Καλώς ήρθες ραστώνη

Σχολείο τέλος. Τα παιχνίδια κάτω. Επίσημα το Σάββατο, 11 Ιουνίου αποχαιρέτησα και τους γονείς. Το προηγούμενο Σάββατο, 4 Ιουνίου αποχαιρέτησα τα σποράκια μου. Ο Λέανδρος, ο Θωμάς, η Σεσίλια, η Ιζαμπέλλα, η Αθανασία, η Αικατερίνη, η Σταυρούλα, ο Φίλιππος, ο Παύλος, η Ζωή, η Μαρία, η Έλενα η Αλίκη, ο Κώστας, η Σέτα, άνοιξαν τα φτερά τους για την πρώτη Δημοτικού. Δεν πρόλαβα να τα αποχαιρετίσω όπως άλλες χρονιές. Να τους πω λογάκια στην τάξη. Είχαμε νωρίς τη γιορτή της αποφοίτησης. Απλά δεν πρόλαβα να τα δω όλα μαζί μέσα στην τάξη και να τα χαράξω στην καρδιά μου ως τελευταία εικόνα. Είχα και την υπερπαραγωγή … δωράκι στους γονείς όλα τα ποιήματα και τραγούδια που είπαμε στις γιορτές που λόγω πανδημίας δεν μπόρεσαν να παρακολουθήσουν.

Και ήταν εκεί λίγο μετά την παράδοση των πτυχίων τους που όπως έγραψα «ψήλωσα λίγο… σα να φούσκωσε το στήθος μου… και … και σα να μου κόπηκε η ανάσα από τη χαρά όταν τα σποράκια μού έκαναν επίθεση αγκαλιάς μετά από προτροπή των γονέων τους…. και ήταν που σα να δάκρυσα και λίγο καθώς τα αποχαιρετούσα… και τους ευχόμουν δυνατά «καλό καλοκαίρι» κρυφά «καλή πρόοδο»

Κράτησα έξι για μαγιά τον Σεπτέμβριο. Την Ηλέκτρα, τον Γιωρλγο (ναι έχουμε αρχίσει να βάζουμε το ρ) τον Μιχάλη, την Έλλα τον Απόλλωνα και τη Θάλεια.

Η έκπληξή μου για φέτος η βοηθός μου, η Κωνσταντίνα. Να προσέχει κάθε μου ανάσα, κάθε μου κίνηση, κάθε μου βήμα… Ένας σπουδαίος θησαυρός, που λατρεύει αυτό που κάνει και μάλιστα από τον Σεπτέμβριο γράφτηκε και στο πανεπιστήμιο για να μου γίνει δασκαλίτσα, να ανοίξει και αυτή τα φτερά της και να πετάξει μετά από 4 ή 5 χρόνια. Μου υποσχέθηκε πως θα είναι και του χρόνου βοηθός μου.

Τέλος και στα λεκοκλειδα, μας τελείωσε το έργο, ότι μαζέψαμε μαζέψαμε από λεφτάκια… Την Παρασκευή αποχαιρέτησα την ομάδα σε ένα γεύμα μέσω ζουμ, πρώτη φορά είδα τις φατσούλες τους και άκουγα τις φωνές τους. αχμμμ Αν η αγγλική ήταν δύσκολη στο γραπτό λόγο των τσατ, ο προφορικός λόγος είναι ακόμα πιο δύσκολος. Από συνάδελφο σε συνάδελφο αλλάζεις χώρα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! σοκ…. Ισπανός, Κορεάτης, Γάλλος, Άραβας, Γερμανός, Ταϊλανδέζα, Κινέζος, Ισπανίδα και ξαφνικά εγώ Ελληνίδα, να μιλάμε αγγλικά, ίδια γλώσσα μα τόσο διαφορετική στην προφορά /// η μικρή ξανθιά κρύφτηκε πίσω από την καρέκλα μου, μασουλώντας το τοστ και την μπανάνα…

και το Σάββατο 11

Οι εκπαιδευτικοί πάλι, διαλέξαμε τον «Μύθο» Δεν είχα καταλάβει γιατί διάλεξαν αυτό το «Α! μου πιάνετε τον κώλο και εγώ σας αφήνω» ούζο=μεζεδοπωλείο. Η απάντηση ακούει στο όνομα Παναγιώτα. Μικρός καραγκιόζης η ξανθιά θεά χώθηκε μέσα στην αγκαλιά του ούζου, ένα δύο μακροβούτια σε δύο σφηνάκια τσικουδιά, και μετά δέχτηκε κεράσματα τρία ποτήρια κρασί μέχρι να έρθει το παλιό παλτό να τη μαζέψει….

Όταν ακούγεται η τρομερή και φοβερή Σειρήνα λήξης διαφόρων δραστηριοτήτων μου, βλέπω όλες τις φίλες μου κατάκοπες, χυμένες σε διάφορες γωνιές του παλατιού. Η μόνη τους πρόκληση για τον Ιούλιο το κολύμπι… το πέρα δώθε της πισίνας. Να κολυμπώ και να σκέφτομαι, να ονειρεύομαι, να ανοίγω διαδρομές στο σύμπαν και να στέλνω την κάθε μία εκεί, και πάλι πίσω… να τις συγκεντρώνω στο κορμί μου, σε αυτό το σάκο που όλο παλιώνει εξωτερικά αλλά γίνεται το παλιό αγαπημένο, χιλιοσκισμένο μα άνετο φούτερ… Αλλάζει, ξεφεύγει από το ανίκητο που είχα δεδομένο, και πάει στο φθαρμένο, παραδομένο στο λάθος υπερεκτιμημένο δεδομένο Μια μια επιστρέφουν με τελευταία τη μικρή ξανθιά θεά, που θα μας φέρει τα δικά της..ξέρετε, αταξίες, παιχνίδια και σχέδια.

Και εκεί που πιστεύουμε πως καλωσορίζουμε τη ραστώνη η μικρή κράτησε λέει τη Σέτα για φίλη. «Η μαμά της μας παρακάλεσε να τις μάθουμε περισσότερα Ελληνικά» μας ανακοινώνει η μικρή ξανθιά. Πρώτη φορά ιδιαίτερο μάθημα σε ένα μόνο παιδί. Δύο ώρες πρωί το Σάββατο και μια ώρα επανάληψη την Τετάρτη το απόγευμα. Κοίτα που όλες οι φίλες μου συμφωνούν, κάθε μια για τον δικό της λόγο ακόμα και εγώ.. εγώ που αφήνω τον εαυτό μου να επιπλέει, ακούω τους ήχους το νερού και με τραβά απαλά ένα εσωτερικό ρεύμα για να με φτάσει Ελλάδα…

Λαλά,

Αυτό είναι ένα τραγούδι με την Παναγιώτα. Το διαφορετικό σε αυτό το τραγούδι είναι πως το βίντεο είναι γυρισμένο στο λασίν. Αγαπημένος αυτός ο φάρος, αγαπημένη και η ψευδαίσθηση πως το νερό είναι θάλασσα και όχι ποταμός…

… είναι αλήθεια, αυτό το αχ είναι αλήθεια…

Καληνύχτα Μορεάλη μου.

Σημ. Το Αυτό είμαι και έχω να σου πω πως έχει αλλάξει ο τρόπος που μου γράφεις… παλιά μου έγραφες αυτά που έκαιγαν και όχι γεγονότα.

Διαφωνώ, δεν άλλαξα εγώ, η ζωή μου άλλαξε, αυτό που κατά κύριο λόγο έχει αλλάξει είναι πολλές μα πολλές ώρες μόνη…

Καληνύχτα και πάλι ..

Απαλά απαλά να μου το πεις

Απαλά απαλά να μου το πεις λοιπόν, και ίσως στο αυτάκι μου για να μην τρομάξω στην είδηση πως έκλεισα τα 56 χρόνια ζωής. Πέρασαν μάλιστα και δέκα μέρες ακόμα. Σε αυτό το μπαλκόνι τα γιορτάσαμε με τις αγαπημένες μου γεύσεις, τορτελίνια σπανακοπιτάκια παγωτάκι …

Τα ξέρω όλα όσα θέλεις να μου πεις που θα με βοηθήσουν να μην τρομάζω και για το 56 και για το 65 μετά από μόλις δέκα χρόνια. Επίσης όταν κοιτάζομαι στον καθρέφτη βλέπω μια γυναικάρα που περνάει η μπογιά της άνετα σε άντρες μικρότερης ηλικίας, και αν σκεφτώ και τον διαθέσιμο εραστή ηλικίας μόλις 35 χρονών (που επιζητά μια εμπειρία) μάλλον ακόμα έχω χρόνο για να παίζω με τα σερνικά και τις ορέξεις τους! Φυσικά αυτό είναι ένα κοινό πάλι μυστικό όλων των ώριμων γυναικών που επιλέγουν να παίζουν ακόμα το παιχνίδι της γοητείας.

Το παιχνίδι της γοητείας δυστυχώς όχι μόνο δεν έχει ηλικία αλλά μένει σχεδόν αδιάφορο (είδες γράφω σχεδόν… ) σε φίλτρα, πλαστικές, καλλίγραμμα σώματα, δροσερές επιδερμίδες… το παιχνίδι της γοητείας είναι γέννημα θρέμμα μυαλού…από κούνια λοιπόν τρέφεται με αυθεντική φαντασία μυαλού. Επίσης το παιχνίδι της γοητείας θέλει τουλάχιστον δύο….

Γιατί όσο και αν με βλέπω στον καθρέφτη, δεν θα μπορούσα ποτέ να νιώσω ζωντανή τη γυναικάρα μέσα μου αν δεν είχα τον γοητευτικό ταίρι μου να σταματά το αυτοκίνητο ξαφνικά, και δεχόμενος την πρόκληση να βγαίνει στη βροχή και να με τραβά και μένα έξω για να … φιληθούμε στη βροχή… ερωτικά φιλιά και τρελά γέλια … τρελά γέλια και ερωτικά φιλιά…

Συνέβη μόλις χθες, καθώς σιγά σιγά μπαίνει το φθινόπωρο στη Μορεάλη. Μια κουβερτούλα τη θέλεις, όπως και έναν ζεστό καφέ μετά από παγωτάκι. Έντονα χρώματα στο ξέπλυμα της βροχής, κύττα τα φύλλα των δέντρων αρχίζουν να κιτρινίζουν….

Απαλά απαλά να μου το πεις πως ενώ νόμιζα πως έχει τελειώσει η περίοδος μου εκείνη μου χτυπά ακόμη την πόρτα που και που… γιατί δεν με τρομάζει, περισσότερο με νευριάζει που δεν μπορώ να πάω στη πισίνα. Ναι ναι επιτέλους άνοιξε η πισίνα και πάλι, ως δώρο γενεθλίων, αλλά και για να προλάβει μήπως και γλιτώσουμε κάποιοι από την ψυχασθένεια.

Η λογική μου είναι μια πολύ κομψή όμορφη πανέξυπνη κυρία, που είναι σε θέση ακόμη να κρίνει το ορθό από το γελοίο, και το να δείχνω ως εμβολιασμένη το πιστοποιητικό σε κιου αρ κοουντ στο κινητό μου άλλα μαζί με μια ταυτότητα για ταυτοπροσωπία (χαχαχα χάκερς σας λατρεύω), στον κάθε άγνωστο στην είσοδο εστιατορίου (για να πεισθεί αυτός που δεν γουστάρει να εμβολιασθεί αλλά γουστάρει τα εστιατόρια και να με χρησιμοποιείς ως μοχλό (ζήλια ψώρα ) ) ε ναι είναι γελοιότητα για να μην πω ότι προσβάλει σοβαρά την δημόσια ψυχική υγεία !!!, ….αντίθετα το να είμαι εμβολιασμένη ως εκπαιδευτικός το θεωρώ ορθό και αν έχω το μυαλό του ψεκασμένου και δεν μπορώ να καταλάβω τη λογική μάλλον δεν κάνω για εκπαιδευτικός. Παράλληλα θεωρώ γελοίο καμιά φαρμακευτική εταιρεία να μην μπορεί να μου απαντήσει ακόμα για πόσο καιρό είμαι σχετικά προστατευμένη από τον ιό όπως το λέει σε άλλα εμβόλια. Τέλος θεωρώ γελοιότητα να τρέχω να κάνω τρίτη δόση εμβολίου για τις μεταλλάξεις… μεγάλη γελοιότητα … και βαριέμαι να γράψω γιατί.. και πάλι όμως η απάντηση βρίσκεται στα άλλα εμβόλια. Τέλος η λογική μου μου λέει πως όσοι έχουν χαμηλό ανοσοποιητικό και βαρύ ιατρικό ιστορικό απλά θα πρέπει να ακολουθούν τις οδηγίες του γιατρού τους και μόνο καθώς οι γενικότητες τις περισσότερες φορές φοβίζουν και κατά βάση είναι γελοιότητες.

Έχετε δει το γιατρό σας, την έκφραση που παίρνει όταν του λέτε … γιατρέ διάβασα σε κάποιο άρθρο στο διαδίκτυο… όχι όχι την επόμενη φορά παρατηρήστε τον σας παρακαλώ χαχκξάλσκδξφαοςιεξφ… ήρωας !!!

Σιγά σιγά μαζευόμαστε στις αίθουσες, οι εγγραφές έχουν αρχίσει και το νηπιαγωγείο μάλλον θα γνωρίσει μεγάλες δόξες φέτος.

Απαλά απαλά να μου το λες πως έρχεται φθινόπωρο… όχι γιατί δεν το νιώθω αλλά γιατί μου λείπει η γοητεία της Ελλάδας.

Καληνύχτα Μορεάλη μου

Στο ιατρείο της φαντασίας ένα πεφταστέρι :)

Παγωμένο το Σάββατο στη Μορεάλη μου. Μεγάλη μέρα για τα σποράκια μου αχμμμ μάλλον για μένα η μεγάλη μέρα. Γιορτή Χριστουγέννων και οι πρώτοι έλεγχοι. Όλα ντυμένα αστεράκια, 15 αστεράκια τραγουδούν «μακρυά σε ένα στάβλο»!  Στα ποδαράκια τους όλος ο κόσμος και ένα δώρο για τα φτωχά παιδάκια, ένα παιχνίδι. Καταπλήξαμε τα πλήθη… η ομάδα μου φέτος πάρα πολύ δυνατή!

Η ζωή στο κρύο και πως μαθαίνει η καρδιά να δουλεύει γρήγορα για να ζεστάνει. Είναι φορές που οι ζεστοί υδρατμοί ενός χώρου γίνονται χιόνι και κρυσταλλένια δάκρυα σε παγωμένες επιφάνειες και τζάμια! Οι εσωτερικοί χώροι πρέπει πάντα να παραμένουν ζεστοί. Γρήγορες καύσεις.  

Το πρωί της γιορτής λοιπόν ξύπνησα με ένα άγχος. Μήπως αυτός ο ζεστός υδρατμός της σιγουριάς μέσα μου παγώσει από το εξωτερικό ψύχος…  Ο ένας γονέα που δεν θα έφερνε το παιδί του ντυμένο αστεράκι. Αν ήταν δύο, τρεις, επτά, κανένα πρόβλημα. Ήταν η ιδέα της μονάδας που μου τσάκιζε το νου!!! Έκρυψα στην τσάντα μου ένα συρραπτικό. Κατά βάθος με θεωρούσα υποχόνδρια, είχα λάβει όλες τις διαβεβαιώσεις. Όλοι οι γονείς θα έχουν φτιάξει αυτή τη χαρτονένια κατασκευή αστεριού. Ο γονιός έχει χιλιάδες ευθύνες, δεν είμαι γονιός όμως, αναγνωρίζω την αδυναμία ως ανθρώπινη μα κατα βάθος δεν την συγχωρώ!!! Μονο τα ατυχήματα αχμμμ 

Η ματιά μου έβγαλε διαόλου σπίθες όταν άκουσα τον γονέα να λέει… ¨Η Στέλλα είναι πεφταστέρι… δεν της έφτιαξα αστέρι τελικά! Δεν πρόλαβα» Με το ζόρι συγκράτησα τη Στέλθ, να μην πει …»τι λες ρε μαλάκα»… Κάτι θα κάνουμε, του είπα παγερά … Η Στέλθ κατέβασε τις ασπίδες της Ενα συρραπτικό, ένα μολύβι, ένα χαρτόνι, ένα ψαλίδι, μια γιρλάντα. Η τάξη μου,είναι το ιατρείο της φαντασίας, της δημιουργικότητας… κανένα σποράκι μου δεν θα πέσει… Δούλευα γρήγορα, κανονικά έπρεπε να είμαστε ήρεμοι, να χαλαρώνουμε πριν την παράσταση… να χαιρόμαστε τη στιγμή!!! Δούλευα γρήγορα μαζί με την βοηθό… τα αλογάκια ήθελαν να φορέσουν τις στολές τους να σκαρφαλώσουν στο ουρανό, ήθελα να τα πάω και στην τουαλέτα πριν ντυθούν! Ήθελα αχ πόσο ήθελα να κάνουμε μια πρόβα να τα καμαρώσω κατ αποκλειστικότητα!!!  Πάνω από όλα όμως τα ήθελα όλα μα όλα καρφιτσωμένα, στον ουρανό της σκηνής,να λάμπουν!!! Αμαρτίες γονέων παιδεύουν διδασκάλους χαχαχα

Μπήκαμε στην αίθουσα καθυστερημένοι, στη πόρτα ο πατέρας, κοίταξε τη Στέλλα αστεράκι που έλαμπε…η ματιά του καρφώθηκε έκπληκτη στο προσωπό μου… το δώρο μου για φέτος…το χαμόγελο ανακούφισης του !!! Αργότερα ήρθε η μητέρα να πάρει τον έλεγχο της Στέλλας αχμμ δεν ανταλλάξαμε κουβέντα επι του θέματος … αχμμμ … 

Σε άλλα δώρα χιχιχι φέτος γέμισα με κρέμες σώματος, αιθέρια έλαια,  αρωματικά αφρόλουτρο … ούτε η Κλεοπάτρα τέτοια περιποίηση σώματος!  

Ο χειμώνας αφυδατώνει την επιδερμίδα!! 

Καληνύχτα Μορεάλη μου 🙂

Ναυαγοί στις αποχρώσεις των Βασικών !

Επιτακτική η ανάγκη της. Η Στελθ όρισε  τόπο και χρόνο που όλες οι φίλες θα μαζεύονται..Θέλει να μας δειξει κάτι . Ένα σωσίβιο ναυτικό. Βγάζω το μπουρνούζι. Κρύο. Η τζαμαρία καρτ ποστάλ χιονισμένου τοπίου,  γύρω στα κουφώματα υδρατμοί ζεστού νερού  έχουν γίνει πάγος… 

Κρυώνω…Βουτάω, γρήγορες κινήσεις….αρχίζει η περισυλλογή των βασικών χρωμάτων ναυαγοί  με τις αποχρώσεις τους. Κόκκινο, πορτοκαλί κίτρινο, πράσινο, μπλε… πέντε χρώματα, μια σειρά  σε κάθε τέταρτο του σωσίβιου… 5×4=20 ιδανική μεζουρα για το πρόγραμμα «20 πήγαινε» και «20 έλα», διαταγή της Στελθ… καλά ας μην ήσουν τόσο τραυματισμένη και σου έλεγα εγώ…κάτι θέλει να μας δείξει Τα βασικά χρώματα γνωστά Κόκκινο κιτρινο μπλε και ένδιαμεσα οι αποχρώσεις ..

 

Κρύο το νερο…  κολυμπώ για να ζεσταθώ … θα μπορούσαν να είχαν πιο ζεστό το νερό…. να ηρεμούσα λίγο πρώτα … ανατριχιασε η επιδερμίδα μου, ωραία… οι ρόγες μου  προπέλες σε τουρμπίνες… έχουν τουρμπίνες οι μαούνες ?… βάλε λίγη χάρη στις κινήσεις σου να γίνεις τουλάχιστον φρεγάτα με τορπίλες…κόκκινο…επιστροφή..….

άλλα τρία κόκκινα … έχουμε χρόνο που θα πάει θα ζεσταθώ … έχει κρύο σήμερα … δεν είναι μόνο το χιόνι… άργησα και να έρθω ..ούτε ένα σκιουράκι δεν μπορώ να δω… πάμε να πάρουμε το πορτοκαλί… τι να έγινε άραγε η Βουλγάρα, καιρό έχει να μου γκρινιάξει για τις ντουζιέρες … και να της πω το στερεότυπο. Δεν τις χρησιμοποιώ … πορτοκαλί… επιστροφή…

ω.. τι λες το τώρα… δεν το ήξερα … αεροπλάνο… η τζαμαρία κάρτα ποστάλ έχει και εναέριο διάδρομο… ανα πόση ώρα άραγε να έχει πτήση …για προσγείωση παει … κίτρινο… επιστροφή…

λιγόστεψαν οι σκέψεις … ωραίο το παιχνίδι με τα χρώματα…νιώθω να ανακατεύομαι με σταγόνες σκούρου μπλε … πράσινο…επιστροφή….

αντε πάμε και για το πρώτο μπλε… ωραίο το μπλε … κυανού … καμιά σχέση …όπως και καμία σχέση το εικονικό γαλάζιο της πισίνας.. μπογιά στον πάτο και στα τοιχώματα για το εικονικό της θάλασσας… και στη θάλασσα λευκό είναι το νερό …είναι η αντανάκλαση του βυθού του σκοταδιου που δίνει στο φως μπλε… όπως και ο ουρανός… σκουρος μπλε… ήρεμα…ζεστάθηκα… μπλε επιστροφή….

κόκκινο … δεύτερο… να πάρω δεύτερο μαγιό … τα έχει παίξει από το χλώριο αυτό ..είναι και πάρα πολλά χρόνια μαγιο… το βολεύτηκα … στα το αγαπημένο μου πουλόβερ …γεμάτο τρύπες αλλά το αγαπώ … δεν είναι κατάσταση όμως αυτή … πρέπει …κάποια στιγμή…κόκκινο…επιστροφή

να πάρω άλλο μαγιό …κολυμπά αυτό πρώτα και μετά κάνω την κίνηση εγώ Το μαγιο νεροκουβαλητής είναι  …πορτοκαλί….επιστροφή

Ομορφο σωσίβιο …μήπως κάτι μου συμβεί, θα με δουν απο την κάμερα … τι θα γίνονταν αν έβγαζα το μαγίο και κολυμπουσα γυμνή πόσο το θέλω … ετσι και αλλιώς το στήθος ξεφεύγει …κίτρινο….επιστροφή

ας το καλό βαρέθηκα να τα μαζεύω…. η καινουργιο μαγιό ή γυμνή … και ένα μεγάλο μπουρνούζι θέλω να χουχουλιάζω ……πράσινο…επιστροφή…

πότε έφτασα πράσινο .. εμ με έπιασε να σκέφτομαι σχέδια χρώματα ..στάσεις … εραστές-ξωτικά … εικόνες δίχως σκέψεις… μπλε… εικόνες δίχως σκέψεις…μπλε…επιστροφή…

έβγαλα το μισό πρόγραμμα… τώρα αυτό που κάνω με βοηθά … μήπως να κολυμπούσα λίγο πιο γρήγορα  δεν έχουν φτιαξει και το ρολόι… μια μπαταρία είναι .. θα με περιμένει πεινασμένος ουφ…κοκκινο…. επιστροφη

τι κοιτάς καλέ … η πισίνα είναι για γυμναστική αφού δεν έχετε θάλασσα φτιαχνετε πολιτελεις βούρκους για να επιπλέουμε εμεις οι σκατούλες … μανία που έχουν να κοιτούν καθώς ανεβαίνουν από το γκαράζ …πορτοκαλι… επιστροφή…

ε καλά΄και εγω κοιτάζω ..να δω άν εχει κοσμο…. κιτρινο…. επιστροφή….

να δω πως θα τα θυμάμαι αυτά που σκέφτομαι για να τα γράψω..να θυμήθω ..κάποια να ξεχάσω… πράσινο επιστροφή…

μπλε…παω για μπλε παλι … ούτε εικονες αυτή τη φορά… αρχίζω να μη θυμάμαι… μπλε…επιστροφή….

τελευταίο κοκκινο .. βάλε το κοκκινο φουστάνι … αα ωραία θα βάλω και λαλά στην ανάρτηση… ααααα που καίνε σα φωτιά… ωραία ηχό έχει η πισίνα … τραγουδάτε στο μπάνιο? όχι μονο στην πισίνα …. πορτοκαλί  επιστροφή….

πορτοκαλί έχουμε τραγούδι.. εχουμε πορτοκάλογλου σίγουρα… τα καράβια μου καίω .. κολυμπαω σου λεω …σου λεω … δεν θα παω πουθενά … στη πισινα θα μείνω … στην πίσινα θα μείνω …θα μείνω … .. δε θα παω πουθενα ...σκλαβωμένη σου λέω … άφησέ με σου λεω …σκλαβωμένη περα δώθε ξανά ααααα ααα αααα ααααα γιατι ανήκω εδω.. τι λες τώρα… πρασινο…επιστροφή…

ξέφυγα σε λαλά ελπίζω να το πήρα και το κίτρινο …δεν το θυμάμαι… το ζητούμενο είναι να μην θυμάμαι… μπλε… επιστροφή ...

εδώ στην πισίνα έμαθα το θάνατό της… εδώ …μου αρέσει… ηρεμώ… ζεστό που είναι το νερό… το ζέστανα … εξω κάνει κρύο… ζεστά …ήρεμα … στο μέσα μου … χάνω τον χρόνο… μα να μην έχουν αλλάξει την μπαταρία στο ρολόι… η Στέλθ δειλά μου δείχνει την πληγή της με βάζει να προσέξω και πάλι το σωσίβιο…. ανάμεσα στο μπλε και στο κόκκινο μου ψιθυρίζει υπάρχει το μωβ που πάντα δεν το υπολογίζουμε καθώς κολυμπάμε... Την τυλίγω στην πετσέτα, και μετά στο στενό μαλακό μπουρνούζι..ήρεμη.. 

ναι μικρή μου θεά η μαμά σου πέθανε ..

Καληνύχτα Μορεάλη μου 🙂