Η αίγλη του Νοεμβρίου… :)

Ενα εμπορικό κέντρο. Μέγααααλο. Το πρώτο που γνώρισα. Ας τα πάρω τα πράγματα από την αρχή. Νοέμβριος και Δεκέμβριος. Ο Νοέμβριος είναι ο πιο φορτωμένος μήνας σε γιορτές και γενέθλια στη ζωή μου. Όχι ότι ο Δεκέμβριος πάει πίσω. Από τότε βέβαια που ήρθα εδώ… χμμμ πέντε χρόνια …κλεισμένα 5… ο Νοε είναι ..χμμ πως να το πω έχασε την αίγλη που είχε…. όχι στην ψυχή μου φυσικά γιατί πάρα πολλά αγαπημένα πρόσωπα γιορτάζουν.. Έχασε την λάμψη των σουρτα φέρτα. Ανίψια, η αδελφή μου, έγω, το παλιο παλτό …σα να μην έκλεινε πότε η πόρτα … να μην προλάβαινε να κλείσει..πόσο μου άρεσε και μου λείπει… επαναφορά στο σήμερα … φορτίζει πολύ το μυαλό (?) όταν κάνεις ταξίδια στο παρελθόν …

Απο τη γιορτή μου στα γενέθλια του. Ενα εμπορικό κέντρο από τα πρώτα που γνώρισα. Εσωτερικά τεράστιο. Σχεδόν καθε χρόνο νομίζω φέρνω φωτογραφίες εδώ. Η σκέψη πως κάποιοι μουρμουρίζουν για την εμπορική εκμετάλλευση των Χριστουγέννων με φτάνει σε οριακό σημείο απολογίας….δεν είμαι τέτοιος χαρακτήρας …   κανείς δεν μπορεί να μου εξηγήσει ποιος είναι αυτός που κάθε χρόνο πίνει το γάλα και τρώει τα κουλουράκια που βάζω δίπλα στο στολισμένο δεντράκι μου… το πιο πιθανό είναι να κανονίζει το ζήτημα η αέρινη … μα ποιος θα τολμήσει να το προδώσει στην μικρή ξανθιά…

 

Οπου βλέπω στολισμένα από μικρό παιδί χαμογελώ … εξάλλου η πρώτη φορά που τον συνάντησα ήταν στον τελευταίο όροφο του ΜΙΝΙΟΝ με πλακουτσωτή μύτη …. Οπου βλέπω στολισμένα χαμογελώ …γιατί είμαι σίγουρη κάπου ένα μικρό παιδί ονειρεύεται … όπως και εγώ όταν βλέπω τα αστέρια στον ουρανό …

Την ημέρα των γενεθλίων του πήγαμε στο μεγάλο εμπορικό κέντρο…αυτό που σχεδόν κάθε χρόνο φωτογραφίζω…

 

παιδιά τραγουδούσαν χριστουγεννιάτικα τραγουδια,

ένα τρένο σε έπαιρνε από το σταθμό και σε πήγαινε βόλτα ,

ένα καρουσέλ σε έβαζε σε τροχιά ονείρων …

ο Αι Βασίλης σε άκουγε με προσοχή….πιφ φυσικα και ξέρω ότι είναι ένας από τους βοηθούς του τσ τσ τσ

 

Την ημέρα των γενεθλίων του φάγαμε οι δύο μας σε ένα εμπορικό κέντρο …

Την επομένη …Σάββατο καλέσαμε δυο ζευγάρια στο σπίτι μας για να μοιραστούμε τη χαρά και την τουρτίτσα … και σήμερα λίγο πριν φύγει η 1 Δεκεμβρίου θέλω να τα καταγράψω όλα αυτά εδώ στη χαρτόκουτα του μυαλού μου …ως μια όμορφη ανάμνηση αλλά και ένα ευχαριστώ που είναι καλά …που τον χαίρομαι …

Καληνύχτα Μορεάλη μου 🙂

 

 

Eνα «Σημείωμα¨ στη Μορεάλη μου :)

Καλοκαίρι στο Μόντρεαλ σημαίνει Φεστιβάλ. Λατρεύω το jazz Festival… Κάθε χρονιά ταξιδεύω πάνω σε χιλιάδες νότες Κόσμος, από όλο το κόσμο όλες οι φυλές όλες οι ηλικίες …μα φέτος…

 

Η βραδιά του Σαββάτου ξεχωριστή. Ελληνικό συγκρότημα Imam Baildi δια δώστε το νέο …πρώτη φορά στο Jazz Festival της Μορεάλης μου ελληνικό συγκρότημα …

 

Τα ξόρκια δυνατά με τον Ορέστη και τον Λυσανδρο…τους βλέπω μαζί στη σκήνη

δύο αδέλφια …τους φαντάζομαι μικρά παιδιά στο δωμάτιο τους να ανακαλύπτουν ήχους… πως δένονται οι νότες…. πως το σκέφτηκε αυτό το γύρισμα …

πεινασμένα παιδιά, γεμάτα όνειρα και αταξίες να βουτούν στη μελωδία και να κολυμπούν στα σύννεφα με τους δικούς τους ρυθμούς … Φαντάζομαι … άρα στα όνειρα τους ήταν να βρεθούν σε μια από τις σκηνές του jazz Festival εδώ στο Μόντεαλ…ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια μου …στο σήμερα  χιλιάδες κόσμος …

Σειρήνα η όμορφη Ρένα με τα μάτια στο χρώμα της θάλασσας ..

.και το κορμί της λίκνισμα αύρας καλοκαιρινών κυμάτων  ..

ο Γιάννης σαξόφωνο δυνατός πνεύμονας ..

ο Αλέξης μπουζούκι σε ελληνικά ντουζένια,

οι κιθάρες ηλεκτρικοί παλμοί

 

ο mc yinka με προκαλεί έντονα σε ένα παιχνίδι δίχως όρους

φωτιά στα χάρτινα τα όνειρα

 

χορεύω, τραγουδώ, ουρλιάζω.. ξεσπάω…

γίνομαι χιλιάδες κομμάτια μαζί με τον κόσμο και ξανά δένομαι

 

γίνομαι ένα … με τα οκτώ παιδιά ….

  φυλακίζω τις ελπίδες σε ένα σημείωμα …

[embedyt]https://www.youtube.com/watch?v=PKvn00Q4dXE[/embedyt]

καληνύχτα Μορεάλη μου …:)

ευχαριστώ Ορέστη και Λύσανδρε Φαληρέα

 

Mυρμηγκάκια στην Υπόγεια Πόλη Μυρίζουν..:) :)

Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2009 23: 10

Δεν μου αρέσει το μετρό εδώ. Νιώθω πως δεν έχει αέρα. Για να επιβιώσω πρέπει να μετατρέψω τον εαυτό μου σε μυρμηγκάκι! Είναι εύκολη διαδικασία. Αν υπήρχαν και κυλιόμενες σκάλες στο μετρό ίσως να ήταν πιο εύκολα.. Αυτές οι σκάλες με κουράζουν πολύ….

Όμως υπάρχει μια ολόκληρη πόλη στο κέντρο κάτω από τα μεγάλα εμπορικά.. Στην plaze des arts έχουν αρχίσει είδη να τη στολίζουν … ψεύτικο χιόνι, Χριστουγεννιάτικες διακοσμήσεις, καιιιι ένα συντριβάνι … μια πλατεία φτιαγμένη από ξύλο που θυμίζει πέτρα..

Εκεί μέσα λοιπόν χωθήκαμε δύο μυρμηγκάκια και αρχίσαμε να ζούμε ένα παραμύθι παιδικό. Σα μικρά παιδιά χαζεύαμε το συντριβάνι. Ένας πίδακας ξαφνικός έφτανε μέχρι την οροφή της υπόγειας πόλης Τουλάχιστον 10 μέτρα ύψος….μια ψηλά … δύο πιο ψηλά…τρία άγγιζε την κορυφή καιιιι φλουπ εξαφανίζονταν για πολύ ώρα

Στις τέσσερις γωνίες σε κολώνες είχε και αγάλματα… πολύ όμορφα, με ρούχα μιας άλλης εποχής… εκεί γύρω στο 1910 νομίζω .. μα μπορεί και να κάνω λάθος ….

Όμορφα περάσαμε σήμερα τα δύο μυρμηγκάκια με εμένα να έχω κεφάκια..Και όταν η θεά έχει κεφάκια όμορφα παραμύθια σκαρώνει … Το παλίο της παλτό βάζει να βγάζει φωτογραφίες με το κινητό (θεε μου πόσο τον ενοχλεί η κακή ποιότητα των φωτογραφιών και τον κάνει να γκρινιάζει κάθε φορά ιχιχι)

Να βγάλεις και τα αγάλματα !

Δεν θα βγούνε καλά …

Θα βγουν…

Δεν βγήκαν… είχε δίκιο χιχιχι Τα δικά μας τα φιλιά και οι φωτογραφίες όμως είναι παραμυθένιες πραγματικές χιχιχι

Λίγο πιο κάτω φτιάχνουν και ένα τεράστιο γραφείο … με μια τεράστια καρέκλα και τεράστια βιβλιοθήκη με τεράστια βιβλία…χοχο μάλλον για κάποιον τεράστιο χοντρούλη χοχοχο

Για να φανταστείτε το κεφάλι μου φτάνει στο πάνω μέρος του πρώτου ραφιού!

Όμορφα περάσαμε τα δύο μυρμηγκάκια… τον ένιωσα να γίνεται παιδί χιχι σίγουρα χιχιχι … γιατί πήγε να δει αν ανοίγει αυτό το τεράστιο βιβλίο!!!! Ενα παιδάκι μυρμηγκάκι…

περίεργα Χριστούγεννα έρχονται στη ζωή μας φέτος… θέλω να είναι διαφορετικά

χμμμ σκέψεις στο μυαλό μου… χεχεχε για να ξεφύγουμε από αυτό το παραμύθι χεχεχε και να χωθούμε σε ένα πιο πραγματικό χεχεχε

σκέψεις χιχιχιιχιχ (ωχ για το παλιό μου παλτό χιχιχι)