Επίθεση αγάπης σε έναν Στοχαστή!

Ήταν πραγματική έκπληξη για μένα να πέσω πάνω του. Στοχαστής διάβασα, απλό λιτό. Η φωτογραφία μου έφερε στο μυαλό (?) κάτι τρελές εποχές που πίστεψα πως θα γίνω ζωγράφος και έτρεχα με καβαλέτο άσπρη φούστα και άσσο ευτυχώς με φίλτρο τσιγάρα, στο αρχαιολογικό μουσείο. Η Οδηγία από τον ζωγράφο που μας έκανε μαθήματα για να δώσουμε ελεύθερο σχέδιο στη Σχολή Καλλών Τεχνών ήταν «Να πας να κάτσεις σε μια γωνία και να μου φέρεις μια σπουδή.» Έβαινα θυμάμαι καρβουνιασμένη, σαν το γέρο κάπου στη βουλιαγμένης στο ύψος της φιλολάου. Έμπαινες στο μαγαζί του και μύριζε κάρβουνο, τσουβάλια κάρβουνο και κρασί πολύ κρασί σε βαρέλια. Κάρβουνα και κρασί πουλούσε και θυμάμαι η μαμά μου με έστελνε για κρασί καμία φορά… δεν θυμάμαι … ήμουν παιδί του δημοτικού… Φρένο, πότε έφτασα σε αυτό το δρόμο αναμνήσεων χαχαχα χάθηκα ….επιστροφή… τι έλεγα… Μύριζα κάρβουνο, τσιγάρο άσσο μαλακό, ψαρόκολα φερομένη κόλλα φυσητή και το Εργο κάτω από τη μασχάλη μέσα σε ένα τεράστιο φάκελο … Τα όνειρα μου στο αρχαιλογικό μουσείο μου θυμήσε και είπα να πατήσω κλικ….

Α τι καλά, ένα σερνικό ας το σκαλίσω λίγο , διάβασα βουτιά και είπα να βουτήξω. η θεά… πρώτη σκέψη μεγάλο είναι γμτ… και μετά και μετά σε κάθε απλωτή ήταν σαν να το είχα γράψει εγώ… χαοτικό !!! Φυσικά, και θα ήθελα να το είχα γράψει εγώ, διότι το σερνικό που το είχε γράφει είναι μορφωμένο, και ρε παιδί μου έχει μια ροή καθώς στοχάζεται και πάνω απ΄όλα, μην το ξεχάσω, μικρές προτάσεις. Χαοτική σκέψη αλλά ρε παιδί μου πως να το εξηγήσω, ταξιδεύει στο σύμπαν και πάτα από το ένα αστεράκι στο άλλο…

Μεγάλο δε λέω ((δεν είναι όλα τα κείμενά του σαν τη βουτιά) αλλά έχει μια δύναμη η γραφή του, να με ακολουθεί, παρακολουθεί, ακούει στη σκέψη μου… μαγικό ε? το ξέρω … και άμα η ξανθιά θεά βρίσκει τέτοια διαμαντάκια δεν χάνει ευκαιρία να τα φέρει στο εξοχικού του μυαλού της.

Ένα θα σας πω και μη το πείτε παραπέρα φίλες μου, είναι ευγενικός, έχει χιούμορ, απαντά με πολύ μεγάλη χαρά στα σχόλια ….. έχει ονοματεπώνυμο … και πιστεύει στη φιλία … όχι αυτός είναι φίλος μου αυτός όχι … τσου …. τον πλησιάζεις και νιώθεις στην αύρα του τη λέξη φίλος Είναι το δεδομένο του αυτό… Λίγο ντροπαλούλης, έξυπνος, ένα αστεράκι που ψάχνει αστεράκια, τον λες και μικρό πρίγκηπα… μμμμμ η ξανθιά θεά τον ερωτεύτηκε, του έκανε επίθεση αγάπης και …. πέρασε όλα τεστ, κυρίως αυτό της ειλικρίνειας και της διαφάνειας των συναισθημάτων του. Ενθουσιάστηκα, ωωωω ναι η μικρή ξανθιά θεά ενθουσιάστηκε με έναν Στοχαστή χωρίς προσωπείο

Λοιπόν τι λέτε θα του κάνετε μια επίθεση σχολίου? το θέλω πολύ, όχι τίποτε άλλο νομίζω πως μου μοιάζει χαχαχαχαχαχαχαχα αλλά έχει κάτι να πει, πραγματικά μια όμορφη δροσερή πηγή σκέψεων… που άνετα σε ξεδιψά. είπαμε, εδώ κλικ Στοχαστής Είχα πολύ καιρό να βρω ένα ξωτικό άντε καλά μάγο … μπα ξωτικό είναι …

Θα σας καταμετρήσω ρεμάλια αλκδσξφπ;οιεξφ΄λακδξφ αλδφξ αχ…. που είναι εκείνες οι εποχές του μπλογκαρίσματος, που σέρναμε τα σκυλιά με τα λουκάνικα χαχαχα τι λέω … αλλάξαμε γειτονιές … Ξεχάστηκαν, χάθηκαν τα ρεμάλια… τέλος πάντων στο στόχο μας που είναι ένα καλό καλωσόρισμα στον Στοχαστή (Θανάση τον λένε σσσσ μαρτυριάρα )

λαλα, πραγματικά άσχετο αλλά μου αρέσει … χωρίς να μου λένε κάτι τα λογάκια, μου γλυκαινει το μέσα μου η φωνή και η μελωδία … 🙂

Καληνύχτα Μορεάλη μου

Ξεκόλλα, πάρε μια βαθειά ανάσα

Δεν είναι και εύκολο ξέρεις μετά από 8 και μισή ώρες μπροστά σε έναν υπολογιστή να σου γράψω. Άσε που μέχρι να μαγειρέψω, να γυρίσει το παλιό μου παλτό από τη δουλεία του, να φάμε, να τα πούμε λίγο… να ηρεμίσουμε λίγο… με έχει πάρει ο ύπνος στην αγαπημένη μου πολυθρόνα, σαν τις γιαγιάδες με την κουβερτούλα και τα πόδια ψηλά. Κάποια στιγμή αισθάνομαι το παλιό παλτό να μου βγάζει τα γυαλάκια μου και να με τραβά απαλά μέχρι το κρεββάτι !!!

Δύσκολη αυτή η καθημερινή εργασία από το σπίτι. Παρόλα αυτά όταν το σκέφτομαι, προτιμώ το σπίτι από το να τρώω άλλες δύο ώρες στους δρόμους και μάλιστα σε συνθήκες καιρού Μοντρεάλ. Βέβαια, δεν γνωρίζω προσωπικά τους συναδέλφους μου έτσι. Όμως αν καταφέρω και δεν τα παρατήσω θα τους γνωρίσω και από κοντά σε κανένα μπαράκι κάποιο Σαββατοκύριακο. Ουφ η δουλειά στην κλειδόλεξη … χτυπά κατευθείαν στο κέντρο του πανικού μου με τη γρήγορη αλλαγή των πρότζεκτ. Τι δεν σου αρέσει η ξένη λέξη πρότζεκτ; Κάτσε να δω μήπως βρω ελληνική. αχμμ έργων είναι η πιο κοντινή. Κατασκευή έργων. Τελειώνει η ανάθεση γρήγορα και αρχίζει άλλη και το θέμα είναι πως ακόμα και τα εργαλεία διαφέρουν … πανικός η Μάνια κολλάει μέχρι να πάρει μπρος… δεν ξέρει ποια και που είναι τι κάνει … και όταν καταλαβαίνει … αλλάζει το προτζεκτ χαχαχαχα Ναι ξέρω, δεν καταλαβαίνεις, αλλά θα καταλάβεις άμα σου θυμίσω πως ποτέ δεν μου άρεσαν οι αλλαγές…. και να τώρα που σε αυτή την ηλικία πρέπει και αυτό να το αλλάξω. Αν είναι δυνατόν. ¨Λες και έχω περιθώριο να αλλάξω .. αχμμ εκτός αν χρησιμοποιήσω τη σοφία και καταφέρω να διορθώσω ααα βρήκα τη λέξη να αναθεωρήσω είναι η λέξη …

Αχ ρε μαλούμα να ήσουν εδώ να τα λέγαμε, θα με καταλάβαινες αμέσως και θα μου έδειχνες αυτό που χρειάζομαι για να ηρεμήσω. Πάρε μια βαθιά ανάσα…. νομίζω αυτό θα έλεγες… και ξέρεις ψιλοδουλεύει ..

Φτάσαμε μέσα Φεβρουαρίου, ναι … πάμε πάλι … φτάσαμε τέλος Φεβρουαρίου… Μάρτιο Απρίλιο Μάιο ο Μενίνος λέει πως είμαι προγραμματισμένη στην κλειδόλεξη….και δέκα μέρες τον Ιούνιο… θα αντέξω; κρατώ μικρό καλάθι…

Εκείνο που μου αρέσει για την ώρα είναι η αρχηγός μου. Τη γουστάρω ρε παιδί μου. Γαλανομάτα, μαύρα μαλλιά, παχουλούλα, Λιονταράκι και Γερμανίδα. Πες μου τι απ όλα δεν καταλαβαίνεις; Μου δίνει μια σιγουριά, νιώθω πως με καταλαβαίνει, και το κυριότερο την εμπιστεύομαι ως χαρακτήρα, δεν ξέρω αν είναι καλή στη δουλεία της, έχω νιώσει όμως πως θέλει το καλύτερο για την ομάδα της… και η αλήθεια είναι πως έχει και δέκα χρόνια εμπειρίας Έχει δει πολλά να αλλάζουν . Αχ και μετά είναι και ο Ολλανδός, τι παιδί ρε παιδί μου… δεν ξέρω γιατί με συμπάθησε (μπορεί και να τους συμπαθεί όλους, απίστευτα πρόθυμος χωρίς να γλύφει), με προσέχει με βοηθά σε ό,τι του ζητήσω, και πολλές φορές πριν καν ρωτήσω μου δίνει την απάντηση σαν σε σκονάκι πριν το διαγώνισμα, να καταλάβω τι λέει ο ποιητής. Η συναισθηματική του αντίληψη σε πολύ υψηλό βαθμό. ‘Ολη η ομάδα είναι καλή … δένομαι μαζί τους σιγά σιγά… παρόλο που φεύγουν και έρχονται άλλοι, ουφ… Όσο δεν μου παίρνουν τον Ολλανδό καλά θα είναι … Αλλά να σου πω την αλήθεια, είναι τόσο καλός που σύντομα θα ανοίξει τα φτερά του για βοηθός και μετά αρχηγός ομάδας και μετά αρχηγός πρότζεκτ. Μου αρέσει που σου γράφω για συναδέλφους. Φυσικά, έχω γνωρίσει και άλλους πριν … Αποφεύγω να σου γράψω ακόμη για τα διάφορα ευτράπελα, τις πισώπλατες μαχαιριές, τους διάφορους βλαμμένους που δεν αξίζουν ή κάπως κάτι έγινε και δεν τους συμπαθώ… Είμαι λίγη ακόμη για να ασκήσω κριτηκή, όμως σίγουρα έχω μια σχετική εμπειρία που με βοηθά να αναγνωρίζω τι παίζεται …

Λοιπόν, σε αφήνω κάπως απότομα…

Παρακολουθώντας μέσα από ένα γυαλί τον άμυαλο αυτό έρωτα μου για σένα, μέσα από ένα ωκεανό που μας χωρίζει… επιστρέφουμε ξανά και ξανά εδώ στο μυστικό μας μέρος … για να μου πάρεις ακόμα μια φορά την ανάσα (ελεύθερη μετάφραση της Μορεαλης)

αχ ο έρωτας μου, ένα ταξίδι στην Ελλάδα… Μακάρι να τα καταφέρουμε και να πάμε φέτος..

Καληνύχτα Μορεάλη μου 🙂

Λίγο πριν την αφυδάτωση του κορμιού!

Ανεκδοτάκι

Παθαίνει ανακοπή ένας άντρας και καταλήγει μπροστά στην πύλη του Παραδείσου. Εκεί τον παραλαμβάνει ο Άγιος Πέτρος και του ανακοινώνει ότι μπορεί να μπει στον Παράδεισο επειδή ήταν καλός άνθρωπος.

Περνάει μέσα λοιπόν κι μπροστά από μια πόρτα ακούει δυνατές φωνές. Την ανοίγει και βλέπει έναν νεαρό που προσπαθούν να του ανοίξουν μια τρύπα στην πλάτη με ένα τρυπάνι.

«Ε, τι του κάνετε του νεαρού;» ρωτάει ο άντρας.

«Του ανοίγουμε μια τρύπα στην πλάτη για να του βάλουμε τα φτερά.» απαντάει ο Άγιος Πέτρος.

Βγαίνει έξω ο άντρας, προχωράει λίγο πιο πέρα κι ακούει πάλι φωνές από άλλο δωμάτιο.Ανοίγει πάλι την πόρτα και βλέπει έναν ηλικιωμένο που προσπαθούν να του ανοίξουν μια τρύπα στο κεφάλι με ένα τρυπάνι.

«Ε, τι κάνετε εδώ πέρα;» ρωτάει απελπισμένα.

«Του ανοίγουμε μια τρύπα στο κεφάλι για να του βάλουμε το φωτοστέφανο.» απάντησε ξανά ο Άγιος Πέτρος.

«Αμα είναι έτσι, θέλω να πάω  στην κόλαση.»

«Στην κόλαση θα σε πηδαει ο διάβολος κάθε μέρα!» του εξηγεί ο Άγιος.

«Δεν πειράζει, έχω τρύπα έτοιμη!»

Στην Μορεάλη είναι ονειρικά, άφθονα υγρά δε λέω αλλά… σε κάθε ανάσα νιώθω την υγρασία να με πνίγει… το κορμί μου κάποια στιγμή δεν αντέχει, αποζητά την κόλαση εκεί που θα στεγνώσω με αντάλλαγμα το οξυγόνο

Στην Αθήνα έχω αυτή την δυνατότητα, κάτι σαν δώρο.  Κλιματολογικές συνθήκες … συνθήκες κόλασης που φτάνουν το κορμί στα όρια της αφυδάτωσης. Ένιωθα να στραγγίζω και ταυτόχρονα να το θέλω τόσο μα τόσο πολύ. Οξυγόνο χωρίς την υγρασία…

Θυμάμαι μια φορά βρέθηκα,σε συνθήκες κόλασης, σε διάβαση. Ιδρωμένη, αποζητούσα τον παράδεισο του εικονικού κλιματιστικού! Ενας πατέρας με την κόρη του, προσπάθησε να περάσει με κόκκινο. Τον αγριοκοίταξα… δεν είναι η σωστή στιγμή! Τώρα, τώρα που είναι Πράσινο! Μια ασημένια σπορ με τα χρονάκια της αστραφτερή μερσεντε *?)  αγνοεί το δικαίωμα μου Αφήνω τα πόδια μου και όλη την διψασμένη κορμάρα μου να παίξουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο,. Βρήκες ξανθιά να παίξεις μαζί της! Αστραφτερή, ολοκάθαρη δίχως ίχνος σκόνης, με τα απωθημένα σου στο γκάζι…Κλιματισμός, φίνα κρύα ροζ σαμπάνια, φίνα ιταλική πάστα, φίνο ιταλικό τραγούδι που ακούς…αχμμ, να σου δώσω προτεραιότητα;  Να κάνω τη ζωή μου σκόνη στην τιμή του φίνου;  Το παιχνίδι με τις διαβάσεις το παίζω από μικρή. Όσο και να νευριάσεις! Περνάω! Κάνε ότι καταλαβαίνεις!///

Το απότομο φρενάρισμα και το τραγούδι που ακούγεται από το αυτοκίνητο με δροσίζουν μια χαρά …τόσο όσο … 

Την δεύτερη φορά κάπου πήγαινα, ένιωθα πως κατευθυνόμουν προς το Δαφνί, γνωστό μέρος, αλλά και  ξενοδοχείο για ανίατες περιπτώσεις Εκεί  η λογική καίγεται στην παρανοϊκή φωτιά της τρέλας… Ένα δωμάτιο θέλω για μια βραδιά.Το βλέμμα της ηλικιωμένης κυρίας μου έλεγε ξεκάθαρα.. «δεν είσαι για εδώ εσύ κορίτσι μου». Με οδήγησε στο καλύτερο δωμάτιο… εκεί  μπορούσα να φυγαδεύσω απωθημένα, ανασφάλειες, ντροπές, αναστολές, δικά μου κάποιου άλλου … τι σημασία έχει. Όταν γενικά έχεις την δύναμη να κόβεις δεσμά, βγάζεις την γλώσσα στην κοινωνία που τοποθετεί όρια με δήθεν αξίες νηστείας εγκράτειας, που σε κοιτάζει περίεργα λες και ήρθες από τον Άρη. Η ζωή δεν έχει σάρκα όμως, καίει την σάρκα και εσύ θα την  αποθεώσεις όπως γουστάρεις.

Είχα δύο επιλογές, ή να αφεθώ στην πύρινη γλώσσα ή να γίνω πύρινη γλώσσα… διάλεξα να γίνω εγώ η κόλαση… Στο περίπτερο ζήτησα ένα μικρό  μπουκαλάκι νερό και μια αμαρέτι από την ηλικιωμένη κυρία που με κοιτούσε με απορία …. κάποιος πίσω μου ρώτησε πόσο κάνουν δύο μεγάλα μπουκάλια νερό και δύο σοκοφρέτες….ψηλός, βαθιά φωνή, ντροπαλός τύπος, σκοτεινή ματιά… έπεσα πάνω του και ένιωσα για λίγο το σκληρό του κορμί… μπερδεύτηκαν για λίγο η αμαρέτι με τις σοκοφρέτες 

Συμπέρασμα, η αφυδάτωση μπορεί να σε οδηγήσει στην τρέλα!

Προς το τέλος της δεύτερης εβδομάδας, ακολουθούσα το ένστικτό μου απλά να βγάλω την πίστα. Οι ύαινες διψούν για αίμα όμως εγώ  επέλεξα την σιγουριά αυτού που τελικά είμαι. Ένα λιονταράκι που με άνεση στη δική μου ζούγκλα, έπαιζα, εξερευνώντας σκιές και δροσερά σημεία…το οξυγόνο της Ελλάδας με είχε χαλαρώσει…

Μια συνήθεια είναι η κόλαση, όμως όπως στο σεξ ο κάθε άνθρωπος έχει τον δικό του τρόπο να την βιώνει…

Άσχετο βρήκα πως κάνουν σεξ τα λιονταράκια χαχαχα 

Λέων (εγώ δηλαδή χιχιχι)

Ένα ζώδιο που συμπεριλαμβάνεται μέσα στους καλύτερους εραστές του ζωδιακού κύκλου. Το πάθος που βγάζει στο σεξ σίγουρα δεν μπορεί κανείς το περιγράψει. Ένας Λέων είναι πάντα δάσκαλος στο κρεβάτι.Η δική σου ευχαρίστηση στο κρεβάτι είναι κάτι που σίγουρα δεν ξεχνάει ποτέ αφού ξέρει ότι θα συζητηθεί. Το σεξ μαζί του θα είναι ιδιαίτερο και θα διαπιστώσεις  ότι έχουν δίκιο όσοι τους θεωρούν καλούς εραστές και φλογερούς στο κρεβάτι.

πιφ υπερτιμημένο σεξ... τι έλεγα όμως … α ναι … 

Για να πω την αλήθεια, την φωτιά, την πραγματική φωτιά των 42 βαθμών Κελσίου δεν έτυχε να την βιώσω σε αυτό το ταξίδι μου στην Ελλάδα.

Έτσι έμεινα με την γλυκιά ανάμνηση, της δροσερής βραδινής θαλασσινής αύρας, που σου επιτρέπει να αφεθείς στην αγκαλιά του ούζου με την γέψη της μέθης στα χείλη …

… περίεργε!!! εδώ θα διαβάσεις για το ζώδιο..σου

λαλα άσχετο … και πολύ σχετικό για το παλιό μου παλτό 🙂

κλείσω τα 54 το Σάββατο!

Καληνύχτα 🙂

Το στόλισμα των Χρωμάτων :)

Διαφορετικός ήχος με ξύπνησε σήμερα. Ξυπνούσαν οι αισθήσεις μου και μαζί η αίσθηση πως ο κεντρικός δρόμος είχε διαφορετικούς φιλοξενούμενους.Η μικρή ξανθιά έδωσε το πρώτο χαμόγελο στη Κυριακή.

Ποδηλατικός αγώνας στη πόλη με χιλιάδες ποδηλατιστές να συμμετέχουν. Έσυρα το παράθυρο, κουβέντες κυρίως στα γαλλικά le mi mpoukalione. Η άσφαλτος ανασαίνει, η ατμόσφαιρα ξεκουράζεται από το κουβάλημα ρύπων, οι αχτίνες του ήλιου μεταφέρουν τη χαρά της συμμετοχής, άντρες γυναίκες, παιδιά ακόμη και μωράκια. Διάσπαρτος ο ήχος των ποδηλάτων, οι άκτινες γράφουν χιλιόμετρα, η αλυσίδα  κελαϊδάει, το πετάλι αναστενάζει γλυκά. 

Τρέχω στο μπαλκόνι να βγάλω φωτογραφίες. Φέτος το μπαλκόνι μου έχει την φροντίδα του καπετάνιου μου.

 Φιλοξενούμενος που φεύγει για την Ελλάδα την Πέμπτη. 

Η μικρή ξανθιά αναρωτιέται πώς ένας καπετάνιος των θαλασσών γνωρίζει από λουλούδια. Δεν είναι η γνώση, είναι η αγάπη προς κάθε χρωματιστό μπουμπούκι. Κάπου άκουσα, αν θες να με βρεις πρέπει την ψυχή με χρώματα να στολίσεις. Το μπαλκόνι μου τρίτου ορόφου δεν απέχει πολύ από το χορτάρι. 

Είναι σχεδόν ακατόρθωτο να πεθάνει κάποιος πέφτοντας. Βαριά ανάσα και τεράστια αγκαλιά που με τραβά στην πραγματικότητα των χρωμάτων που στολίζουν την ψυχή.  

Καλό καλοκαίρι Μορεάλη μου 🙂

 

Ο δικός μου μάγος στον τηλε-μαραθώνιο! :)

Ο δικός μου Μάγος. Ο πιο δυνατός από όλους. Λατρεύει να ανακατεύει σχέδια χρώματα εικόνες μουσική φωνή και  λόγο. Οργανώνει χτίζει ενώνει και δημιουργεί. Τον δικό μου μάγο πίστεψε ένας σοφός της φυλής, κόντρα στο αρχηγό της φυλής. Η ιστορία ξεκινά όταν κάποια γριά μπάμπω γνωστή άγνωστη έστισε ένα μεγάλο βράχο σε έναν θεσμό. Πήρε πίσω το λόγο της και εξαφανίστηκε, μπλοκάροντας μια διαδρομή χρόνων. Ο σοφός ρώτησε το μάγο και ο μάγος είπε τηλέ – μαραθώνιος. Έτσι μια φορά και έναν καιρό… στο εργαστήρι του μάγου άρχισαν σκληρά εθελοντικά να δουλεύουν διαλεχτά ξωτικά και νεράιδες! Κοινό τους γνώρισμα η ανοιχτή τους καρδιά, και η εμπιστοσύνη στο Μάγο τον δικό μου μάγο!. Η δύναμή τους ο κοινός σκοπός… 

Και έτσι μια φορά και έναν καιρό, 

στον μακρινό Καναδά και στην πανέμορφη Μορεάλη, 

 η αφηγήτρια ξεκινά το παραμύθι. 

[embedyt]https://www.youtube.com/watch?v=cfKh6N45x7s[/embedyt]

και μετά και μετά

[embedyt]https://www.youtube.com/watch?v=fRaDSRkycSY[/embedyt]

και μια εβδομάδα αργότερα 

(αυτό θα το προσθέσω από εβδομάδα γιατί μεταδίδεται αυτή την Κυριακή χιχιχι)

………………………………………

Και στο τέλος αγκαλιάστηκαν από το κόσμο! 

Μηνύματα αγάπης και προσφορές από όλο τον κόσμο !

Και ζήσανε όλοι καλά 

και 

εγώ με το παλιό μου παλτό βρήκαμε πάλι τον ύπνο μας !!! 

αυτάααα τι άλλα νέα ;