Μια βουτιά μέσα…

Μην ξεχνάς να μου γράψεις ξέρω πως έχω αρχίσει να γερνάω, δεν γοητεύω τόσο πια.

οκ θα σου γράψω αλλά, θα είναι ακατανόητα… ξέρεις …

Είναι που είμαι θυμωμένη με το υφάκι του γαμιά που έχει ο αγάμητος καθώς προσπαθεί να μειώσει μια προσπάθεια προκειμένου προκαλέσει το ενδιαφέρον, κανονική παρενόχληση… Από τον περασμένο Αύγουστο ένας σχιζοφρενής του κώλου δημοσιογράφος. Τεχνικός είσαι αγόρι μου ιδέα δεν έχεις από δημοσιογραφική δεοντολογία… βρίζεις συναδέλφους είναι δυνατόν να μην σου την πω??? ..Λάθος μου, μίλησα σε έναν άκυρο, σε έναν άρρωστο… . αυτό ήταν έγινα ο στόχος του … ξέρω κανείς δεν καταλαβαίνει, μόνο εσύ που λες πως γερνάς και δεν με γοητεύεις…. απλώς δεν με γοητεύει η θυμωμένη κουρασμένη μου πλευρά…

Βλέπεις είναι και η άλλη το Λευκαδίτικο πλωτό τσόκαρο που δεν με αφήνει να ηρεμήσω. Μια τσούχτρα, έντονα τοξική, με την δική της ατζέντα και με έντονα όλα τα χαρακτηριστικά ενός τοξικού ανθρώπου. Την λυπάμαι λίγο αυτή την κατσαρόλα, στην προσπάθεια της να ταΐσει την όλο και πεινασμένη ματαιοδοξία της γίνεται ο ανεμιστήρας λάσπης κυλιέται στην φυλλάδα του κιτρινισμού… την λυπάμαι… και όσο γερνάει γίνεται ακόμα πιο γελοία …

Θα μου πεις τι σε νοιάζει…  το πάει φιρί φιρί, πρώτα με το φίδι το κολοβό, τώρα με τον σχιζοφρενή παρενοχλεί τη ζωή μου, με προκαλεί … κάποια στιγμή θα την ξεμοναχιάσει σε κάποια γωνία η συναισθηματική μου νοημοσύνη …και θα της πει δύο τρεις κουβέντες για την πεταλούδα της, μήπως και νοσηλευτεί για λίγο καιρό σε καμιά κλινική να γλυτώσει την σχιζοφρένεια και αυτή…

άρε ρε μου .. που να βρω το σχόλιο σου κάπου το 2007 που προειδοποιούσε στα επόμενα χρόνια για την σχιζοφρένεια ως επίσημη μάστιγα στον πλανήτη Γη … λίγοι θα την γλυτώσουμε…

Κάπως έτσι ολοκληρώνεται και φέτος ο τηλεμαραθώνιος με το παλιό μου παλτό να λείπει ατελείωτες μέρες …. τελική ευθεία αυτή την εβδομάδα και προβολή την Κυριακή. Νιώθω πως το διασκεδάζει… ατελείωτες ώρες μοντάζ ενός τρίωρου προγράμματος….

Αυτό το παιχνίδι της εσωτερικής δύναμης μου φαντάζει ως φαύλος κύκλος

Άκουσα αυτό το τραγούδι … έκανα μια βουτιά μέσα μου .. ναι με αντιπροσωπεύει …

 

μετά, μετά κοίταξα γύρω μου… αναγνώρισα τουλάχιστον τρεις πιο δυνατούς από μένα που με προσέχουν σαν πορσελάνη μην και πάθω κάτι ως εύθραυστη … άρα…

-Το παλιό μου παλτό μου είπε κάτι πάρα πολύ όμορφο …. είπε… λατρεύω τη σχέση μας γιατί εκεί που σταματά ο ένας εξαντλημένος, παίρνει το τιμόνι ο άλλος… ναι είναι αλήθεια…

– Η θεία μου, πολύ δυνατό πλασματάκι, παίρνει τηλέφωνο και μιλάμε…. πολυλογού, τόσο πολυλογού που δεν θέλω να μιλήσω… την ακούω και που και που της λέω και εγώ κάτι..

– Η αδελφή μου, βλαμμένη τελείως, χαμένη στην καθημερινότητα της στο Λονδίνο, έλεος … σκέφτομαι να αλλάξω τακτική … είναι σίγουρο πως η μοναξιά δεν θα της χτυπήσει την πόρτα καθώς θα μεγαλώνει, ναι εδώ και πολλά χρόνια με έχει βγάλει από την ζωή της … δεν με χρειάζεται…

– Πλησιάζει η εποχή, αυτή που μου επιτρέπει να ρίξω μια ματιά στις πιθανότητες για καλοκαιρινό ταξίδι Μόντρεαλ, Αθήνα Λονδίνο Μόντρεαλ … μια φωνή μέσα μου γελάει … «το άλλο με τον τοτό το ξέρεις?» και συνεχίζει να γελάει….

Η μαρμότα κάνει βόλτες για να μας πει πότε θα έρθει η άνοιξη

-Η Μαίρη μου τραβά το πόδι να ξεκινήσουμε και πάλι κολύμβηση… αχμμ ίσως να είναι και η μόνη που έχει την πιο καλή ιδέα !!!

Καληνύχτα Μορεάλη μου…μονοκάμερο η ζωή μας …

 

 

 

 

 

Λίγο πριν την αφυδάτωση του κορμιού!

Ανεκδοτάκι

Παθαίνει ανακοπή ένας άντρας και καταλήγει μπροστά στην πύλη του Παραδείσου. Εκεί τον παραλαμβάνει ο Άγιος Πέτρος και του ανακοινώνει ότι μπορεί να μπει στον Παράδεισο επειδή ήταν καλός άνθρωπος.

Περνάει μέσα λοιπόν κι μπροστά από μια πόρτα ακούει δυνατές φωνές. Την ανοίγει και βλέπει έναν νεαρό που προσπαθούν να του ανοίξουν μια τρύπα στην πλάτη με ένα τρυπάνι.

«Ε, τι του κάνετε του νεαρού;» ρωτάει ο άντρας.

«Του ανοίγουμε μια τρύπα στην πλάτη για να του βάλουμε τα φτερά.» απαντάει ο Άγιος Πέτρος.

Βγαίνει έξω ο άντρας, προχωράει λίγο πιο πέρα κι ακούει πάλι φωνές από άλλο δωμάτιο.Ανοίγει πάλι την πόρτα και βλέπει έναν ηλικιωμένο που προσπαθούν να του ανοίξουν μια τρύπα στο κεφάλι με ένα τρυπάνι.

«Ε, τι κάνετε εδώ πέρα;» ρωτάει απελπισμένα.

«Του ανοίγουμε μια τρύπα στο κεφάλι για να του βάλουμε το φωτοστέφανο.» απάντησε ξανά ο Άγιος Πέτρος.

«Αμα είναι έτσι, θέλω να πάω  στην κόλαση.»

«Στην κόλαση θα σε πηδαει ο διάβολος κάθε μέρα!» του εξηγεί ο Άγιος.

«Δεν πειράζει, έχω τρύπα έτοιμη!»

Στην Μορεάλη είναι ονειρικά, άφθονα υγρά δε λέω αλλά… σε κάθε ανάσα νιώθω την υγρασία να με πνίγει… το κορμί μου κάποια στιγμή δεν αντέχει, αποζητά την κόλαση εκεί που θα στεγνώσω με αντάλλαγμα το οξυγόνο

Στην Αθήνα έχω αυτή την δυνατότητα, κάτι σαν δώρο.  Κλιματολογικές συνθήκες … συνθήκες κόλασης που φτάνουν το κορμί στα όρια της αφυδάτωσης. Ένιωθα να στραγγίζω και ταυτόχρονα να το θέλω τόσο μα τόσο πολύ. Οξυγόνο χωρίς την υγρασία…

Θυμάμαι μια φορά βρέθηκα,σε συνθήκες κόλασης, σε διάβαση. Ιδρωμένη, αποζητούσα τον παράδεισο του εικονικού κλιματιστικού! Ενας πατέρας με την κόρη του, προσπάθησε να περάσει με κόκκινο. Τον αγριοκοίταξα… δεν είναι η σωστή στιγμή! Τώρα, τώρα που είναι Πράσινο! Μια ασημένια σπορ με τα χρονάκια της αστραφτερή μερσεντε *?)  αγνοεί το δικαίωμα μου Αφήνω τα πόδια μου και όλη την διψασμένη κορμάρα μου να παίξουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο,. Βρήκες ξανθιά να παίξεις μαζί της! Αστραφτερή, ολοκάθαρη δίχως ίχνος σκόνης, με τα απωθημένα σου στο γκάζι…Κλιματισμός, φίνα κρύα ροζ σαμπάνια, φίνα ιταλική πάστα, φίνο ιταλικό τραγούδι που ακούς…αχμμ, να σου δώσω προτεραιότητα;  Να κάνω τη ζωή μου σκόνη στην τιμή του φίνου;  Το παιχνίδι με τις διαβάσεις το παίζω από μικρή. Όσο και να νευριάσεις! Περνάω! Κάνε ότι καταλαβαίνεις!///

Το απότομο φρενάρισμα και το τραγούδι που ακούγεται από το αυτοκίνητο με δροσίζουν μια χαρά …τόσο όσο … 

Την δεύτερη φορά κάπου πήγαινα, ένιωθα πως κατευθυνόμουν προς το Δαφνί, γνωστό μέρος, αλλά και  ξενοδοχείο για ανίατες περιπτώσεις Εκεί  η λογική καίγεται στην παρανοϊκή φωτιά της τρέλας… Ένα δωμάτιο θέλω για μια βραδιά.Το βλέμμα της ηλικιωμένης κυρίας μου έλεγε ξεκάθαρα.. «δεν είσαι για εδώ εσύ κορίτσι μου». Με οδήγησε στο καλύτερο δωμάτιο… εκεί  μπορούσα να φυγαδεύσω απωθημένα, ανασφάλειες, ντροπές, αναστολές, δικά μου κάποιου άλλου … τι σημασία έχει. Όταν γενικά έχεις την δύναμη να κόβεις δεσμά, βγάζεις την γλώσσα στην κοινωνία που τοποθετεί όρια με δήθεν αξίες νηστείας εγκράτειας, που σε κοιτάζει περίεργα λες και ήρθες από τον Άρη. Η ζωή δεν έχει σάρκα όμως, καίει την σάρκα και εσύ θα την  αποθεώσεις όπως γουστάρεις.

Είχα δύο επιλογές, ή να αφεθώ στην πύρινη γλώσσα ή να γίνω πύρινη γλώσσα… διάλεξα να γίνω εγώ η κόλαση… Στο περίπτερο ζήτησα ένα μικρό  μπουκαλάκι νερό και μια αμαρέτι από την ηλικιωμένη κυρία που με κοιτούσε με απορία …. κάποιος πίσω μου ρώτησε πόσο κάνουν δύο μεγάλα μπουκάλια νερό και δύο σοκοφρέτες….ψηλός, βαθιά φωνή, ντροπαλός τύπος, σκοτεινή ματιά… έπεσα πάνω του και ένιωσα για λίγο το σκληρό του κορμί… μπερδεύτηκαν για λίγο η αμαρέτι με τις σοκοφρέτες 

Συμπέρασμα, η αφυδάτωση μπορεί να σε οδηγήσει στην τρέλα!

Προς το τέλος της δεύτερης εβδομάδας, ακολουθούσα το ένστικτό μου απλά να βγάλω την πίστα. Οι ύαινες διψούν για αίμα όμως εγώ  επέλεξα την σιγουριά αυτού που τελικά είμαι. Ένα λιονταράκι που με άνεση στη δική μου ζούγκλα, έπαιζα, εξερευνώντας σκιές και δροσερά σημεία…το οξυγόνο της Ελλάδας με είχε χαλαρώσει…

Μια συνήθεια είναι η κόλαση, όμως όπως στο σεξ ο κάθε άνθρωπος έχει τον δικό του τρόπο να την βιώνει…

Άσχετο βρήκα πως κάνουν σεξ τα λιονταράκια χαχαχα 

Λέων (εγώ δηλαδή χιχιχι)

Ένα ζώδιο που συμπεριλαμβάνεται μέσα στους καλύτερους εραστές του ζωδιακού κύκλου. Το πάθος που βγάζει στο σεξ σίγουρα δεν μπορεί κανείς το περιγράψει. Ένας Λέων είναι πάντα δάσκαλος στο κρεβάτι.Η δική σου ευχαρίστηση στο κρεβάτι είναι κάτι που σίγουρα δεν ξεχνάει ποτέ αφού ξέρει ότι θα συζητηθεί. Το σεξ μαζί του θα είναι ιδιαίτερο και θα διαπιστώσεις  ότι έχουν δίκιο όσοι τους θεωρούν καλούς εραστές και φλογερούς στο κρεβάτι.

πιφ υπερτιμημένο σεξ... τι έλεγα όμως … α ναι … 

Για να πω την αλήθεια, την φωτιά, την πραγματική φωτιά των 42 βαθμών Κελσίου δεν έτυχε να την βιώσω σε αυτό το ταξίδι μου στην Ελλάδα.

Έτσι έμεινα με την γλυκιά ανάμνηση, της δροσερής βραδινής θαλασσινής αύρας, που σου επιτρέπει να αφεθείς στην αγκαλιά του ούζου με την γέψη της μέθης στα χείλη …

… περίεργε!!! εδώ θα διαβάσεις για το ζώδιο..σου

λαλα άσχετο … και πολύ σχετικό για το παλιό μου παλτό 🙂

κλείσω τα 54 το Σάββατο!

Καληνύχτα 🙂

Εχασα την Δική μου Αγκυρα !!!

Aγαπώ, πιστεύω, ελπίζω. Κάπως έτσι ή ακριβώς έτσι ζω.  Τρείς δυνάμεις ως εργαλεία, τα  όνειρα γίνονται στόχοι Άλλοτε πετυχαίνουν άλλοτε όχι. Τι σημασία έχει βγάζεις την ελπίδα μπρος και πάλι και ….

Στο λαιμό φοράω πάντα  το κάτι τις μου, περασμένο σε ένα δερμάτινο κορδόνι. Θυμάμαι μικρή είχα μια παναγίτσα. Στη επαναστατική εφηβεία δεν χρειαζόμουν τίποτε, κρέμασα μια μικρή γυάλινη μελιτζάνα. Φοιτήτρια, πρώτες ρότες ζωής , είχα ένα δελφίνι, Ένα ασημένιο δελφίνι που αγκάλιαζε με τον κορμί του μια σκουρόχρωμη στρογγυλή πέτρα… Θάλασσα? Γη… η ουσία ένα δελφίνι που εξερευνούσε το δικό μου ηλιακό σύστημα … το κορμί μου την ψυχή μου.. Όταν ένιωσα πως ο κόσμος μου είχε κατακτηθεί (?), σε μια μικρή βιτρίνα ενός μεγαααααλου κέντρου καταστημάτων βρήκα σε ένα τόσο δακρικάκι περασμένα, μια Καρδιά, έναν Σταυρό και μια Άγκυρα. Αφησα το δελφίνι κάπου στην μπιζουτιέρα να πλατσουριζει…ανακάλυψα τα εργαλεία για να κατακτώ

 

Φυσικά και όλα αυτά δεν τα έκανα συνειδητά. Δεν είχα γνώση. Στη ουσία μια δερματινη θυλία  στο λαίμο που επιζητά αυτό το κάτι της για να ξεφύγει στιγμές από την αισθηση του πνιγμού.

 

Τι μπορεί να συμβεί όταν μια ελπίδα χαθεί? Μια άγκυρα τόσο δα μικρή σε ξεκουράζει σε λιμανάκια απάνεμα. Γιατί αυτό είναι η ελπίδα. Γραπώνεσαι και αφήνεσαι, αράζεις,  επισκευάζεις σκαρί και μηχανές, ράβεις τα πανιά και πλέκεις νέα δυνατά σκοινιά. Αγαπάς από την αρχή ότι σε κούρασε, πιστεύεις και πάλι σε ότι σε απογοήτευσε…κρεπαλίαζεις… Στην αρχή θυμάμαι γραπωνόμουν από όποιο λιμανάκι μου κάθονταν  Με τα χρόνια έμαθα να γραπώνομαι από την τόσο δα μικρή μου άγκυρα… Την δική μου άγκυρα στο δικό μου λιμάνι εκεί στο λακκάκι του λαιμού μου. Ωραία που είναι στο λακκάκι του λαιμού μου…. 

 

Προχθές συνειδητοποίησα ότι χάθηκε η Άγκυρα. Η δική μου μικρή τόση δα Άγκυρα. Μου λείπει στο χάδι, στα παιχνίδια, στη σκέψη …στο αναμάσημα …  Μου λείπει, η μορφή της, αυτή η συγκεκριμένη που ήταν ένα με την καρδούλα και το σταυρό στο ίδιο κρικάκι, στο ίδιο μέγεθος, από το ίδιο υλικό … Ακούω τη Στέλθ… ε και τι έγινε? Πράγματι δεν άλλαξε κάτι και ούτε και υπήρχε περίπτωση να αλλάξει… Όμως η Αέρινη, η Κοραλένια, η μικρή θέα, η Παστέλ κ.α….μας βάζουν σε στρογγυλο κύκλο  φιλοσοφικών σκέψεων …σκέψεις που η Στελθ παραδειγματικά βαριέται…. 

Σκέφτομαι. Είναι δική μου η Ελπίδα αυτή…και χάθηκε … Δεν μπορεί να αντικατασταθεί με ανάλογη. Δεν θα είναι το ίδιο… το σετάκι χάλασε.

 Η Στελθ αγριεύει  με αυτές τις σκέψεις. Μου δείχνει έναν Πατέρα και μια Μάνα που έχασαν με διαφορά δύο χρόνων τα δύο από τα τρία παλικάρια τους. Και εγώ της αγριεύω! Δεν υπάρχει περίπτωση να βρω άλλη άγκυρα και αυτό θέλω να γίνει κατανοητό από όλες τις φίλες μου….Ολοι θέλω να το καταλάβουν αυτό. Ισως έτσι οι φίλες μου σταματήσουν να έχουν άποψη για το πως θα το διαχειριστώ 

.. κουλουριάζομαι στο λακκάκι .. φτάνω τα 50 σε δύο μήνες …  λέω να ξαναβάλω το δελφίνι ή να βρω ένα τόσο δα μικρό φίδι να το περάσω στο κρικάκι παρεα με την καρδιά και το σταυρό αχμμμμ 

λαλα ετσι …για ξεκάρφωμα 

[embedyt]https://www.youtube.com/watch?v=at7Pt4PlSVs[/embedyt]

 

Καληνύχτα Μορεάλη μου 🙂

 

 

Μίλησε! Που ξέρεις; Μπορεί!!!

Είναι φορές  άκουγα το αδιέξοδο . Προσπαθούσα να τους καταλάβω και λύση δεν μπορούσα να βρω. Έκανα κρυφά αναγωγή στο πως θα το αντιμετώπιζα εγώ και πάλι δεν… μονο συνεχιζα να τους μιλώ …

 

Αυτό τον καιρό βρίσκομαι ακριβώς σε ανάλογο πρόβλημα. Πιστεύω με όλη την δύναμη της ψυχής μου πως έχω κάνει το καλύτερο…και όμως η καρδιά μου σφίγγεται θαρρείς από ένα  άγνωστο χέρι…Όσο και να ψάχνω το λάθος μου, δεν μπορώ να το βρω. Βλέπω τον εαυτό μου τόσο καιρό να εργάζεται, να δημιουργεί κόσμους με τα χέρια του, κόσμους πραγματικούς όχι στη σφαίρα της φαντασίας. Ως αντάλλαγμα ζητώ απλά πράγματα φαγητό, στέγη, ένδυση. Ζητώ το απλό Αντί αυτού παίρνω φήμη, δόξα, αναγνώριση της προσφοράς μου… όμορφα πράγματα …μα…

 

Ένας φίλος λέει πως με τα λόγια αυγά δεν βάφονται … ή κάπως έτσι … 

Τι να πω… αγωνίζομαι… δεν θα παραδοθώ ποτέ με την έννοια να σηκώσω τα χέρια ψηλά .. αλλά ώρες ώρες απλώς νιώθω έντονα την αίσθηση της παράλυσης … 

Αυτές τις μέρες ξεκουράζομαι … και όσο ξεκουράζομαι … νιώθω τον πανικό να με κυριεύει … το μυαλό μου γεμίζει ροκανίδια… φράκταλ (νέα λέξη που μου έμαθε ένας φίλος είπα η ξανθιά να την χρησιμοποιήσω σσσ παιδί μου τώρα μιλάει αυτή … ωωω καλά ) …όσο διαιρώ το ίδιο μοτίβο βγαίνει …. ποια είναι αυτή η φίλη …δεν την ξέρω… δεν την θέλω …  σταματά να αγωνίζεται, όμως  από την άλλη  ΔΕΝ σηκώνει και τα χέρια ψηλά… ουσιαστικά είναι σαν να αναζητά κάποιον να την πυροβολήσει … είναι δε σίγουρη πως είναι ήδη πυροβολημένη , ζόμπι….. του μυαλού ροκανίδια που έχουν καεί … 

πάμε μια βόλτα…να ψάξουμε δρόμους … μπορεί να συναντήσουμε το ά-λογο…. που ξέρεις μπορεί να βρούμε το φεγγάρι ξαφνικά να ισορροπεί πάνω σε ένα ηλεκτροφόρο σύρμα .. 

Μπορεί ένα ηλιοβασίλεμα να γίνεται πύρινη πριονοκορδέλα 

σσσσσσσ άκου τον ήχο της έκρηξης

τι και αν γυρίζουν τόσοι

να πιστέψεις πως το ά-λογο σε κοιτά κατάματα στο φακό γιατί του το ζήτησες

Μπορείς να νιώσεις την ζεστασιά που εκπέμπει μια φωλιά 

και στα αλήθεια …κοίτα… μπορείς να πιστέψεις πως ενώ εσύ στριβεις για να πας στην αγαπημένη σου γωνιά για ζεστό καφέ …το φεγγάρι για χάρη σου ισορροπεί σε ηλεκτροφόρο καλώδιο..

.

καληνύχτα χμμμ αντε καλά 🙂

 

 

Κέρδισα ή Έχασα?….

[embedyt]http://www.youtube.com/watch?v=jmOnv42vBa4[/embedyt]

Γεμάτη μουσική .. μέσα σε δύομιση ώρες και αδειάζω τα πάντα… Ξαφνικά άλλαξα χαρακτήρα? ή μήπως βρήκα τα χαρακτηριστικά μου ?

Αντικοινωνική σχεδόν! Ότι μάχη δίνω για επικοινωνία εκείνο το δίωρο… και να έλεγα πως μιλάω και πολύ … και να έλεγα πως προσφέρω πολιτισμό … χμμ ψυχαγωγία…

μα τι κάνω? γιατί να απολογηθώ εδώ…άσε που ασύνταχτο μου φαίνεται…

ουφ ας το πάρω από την αρχή χωρίς να σβήσω ότι έχω γράψει…

έφυγαν ..  ο καπετάνιος με την γοργόνα του Τους πήγαμε στο αεροδρόμιο την Κυριακή το πρωί..

Την Παρασκευή ημέρα της 25ης Μαρτίου παίζαμε ταμπού οι άτακτοι των γαλλικών χοχοχο ούτε μια φορά δεν κέρδισε η ομάδα μου … και αλλάξαμε και ομάδες.. χμμ την δευτερη φορά μήπως κέρδισε η ομάδα μου και δεν το θυμάμαι ? χμμ δεν θυμάμαι…

Έφυγαν … άντε να μου φτιάξουν καλό ξενώνα στο Βανκούβερ, θα πάμε κάποια στιγμή αν και το αεροπορικό εισιτήριο αγγίζει (σχεδόν) το εισιτήριο για Ελλάδα χμμμ ….

ουφ κουράστηκα εδώ … χμμμμ γενικά σα να έχω κουραστεί λίγο από τη ζωή… Αυτό το κόντρα… με κούρασε… Στέκομαι και κοιτάζω το πίσω… λίγα πολύ λίγα έχω καταφέρει… χθες μιλούσα με μια Γυναίκα που τρέχει μαζί με μια οικολογική οργάνωση να προστατεύσει έναν ποταμό, δουλεύει και έχει και ένα παιδί!!!! …και εγώ? α ναι έχω ένα μπλογκάκι χοχοχο

ααα δεν θα καταφέρω να γράψω αυτό που θέλω σήμερα .. το βλέπω … όλα ασύντακτα … θα πλακώσουν και τα επίπεδα … χαχα το έχασα αυτό το επεισόδιο στο παθ….

Άλλαξα φόντο στο εξοχικό μου.. πείτε μου μια καλή κουβέντα … και μια κριτική δεν με νοιάζει… Με κούρασαν οι φοβίες αυτές που δεν είναι δικές μου …

α… έρχεται η μαμά μου σε λιγότερο από ένα μήνα.. καλά θα κάνει και θα έρθει γιατί κουράστηκα λίγο … θέλω να κλειστώ σε ένα κοχυλάκι … χμμμ ή θέλω να κλειστώ σε ένα κοχυλάκι ή με έπιασε η άνοιξη.. που ακόμη δεν έχει έρθει αλλά έχει έρθει γιατί εγώ την είδα που την έσερναν αγριοχηνες στον ουρανό… την είδα καθισμένη στο θρόνο που της είχαν φτιάξει σε σχήμα V

[embedyt]http://www.youtube.com/watch?v=Q40h8dPmgwQ[/embedyt]

χμμ … ναι τώρα το ξέρω …με κατάλαβα τι έχω.. έρχεται η μαμά μου και έχω πάρει κάποια κιλά που θα την κάνουν εξω φρενών !!! Έχω λιγότερο από ένα μηνα για να τα χάσω μπουχαχα … ότι προλάβω ..