Τυχάρπαστες παλάμες σφίγγουν το στομάχι μου…

Να ξεσκονίσω λίγο τη χαρτόκουτα του μυαλού μου… Γράφω αρκετά πράγματα, μα έχω την ανάγκη του εξοχικού του μυαλού μου. Η παστέλ φίλη μου πήρε τη σκυτάλη… αυτή η μελαγχολική ύπαρξη πάντα δίνει την λύση …είναι η μόνη σιωπηλή που ζητά. Ο Σπούξης δέχτηκε να την βοηθήσει. Αρκετές φορές πιστεύω πως με βοηθά η μαλούλα μου. Εξάλλου από εκείνη ζητώ πάντα. Έτσι έμαθα να ζητώ πάντα από εκείνη και όχι από τον πατέρα μου. Τώρα πια δεν ξέρω, ίσως ακούει και εκείνος και βοηθά. 

Περίμενα την Πέμπτη πως και τι. Η συναυλία του Μάριου Φραγκούλη, η ευκαιρία για όλες τις φίλες μου να αποδράσουν. Ω τι χαρά, μίλησα και με την αδελφή μου, απολαυστική συνομιλία … και το απόγευμα  δραπέτευσα σε ένα όχι και τόσο για μένα αναπαυτικό κάθισμα. Το παλιο παλτο δίπλα μου, ήταν όμορφα, ξέχασα τα πάντα όσο τραγουδούσε ο Μάριος… 

Κουραστικό το Σάββατο, έπρεπε εκτός από το σχολείο να πάω και στην κυρά Δέσποινα, χρωστούμενο από την Πέμπτη. 

Περνούν οι μέρες. Περιμένω τη στιγμή που θα κατορθώσει η φίλη του βυθού μου να βγει στην επιφάνεια, να αναπνεύσει, να μου φέρει το τσατσαροχτένι να ξεμπλέξω τα σπάνια κοχύλια και τους θησαυρούς που κατάφερε να συλλέξει από αυτή την τελευταία περίοδο της ζωής μου. Στριφογυρίζουν πολλά και πολλοί στο μυαλό μου. Η μουσική και τα τραγούδια της συναυλίας την έφεραν για λίγο στην επιφάνεια. Για λίγο όμως… 

Δεν ήθελα να πάω την Κυριακή πουθενά. Πήγα όμως, η Στέλθ δεν μου μιλά, γιατί δεν την άφησα να τα κάνει γυαλιά καρφιά στην εκδήλωση. Ξεπετάχτηκε από τη γωνία η μικρή ξανθιά και έβαλε τα κλάματα, μόνο και μόνο για χάρη μου … μόνο και μόνο για να μην χαθεί ο αγώνας της Τσατσαρόχτενης. 

Ξεσκονίζω λίγο την χαρτόκουτα του μυαλού μου. Πάλι η Ελένη δεν θα καταλαβαίνει τίποτε από όσα διαβάζει. Ετσι πρέπει. Η χαρτόκουτα του μυαλού μου είναι για να μην την καταλαβαίνει κανείς. Κοιτάζω τις ημερομηνίες … ναι ο πατέρας μου πέθανε στις 12 Νοεμβρίου πριν από ένα χρόνο. 

Νέα εβδομάδα, δυσκολη για το παλιο μου παλτό με πολύ δουλειά! 

Ανακατεύεται το στομάχι μου. Κάποιοι τυχάρπαστοι το σφίγγουν με τις παλάμες τους και με πονούν…

Να φέρω ένα λαλα…ε αυτό που χρειάζομαι σε τέτοιες περιπτώσεις.  

[embedyt]https://www.youtube.com/watch?v=RJWA0fUM7-4[/embedyt]

Χωρίς μπαμπά

Το Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2016 πέθανε ο πατέρας μου. Το έμαθα από την αδελφή μου, την Κυριακή, λίγη ώρα αφού το έμαθε και εκείνη από την Γεωργία. Η κηδεία θα γίνει την Δευτέρα στις 3 και μισή το μεσημέρι. 

Δεν ξέρω τι να γράψω. Να γράψω γεγονότα, να γράψω συναισθήματα. Είμαι και αρρωστούλα με το λαιμό μου Άφωνηκαιμετον λαιμό να με πονά αφάνταστα, αναγκάστηκα να μιλώ με Σπούξι με την θεία μου …με την αδελφή μου δύο τρεις κουβέντες είπαμε … για το στεφάνι…. Αυτό που σκέφτομαι έντονα, αυτό που τρυπά την καρδιά μου, είναι πως είμαι μακριά από την αδελφή μου. Ναι περισσότερο από όλα θα ήθελα να είμαι μαζί της. Ξυπνούν οι μνήμες από το θάνατο της μητέρας μου. Αυτό το χώρια πονά πολύ. Τα δύο χ τις ξενιτιάς. χρόνος χρήμα  αυτά τα δύο φαίνονται πως έχουν και τα δύο την τιμητική τους και στους δύο θανάτους των γονιών μου. 

Τι θέλω στα αλήθεια να γράψω. Κοιτάζω μέσα μου. «Χωρίς μπαμπά». Έτσι έμαθα, έτσι μεγάλωσα. Ένα χωρίς που έχασε από πολύ μικρή ηλικία την έννοια της απώλειας. Θυμάμαι στα μικράτα μου όλο καλωσόριζα κάτι που δεν ερχόταν, η ελπίδα φούντωνε κάθε φορά…πως θα έβρισκα κάτι που μου έλειπε… κάπου αχνά κάποτε το είχα…νομίζω ..  Εκεί λίγο μετά την εφηβεία το πάλεψα,  ως οργισμένο νιάτο, με θύμωνε, μέχρι που έφτασα στο στάδιο του συμβιβασμού … λίγο πριν φύγω από την Ελλάδα έδωσα την τελευταία μάχη που με οδήγησε στο στάδιο της  τελικής αποδοχής.  Την τελευταία φορά που μιλήσαμε…τον ένιωσα τόσο μα τόσο κουρασμένο και γερασμένο…θλιβερή φιγούρα… 

– όλοι σε μαλώνουν ε μπαμπά? …

 -ναι ναι όλοι …(αλλά εγώ στα αρχίδια μου) 

-ε τότε εγώ δεν θα σε μαλώσω, πως είναι ο καιρός…

καλός είναι έχει ήλιο αυτές τις μέρες αλλά δεν έχω βγει, κοιμάμαι … 

-ναι το ξέρω, σε ξύπνησα γιατί δεν μπορώ να σου μιλήσω άλλη ώρα…

 τα λέμε γεια – γεια. 

Ήταν η πρώτη και τελευταία φορά που η δευτερη σκέψη του ακούστηκε μέσα μου 

πριν η δική μου δεύτερη σκέψη πει (αλλά εσύ στα αρχίδια σου)

Άσχετο, η τομή έθρεψε χωρίς ράμματα μεν, αλλά ευτυχώς χωρίς μολύνσεις… άφησε μόνο ένα μικρό τόσα δα σημαδάκι …»τα λέμε»….

Καληνύχτα  

Οταν ανοίγουν οι τομές !

Ζήτησε να φύγει από το νοσοκομείο. Υποσχέθηκε πως θα πίνει νερό και θα τρώει πολλά μικρά γεύματα. Μίλησα με την Γεωργία. Με δύο ημέρες ορό δεν συνέρχεται ένας αφυδατωμένος οργανισμός. Παρακολουθώ τις εξελίξεις. Ακούω την κουρασμένη Γεωργία. 

Μίλησα μαζί του. Με πήραν τα κλάματα. Έτσι και αλλιώς είμαι κλαψιάρα. Μπαμπά αν με αγαπάς και εμένα και την μικρή σου κόρη να πίνεις νερό. 

Τι να πίνω? Νέρο λέω να πίνεις νερό. Καλά κορίτσι μου καλά… 

Είχα το πιλοτήριο, τώρα θα έχω και την ενημέρωση για την υγεία του πατέρα μου. Μια πληροφορία η ζωή μας. Ξέχασα να γράψω και για τις μικρές τομές που τους κόβεις τα ράμματα και αυτές έτσι τους έρχεται και ανοίγουν …κοιτώ μέσα και αναρωτιέμαι…έτσι είναι το μέσα μας; Μετά άντε να επουλώσουν. Από τα μεσα προς τα έξω. Κάθε μέρα προσέχω μην μολυνθούν και φέρουν πυρετό. 

Είναι και αυτός ο ήλιος αυτές τις μέρες. Ζητά επίμονα βόλτες στα πάρκα. Δέντρα που παίρνουν φωτιά. Όλα έχουν αρχίσει να προετοιμάζονται για τον χειμώνα.  …

Η καληνύχτα μου ζητά περισσότερα χάδια, καθημερινές εγγραφές, φωτογραφίες… εκδρομές… έστω τραγούδια. 

Άσχετο, η χρονιά φέτος με τα σποράκια μου φαίνεται θα είναι η πιο διασκεδαστική, με το λιγότερο άγχος. 

Άσχετο ο τηλεμαραθώνιος φαίνεται να γίνεται πανέμορφος.

Άσχετο το παλιο μου παλτό είπε να φέρω αυτό το τραγούδι εδώ…

[embedyt]https://www.youtube.com/watch?v=PLiMy4NaSKc[/embedyt]

Καληνύχτα Μορεάλη μου 🙂

Η παράσταση αρχίζει!

Είμαι απόλυτα προετοιμασμένη. Ωραίο να έχεις ημερολόγιο…λειτουργεί και ως απόδειξη. 

Έφτασε λοιπόν η στιγμή που είναι άρρωστος. Δεύτερη φορά στο νοσοκομείο σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Δεν τρώει. Ένας όγκος στο πάγκρεας που δεν είναι ακόμη πιστοποιημένος καρκίνος, οι αιματολογικές είναι καλές. Μια χρόνια αναπνευστική ανεπάρκεια δεν τον αφήνει να εγχειριστεί. Ο όγκος από την άλλη δεν το αφήνει να τραφεί. Έχει το αίσθημα του κορεσμού. Τηλέφωνο στο τηλέφωνο μιλήσαμε. 

Τον έκανα και γέλασε, τον μάλλωσα που δεν τρώει 

και μετά φτάσαμε στην συμφωνία

Να φας 

μια μπουκιά για την μεγάλη σου κόρη 

μια μπουκιά για την μικρή σου κόρη

μια μπουκιά για τον εγγονό σου

μια μπουκιά για την εγγονή σου

και μια για την γυναίκα σου 

Πέντε μπουκές από κάθε τι που σου δίνουν. 

Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρει να πάρει κιλά. Δεν ξέρω πόσο λαδάκι έχει ακόμη. 

Κλείνοντας σήμερα του είπα πως θα τον ξαναπάρω και αύριο. Και θα κρατήσω την υπόσχεση μου. 

Ξεφυλλίζω το ημερολόγιο μου, ετικέττα μπαμπας 

ναι ότι λογαριασμούς τους έχω κλείσει. 

Κλεινοντας του είπα ψέματα. 

Σε αγαπώ.

μου απάντησε 

και εγώ κορίτσι μου. 

καληνύχτα Μορεάλη μου 

«Από δω και πέρα θα είναι η θεία σου» :)

Η εκδρομή της Κυριακής

Ένα και μοναδικό το παλιό παλτό που δεν μου χαλά ποτέ χατήρι Σε μια μέρα 1000 χιλιόμετρα Φύγαμε πρωί γυρίσαμε βράδυ. Κυριακή του Πάσχα στας Ηπας. Από την Μεγάλη Πέμπτη είχα μιλήσει με τον Σπούξη, δεν πίστευε πως θα κάναμε ένα τόσο μεγάλο ταξίδι για να τους δω. 

Να τους δω ? τσ τσ τσ Να κλέψω αγκαλιές και φιλιά ήθελα λόγω της ημέρας. 

Μπορείς να με αγκαλιάζεις συνέχεια δεν έχω πρόβλημα  … ευκολάκι είμαι … Στη γιαγιά μου τηνΜάνια δεν άρεσαν οι αγκαλιές…έλεγε στη μαμά μου  «αμά θες συνέχεια αγκαλιές θα σε βαρεθεί ο άντρας σου» αχμμμ κάτι άλλο όμως έλεγα αααναι … για το ευκολάκι  ω όχι για την εκδρομή έλεγα

Πασχαλιάτικα δρόμο παίρνουν, δρόμο αφήνουν για τας Ηπας. Στα σύνορα έδωσα για άλλη μια φορά τα αποτυπώματα μου… τα σβήνουν από το κομπιούτερ κάθε 3 μήνες χαχαχαχαχα πλάκα μου κάνουν … αν δεν «τα έσβηναν» πως θα μου έπαιρναν κάθε τόσο 6 δολάρια…ηλίθιοι άνθρωποι… όμως για αλλο λόγο έγραψα για τα συνορα… ααααα ναι … στα σύνορα ήρθε μνμ στο κουνιστό  από τονΣπουξη. «Δεν έχω νέα σας δεν ξέρω αν έχετε ξεκινήσει.» χαχαχαχαχα δειλά δειλά … σα να μην το πίστευε… είμαστε στα σύνορα ερχόμαστε…

Κυλούσαν οι ώρες ..δρόμο παίρναμε, δρόμο αφήναμε… Τόσα χρόνια και έχουμε ακόμη θέματα να κουβεντιάσουμε  με το παλιο μου παλτό … όμως πιάνουμε και το τραγούδι…. ραδιοφωνικός σταθμός  που παίζει τραγούδια που άντεξαν στο χρόνο της γενιάς μου… Ξαφνικά τοπαλιό μου παλτό λάμπει… μια παλιά εκπομπή 30 χρόνων!!!!

Ας συγκεντρωθούμε. Είναι μια παλιά εκπομπή ή με κάποιο τρόπο ταξιδέψαμε στο χρόνο? γελάμε… 

Σκέφτομαι … ταξιδεύουμε πίσω στο χρόνο … Φτάσαμε. Η αγκαλιά όπως την περίμενα. Ζεστή σφιχτή και για πολύ ώρα! Αμηχανία? όχι …μια λαχτάρα να μάθουμε τα πάντα ο ένας για τον άλλον … να μετράμε χρόνια απουσίας και να τα γεμίζουμε με πληροφορίες… γεγονότα… σημαντικά γεγονότα της ύπαρξης μας… που μας διαμόρφωσαν μας χάραξαν μας… έχω δυο παλικάρια τι παλικάρια… άντρες ανίψια … τους μίλησα … συστηθήκαμε… ξένοι … ουφ.. είναι ανίψια μου αλλά … θέλει χρόνο και αυτό γιατί δεν έχουμε ούτε μια αφετηρία …Να η αφετηρία από σήμερα είμαι η θεία τους. 

Στο αυτοκίνητο οι δύο μας… και να η πρώτη δυνατή εικόνα του Σπούξη. «Θυμάμαι τον Χάρη να φέρνει την θεία Πόπη στο σπίτι και να μου λέει. Αυτή την γυναίκα θα την παντρευτώ και από δω και πέρα θα είναι η θεία σου» Επτά χρονών ! Έχω έντονη αυτή την εικόνα! Κοίτα τώρα τι μου έχει μείνει» Με απαλές κινήσεις φυλακίζω τα λόγια του μέσα στην καρδιά μου Ενα φυλακτό.

…. να προλάβουμε… ο Σκούξης δουλεύει …τον κλέβουμε από την δουλειά του. Πετάγεται και με σφίγγει με σφίγγει …με σφίγγει Με τοΣκούξη τα πράγματα είναι πιο απλά …όσο πιο απλά τόσο πιο δύσκολα θα μου πεις … ναι συμφωνώ…ομως μπορώ να κουλουριαστώ στην αγκαλιά του και να κρυφογελάω …

στον αέρα ένας ψίθυρος «δεν άλλαξες καθόλου»  

τι μένει… το γέλιο … 

έξω στο δρόμο και ξεκαρδιζόμαστε στα γέλια … 

Μαγικά εννόνονται μονόλογοι. 

το ξόρκι εύκολο στο ίδιο λόγο 

που κάνει την ημέρα πολύ όμορφη

-Πολύ καλή μέρα σήμερα.

-Ναι πραγματικά είναι μια πολύ καλή  μέρα. 

φυλακίζω ένα θέλω του για νότες και …

Επιστρέφουμε στη φωλιά μας … ααα ειχαμε και μια περιπέτεια στα σύνορα … μας έψαξαν το αυτοκίνητο …ε ναι 1000 χιλιομετρα σε μια μέρα γεννά υποψίες ! 

τι μένει? οι φωτογραφίες… τις κυττάζω … ναι ταξιδέψαμε πίσω στο χρόνο ,,, τους αναγνωρίζω ο Σπούξης, ο Σκουξης και ο Τσουρδελος Δεν άλλαξαν καθόλου

και ένα λαλα από το ταξίδι μας χιχιχι

[embedyt]https://www.youtube.com/watch?v=cd8xLlZJr7I[/embedyt]

καληνύχτα Μορεάλη μου 🙂