Είναι αστείο έως και γελοίο, κάθε που έρχομαι να σου γράψω θέλω να ξεκινήσω απολογητικά.
Η εργασία στην Κλειδόλεξη (το αποφάσισα, αυτό το όνομα θα κρατήσω) κράτησε τρεις εβδομάδες. Την πρώτη εβδομάδα ήμουν χαμένη, ευτυχώς με κρατούσε με υπομονή, ευγένεια και καλοσύνη η φιλόξενη Ελληνική ομάδα. Αντικατέστησα το Δημήτρη, ο οποίος έφυγε με πατρική άδεια 3ων εβδομάδων. Δεν θέλω να σου γράψω για το άγχος μου. Υπερβολικά υπερβολικό .. με τη Στέλθ αντί να βοηθά να γελάει… Λίγες μέρες πριν από τα γενέθλια μου διαπιστώνω πως όσο περνούν τα χρόνια ζωής μου, τόσο το άγχος για νέα βήματα γιγαντώνεται μέσα στο μυαλό μου.
Ο Χούγκο ήταν πολύ καλός. Κατάφερε να κάνει την μικρή ξανθιά να συγκεντρωθεί και να καταλάβει το πρώτο ελάχιστο της συγκεκριμένης εργασίας. Πετάξαμε στο σπίτι βεγγαλικά και κρατήσαμε ημερομηνία και ώρα του πρώτου Pass… Την δεύτερη εβδομάδα ένιωσα λίγο αποδοτική. Η Δανάη και η Τερέζα αν και είχαν αρκετή δουλειά, πάντα απαντούσαν σε ερωτήσεις μου. Με την πρώτη πληρωμή ένιωσα πως δεν είναι τίποτε άλλο από μια θέση εργασίας, σε ένα εργοστάσιο. Οσο καλύτερα μάθεις τη μηχανή τόσο πιο εύκολα θα καταφέρεις με την παρατηρητικότητα σου να πιάσεις τα λάθη….
Την τρίτη εβδομάδα, ανακάλυψα πως ακόμα έχω να μάθω πάρα πολλά … η Τερέζα γνωστή και ως Τες έγινε φίλη μου… Στενοχωρήθηκε που θα τελείωνε η αντικατάσταση. Το παλιό μου παλτό με πήγε στην Οτάβα για να την γνωρίσω και από κοντά… εκεί για μια φορά ακόμα διαπιστώσαμε πόσο μικρός μπορεί να γίνει ο κόσμος.
Πάνω που ξέχασα πως αυτή η απασχόληση είναι κάτι τελείως έξω από μένα, πάνω που αρχισε να με γλυκαίνει το αντικείμενο της εργασίας, οι άνθρωποι και τα χρήματα βεβαίως βεβαίως … έπρεπε να αποχωρήσω … παραμένω στη Κλειδόλεξη και περιμένω την επόμενη ανάθεση εργασίας…..
…. στη γιορτή του παλιού μου παλτού ετοιμάζαμε ταξίδι … το οποίο ονομάσαμε καλοκαιρινές διακοπές. Αυτό που ήθελε η ψυχή μας ήταν να μπορούσαμε να πάμε Ελλάδα … αυτό που ζητούσε η καρδιά μας ήταν απλά να ήμαστε χαμένα κορμιά… αλητάκια… που όπου και αν βρεθούν τελικά θα περάσουν ωραία… Πέντε μέρες λοιπόν στην Περιοχή του Νιαγάρα και όλα απέκτησαν τη μαγεία της αλητείας…
Πόσο θα ήθελα να σου έγραφα κάθε βράδυ, έχασα τόσα συναισθήματα που ήθελα να καταγράψω… Καληνύχτα σημαίνει αισθήσεις και όχι γεγονότα. …
Εδώ προσπαθώ να φέρω ένα βιντεάκι αλλά πρέπει λέει να πάρω πριμιουμ καταστάσεις χαχα
Η αίσθηση του ταξιδιού με οδηγό τον άντρα της ζωής μου. Το τεράστιο απολαυστικό στρώμα του κρεββατιού. Η αίσθηση της χαμένης χλιδής λόγω των μέτρων … το εμείς σε περίπατο στην όχθη μιας τεράστιας λίμνης τόσο φουρτουνιασμένης και αγρίας που έπαιρνες όρκο πως είναι ωκεανός ,,, και ξυπνούσες απότομα χρησιμοποιώντας την όσφρηση. Την αίσθηση της επανάστασης κόντρα στο αντηλιακό για την κατάκτηση των καυτών φιλιών του ήλιου που ζωγράφισαν τόπους τόπους τα μπούτια, το στέρνο, τα μπράτσα, το μέτωπο και τη μυτούλα 🙂 Η αίσθηση της τουρίστριας ανάμεσα σε ένα πλήθος πεινασμένων τουριστών που επιζητούν την τέλεια φωτογραφία, την τέλεια σφραγίδα απόδειξης …. Τρίτη φορά στους καταρράκτες του Νιαγάρα, μέσα στο πλήθος εντόπισα την άγρια τουριστική και εμπορική εκμετάλλευση που ξεθωριάζει την μοναδικότητα των χρωμάτων της φύσης…
Η αίσθηση της μικρής ξανθιάς που ακόμα βρίσκει τρόπο να παίξει δοκιμάζοντας μπύρες … να παίξει με τον άντρα της ζωής της… αυτόν που όσο και αν υποφέρει το κορμί του θα συνεχίσει να αγνοεί τα χτυπήματα προκειμένου να νιώθει τη χαρά της… (ναι… αυτό το αφήνω ασύντακτο … έτσι και αλλιώς η δύναμη ζωής που κρύβει δεν νομίζω να χωρά σε λέξεις και δομές)
Υπάρχει κάτι, κάποιο γεγονός άσχετο με τη μαγεία των διακοπών που έχει τη δύναμη να υπογραμμίζει άσχετα συναισθήματα… πως αλλιώς να περιγράψω την έλλειψη που ξαφνικά νιώσαμε το πρώτο βράδυ που δεν έκαναν γλεντοσαματά κάτι μάλλον τουρκοπόντιοι κάτω ακριβώς από το παράθυρο του δωματίου μας;;;; Αυτό θα έπρεπε να ζητήσω από το παλιό μου παλτό να το περιγράψει… έτσι θα έπαιρνε αυτός τη ρατσιστική ρετσινιά χαχαχαχαχα Αυτή η αισθητική άποψη που έχει κάθε άνθρωπος είναι μυστήριο τρένο, αν δεν το προσέξεις μπορεί στη σημερινή εποχή να σε καθίσει στο εδώλιο του κατηγορούμενου… Πάντως αν μου πέφτει λόγος για το συγκεκριμένο, μια χαρά γλεντούσαν μέχρι αργά κάθε βράδυ σε μια περιοχή που ερήμωνε από τις 11 … το λάθος ήταν του ξενοδοχείου που δημιούργησε σε λάθος μέρος ένα χώρο με δυνατότητα να ψήνεις ότι θέλεις :)))))
Το δεύτερο άσχετο ήταν και το μεγάλο χιτ των διακοπών.. Μπίνγκο Bingo μάθαμε να παίζουμε … δηλαδή ξέραμε από μικρά παιδιά παίζοντας τόμπολα… Διαφέρει όμως λίγο, … τι γέλιο … εμείς ιδρώνουμε να προλαβαίνουμε τα νούμερα και δίπλα μας οι πρωταθλήτριες να μας προσφέρουν βοήθεια και να μας βάζουν στο καλούπι …συγκεντρώσου, δες το νούμερο, βρες το νούμερο, συμπλήρωσε τις γραμμές που έχουν οριστεί για να κερδίσεις… Το μυστικό; άφησε την συναρπαστική ανδρική αδιάφορη φωνή να κατακτήσει όλο το κορμί σου, να συνθλίψει κάθε άλλη σκέψη αριθμομεντιτεσιο .. καθώς σου λέει….. οουσιξτιναϊν ..σιξ ναϊν…. και δίπλα σου να έχεις τον έρωτα της ζωής σου να αποθεώνει ερωτικά τη σκηνή… με το χαρακτηριστικό μούγκρισμα μμμμμμμ
…. για την ημέρα της επιστροφής τι να γράψω…. μόνο μια βαθιά υπόκλιση για τη δύναμη που κρύβει το εσύ το εγώ το μαζί… κυρίως το εσύ….
Καληνύχτα Μορεάλη μου
Καληνύχτα 