Στο πιλοτήριο του εθελοντισμού :)

Πιλοτήριο 20 Νοεμβρίου

«Χρειάζομαι φαγητό, υγεία και ασφάλεια. Χρειάζομαι εκπαίδευση, παιχνίδι, μόρφωση, τέχνη και πληροφόρηση. Υπάρχω, σκέφτομαι, μιλώ ελεύθερα, είμαι ένας μικρός πολίτης. Το μόνο που δεν χρειάζομαι είναι καμία μορφής βία γιατί με μιας με…. Σκοτώνει. » Αυτά μου είπε η Ελπίδα και μαζί με την Ευτυχία, την Σοφία, την Ζωή και τόσα και άλλα τόσα παιδιά άρχισαν να γεμίζουν χρώματα το σύμπαν!

Πιλοτήριο 21 Νοεμβρίου

Σήμερα το πρωί άνοιξα ένα λινγκ που ήταν σπαμ γιατί νόμιζα πως ήταν δωράκι για μένα … οπότε ωωωω ΝΑΙΙΙΙΙ να με προσέχετε Πάμε να πετάξουμε με τραγούδια σοκολατάκια δωράκια 

Πιλοτήριο 22 Νοεμβρίου

Αμα το γλυκάκι δεν είναι φρέσκο και δεν τρώγεται στην ώρα του δεν λέει! Όλα τα πράγματα έχουν την ώρα τους εκτός από τον ύπνο. Εχει αρχίσει να μου λείπει ύπνος ή ήλιος και το περίεργο είναι πως ένα γλυκάκι όσο γλυκό και αν είναι δεν αντικαθιστά ούτε τον ύπνο ούτε τον ήλιο. Για τον ήλιο ο γιατρός μου έδωσε βιταμίνη D συμπλήρωμα ! Τώρα για τον ύπνο ας ελπίσουμε ότι δεν θα κοιμηθώ εν ώρα πτήσης. Όχι τίποτε άλλο είμαι και η πιλότος αχμμ λες να βοηθήσει ένα γλυκάκι ;

Πιλοτήριο 23 Νοεμβρίου

Η διαδρομή έχει ήδη αρχίσει. Την κούραση γλυκαίνει ο σκοπός. Η συγκέντρωση χρημάτων για τα σχολεία της κοινότητας μας. Το συγκλονιστικό είναι πως αυτή την εθελοντική εξαντλητική δουλειά την φουντώνει το κέφι, οι συνάδελφοι εθελοντές, τα γέλια και τα πειράγματα. Πάνω που νιώθω πως «θέλω να τα παρατήσω εδώ και τώρα» έρχεται μια ακόμη οικονομική προσφορά, και άλλη και άλλη, για να μου δείξει, να μου υπογραμμίσει το σκοπό, το λόγο που τα πατουσάκια μου έβγαλαν φουσκάλες από την ορθοστασία ενώ οι φωνητικές μου χορδές πονούν κάθε που χρησιμοποιώ όλη την ένταση και το χρώμα τους..

Πιλοτήριο 24 Νοεμβρίου 

Κάθε Παρασκευή αφήνω τραγούδια να τρέχουν σε οπτικές ίνες, ανέμελα μέσα στο Σαββατοκύριακο. Κάθε Σάββατο πρωί, κουβαλώ ένα γεμάτο σάκο με μαρκαδόρους, μπογιές, μολύβια, ασκήσεις, ζωγραφιές, παραμύθια και πηγαίνω στο νηπιαγωγείο. Κάθε Κυριακή χαίρομαι την ημέρα, στο σπίτι, σε ένα ταξίδι, σε μια εκδήλωση. Αυτό είναι το δικό μου λούνα παρκ του Σαββατοκύριακου. Σήμερα έχω την εντύπωση πως κάτι έχω ξεχάσει να κάνω την εβδομάδα που πέρασε!!!

https://www.facebook.com/plugins/video.php?href=https%3A%2F%2Fwww.facebook.com%2FTheHCGM%2Fvideos%2F2276107165748689%2F&show_text=0&width=560

Η κυρία του προέδρου :)

Όλες οι φίλες μου με ξινισμένο μούτρα. Έδεσαν και τα χέρια άρχισαν να κτυπούν και νευρικά το πόδι … λοιπόν πες… ποια είναι αυτή η νέα… γιατί είναι τόσο σοβαρή …γιατί είναι το ψηλομύτα …. γιατί γιατί γιατί … 

Κοίταξα την μικρή ξανθιά… πάντα πριν αρχίσω να μιλώ στις φίλες μου αυτή κοιτάζω πρώτη. Είχε σουφρώσει τα φρύδια. Έπιασε τη ματιά μου και αμέσως μου απάντησε. Μα δεν την βλέπεις έχει το ύψος της πρώτης κυρίας!!!! Εσύ φταις για όλα … όπως πάντα … 

Σκαρφάλωσε στα γόνατα μου, οι αλλές κάθισαν γύρω μας …κύκλος και οκλαδόν. 

Είναι φίλη μας πια και έχει το ύφος της πρώτης κυρίας γιατί είναι η κυρία του προέδρου. Άνοιξα την καληνύχτα και άρχισα να τους διαβάζω μικρές εξομολογήσεις της χαρτόκουτας του μυαλού μου….

Η Γεύση και Παράδοση του εθελοντισμού 🙂

Παρασκευή, 24 Ιανουαρίου 2014

Γεύση και Παράδοση σε ένα τόσο δα κομμάτι 🙂 

Παρασκευή, 31 Ιανουαρίου 2014

Την θυμόμαστε αυτή την εκδήλωση. Την επόμενη χρονιά έτρεμαν τα γόνατά μας, κρυμμένες σε διάφορες καρτέλες να δίνουμε δύναμη … παρουσιάστρια ήταν μια από μας…ή μάλλον όλες μας 

Σκηνή και σχοινί 🙂

Πέμπτη, 29 Ιανουαρίου 2015

 

τα χρόνια πέρασαν … Τέταρτη χρονιά … άνοιξα πάλι την χαρτόκουτα ….

Η δική μου Γεύση 🙂

Πέμπτη, 2 Φεβρουαρίου 2017

και μετά και μέτα φώναξαν όλες μαζί …με μια φυσική παιδικότητα…

Σε όλα αυτά τα χρόνια που λέτε, όπως ξέρετε και εγώ μα περισσότερο το παλιό μου παλτό, αγαπήσαμε πάρα πολύ αυτή την εκδήλωση… Το παλιό παλτό δόθηκε … άρχισε να κάνει όνειρα… όμορφα συννεφάκια, καραβάκια στα οποία όλο και περισσότεροι πίστευαν ….τόσο πολύ τα πίστευαν που τα όνειρα έγινα στόχοι… και  οι στόχοι πραγματικότητα …Πέρασαν τέσσερις χρονιές και ο πρόεδρος της επιτροπής οργάνωσης ήθελε να ξεκουραστεί… 

και τότεεεεε….

και τότε είπε να δώσει τη θέση του καπετάνιου στο παλιό παλτό … και όλοι μα όλοι είπαν ναι … και έτσι το παλιό παλτό έγινε Πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής του φεστιβάλ «Γεύση και παράδοση»

….. μα τότε την καλωσορίζουμε την κύρια ψηλομύτα ξανθιά ξινή κυρία του προέδρου … γιατί να …μια φορά και ένα καιρό ….

και άρχισαν όλες μαζί να διαβάζουν και πάλι την πρώτη εγγραφή στο εξοχικού του μυαλού μου… 

Η Γεύση και Παράδοση του εθελοντισμού 🙂

Παρασκευή, 24 Ιανουαρίου 2014

αόρατη η Στελθ … κρυφογελούσε, περισσότερο γιατί δεν ανίχνευε πια τόσο έντονη την μυρωδιά μια μολυσμένης πρησμένης και πονεμένης πληγής… Αντιβίωση και όνειρα σκέφτηκε, και πλησίασε την ξινή ξανθιά ψηλομύτα κυρία του προέδρου. 

Καληνύχτα Μορεάλη μου 🙂

Με βάρκα την ελπίδα :)

«Το Σχολείο «Σωκράτης-Δημοσθένης» της ΕΚΜΜ συμμετείχε με ένα εντυπωσιακό άρμα στην παρέλαση του Saint Patrick’s Day, θέλοντας να τιμήσει την ελληνική υποψηφιότητα των κατοίκων της Λέσβου για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης. Το ίδιο άρμα θα παρουσιαστεί και στην παρέλαση της «25ης Μαρτίου», που θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή, 3 Απριλίου 2016, στη 1:00μ.μ. κατά μήκος της οδού Jean-Talon W., στο Parc-Extension. Η παρέλαση θα ξεκινήσει από το ύψος της οδού Hutchison, με Τελετάρχη τον Επαρχιακό Βουλευτή, Guy Ouellette. 

Το άρμα του σχολείου «Σωκράτης-Δημοσθένης» είναι μια βάρκα που συμβολίζει το φιλότιμο των Ελλήνων στα κύματα των προσφύγων που καταφθάνουν καθημερινά από τη Συρία στην πατρίδα μας. Αντιπροσωπεύει την ανθρωπιά, την αλληλεγγύη, την συμπόνια και την γενναιοφροσύνη των Ελλήνων. Η Ελλάδα αντιμετωπίζει καθημερινά την προσφυγική κρίση με το να παρέχει καταφύγιο, τροφή, ιατρική βοήθεια και ρουχισμό σε όλους όσοι καταφθάνουν στα παράλιά της, παρά τις αντίξοες οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει. 

Οι μαθητές μας, που βρίσκονταν πάνω στο άρμα, φορούσαν σωσίβια που έχουν φορεθεί από επιζώντες πρόσφυγες και μας έχουν σταλεί από τον Δήμαρχο της Λέσβου. «

πηγή : http://megreek.ca/

Οι imam baildi μαγειρεύουν στο jazz festival :) :)

«Το Σάββατο, 28 Ιουνίου 2014, στις 8:00μ.μ., οι Imam Baildi, το δημοφιλές μουσικό συγκρότημα από την Ελλάδα, θα εμφανιστούν στο Festival International de Jazz de Montreal, τη μεγαλύτερη καλλιτεχνική εκδήλωση της πόλης και τη δεύτερη πιο σημαντική μετά τους αγώνες αυτοκινήτου της Formula 1.

Η συνταγή των Imam Baildi είναι ένας συνδυασμός  αγαπημένων γεύσεων που φέρνουν κοντά την Ανατολή με τη Δύση, το παλιό με το καινούριο. Την ιδέα αυτή μετέφεραν στον κόσμο της μουσικής ο Ορέστης και Λύσανδρος Φαληρέας, μαζί με την 8μελή μπάντα τους.

Από το 2004, το Festival International de Jazz de Montreal κατατάσσεται από το Guinness Book of World Records ως το μεγαλύτερο φεστιβάλ τζαζ στον κόσμο. Κατά μέσο όρο συμμετέχουν πάνω από 3.000 καλλιτέχνες από 30 περίπου χώρες, με πάνω από 650 συναυλίες, εκ των οποίων οι 450 είναι δωρεάν για το κοινό. Το φεστιβάλ εξελίσσεται ταυτόχρονα σε 10 concert halls και άλλα τόσα εξωτερικά stages που έχουν τοποθετηθεί σε κεντρικές πλατείες της πόλης. Κατά τη διάρκεια των 12 ημερών που λειτουργεί το φεστιβάλ, μεγάλο μέρος του κέντρου της πόλης παραμένει κλειστό για τα αυτοκίνητα

Η συμμετοχή των Imam Baildi στο Διεθνές Φεστιβάλ Τζαζ έχει πολύ μεγάλη σημασία για τον ελληνισμό της πόλης μας, καθώς μας δίνει τη δυνατότητα να προβάλλουμε το σύγχρονο πολιτισμό μας μέσα από το τραγούδι σε εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου.»

Μια από τις πιο αγαπημένες μου καλοκαιρινές στιγμές είναι αυτό το Φεστιβάλ! Η πόλη γεμίζει μαγικές νότες σε κάθε γωνιά στο κέντρο. Το έχω παρακολουθήσει με τόση ένταση και χαρά … Φέτος έχω ένα ακόμη λόγο… Τραγούδια που αγάπησα ταξιδεύουν στο σήμερα από αυτό το εξαιρετικά ταλαντούχο συγκρότημα !!! Πολλές φορές Έλληνες καλλιτέχνες επισκέπτονται την πόλη  μας όμως αυτό είναι διαφορετικό. Το Μοντρεαλ φημίζεται για την πολυπολιτισμικότητά του  Οι Έλληνες είμαστε κομμάτι δυνατό, με σχολείο δημοτικό τρίγλωσσο, με την κουζίνα μας, με το δικό μας ραδιοφωνικό σταθμό στα fm, με τις εκκλησίες και τα πανηγύρια μας, με δική μας παρέλαση για τον εορτασμό της 5ης Μαρτίου.. με την παραχώρηση αρχαίων γλυπτών ανεκτίμητης ιστορικής και αρχαιολογικής αξίας σε ένα μεγάλο ταξίδι  αφιέρωμα του μουσείου … με μικρά και μεγάλα.Έλειπε ένα κομματάκι του μουσικού ψηφιδωτού της πόλης … φέτος βρήκε τη θέση του στο Φεστιβάλ τζαζ από το συγκρότημα τους Imam Baildi .Ενα συγκρότημα που αιχμαλώτησε την καρδιά του Καναδου πρόξενου στην Ελλάδα

χιχιχιχιιχι πολύ πολύ χαρούμενη περιμένω με αγωνία το Σάββατο να εκφράσω τον ερωτά μου να γίνω μέρος με την ταυτότητά μου σε αυτό το φεστιβάλ… !!!

αααα τι χάρα θα φέρω τις παλιες εγραφες εδω

Τεράστια Πνευμόνια

Λευκός Ζουλού

αχ Καληνύχτα Μορεάλη μου 🙂

5000 Χρόνια Ταξιδεύουν ! :)

Παρακολουθώ την είδηση εδώ και ένα χρόνο … Από την πρώτη στιγμή αυτή η ιδέα μου γλύκανε το μυαλό (?) μου …

Για όσους ενδιαφέρει μπορείτε να διαβάσετε εδώ : Ελληνική έκθεση σε 4 μουσεία του Καναδά και των ΗΠΑ

και εδώ : Οι Έλληνες από τον Αγαμέμνονα στον Μ. Αλέξανδρο

Να σημειώσω πως είναι μια έκθεση που δεν επιβαρύνει χρηματικά την Ελλάδα….

Δεν μου αρέσουν τα πολλά μπουρδου μπούρδου μου σε τέτοια θέματα … Το γεγονός μιλάει από μόνο του για το πόσο όμορφα θα με κάνει να νιώσω ενώνοντας μέσα μου μέρος της κληρονομιάς μου με τον τόπο που διαμένω σήμερα….

Αρκετά κουρασμένη, πεινασμένη και με την ψυχή στο στόμα έφτασα την Τετάρτη 26 Μαρτίου στο Μουσείο Αρχαιολογίας και Ιστορίας του Μόντρεαλ. Παρουσίαση της έκθεσης αυτής που θα έρθει. Γαλλικά, Αγγλικά και λίγα Ελληνικά με τις φωτογραφίες των εκθεμάτων, ενός μικρού κομματιού της τεράστιας κληρονομιάς μου να δεσπόζουν σε τεράστια οθόνη προβολής .. Περισσότερα από 560 αρχαία αντικείμενα -αλλά και κάποια προπλάσματα, εκμαγεία και αντίγραφα από ελληνικά μουσεία, όπως το Εθνικό Αρχαιολογικό, το Νομισματικό, το Επιγραφικό, το Μουσείο Ακρόπολης, τα Αρχαιολογικά Μουσεία της Θεσσαλονίκης και του Ηρακλείου, θα ταξιδέψουν στη δυτική  όχθη του Ατλαντικού με σκοπό να συμπεριληφθούν στην έκθεση.

Ακόμα και οι φωτογραφίες τους με έλιωσαν,  με ξεκούρασαν, με χόρτασαν… άνοιξε τα φτερά της η ψυχή μου και με αγκάλιασε…

 

Μετά την παρουσίαση.  πηγαδάκια συζητήσεων…μεταξύ τυριού και αχλαδιού …

 

Το παλιό μου παλτό μου έκανε δώρο αυτή τη φωτογραφία από το χώρο

 

Η μικρή θεά κρυμμένη σε κάποια γωνία έπλαθε εικόνες για το τι θα γινόταν μέσα στην αίθουσα αν … αν υπήρχε η Μελίνα …

 

Με τη φαντασία προσπάθησα να χώσω την κληρονομιά μου σε μια χρονοκάψουλα … χαμογέλασα για το μέγεθός της … λίγο μικρότερη από τη Γη για να μπορεί να την χωρέσει ….και αυτή η έκθεση μερικοί κόκκοι άμμου μόνο…

 

Καληνύχτα Μορεάλη μου 🙂