Θέλω Ενα Ζωάκι… :)

Το RatsaFatsa.com είναι η πρώτη ελληνική κοινότητα για όσους αγαπούν τα κατοικίδια.

Στις ιστοσελίδες του RatsaFatsa.com θα βρείτε ειδήσεις, συμβουλές, μικρές αγγελίες και τα πιο διασκεδαστικά και συγκινητικά video clips, με πρωταγωνιστές τα αγαπημένα σας τετράποδα.

Γίνετε κι εσείς μέλος, για να έχετε τη δυνατότητα να δημιουργήσετε το δικό σας προφίλ, να δημοσιεύσετε αγγελίες και να ενσωματώσετε (μέσω YouTube ή Google Video) τα δικά σας video clips με τα αγαπημένα σας κατοικίδια.

Το RatsaFatsa.com ανανεώνεται συνεχώς. Επισκεφτείτε το ξανά για να ενημερώνεστε για όσα συμβαίνουν στον κόσμο των τετράποδων φίλων μας.

http://www.ratsafatsa.com

ουφ η ξανθιά θεά ζορίζεται θέλει ένα ζωάκι !Μετά τον Τσεστερίνο μου για αρκετό καιρό δεν ήθελα να ακούσω για κατοικίδιο…

Όμως τώρα …

Κάτι ο Παύλος με τον Σάββα του, κάτι αυτό το ratsafatsa με τα τόσα βιντεάκια  με ζωάκια (με ορισμένα πέθανα στα γέλια χιχι)… ε…. πολύ θέλω?

Και το παλιό μου παλτό εδώ και καιρό είναι έτοιμο για ένα τετράποδο φίλο!!! Όμως η ιδιοκτήτρια του σπιτιού δεν μας αφήνει βάση του συμβολαίου να έχουμε ζωάκι.

Εγώ δεν θα έλεγα όχι έστω και σε ένα χρυσοψαράκι.. αλλά … οι περισσότεροι στην οικογένεια μου θεωρούν το χρυσόψαρο γρουσουζιά στο σπίτι…

Πάντως εδώ έχουν πολλούς τέτοιους φίλους. Στα πάρκα γίνεται χαμός. Ακόμη και στα ποδήλατα τα δένουν και πάνε βόλτα. Άλλες φορές πάλι βλέπεις σκύλους με ένα παιχνίδι στο στόμα (φρισμπι μπάλα κλπ) να περιμένουν στο φανάρι μαζί με το αφεντικό τους για να πάνε στο πάρκο να παίξουν. Όμορφες εικόνες στα πάρκα ειδικά αυτή την εποχή. Γενικά εδώ στη Μορεάλη μου ο κόσμος χαίρεται πολύ τη φύση! Στις καθημερινές τους συνήθειες είναι η απογευματινή επίσκεψη σε πάρκο .. και πραγματικά τη βρίσκω απίστευτη ψυχαγωγία…

Αχ! ένας σκύλος ή οποιοδήποτε ζωάκι σίγουρα έχει τη δύναμη να σε φέρει κοντά στη φύση και να σε κάνει χαρούμενο!!!

Για την ώρα έχω το σκιουράκι που ανεβοκατεβαίνει στη φωλιά που έχει στο δεντρό! Το βλέπω από το παράθυρο μου όμως ακόμη δεν έχουμε γίνει φίλοι …

αυτααάαα

Καληνύχτα Μορεάλη μου:)

α..έκανα και μια αταξία που θα σας ακολουθεί στον κέρσορα σας κάθε φορά που μπαίνετε στο εξοχικό μου χιχι

απόφαση!!!!

ooooooo

Του βάζω φαγητό…

δεν σέρνεται πια για να το φάει…

τον παρακαλώ μα ούτε που σαλεύει…

κάθεται πάνω στις ακαθαρσίες του… τον πλένω…

μου γρυλίζει…

του μιλάω γλυκά…τον χώνω στο λαιμό μου

ρουφάει τις μυρωδιές μου…και κλαίει…

του σπρώχνω το φαϊ δίπλα του….

το τρώει…

του δίνω νερό άλλες φορές πίνει άλλες όχι…

«Δεν ζει για εκείνον Μάνια μου…. για σένα ζει…

χάρη σου κάνει… Αν ήταν στο φυσικό του περιβάλλον η φύση θα τον είχε πάρει…

Πρέπει να τον πάρεις απόφαση» Μου λέει το παλιό παλτό…

Δεν είμαι ΄πάντα δίπλα του… του αφήνω μια παλιά μου μπλούζα…

Aυριο το πρωϊ στις 9:00 θα έρθει ο γιατρός…να του κάνει ή άλλη μια ένεση κορτιζόνης…ή…

Δε μιλάω για άνθρωπο…για τον chesterino μου μιλάω…

Η απόφαση θα είναι δική μου αλλά να… ήθελα και τη γνώμη σας….

ουφ! το εβγαλα αυτάαααααααα 🙂

ΜΠΑΛΚΟΝΑΤΗ ΖΩΗ…

Μπαλκονάτη Κυριακάτικη ξανθιά θεά!!!

Στο κεντρικό μπαλκόνι

Με το chester που τα πίσω του πόδια πια δεν τον υπακούν σχεδόν καθόλου….

Του έριξα ένα γερό ξύσιμο σε όλο του το κορμί…


κυρίως στο κεφάλι του πίσω από τα αυτιά


Καθάρισα και το μπαλκόνι…


και κάθισα μαζί του. Να βλέπουμε μαζί αυτά που βλέπει κάθε μέρα…και δεν παραιτείται από τη ζωή Συνεχίζει να τρώει, να πίνει νεράκι, και να μου μουσουδιζει (όσοι έχουν σκύλο ξέρουν τη λέξη) για χάδια!!!


Γύρω μας μεγάλοι θάμνοι με καταστπρα λουλουδάκια επάνω… Και τότε την είδαμε….διαφορετική από τις άλλες…είχα πολύ καιρό να δω πεταλούδα με χρώματα. Συνήθως στην Αθήνα οι πεταλούδες είναι όλες άσπρες, όπως όλες οι πεταλούδες το βράδυ είναι γκρι….Οχι αυτή ήταν διαφορετική….έκλεισα τα μάτια και την ζωγράφισα στο υποσυνείδητό μου για να την θυμάμαι….έπαιξα με το Chesterino μου λίγο ακόμη και μέτα άνοιξα το πσ και τη έχωσα μέσα…Να κάπως έτσι ήταν…

Αλλιώς την έχω βέβαια στο μυαλό μου!!! Πολύ ποιο όμορφη…αλλά αν την εβγαζα φωτογραφία νομίζω ότι θα ξεχνούσα πόσο όμορφη ήταν στην πραγματικότητα!!!!

ΕΝΑΣ ΓΕΡΟΣ…

 

Λίγο πριν μου φύγει θέλω να γράψω στο εξοχικό μου γι αυτόν. Είναι ένας φίλος μου που συγκατοικεί μαζί μας Τον λένε chester. Την ήμερα που αποφασίσαμε να πάρουμε ένα μεγαλόσωμο σκύλο επικοινωνήσαμε με έναν φίλο κτηνίατρο μας. «Σήμερα το απόγευμα θα πάω να κάνω ευθανασία σε κάτι κουτάβια που γεννά μια λαμπρατόρισα. Ξέφυγε από τον Αλβανό που την έβγαζε βόλτα και «έζησε τον έρωτα» με ένα καθαρόαιμο γερμανικό λυκόσκυλο γείτονά της. Καρπός του έρωτα τα κουταβάκια.» Δύο καταφέραμε να σώσουμε από την θανατηφόρα ένεση. Τον Chester για μας και τον Μπρούνο για έναν φίλο μας. Για ένα μήνα πηγαίναμε στο σπίτι της κυρίας για να τα βλέπουμε και να την διαβεβαιώνουμε  πως θα τα πάρουμε όταν μπορούν να αποχωριστούν την μαμά τους.

Ετσι μπήκε στη ζωή μας ο chester. Ενα ημίαιμο λυκόσκυλο που τα χαρακτηριστικά του είναι η ευγένεια, ο σεβασμός, και η αγάπη προς τους συγκατοίκους του. Μπορεί να μείνει χωρίς βόλτα μέχρι και 19 ώρες χωρίς να λερώσει μέσα στο σπίτι. Μπορεί να μείνει μόνος στο σπίτι με μια μπριζόλα στο τραπεζάκι του σαλονιού και να μην τη πειράξει. Μπορώ να του πάρω από το στόμα ένα κομμάτι κρέας λέγοντάς του μόνο «Chester άστο» Δεν υπάρχει περίπτωση να πάρει φαγητό από κάποιον άλλον αν του πούμε «μην το πάρεις». Δεν τον έχουμε πάει σε εκπαιδευτή, δεν τον έχουμε χτυπήσει ή τρομάξει εφημερίδα, και ότι έχει μάθει το έχει μάθει από την ανάγκη του να επικοινωνεί μαζί μας. Ξέρει γύρω στις 150 ελληνικές λέξεις. Μπορούμε να επικοινωνήσουμε ακόμη και με νοηματικές εντολές. Τα αγαπημένα του παιχνίδια είναι ότι λούτρινο ζωάκι βρεθεί μπροστά του. Του λες την εντολή «μύρισέ το» του δίνεις εντολή «κάτσε εκεί» (θα σε περιμένει μέχρι να του πεις έλα εδώ) και μετά κρύβεις το λούτρινο ζωάκι σε όποιο σημείο του σπιτιού θέλεις. Απλά του λες «που είναι το παιχνίδι σου» και αυτός μετά από 5 λεπτά, το πολύ, το έχει ανακαλύψει. Αν μπορεί να το πιάσει στο φέρνει Αν είναι κάπου ψήλα ή σε ντουλάπι συρτάρι κλπ έρχεται σε τραβά από το μανίκι και σε πηγαίνει στο σημείο της ανακάλυψης του. Αγαπά υπερβολικά τα παιδιά. Τα αφήνει να του τραβούν τα αυτιά και τους κάνει την χάρη να τρώει ακόμη και χορταράκια που επιμένουν να τον ταΐζουν.

Ως φύλακας έχει πολύ μεγάλη πλάκα Αν το ρωτήσεις ακόμη και μόνο κουνώντας τα χείλι σου «ποιος είναι» αρχίζει να μυρίζει όλο το σπίτι και να ελέγχει όλες τις πιθανές εισόδους Το ίδιο και αν ακούσει ένα θόρυβο όχι συνηθισμένο. Αν όμως συμπαθήσει τον υποτιθέμενο κλέφτη μπορεί να τον αφήσει να «σηκώσει» το σπίτι.Αν όχι γρυλίζει γαβγίζει απειλητικά πχ στον σκουπιδιάρη που θεωρεί ότι μας κλέβει τα σκουπίδια μας Απεχθάνεται την βία από όπου και να προέρχεται. Αν ακόμη και ο σύντροφος μου κάνει πως με χτυπά μπαίνει ανάμεσα μας και προσπαθεί να τον απομακρύνει τραβώντας τον απαλά. Θυμάμαι μια φορά ένας ηλεκτρολόγος μου ύψωσε τη φωνή του σε μια διαφωνία που είχαμε. Ο chester απλά γρύλισε και ο ηλεκτρολόγος πείστηκε ότι έχω δίκιο. :))

Αν είσαι στενοχωρημένος το διαισθάνεται και απαιτεί με μουσουδιές χάδια. Αν κλαις σε βάζει κάτω και σου γλύφει τα δάκρυα σου (τι κακό και αυτό να μην μπορούμε να κλάψουμε σε αυτό το σπίτι χωρίς μετά να πλακώσουμε τα γέλια) , αν είσαι χαρούμενος και γελάς σου φέρνει ένα λούτρινο παιχνίδι. Καταλαβαίνει ακόμη και τις στιγμές που είσαι κουρασμένος και απλά κουλουριάζεται δίπλα σου. (Τι κακό και αυτό να θέλουμε να κρύψουμε τα συναισθήματα μας και αυτός να μας ξεμπροστιάζει) Το παρατσούκλι που του έχει δώσει ο κτηνίατρος του είναι ανθρωπολυκος. Οτι έχει μάθει το έχει μάθει με τη λέξη «μπράβο» και με τη λέξη «ντροπή σου» την οποία και μισεί. Το μόνο πράγμα που τον στενοχωρεί αφάνταστα είναι το τραγούδι «Ντροπή σου» με τον Αντώνη Ρέμο :)) (σοβαρά). Αταξία του να ξεσκίζει τα λούτρινα ζωάκια όταν τα έχει βαρεθεί…

Θα μπορούσα να γράψω σελίδες για τα καμώματα του για τις ευαισθησίες του για την επιθυμία του να επικοινωνεί μαζί μας…αλλά δεν θα κατάφερνα να περιγράψω τα συναισθήματα μου τώρα που τον βλέπω αν και γερασμένο να μην χάνει το κέφι του…παρόλο που τα πίσω του πόδια δεν τον υπακούν σχεδόν καθόλου…

Αυτάααα απλά πράγματα καθημερινά 🙂