φωτογραφίες ..

Αυτός είναι ο μηχανόβιος του χιονιού …δύσκολο να τον πετύχεις στην πόλη ..γυρνοβολά σε χωράφια

 

Στη πρωτεύουσα πάλι όπως πέρσι έτσι και φέτος εκμεταλλεύονται το παγωμένο κανάλι και το μετατρέπουν στο μεγαλύτερο φυσικό παγοδρόμιο του κόσμου επτά χιλιόμετρα

απο κει και πέρα …

 

.

Στην είσοδο της έκθεσης φέτος δέσποζε ένα γλυπτό απο πάγο, ενα βαγόνι αφιερωμένο στην μνήμη των βετεράνων.

 

 

το πρώτο βραβείο σε διαγωνισμό γλυπτών πάγου μια γοργόνα από την Ιαπωνική συμμετοχή

 

 

και λίγο πιο κοντά…

 

και φυσικά οι μικροί δημιουργοί

 

αλλά και οι μεγάλοι …χιχιχι εχω βάλει και εγώ ένα κομματάκι …

ένας μεγάλος κουβάς με κύβους, διαλέγεις το βουτάς λίγο σε νερό και τσουπ το κολλάς καθώς παγώνει το νερό …απλά πολύχρωμα πράγματα…

σε άλλες εποχές μπορούσαν να σου σώσουν τη ζωή καθώς μπορούσαν να σε βρουν μέσα στα χιόνια

… ένα μνημείο ….

Κάποια στιγμή για να ζεσταθούμε με το παλιό μου παλτό βρεθήκαμε να μαθαίνουμε σαλσα …

Σαλσα στο χιόνι με έναν χορευτή να μας δείχνει τα βήματα από σκηνής …χμμμ αυτό χωρίς συνοδευτική φωτογραφία εικόνα !!!

Καληνύχτα Μορεάλη μου 🙂

 

Ενα ταξίδι σου χαμογελα :)

[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=j6t9PfCPpjQ%5B/embedyt%5D !!!!!!!

Λικνίζω η ξανθιά θεά Φρεγάτα το πωπουδάκι μου στο ρυθμό των κυμάτων.

Ομίχλη σε απόχρωση κόκκινου χρυσού.

Φοράω πέπλο Κλεοπάτρας πλεγμένο με αρχαία χρυσοκλωστή.

 Χείλη που ξεσκίζονται Ασπρο γάλα σε κύματα προκαλώ. Ταράζεται. Αναστενάζει βάρβαρα για να ελευθερωθεί.

Με προκαλεί να νιώσω… Στα χείλη μου αφήνει σταγόνες. Διαμάντια αλατιού. Τα γλείφω. Τα λιώνω

Στο δέρμα μου ανατριχίλες. Το γρατζουνάω. Να εισχωρήσει στο αίμα. Γρήγορη αιμάτωση.

Ξέσκισμα σε ρυθμό.

Ζαλάδα στα μάτια μου τα περιοδικά μοτίβα. Φίνα δαντέλα από μετάξι

Μηδενίζω την απόσταση να φτάσουμε.

Στη μύτη μου πρέζα Σαχάρας που ποτίζεται από υγρασία αλμύρας.

Εισπνέω βουλιμικά.

Γαργαλιέμαι, μυρμηγκιάζω, χάνομαι στις δισεκατομμύρια μπουρμπουλήθρες.

Συνεχίζω να προκαλώ…Για να μην τελειώσει ποτέ.

Για να φτάσουμε μαζί.

Ξαφνικά το πέπλο πυρακτώνεται. Φως, λαμπερό, άπλετο καίει τη θάλασσα.

Οι μηχανές μουγκρίζουν. Αγριοι κλυδωνισμοί….

Κοινώς: Ταξίδεψα με ένα πλοίο για Πόρο.

Ολα μα όλα είναι έρωτας!!!

Καλησπέρα από το Γαλατά… με την ιέρεια να πρέπει να πάει σε μια τελετή

και εγώ να γράφω, έχοντας στο μυαλό το χθεσινό ταξίδι και στα μάτια μου τον ζαλισμένο από τον ήλιο Πόρο

Σημείωση : Στον Πόρο χθες το βραδάκι έζησα ΜΕΓΑΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ χιχιχιχι