Το κάτι παραπάνω της επανάληψης :)

Μετάβαση στο περιεχόμενοΜετάβαση σε γραμμή εργαλείων
Βοήθεια Επιλογές προβολής
Επεξεργασία άρθρου Νέο άρθρο
There’s an easier way to edit posts on WordPress.com. Switch to the improved editor.
Δώστε τον τίτλο εδώ
Το κάτι παραπάνω της επανάληψης 🙂
Μόνιμος σύνδεσμος: https://maniaskalinyxta.wordpress.com/2015/10/13/to-kati-parapanw-ths-epanalhpshs/ ‎Αλλαγή Αντιγραφή σύντομου συνδέσμου
Προσθήκη πολυμέσων Προσθήκη ψηφοφορίαςΠροσθήκη ψηφοφορίας Προσθήκη φόρμας επικοινωνίας Πρόσθεσε ΠεριοχήΟπτικόςΚείμενο

Το φθινόπωρο έχει την δύναμη να μαγεύει τη Μορεάλη μου. Όλες οι εποχές έχουν ένα πλούτο που αποθέτουν στα πόδια της. Όμως, τόσο το φθινόπωρο όσο και ο χειμώνας έχουν το κάτι παραπάνω. Φορέματα ραμμένα με περίσσια τέχνη και μεράκι από τη Φύση.

Δευτέρα, Ημέρα των Ευχαριστιών στον Καναδά. Μια Δευτέρα φωτεινή και ζεστή που, προστάζει για κόκκινα γυαλιά και εκδρομή. Εκδρομή ακόμη και μέσα στην πόλη, πήγαμε για φρεπεδιά με φίλους… και μέτα στο βουνό της πόλης και στην τεχνητή «λίμνη του κάστορα».

Υπάρχουν επαναλήψεις που με ενοχλούν, αλλές αδιάφορες, αλλές μονότονες όπως το να φωτογραφίζεις τοπία μέσα από τον καθρέφτη του αυτοκινήτου και τέλος η δική μου φωτογραφία καθρέφτη που επαναλαμβάνει

1. Τοπίο μέσα από τον καθρέφτη μου

2. φθινόπωρο στο βουνό

3. τι λες τώρα… όλη η πόλη είχε την ίδια ιδέα πριν και μετά από μας…

Φτάσαμε στο προορισμό μας και με μια ματιά στα πάρκινγκ καταλάβαμε πως … αν δεν φεύγαμε χωρίς να το προσπαθήσουμε … δεν θα προλαβαίναμε να μαγειρέψουμε…

κλικ από δω κλικ από εκεί…στους τουρίστες

κλικ στο καταπληκτικό ζευγάρι, χαρακτηριστικό της κουλτούρας της Μορεάλης μου

ο Δρόμος μετά τη λίμνη…άδειος ….

κλικ σε μια μικρή αγορά

κλικ έξω από το σπίτι μας

Αρχίσαμε το μαγείρεμα, παρέα στο σκαιπ φίλοι από το Λονδίνο, και ….

Παπουτσάκια … με συνταγή από το αμύθητης αξίας βιβλίο Χρύσα Παραδείση του 1965

κλικ

το κάτι παραπάνω της επανάληψης.

καληνύχτα Μορεάλη μου 🙂

Με ένα πάνινο παπουτσάκι :)

Μου φαίνεται πως φέτος δεν προλάβαμε φωτογραφικά το φθινόπωρο στη Μορεάλη.

Μην κλέψεις από άλλες χρονιές φέτος δες τι κάναμε ωωω καλά …

Κυριακή αποφασίσαμε να πάμε για σαφάρι με το παλιό μου παλτό…

Εκανε λίγο κρύο, ο ζεστός καφές δεν με βοήθησε και πολύ …άλλα ήταν πανέμορφα να τον απολαμβάνω βλεποντας τα σκιουράκια του παρκου να τρέχουν εδω και εκεί  να προλαβουν να μαζέψουν καρπούς…

 

Που πας φυλλαράκι με τέτοιο καιρό?

….να κρυφτούμε μέσα στα φύλλα των δέντρων για να νιώσουμε τον ήλιο να μας πυρώνει

 

να χαθούμε στο μυστικό της σκιάς των χρωμάτων

 

Να επισκευάσουμε τα ανθρώπινα μήπως και έρθουν σε αρμονία με τα φυσικά …ωχ ένας γλάρος άσχετος

 

να πάμε πιο πέρα από ανθρώπους κτίσματα φύλλα στο απλό γυμνό  σιωπηλό σκελετό που αγγίζει τον ουρανό

 

να μην καταλαβαίνουμε γιατί η μαμά ψάχνει το παπουτσάκι στο σπίτι …

μήπως δεν προσπαθούσαμε να της το πούμε με το δυνατό μας κλάμα εκείνη τη μέρα στο πάρκο?

Δεν τρομάξαμε από τη ξαφνική μπόρα Το παπουτσάκι μας έφυγε

όταν μας άρπαξε απότομα ενώ παίζαμε…για να μας φυγαδεύσει από την ξαφνική μπορα

 

πάμε με ένα πάνινο χαμένο παιδικό παπουτσάκι να χορέψουμε

το  χορό του φθινοπώρου της Μορεάλης μου

Καληνύχτα 🙂

 

Η σπαζοκεφαλιά των υλικών :)

Τα προβλήματα που έχουν να κάνουν με υλικά αγαθά πολλές φορές μπλοκάρουν έντονα τον εγκέφαλό (?)  μου Τον βάζουν να λειτουργήσει ως άνθρωπος. Ακούω τον γκρινιάρη στο πίσω κάθισμα  «με τα λόγια δεν βάφεις αβγά.» Μου μπλοκάρουν λοιπόν το μυαλό (?) μου ως θέα

Τα υλικά λοιπόν, αυτά που σιγά σιγά ως θεά σταμάτησα να τα παίρνω ως δώρα από την φύση. Τα υλικά …λοιπόν που σιγά σιγά άρχισαν να μου τα προμηθεύουν άλλοι άνθρωποι και έτσι έγινα και εγώ άνθρωπος για να τους προμηθεύω αλλά υλικά όπως τις υπηρεσίες μου… χμμμ μπουρδούκλώνομαι ας μην το πάω μακριά αυτό το μπουρδου μπουρδου ….

Για την υγεία μου ειδικά του σώματος, ξέρω .. σιγά σιγά θα φτάσει η στιγμή που θα δω τα ραδίκια ανάποδα. Σίγουρα λιγουλάκι προσέχω. Αλλά η αλήθεια είναι πως αν αρρωστήσω η θέα… πέρα από την ιατρική βοήθεια ε… θα φτιάξω εκεί και κανα ξόρκι και θα κάνω υπομονή.

Στα υλικά όμως προβήματα τι να κάνω? Κάνω ότι μπορώ αλλά με τρώει ρε παιδί μου το ζοριλίκι και η σκέψη …μήπως έπρεπε να είχα κάνει κάτι ή ξανθιά που δεν το  έκανα ? Αυτά λοιπόν τα υλικά ζοριλίκια έχω δει ανθρώπους να τους σπαζοκεφαλιάζουν τόσο άγρια που να χάνουν την ψυχική του υγεία….

Εγώ λοιπόν η ξανθιά θεά ξερόλας, αμα δω ότι χάνεται η ψυχική μου απαυτή το ρίχνω στα ξόρκια με την πρώτη ευκαιρία.

Την Κκυριακή η πόλη από το φρέσκο χιόνι του έπεσε το προηγούμενο βράδυ ήταν παραμυθένια  Πασπαλισμένη  με ζάχαρη άχνη, με αφράτη σαντιγί. Καταπληκτική μαγιά- μαγεία για να φτιάξω ένα ξόρκι, το λεγόμενο και ως κατάλευκο αφράτο ξόρκι κατά (?) της τρέλας.

Βόλτα στη πόλη … ξόρκι

Στη ζαχαρένια σιωπή του χιονιού

δάκρυ αποθέτω

παγώνει

διάφανη καραμέλα γίνεται

των κουρασμένων λόγων

ανακούφιση

κύττα με

η ψυχή

ξεκουράζεται μόνο στο λευκό

Τόσα κλικ … ποιες να διαλέξω…

κάπως έτσι ήταν και εκεί έξω …τόση ομορφιά …τι να αιχμαλωτίσω

Πράσινο φανάρι το μόνο που πρόλαβα ήταν το όμορφο σχήμα του δέντρου…

με κάνει και χαμογελώ …..τόση ζάχαρη αχνη στα δέντρα …δώστου κλώτσο να γυρίσει…

Αυτούς τους κυρίους τους καταγγέλω Η μικρή  γαλανομάτα Μαρία  νεραίδουλα με  κατάλευκη σα πορσελάνη επιδερμίδα και  μελένια  μαλλάκια που κάθε μπούκλα τους μικρό λαμπερό τσουβαλάκι χρυσόσκονης, ευγενικά τους ζητά να μην παίρνουν το χιόνι της έξω από το σπίτι της.. αλλά αυτοί.. εκεί …

Για να μην ξεχνιόμαστε .με παραμύθια ..αυτό το σπίτι ακόμη πωλείται … είναι το αγαπημένο μου σπίτι που μάλλον περιμένει χρόνια τώρα κάποιον να μου το κάνει δώρο …..

καθαρίζει τους δρόμους …και το παρκιν …στο μπαλκόνι του βουνού ….

… έτοιμοι να χαθούμε στο ξόρκι?…..

καληνύχτα Μορεάλη μου 🙂

Νεράιδες περιμενουν γυμνές…:)

Τα χρώματα σε αυτές τις φωτογραφίες είναι λειτουργούν σα μια πρόκληση να αρπάξω τα πινέλα μου..

Η αλήθεια είναι πως δεν έχω πινέλα … δεν έχω σύνεργα. Τα άφησα, τεμπέλιασα, δείλιασα, ή απλά ξέχασα…

Η λίμνη που βρίσκεται στο Μοντ ρουαγιάλ μας αγκαλιάζει πάντα ..

Οι νεράιδες αρχίζουν αργά αργά κάθε μέρα αποχωρίζονται και ένα τα χρωματιστά τους πέπλα τους…

Σε λίγο καιρό θα περιμένουν γυμνές μέσα στο κρύο να δεχθούν τις πρώτες νυφάδες χιονιού που θα σκεπάσουν την γύμνια τους…

ίσως οι πρώτες νυφάδες πέσουν  σήμερα…

Αυτός είναι ο Σκίουρος Θρασόπουλος

Είχαμε αφήσει τους καφέδες μας και μισό μπέιγκελ με τυρί πάνω σε ένα από τα ξύλινα τραπέζια του πάγκου. Χωρίς να μας υπολογίσει Ανέβηκε στο τραπέζι μας και βούτηξε το μισό μπέΙγκελ … Μικρούλης, αποφασιστικός και πανέξυπνος με άφησε να τον θαυμάσω, να αναρωτηθώ αν το επίθετό του ήταν Θρασόπουλος και όχι Θαρρόπουλος και να τον φωτογραφίσω λίγο δευτερόλεπτα πριν με εγκαταλύψει το φως της δύσης…

Πόσο κοντά είναι το θράσος με το Θάρρος.. ποιος μπορεί ξεχωρίσει τη γραμμή … 

Γράφω αυτή την εγγραφή και ακούω το δελτίο ειδήσεων …

Ένας συνταγματάρχης καταδικάστηκε σε δις ισόβια για δύο δολοφονίες και ούτε και πόσους δεν ξέρω βιασμούς γυναικών..

Αυτές τις μέρες γίνεται  δημόσια διαβούλευση για το σχέδιο νόμου το οποίο ορίζει  πως οι πολίτες που έρχονται σε επαφή με τις δημόσιες υπηρεσίες θα πρέπει να έχουν το πρόσωπό τους ακάλυπτο για λόγους ασφαλείας, ταυτοποίησης και  επικοινωνίας. Αυτό θα έχει άμεση επίδραση στις μουσουλμάνες γυναίκες που φορούν μπουρκα

Σε αυτό το θέμα οι μουσουλμάνοι βρήκαν τη στήριξη των ορθόδοξων εβραίων !!!!

Γιατί? μα γιατί π.χ. ίσως βρεθούν στη δυσάρεστη θέση να αφήνουν τις γυναίκες τους στα χέρια αρσενικού εξεταστή  για δίπλωμα οδήγησης…

Ας σημειωθεί ότι οι ορθόδοξοι εβραίοι δεν είχαν παρουσιαστεί πότε ξανά σε δημόσια διαβούλευση..

Η δύναμη του δελτίου με έκανε να ξεχάσω πως άρχισα να γράφω για τις γυμνές Νεράϊδες της Μορεάλης μου

καληνύχτα … 🙂

ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ ΟΙ ΜΑΡΑΚΕΣ… :)

Σάββατο…

Ένα τραπέζι στολισμένο με καρπούς της γης

Ευχαριστώ για της σοδειά σου Γη

στολίζω το Τραπέζι μας με ξεραμένα φύλλα από καλαμπόκι

φέτος μας ευλόγησες  να φιλέψουμε 

η τροφή μοιράστηκε, διπλασιάστηκε…

Κυριακή ,

βόλτα στο καταφύγιο της αγάπης μας..

στη λίμνη του βουνού ..

γη και ουρανός στην ίδια παλέτα… 

πυρωμένα φύλλα και σύννεφα

Περπατούμε στο τσουμπωτό πάπλωμα φύλλων

η μήπως στο τσουμπωτό πάπλωμα σύννεφων..

 κάποιος ζήλεψε πρώτος τα χρώματα και  αντέργαψε..

Μουσική ..μμμμ

ο αέρας στα δέντρα…

δίπλα μου κάποιες νότες ιδιαίτερες ακούω

 μαράκες..λέει το παλιό μου παλτό

απαλά τρίβουν φύλλα με τα πόδια τους ηλικιωμένοι

σταθερά τρίβουν φύλλα γονείς

παιχνιδιάρικοι ήχοι τριμμένων φύλλων από παιδιά

 στην ίδια συμφωνία ένα ρακούν ψαχουλεύει

πάλι δεν πήραμε φωτογραφική?

Σέρνω τα πόδια στη γη …

ένα δύο βήματα και μεγάλη μπάλα φύλλων φτιάχνω 

χιχιχ μπαλόνι που με δύναμη το πατώ και σκάει…

Σκορπίζω νότες από μαράκες ..

Μαράκες ινδιάνικο όργανο κατασκευή από κενές κολοκύθες… 

Έτσι για να ζηλέψει ο ουρανός χιχι

Εσύ μουσική δεν έχεις του λέω αυθάδικα…

γελά δυνατά ο ουρανός και απαντά…

Έχω μαράκες τον ήλιο όταν βουτάει στη θάλασσα

Θυμάσαι τη μουσική του όταν σβήνει?

ναι αλλά… η θάλασσα είναι στη γη λεμεεε…

Γεννηθηκε για να σου γεμίζει νότες τη ζωή σου Ουρανέ..

 Γι αυτό και μια ζωή αγκαλια την κρατώ

Κοιτώ τη Δύση του ήλιου στον ουρανό,

στα σύννεφα πατάω και είμαι σίγουρη

Τα πυρωμένα σύννεφα της δύσης

ήχους από μαράκες θα μου θυμίζουν πάντα… 

ή βερβερικές λέξεις που σημαίνουν χώρα του Θεού

πάμε για αύριο λοιπόν…

Καληνύχτα Μορεάλη μου …