Τα πολύτιμα Σποράκια μου :)

Πως λέμε η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται. Γάντι ταιριάζει και στην φετινή χρονιά στο σχολείο. Κουρασμένη, χαρούμενη περήφανη, με αυτό το χαμόγελο της μαμαγίας, είναι δύο το βράδυ, ξημερώματα Κυριακής και εγώ δεν θέλω να κοιμηθώ ακόμη. 

Ενα ένα έτρεχαν στο διάδρομο του σχολείου, καλογυαλισμένα, χαρούμενα, ντυμένα σε αποχρώσεις άσπρου μπλε! Μια πρόβα μου ήταν αρκετή για να καταλάβω πως η σημερινή παρουσία στην γιορτή θα είναι για μας παιχνιδάκι. Τα ποιήματα τα τραγούδια κυλούσαν σα νεράκι και εγώ περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά ένιωθα ένα με τα μικρά μου. 

Φέτος η υπακοή των μικρών μου ειναι το κάτι άλλο. Μια υπακοή που συνοδεύεται από την αρχή της χρονιάς με αγάπη. Η αγάπη στους κώδικες μεταξύ των παιδιών είναι μεταδοτική. Αυτό είναι το μάθημα μου για φέτος. Έχοντας περσυνά μου προνήπια για δεύτηρη χρονιά ως «μεγάλα», κατάφεραν μέσα σε ένα μήνα να μεταδώσουν την αγάπη τους και το σεβασμό τους προς εμένα και στα άλλα παιδιά. Έτσι έχω μέσα σε λιγότερο από δύο μήνες, δηλαδή 7 μαθήματα, μια τάξη δεμένη, υπάκουη, που με εμπιστεύεται και το κυριότερο το διασκεδάζουν ρε παιδί μου …το διασκεδάζουν τόσο πολύ που φαίνεται σε κάθε τους κίνηση. Σήμερα στη γιορτή… στο διάδρομο καθώς περιμέναμε να μπούμε, κατά την είσοδο μας, στη σκηνή με τα ποιήματα και τα τραγούδια, στις καρέκλες μέχρι το τέλος της γιορτής…έλιωνα με την λάμψη τους. 

Σα μικρο παιδί δεν θέλω να πω καληνύχτα σε αυτή τη μέρα! Τόσο μα τόσο χαρούμενη χαράσω στη μνήμη μου …το πρωί …το πρωί λίγο μετά την μία και τέλεια πρόβα, τα μικρά μου πολύτιμα σποράκια ξαπλωμένα στο χαλί, λίγο λίγο να ξεκουραστούν, και μετά και μετά… λίγο λίγο να παίξουν με τα παιχνίδια και μετά γρήγορα γρήγορα να τα μαζέψουν, τσισάκια, και μετά και μετά στη γιορτή δεν είναι πως καταπλήξαμε τα πλήθη όπως πάντα είναι πως νιώθαμε πως δεν είχαμε καν ανάγκη να καταπλήξουμε τα πλήθη !!!!

Δεν γράφω αλλά … πήγε 2 και μισή 

Καληνύχτα Μορεάλη μου 

Η ηδονή της πολυλογίας :)

Η απόλαυση, η ηδονή. Τις περισσότερες φορές την αναζητούμε στα μεγάλα, στα πλούσια σε κάλλος, στα περίτεχνα, στα ουσιαστικά στα στα… όσα υπαγορεύουν διαφόρων ειδών νόμοι…   Ξεχνάμε αυτά που θέλουμε, αυτά που πραγματικά μας αρέσουν, αλλές φορές δεν τα ξεχνάμε…αλλά… ας μην αρχίσω να τρέχω στους αμπέλους γιατί ο Κέρσορας αναβοσβήνει. Του ζητάω να φέρνει εδώ γράμματα σπουδάγματα, ένα σωρό μικροπράγματα. Ασήμαντα, τόσο ασήμαντα όσο και η καθημερινή μου ζωή Η καθημερινή ζωή είναι η πιο πλούσια σε ηδονές που μου δίνουν χάρα. Εκείνος με κοιτά και αναβοσβήνει.  Θέλω μια αρχή μια αφορμή …να γράψω… μου αρέσει να γράφω … Όχι να διαβάζω, να γράφω μου αρέσει αυτά που διαβάζω στη ζωή μου.  

Το Σάββατο το απόγευμα (προηγούμενο) , προσπαθούσαμε να πιάσουμε το χρόνο… να μην αργήσουμε για μια ακόμη φορά. Σχεδόν πάντα αργούμε όταν πάμε σε φίλους μας για καφέ. 

Γαντζωμένη σε ένα τεράστιο φίδι ασφάλτου, προσπαθώ να συλλάβω προς ανάκριση τον ήλιο. Να τον ρωτήσω αν ποτέ έχει δει τον εαυτό του σε καθρέφτη στη ανατολή του, στη δύση…Τον ήλιο που αγαπώ τόσο μα δεν ταιριάζουμε… γεμίζω φακίδες γεμίζω σπιθουράκια … ουφ…

κλικ Μπισκότο του ουρανού 

ααα κάτσε να φερω ένα λαλα άσχετο και συνεχίζω… 

[embedyt]https://www.youtube.com/watch?v=xfjmvXg6QWg[/embedyt]

 

Φτάνουμε, αργήσαμε? ε λίγο… που και να μην θέλαμε να είμαστε στην ώρα μας… 

Αρχίζουν τα μπουρδου μπουρδου … 

Η ηδονή του φραπέ από τα χέρια του Στέφανου, η ηδονή από τα Ελληνικά καλούδια που μας προσφέρει η Χρυσάνθη… 

 

 

Θα μπορούσα να ξεκινήσω από το μέγα ….από το «Συνταγμα της ηδονής» και να ψάχνω στα χαμένα να βρω την ηδονή Ηδονίζομαι όμως να κάνω το ανάποδο ταξίδι Στο εξοχικό του μυαλού μου να φέρνω τα απλά, τα καθημερινά, τα τετριμμένα, τα ευκολάκια, να τα γυαλίζω, να λάμπουν ως μοναδικά, μόνο δικά μου…

Η ρουτίνα μου ξεκαρδίζεται στα γέλια … Γιατί πως να το γράψω… Πραγματικά ξεκίνησα να γράφω για τον ήλιο, για τον φραπέ, τα μπισκότα, τα τυροπιτάκια του Στέφανου και της Χρυσάνθης που μου δίνουν τόση χαρά  και στο δρόμο του μυαλού (?) μου άλλα και της αναζήτησης μέσω οπτικών ινών συνάντησα τραγούδια, συνάντησα ολόκληρο Σύνταγμα ηδονής αλλά και αυτό…

 

Χαρά και μύρο της ζωής μου η μνήμη των ωρών

που ηύρα και που κράτηξα την ηδονή ως την ήθελα.

Χαρά και μύρο της ζωής μου εμένα, που αποστράφηκα

την κάθε απόλαυσιν ερώτων της ρουτίνας. 

 

Και θα μπορούσα να συναντήσω και αλλά και άλλα …και να γράφω και να γράφω … μα έχω να παω να διαβάσω, δηλαδή να δημιουργήσω (μαγείρεμα) γυαλίσω (τα του οίκου μου) και μετά έχω… πως να το πω… να… 

Πέθανε ο άντρας της κυρίας Σοφίας, από καρκίνο στον πνεύμονα. Σήμερα θα πάμε σε έναν μεγάλο χώρο, σε ένα νεκροπομπίο, για να της κάνουμε παρέα και αγκαλιά. Αύριο λειτουργία και μετά η σορός του θα ταξιδέψει στην Ελλάδα για την ταφή στη γενέτηρά του. 

 

Αντε τώρα να βάλω τιτλο σε όλα αυτά

[embedyt]https://www.youtube.com/watch?v=8ftDjebw8aA[/embedyt]

 

ααα κάτσε να φέρω και κάτι … άλλο

αυτάαα 🙂

 

Ο Τραυματικός Ρόλος του Μολυβακίου :)

ασχετο, ο Απολλώνιος το έχει κάψει το μυαλουδάκι του τελειώς !!!

Υπάρχουν γυναίκες που η τέχνη τους δεν πιάνεται στο να φτιάχνουν μαγειρίτσα. Εμένα η δική μου τέχνη στο θέμα της μαγειρίτσας δεν μετριέται στην νοστιμιά της. Νόστιμη την φτιάχνω. Βάζω όμως όλη την μαεστρία μου κάθε χρόνο στο να αποφύγω να την φτιάξω. Η τέχνη μου αυτή είναι θαυμαστή. Οφείλω να ομολογήσω ότι με αυτοθαυμάζω καθώς στην ζωή μου όλη έχω φτιάξει μόνη μου μαγειρίτσα αχμμ μία φορά.!!! Πολλές φορές έχω βοηθήσει παλιότερα την μητέρα μου.

Με ένα σίγουρο και αγέρωχο ύφος το παλιό μου παλτό μου ανακοίνωσε πριν από μια εβδομάδα. 

Φέτος θα φτιάξεις μαγειρίτσα.

 Σιωπή… Το άφησα να το πάρει ο αέρας ενώ άρχισα να κοιτάζω αριστερά και δεξιά μου. Δεν μπορεί, σε κάποιο σπίτι φίλων ΔΕΝ έχουμε πάει να φάμε μαγειρίτσα…. και όμως… Περνούσαν οι μέρες και … η μόνη ελπίδα ήταν ο κρεοπώλης. Μια φορά έτσι την είχα γλυτώσει! Κάτι είχε συμβεί δεν θυμάμαι και δεν μπόρεσε να έχει εντεράκια και σηκωταριά… ωωω τι κρίμαααα…

Μαγειρίτσα θα φάμε φέτος οι δυο μας ε? 

 ναι… 

Τα μάτια μου πετούσαν το σπινθηροβόλο σεξι βλέμμα του αρνακίου που προσπαθεί να μεταφέρει τηλεπαθητικά την κραυγή απόγνωσης … μάταια … καμιά μια επαφή .. έχασα την τέχνη μου.. και σα να μην έφτανε  αυτό…. ο χασαπης είχε φέτος και εντεράκια και συκωταριά …

και ναμαι… Μεγάλο Σάββατο αμα δεν ξέρετε να γυρίζετε έντερα τα γεμίζετε σα μπαλόνια με νερό 3-4 φορές και μετά με ξύδι αλλές τόσες… Ξέρω λέμεεε …άρε μάνα… με το μολυβάκι εργαλείο σε άλλο ρόλο …..  πολύ φαγουδερό το αρνάκι γμτ…  ζεματίζω κόβω με το ψαλιδάκι μου … τι να πω… έβγαινε και έμπαινε το Παλιό μου Παλτό, έβλεπε την διαδικασία !!!

Έβγαλε φωτογραφίες, ε ναι τέτοιο γεγονός στο σπίτι μας Δεύτερη Φορά μου γύρισαν τα έντερα !!!

Στα 22 χρόνια δεύτερη φορά …ουφ ακόμη και ετσι καλό σκορ έχω!!

Νόστιμη στην κατσαρόλα πια …περιμένει την Ανάσταση για να την αυγοκόψω …

Πέτυχε ευτυχώς… γιατί …

Τα αυγουλάκια μου  …αχμμμ ας το θέσω διαφορετικά … Δεν είχαμε το περσινό θαύμα με τις εκατομμύρια πιτσίλες.. όμως το έθιμο της πιτσίλας μας χτύπησε και φέτος.

.. 

Οσο για την Κυριακή του Πάσχα. Εμπρός βήμα ταχύ !!!

 

Εκδρομή στας ΗΠΑΣ …. έχουμε νέα πράματα και θαύματα …πάω να γουργουρίσω στους μεγάλους πρώτους μου εξαδέλφους …οικογενειακά

Χρόνια πολλά 🙂

 

 

Ο Ιπποπόταμος μου Τραβά το Νυχτικό :)

Μου τραβούσε το νυχτικό μου συνέχεια.

Είναι σίγουρο θα πάω και φέτος σχολείο ε?

Ναι.

και θα μείνω στην ίδια τάξη ε?

Ναι..

Δεν με πίστευε, έβαλε να ρωτήσουν … . Κάποια στιγμή έφτασε στα αυτιά του διευθυντή η ερώτηση. Η Μάνια ρωτάει αν θα είναι και φέτος! «Ποια η Μάνια!!! Η Μάνια δεν θα είναι ?»

Με τραβούσε σήμερα να αγοράσουμε νέους μαρκαδόρους για τον πίνακα…

Έτοιμα όλα …Σε πρώτη γραμμή ο Ιπποπόταμος Ο Ιπποπόταμος ζωντανεύει όταν τον φοράω στο χέρι μου.. Ντροπαλός, ευγενικός, αστείος, γκαφατζής κάνει τα παιδιά να γελούν, να μιλούν, να κάνουν αταξίες και να …αναλαμβάνει μετά την ευθύνη, να τον μαλώνω και να καταλαβαίνει το λάθος του και … τόσα άλλα…. Το συζητούσα σήμερα με την Πασχαλίτσα μου. Κάποια στιγμή άκουσα τη Στελθ να λέει… Μα είναι τόσο περίεργο… δεν μιλούν σε μένα αλλά από την πρώτη στιγμή λατρεύουν τον Ιπποπόταμο,  … ένα …γάντι μαριονέτα που μιλά με τη φωνή μου και η καρδιά του είναι το …χέρι μου …

 

και εσύ το ίδιο θα έκανες … όλοι μας κάνουμε το ίδιο ….δεν έχει ηλικία αυτό !!!

 

Τρέμει η καρδιά μου …Τέταρτη χρονιά στην ίδια τάξη!! Δεν έχει ηλικία αυτή η τάξη … Είναι η τάξη του νηπιαγωγείου …και εξηγώ

 

Νυσταξα …

Αύριο αρχίζει το σχολείο και  δεν μπορώ να κοιμηθώ γιατί …

ο Ιπποπόταμος μου τραβά  το νυχτικό …

Θα με αγαπήσουν και φέτος?

Ποιόν …τον Ιπποπόταμο!!! Τον Ιπποπόταμο δεν θα …?

 

ή αυτή ?

αντε καλά και τις δύο χαχαχα

Καληνύχτα Ιπποπόταμέ μου 🙂

 

Βγαίνει να Θρέψει τα Παιδιά της :)

Έφτασε και εδώ η στιγμή, να βγουν τα καλοκαιρινά. Είναι εξαιρετικά εντυπωσιακό μια μέρα ξαφνικά δεν θέλεις το χοντρό σου πανωφόρι  … και την αμέσως επόμενη θέλεις μόνο κοντομάνικες μπλούζες … Τη μέρα το τονίζω αυτό … γιατί το βραδάκι ε μπορεί να χρειαστείς το χοντρό πανωφόρι πάνω πάντα από την κοντομάνικη μπλούζα…..

Θεϊκή πινελιά που σε ξεκαρδίζει στα γέλια είναι η εκπληκτική εμφάνιση κυρίως ανδρών με … σανδάλια, κάλτσες βερμούδα μπουφάν χοντρό και καμιά φορά σκούφο !!!! Το περίεργο είναι πως ποτέ μα ποτέ δεν τους έχω δει να φορούν γάντια !!!!!!!

Κυριακή … όμορφη μέρα Όπως πάντα λέω η αρχή της εβδομάδας είναι αυτή η μέρα. Τα μικρά μου χθες τα έβγαλα στον ήλιο …ένα ένα μου έδιναν τα μπουφάν τους Τα έβλεπα να τα λούζει ο ήλιος και ένιωθα πως είναι όμορφα σφουγγαράκια που ρουφούσαν τροφή…. Δεν υπάρχει περίπτωση να μάθουν κάτι άλλο Κάναμε τελευταίο μάθημα το Ξξ και το Ψψ και αυτό ήταν …η αλφαβητοχώρα κλείνει  …

Το άλλο Σάββατο θα μιλάμε μόνο για θάλασσα και ήλιο, θα ζωγραφίσουμε για μεγάλη ζωγραφιά όλοι μαζί,  θα μαθαίνουμε το τραγούδι «βγαίνει η βαρκούλα». Κάνουμε πρόβα γιατί το μεθεπόμενο Σάββατο που θα δώσουμε Απολυτήρια  θα γίνουμε ψαράδες με ψάθινα καπέλα και τα πατουσάκια γυμνά … μια μαμά μου είπε…ξυπόλυτα ???? ναι γιατί είμαστε ψαράδες … δεν είστε σε θάλασσα όμως …είναι βρώμικα .… αχμμμ απλώς θα αγοράσω μωρομάντηλα για … την φοβία της μαμάς …

Βγαίνει η Βαρκούλα του ψαρά, ένα τραγούδι που είναι πολύ σπάνιο να μην το ξέρει κάποιος από τα παιδικά του χρόνια, έστω και την πρώτη στροφή …ένα τραγούδι που έφτασα στα 49 (κοντά ) για να μάθω ότι οι στίχοι είναι του Κωστή Παλαμά !!!!!!!!

πούλα τα στην αγορά να ΘΡΕΨΕΙΣ τα παιδιά σου ….  να ΜΗΝ ξέχάσουμε τι είναι θρεπτικό !!!!!

Τελειώνει το σχολείο, τα Σάββατα μου θα είναι ελεύθερα, το χορτάρι θεριεύει …η άνοιξη έχει πιάσει δουλειά να θρέψει και φέτος τα παιδιά της ….. το μυαλό (?) δεν μπορεί να χωρέσει πως μπορούν οι άνθρωποι να πουλούν τα παιδιά τους σα κρέατα… για να αγοράσουν όπλα να πολεμήσουν για τις μεγάλες αξίες της ζωής??????…έχω πάθει σοκ …

Κάποιος αναρωτιόνταν  πόσο σοκ θα πάθει αν ένα παιδάκι δει το πρώτο τραγούδι της γιουροβίζιον! Μια γυναίκα με μούσι?… γέλασα γιατί θαρρώ πως είμαι παιδί και σαν παιδί απλώς θα ρωτούσα …γιατί αυτός ο άντρας φοράει φόρεμα και περούκα…

Άσχετα με όλα αυτά μέσα στις νότες πάντα του μυαλού (?) μου γυρίζει και αυτό το τραγούδι..

[embedyt]https://www.youtube.com/watch?v=jdeNvxLA8EQ[/embedyt]

Ο Αντώνη Ρέμος θα είναι στη Μορεάλη μου σε λίγες μέρες

Καληνύχτα Μορεάλη μου 🙂