Στο ιατρείο της φαντασίας ένα πεφταστέρι :)

Παγωμένο το Σάββατο στη Μορεάλη μου. Μεγάλη μέρα για τα σποράκια μου αχμμμ μάλλον για μένα η μεγάλη μέρα. Γιορτή Χριστουγέννων και οι πρώτοι έλεγχοι. Όλα ντυμένα αστεράκια, 15 αστεράκια τραγουδούν «μακρυά σε ένα στάβλο»!  Στα ποδαράκια τους όλος ο κόσμος και ένα δώρο για τα φτωχά παιδάκια, ένα παιχνίδι. Καταπλήξαμε τα πλήθη… η ομάδα μου φέτος πάρα πολύ δυνατή!

Η ζωή στο κρύο και πως μαθαίνει η καρδιά να δουλεύει γρήγορα για να ζεστάνει. Είναι φορές που οι ζεστοί υδρατμοί ενός χώρου γίνονται χιόνι και κρυσταλλένια δάκρυα σε παγωμένες επιφάνειες και τζάμια! Οι εσωτερικοί χώροι πρέπει πάντα να παραμένουν ζεστοί. Γρήγορες καύσεις.  

Το πρωί της γιορτής λοιπόν ξύπνησα με ένα άγχος. Μήπως αυτός ο ζεστός υδρατμός της σιγουριάς μέσα μου παγώσει από το εξωτερικό ψύχος…  Ο ένας γονέα που δεν θα έφερνε το παιδί του ντυμένο αστεράκι. Αν ήταν δύο, τρεις, επτά, κανένα πρόβλημα. Ήταν η ιδέα της μονάδας που μου τσάκιζε το νου!!! Έκρυψα στην τσάντα μου ένα συρραπτικό. Κατά βάθος με θεωρούσα υποχόνδρια, είχα λάβει όλες τις διαβεβαιώσεις. Όλοι οι γονείς θα έχουν φτιάξει αυτή τη χαρτονένια κατασκευή αστεριού. Ο γονιός έχει χιλιάδες ευθύνες, δεν είμαι γονιός όμως, αναγνωρίζω την αδυναμία ως ανθρώπινη μα κατα βάθος δεν την συγχωρώ!!! Μονο τα ατυχήματα αχμμμ 

Η ματιά μου έβγαλε διαόλου σπίθες όταν άκουσα τον γονέα να λέει… ¨Η Στέλλα είναι πεφταστέρι… δεν της έφτιαξα αστέρι τελικά! Δεν πρόλαβα» Με το ζόρι συγκράτησα τη Στέλθ, να μην πει …»τι λες ρε μαλάκα»… Κάτι θα κάνουμε, του είπα παγερά … Η Στέλθ κατέβασε τις ασπίδες της Ενα συρραπτικό, ένα μολύβι, ένα χαρτόνι, ένα ψαλίδι, μια γιρλάντα. Η τάξη μου,είναι το ιατρείο της φαντασίας, της δημιουργικότητας… κανένα σποράκι μου δεν θα πέσει… Δούλευα γρήγορα, κανονικά έπρεπε να είμαστε ήρεμοι, να χαλαρώνουμε πριν την παράσταση… να χαιρόμαστε τη στιγμή!!! Δούλευα γρήγορα μαζί με την βοηθό… τα αλογάκια ήθελαν να φορέσουν τις στολές τους να σκαρφαλώσουν στο ουρανό, ήθελα να τα πάω και στην τουαλέτα πριν ντυθούν! Ήθελα αχ πόσο ήθελα να κάνουμε μια πρόβα να τα καμαρώσω κατ αποκλειστικότητα!!!  Πάνω από όλα όμως τα ήθελα όλα μα όλα καρφιτσωμένα, στον ουρανό της σκηνής,να λάμπουν!!! Αμαρτίες γονέων παιδεύουν διδασκάλους χαχαχα

Μπήκαμε στην αίθουσα καθυστερημένοι, στη πόρτα ο πατέρας, κοίταξε τη Στέλλα αστεράκι που έλαμπε…η ματιά του καρφώθηκε έκπληκτη στο προσωπό μου… το δώρο μου για φέτος…το χαμόγελο ανακούφισης του !!! Αργότερα ήρθε η μητέρα να πάρει τον έλεγχο της Στέλλας αχμμ δεν ανταλλάξαμε κουβέντα επι του θέματος … αχμμμ … 

Σε άλλα δώρα χιχιχι φέτος γέμισα με κρέμες σώματος, αιθέρια έλαια,  αρωματικά αφρόλουτρο … ούτε η Κλεοπάτρα τέτοια περιποίηση σώματος!  

Ο χειμώνας αφυδατώνει την επιδερμίδα!! 

Καληνύχτα Μορεάλη μου 🙂

΄Ετοιμη για λάθη :)

αχμμμ έμεινα στην ίδια τάξη … νηπιαγωγείο και φέτος. Πέμπτη χρονιά. Είναι εκπληκτικό. Κάθε χρόνο μαθαίνω περισσότερα. Κάθε αρχή της χρονιάς με πιάνει κάτι σα φόβος … μην και δεν τα αγαπήσω μην μην…τρομερές ανασφάλειες. Φέτος φοβάμαι λίγο περισσότερο την σωματική μου κούραση. Πέρσι ζορίστικα πολύ με τόσα αγοράκια στην τάξη. Φέτος υπάρχει περίπτωση να έχω νήπια και προήπια μαζί. Θυμάμαι αυτό είχε συμβεί την πρώτη χρονιά της θητείας μου Διάφορες σκέψεις γουργουρίζουν στο μυαλό(?) μου.

Θεωρώ πολύ σημαντική παρουσία   τον διευθυντή ενός σχολείου. Είναι η φλόγα, το πάθος. Φέτος έχουμε νέα διευθύντρια την συμπαθώ πάρα πολύ, την είχα ξεχωρίσει ως φιγούρα σε διάφορες εκδηλώσεις, από υπεύθυνη παραρτήματος Γενική διευθύντρια. Ελαφίνα δυνατή και γρήγορη με καρδιά γεμάτη αγάπη γι αυτό που κάνει. Δεν μπορώ να πω ότι δεν θα μου λείψει ο προηγούμενος διευθυντής μου ..είχα δεθεί μαζί του!

Ανασφάλειες… δύσκολο να ακολουθήσεις ένα μονοπάτι όταν νιώθεις ανασφαλής… όλο θέλεις να αλλάζεις δρομάκια φοβούμενος πως δεν έχεις πάρει το σωστό ή δεν έχεις τις δυνάμεις να αντεπεξέλθεις στις ανηφόρες του. Μα αν αξίζει κάτι να μάθεις,  είναι πως θα νικήσεις την ανασφάλεια και όχι πως θα βρείς ποιο είναι το πιο ασφαλές. Θεωρώ πως τα ένστικτα μου είναι αρκετά δυνατά για να με βοηθήσουν να ξεπεράσω κάθε δυσκολία ακόμη και αν αυτή είναι αποτέλεσμα καραμπινάτης λάθος επιλογής….Αν προσπαθείς συνέχεια να διορθώσεις ένα λάθος σου … φτάνει μια στιγμή που σε καταβροχθίζουν … ίσως η λύση είναι να σταματήσεις να διορθώνεις να αποδεχθείς το λάθος …να γίνεις ένα με το λάθος …να γίνεις το λάθος …..χαμογελώ …τώρα αυτή η παράγραφος ίσως θα μπορούσε να ταιριάξει και για τις εκλογές που γίνονται στην Ελλάδα.

Νυστάζω τρομερά … να δω που θα βρω τη δύναμη να το διορθώσω … άτιμη κοινωνία που με διαβάζεις και πρέπει τώρα να διορθώσω τα ορθογραφικά λάθη… δεν βαριέσαι έχω τον ορθογράφο.. μεγάλο πράγμα…

Ολα τα μολυβια μου καλοξυσμένα … κάποια είναι μικρούλια …ίσως τα βγάλω φωτογραφία … δεν μου παει καρδιά να πετάξω μικρά μολυβάκια … ευτυχώς κάποια στιγμή είναι τόσο μικρά που τα χάνω 

πάντα μου άρεσε να γράφω με μολύβι …όχι όμως γιατί μπορείς να σβήνεις τα λάθη με την γόμα αλλά γιατί μου αρέσει η ξύστρα …Ειδικά αυτή η μεταλλική με τα ανταλακτικά ξυραφάκια ..

ίσως γι αυτό να με αφήνουν κάθε χρόνο και στην ίδια τάξη…. 

για να μικραίνουν τα μολυβάκια μου συνέχεια!!!

καληνύχτα Μορεάλη μου …

κοιμήσου αύριο έχεις να ξυπνήσεις πολύ πολύ πρωί 🙂

περισσότερες δημιουργίες εδώ :Δημιουργίες με ρινίσματα από μολύβι » kazani.gr