Ο σολομός θεωρείται ένα ιδιαίτερο ψάρι, καθώς ζει και μεγαλώνει στη θάλασσα και αναπαράγεται σε λίμνες και ποτάμια, με ένα κύκλο ζωής που φτάνει από 2 έως 7 έτη. Πιο συγκεκριμένα, γεννιέται και αναπτύσσεται σε γλυκό νερό, ωριμάζει σε αλμυρό νερό (το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του) και τέλος γεννά και πεθαίνει πάλι σε νερό λίμνης ή ποταμού (εκεί που γεννήθηκε). Το ταξίδι της επιστροφής του είναι εξαιρετικά δύσκολο, επίπονο και επικίνδυνο, ενώ η απόσταση που καλείται να καλύψει αγγίζει τα 1.000 μίλια. Πρόκειται επομένως για ένα ‘γενναίο’ ψάρι …;με καταγωγή τα μακρινά ‘highlands’.
Διακρίνεται σε 2 μεγάλες κατηγορίες: (α) του Ειρηνικού ωκεανού και (β) του Ατλαντικού ωκεανού, επιμεριζόμενος σε 5 υπο – κατηγορίες.
Το μέγεθός του ποικίλει, καθώς ξεκινά από μερικά κιλά και φθάνει ακόμα και τα 55Kg (!), ενώ το χρώμα του αποτελεί μια ευρεία παλέτα τονικών αποδόσεων του κόκκινου και του πορτοκαλί. Πιο συγκεκριμένα, το κόκκινο-ροζ χρώμα του σολομού οφείλεται σε μια χρωστική ουσία που ονομάζεται ασταξανθίνη. Η χημική της δομή είναι παρόμοια με αυτή της βιταμίνης Α και του β-καροτενίου και είναι προϊόν παρασκευής διάφορων ειδών πλαγκτού και άλγεων. Πρόκειται για μια ουσία, η οποία μέσω της τροφικής αλυσίδας καταλήγει στο λιπώδη ιστό του σολομού και εφόσον δεν υπόκειται σε αποχρωματισμό, του προσδίδει, μόνιμα πια, το κοκκινωπό του χρώμα.
κάπως έτσι λοιπόν … και ξεκινήσαμε ταξίδι μυαλού(?) με την Πασχαλίτσα μου
τι στο καλό συμβολίζει ο σολομός…?
χιχι μου έστειλε λοιπόν μια εικόνα…
ζωγραφισμένη από την …venefica (?)
Εψαξα να βρω πως το μυαλουδάκι της έφτασε σε αυτή την ζωγραφιά και μου την έστειλε…
και έφτασα σε μια διεύθυνση Symbolic Meanings of Fish
στα αγγλικά αλλά την κατάλαβα … χιχιχι
Κάπως έτσι τελικά νομίζω ότι οι ξανθοθεές κάνουν τις βόλτες τους στους ξανθοτόπους του μυαλού (?) με
άφθονη ασταξανθίνη και ψάχνουν
την έκτη κατηγορία σολομών χιχι και…
ασ(ε)ταΞανθίνη και όποιος αντέξει χαχαχα
[embedyt]http://www.youtube.com/watch?v=g8DgiP3gDps[/embedyt]
Ψάξε στο λαβύρινθο της σκέψης
πες μου, είδες;
την απάντηση στο πού
και πώς μας βρήκες
θα ‘χουμε να λέμε πάντα για τις νύχτες
στα λιμάνια στους σταθμούς
Στα σύννεφα πετάς και περιμένεις
Σαν κύματα μακριά, μακριά μου φεύγεις
Σαν όνειρο ματιά μέσ’ το σκοτάδι
ένα όνειρο φωτιά κοντά ανάβει
Νιώσε έστω μια στιγμή
και πες μου, μήπως είδες;
πως περνούν και πως γελούν
μαζί τις νύχτες
ότι είχαν να πουν το είπαν
μη κλαις ετοιμάσου να χαθώ
κλπ κλπ…
βόλτα στην Ελληνική παροικία για να αγοράσουμε λάδι σήμερα.. χμμ δεν προλάβαμε.. κλείνουν νωρίς οι Ελληνες 🙂
Συναντήσαμε όμως μια κύρια, συμμαθήτρια (!) από τα γαλλικά …
και ήπιαμε καφέ και μας έδωσε συμβουλές
Μία από αυτές ήταν εκπληκτική
Να ξέρετε μας είπε… «ο Κλαψής τρώει τον τραγουδιστή»
το βρήκαμε απίστευτα φιλοσοφημένο !!!!!!!!!!!
Καληνύχτα 🙂
Καληνύχτα 