Η λαγάνα της μικρής ξανθιάς θεάς :)

Κάτι που ο καιρός ήταν βροχερός, κάτι που το απόγευμα της Καθαρής Δευτέρας έπρεπε να βρίσκομαι για καφέ στο σπίτι της κυρίας Δέσποινας, κάτι από δω κάτι από κεί … η μικρή ξανθιά θεά άρχισε να αποζητά μια διαφορετική αταξία. ααααα φέτος για πρώτη φορά στη φωλιά μας, θα φτιάξουμε την δική μας λαγάνα. 

Βρήκαμε την συνταγή, μόνο του σουσαμάκι μας έλειπε. 

Μια και δύο βγήκε η γαλάζια λεκανίτσα και η μικρή Μανιούσκα άρχισε να ζυμώνει και να γελά, να γελά και να ζυμώνει…μια από δω μια από και ήρθε το ζυμαράκι και κουλουριάστηκε αποκαμωμένο από το πολύ παιχνίδι … έτοιμο για ύπνο 

Το τυλίξαμε σε κουβερτούλα, το βάλαμε στην πιο ζεστή γωνιά της φωλιάς μας και άρχισε ο δύσκολος αγώνας. Να κάνουμε υπομονή, ησυχία, ηρεμία … να γεμίσει η ατμόσφαιρα θετική αύρα … να πάρει τα πάνω του το ζυμαράκι!!!! Πως φουσκώνουν τα μικρά παιδιά όταν έχουν ένα βαρύ απολαυστικό ύπνο ξεκούρασης !!!  Ευωδίασε το σπιτικό με το άρωμα της μαγιάς. Οι λαγάνες ήταν έτοιμες στολισμένες με σουσάμι, έτοιμες για το φούρνο… 

 

Μίση ώρα αργότερα το σπίτι είχε ευλογηθεί με την μυρωδιά του άρτου… 

χαρά που κάναμε Ολοζεστες φρέσκες λαγάνες… 

η μικρή ξανθιά θεά γουργούριζε για την αταξίες της ….

Το παλιό παλτό ήταν ευτυχισμένο 🙂

Καληνύχτα Μορεάλη μου 

Τα άγλυκα γλυκά της Λίνας :)

Είπα να σου φτιάξω την διάθεση λίγο χιχι τόσος κόπος να συμμετέχεις στο παιχνίδι πσσσ μονο εγώ μπορώ να σε καταλάβω!!! 

Να σου κάνω εγώ τα αγλυκα γλυκά να μάθεις. Αυτό σκέφτηκα διαβάζοντας την απάντηση της Λίνας στην Βιργινία αλλά και σε όλους μας. Δεν είναι απαραίτητος ο σχολιασμός για να νιώσουμε την ζεστασιά και τη φροντίδα ενός ανθρώπου. Η Λίνα θεωρείτε απο τους παλιούς. Ασπετιανή με τα ούλα της! Γελάω, γιατί πραγματικά έχει ένα δικό της δρόμο να σερφάρει με τους δικούς της κανόνες, έχει δικά της όργανα πλοήγης  

Έκλεψα ένα σχόλιο της από εδώ Άγλυκα

Αιχμαλωτίζω λοιπόν την πανέμορφη συνταγή της και την ζεστασιά της ψυχής της. Οχι απλώς Λίνα μου δεν είσαι «μονόχνωτη φίλη» αλλά και για όσους σε γνωρίζουν από κοντά είσαι μια υπέροχη γυναίκα 

Τα κουλουράκια της Λίνας 

250 γρ. βούτυρο τύπου Κερκύρας σε θερμοκρασία περιβάλλοντος 

* 3/4 κούπας ζάχαρη άχνη 

* 2 αυγά μέγεθος Large

* 1/4 κούπας γάλα 

* 3/4 κουταλιάς γλυκού μαστίχα (κοπανισμένη στο γουδί με λίγη ζάχαρη) 

* 1 φαριν απ μισόκιλο και μισή κουταλιά baking powder

* 1 κρόκο αραιωμένο με ΛΙΓΟ νερό για το άλειμμα 

αφού τα αλείψεις πασπαλίζεις ΛΙΓΗ χοντρή ζάχαρη από πάνω

ΕΚΤΕΛΕΣΗ 

Χτυπάμε το μαλακωμένο βούτυρο στο μίξερ με τη ζάχαρη να αφρατέψει (θέλει περίπου 7 ΛΕΠΤΆ στο μπωλ ), ανακατεύοντας κατά διαστήματα με τη σπάτουλα τα πλαϊνά. Προσθέτουμε τα αυγά ένα ένα σταδιακά. Προσθέτουμε τη μαστίχα, το γάλα και λίγο λίγο το αλεύρι .ΠΡΟΣΟΧΗ εδώ . ΔΕΝ θέλει ζύμωμα το αλεύρι . Μπαίνει πασπαλιστά και απλά ανακατεύεται με τα χτυπημένα ζαχαροβούτυρο αυγά. H ζύμη πρέπει να ξεκολλάει από τα τοιχώματα του μπολ. Δεν χρειάζεται να μείνει στο ψυγείο. Αρχίζουμε να πλάθουμε τα κουλουράκια μας. Το παραδοσιακό σχήμα  στα σμυρνέϊκα κουλουράκια είναι οι βαρκούλες. Κάνουμε κορδόνια μήκους 25 εκ. περίπου και διπλώνουμε στα τρία, ενώνοντας με τσίμπημα τις άκρες. Τοποθετούμε σε λαμαρίνα με αντικολλητικό χαρτί την οποία αλείφουμε με λίγο σπορέλαιο . Αλείφουμε προσεκτικά με τον αραιωμένο κρόκο αυγού και ψήνουμε στους 180 βαθμούς μέχρι να ροδίσουν (περίπου 20 λεπτά).

σημείωση: αύριο ρίχνομαι στην μάχη μπας και καταφέρω να φτιάξω κόκκινα αυγά. Μεταξύ μας αν αν βγουν κόκκινα πολύ θα με απογοητεύσουν !!!!

Καληνύχτα Μορεάλη μου 🙂

Αγάπησα έναν Καραμελά :)

λαλά 

[embedyt]https://www.youtube.com/watch?v=Mum11MUAnK8[/embedyt] 

Να το ξεκαθαρίσουμε αυτό από την αρχή. Εμένα οι καραμέλες δεν μου αρέσουν. Μικρή δεν μου άρεσαν καθόλου τα γλυκά ούτε καν οι σοκολάτες. Στην εφηβεία  οι σοκολάτες μου άρεσαν, οι καραμέλες όχι. Εκεί κάπου γνώρισα το παλιό μου παλτό που του άρεσαν οι καραμέλες. Στιγμές ατελείωτης μοναξιάς με φίλους και συγγενείς να συζητούν για τις όμορφες γεύσεις που έχουν οι καραμέλες,,, δεν είχα τις γνώσεις για να συμμετέχω. Πρέπει να δείτε την δυσπιστία μου όταν μου προσφέρουν μια καραμέλα Αν είναι δε πολλές σε σακουλάκι, εκεί θα ψάξω μίζερα να βρω μια γεύση που θα μου αρέσει. Μίζερη στις καραμέλες ποια? εγώ μια θέα!!! Με τα χρόνια και δίπλα στον γκουρού των καραμελών ανακάλυψα σιγά σιγά πως με μεγάλη ευκολία μπορώ να αγαπήσω τις μαλάκες καραμέλες Από τα παιδικά μου χρόνια θυμήθηκα πως αγαπούσα ιδιαίτερα τις Τσάρλεστον, αλλά και τις γάλακτος με την αγελαδίτσα. Δόξα το θέο δίπλα στον καραμελά ανακάλυψα πως τελικά είμαι ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Φυσικά όπως όλοι οι άνθρωποι διατηρώ την ιδιαιτερότητα μου, επιλέγω ακόμη με προσοχή ποια γέψη θα δοκιμάσω σε σκληρή καραμέλα (οτιδήποτε σκληρό το επιλέγω με προσοχή ). 

Φυσικά αυτό ήταν ο πρόλογος για όσα θέλω να φέρω εδώ. Έτσι για να σας γλυκαίνω όσοι νιώθεται πως πικραθήκαμε. 

Άνοιξα το βιβλίο της Χρύσας παραδείση, όλα χαρά για να αντιγράψω μια όμορφη συνταγή. Περήφανη πως θα έσερνα κάτι νέο στο διαδίκτυο. Ε λοιπόν η βίβλος της μαγειρικής …δεν έχει συνταγή για καραμέλες. Ας το καλό, όποιος θέλει να φτιάξει καραμέλες ας πατήσει εδώ : Συνταγές για Καραμέλες

Για φωτογραφίες αχμμμ κάτσε όλο και κάπου θα έχει καραμέλες ο μικρός μου … αααα να τες …

 παρέα με το αβοκάντο Μου και το μανταρινι Μας 

 

και πάμε στο πλέον αυθεντικό, μοναδικό. συλλεκτικό κομματάκι γλύκας!!!!!

Σας γνωστοποιώ πως για το παρακάτω ποίημα 

υπάρχουν αυστηρά πνευματικά δικαιώματα. 

Της καραμέλας

Της καραμέλας το ταξίδι στις αισθήσεις,

ουράνιο τόξο στης βροχής τις αποκλείσεις.

Της καραμέλας νοστιμιά που αργοσβήνει

καθώς το σάλιο απ’ το φιλί τη γεύση γδύνει..

Της καραμέλας η παλέτα των χρωμάτων

γεύσης γλυκιάς και μυρωδιά ‘ρωμάτων.

Της καραμέλας λιχουδιά που θα σε πάρει

έστω κι αν είσαι ένα άθλιο μοσχάρι.

καραμελάς

λαλά δύο αυτό γιατί έχει την καραμελένια έγνοια

[embedyt]https://www.youtube.com/watch?v=t9dFUTwSU80[/embedyt]

Καληνύχτα Μορεάλη μου 

Μαγεία με Μαγιά στο κρεββάτι :)

Όταν η γιαγιά μου η Μάνια έφτιαχνε πιροσκί, η μικρή  Ποπουίτσα προσπαθούσε να γράψει δοσολογίες. «Κοίτα και μη μιλάς» ή κάπως έτσι της έλεγε η γιαγιά Μάνια. Δούλευαν οι αισθήσεις της και στο μυαλό της μόνο πόσους πρέπει να θρέψει.

 

Κοίταζα απογοητευμένη τις κατεψυγμένες πίτσες στο σουπερ μάρκετ από την μια, από την άλλη και μόνο που μου ερχόταν στο μυαλό (?) η γεύση της παραγγελιάς απ έξω μου έφερνε έντονες διαταραχές στομάχου… Μια μικρή φωνή νιαούριζε μέσα μου… «να φτιάξουμε σπιτική …έλα να φτιάξουμε σπιτική» … Σπιτική πίτσα επιτρέπω να φτιάχνει μόνο η αδελφή μου. Πως να το κάνουμε είναι η τέχνη της που λατρεύω… Μόνο εκείνη φτιάχνει πίτσα σε αυτή την οικογένεια!!!…σε αυτή την οικογένεια … οικο…

 

Κοίταξα το παλιό μου παλτό … ας φτιάξουμε μια πίτσα μόνοι μας…. διαλέξαμε υλικά…

Την Κυριακή αργά το απόγευμα … άνοιξα το μυστικό τετραδιάκι. Εκεί έχω μόνο μερικά ζυμαρένια μυστικά…

Πίτσα της αδελφής μου…

μετρημένα με την σειρά στην μπλε γαβάθα…ναι καλά … ουτοπικό το μετρημένα…

 

Η κίνηση που λατρεύω. Είναι η στιγμή που βγάζω (πάντα όταν γδύνομαι το λατρεύω …ασχετο ) ό,τι φορώ στα δάκτυλά μου… και αρχίζω να  … να νιώθω το ζυμάρι … κανένα ζυμάρι στον κόσμο όλο δεν έχει συνταγή … το αλεύρι ορίζει πόσο θα πάρει … τα χέρια δουλεύουν την ένωση …..και η αφή ….η αφή ειναι η μόνη φωνή … «έτοιμο για υπνο»…

 

….πάει για ύπνο το ζυμαράκι … Το αυθεντικό ζυμάρι χουχουλιάζει  μόνο σε κρεββάτι!!!

Εκεί το θυμάμαι μικρή .. να το σκεπάζει η μαμά και εγώ να ξαπλώνω μαζί του.. προσπαθούσα να το ακούσω που φούσκωνε.. μα σιγά σιγά ήταν η ευωδιά της μαγιάς που με νανούριζε… Θυμάμαι … εγώ και η αδελφή μου μικρά παιδιά στο κρεββάτι να… να προσέχουμε το ζυμάρι μέχρι να φουσκώσει.. για μας ήταν θαύμα … μαγεία …

 

Μπερδεύτηκαν οι αναμνήσεις με το σήμερα…

ζυμάρι για πιτσα…

και αρχίζει το παιχνίδι στη κουζίνα … γέψη … το παλιο μου παλτό κόβει με το αγαπημένο του Ειδικό (το τονίζω αυτό ) μαχαίρι … δοκιμάζει τη απλή σάλτσα.. φαντασία που τη σκορπίζουμε εδώ και έκει ..και λιγο εδώ … και εκεί και εκει…

 

και …

η πίτσα μας έτοιμη …ωμή…

 

 

η πίτσα μας έτοιμη ψημένη …

 

να βάλω και ιταλική μουσική …

[embedyt]https://www.youtube.com/watch?v=B5Ouhzax96M[/embedyt]

και άλλο ένα που μου γαργαλούσες το αυτί …

[embedyt]https://www.youtube.com/watch?v=UUzQeiQ4Nso[/embedyt]

Καληνύχτα Μορεάλη μου 🙂

 

 

Ο Τραυματικός Ρόλος του Μολυβακίου :)

ασχετο, ο Απολλώνιος το έχει κάψει το μυαλουδάκι του τελειώς !!!

Υπάρχουν γυναίκες που η τέχνη τους δεν πιάνεται στο να φτιάχνουν μαγειρίτσα. Εμένα η δική μου τέχνη στο θέμα της μαγειρίτσας δεν μετριέται στην νοστιμιά της. Νόστιμη την φτιάχνω. Βάζω όμως όλη την μαεστρία μου κάθε χρόνο στο να αποφύγω να την φτιάξω. Η τέχνη μου αυτή είναι θαυμαστή. Οφείλω να ομολογήσω ότι με αυτοθαυμάζω καθώς στην ζωή μου όλη έχω φτιάξει μόνη μου μαγειρίτσα αχμμ μία φορά.!!! Πολλές φορές έχω βοηθήσει παλιότερα την μητέρα μου.

Με ένα σίγουρο και αγέρωχο ύφος το παλιό μου παλτό μου ανακοίνωσε πριν από μια εβδομάδα. 

Φέτος θα φτιάξεις μαγειρίτσα.

 Σιωπή… Το άφησα να το πάρει ο αέρας ενώ άρχισα να κοιτάζω αριστερά και δεξιά μου. Δεν μπορεί, σε κάποιο σπίτι φίλων ΔΕΝ έχουμε πάει να φάμε μαγειρίτσα…. και όμως… Περνούσαν οι μέρες και … η μόνη ελπίδα ήταν ο κρεοπώλης. Μια φορά έτσι την είχα γλυτώσει! Κάτι είχε συμβεί δεν θυμάμαι και δεν μπόρεσε να έχει εντεράκια και σηκωταριά… ωωω τι κρίμαααα…

Μαγειρίτσα θα φάμε φέτος οι δυο μας ε? 

 ναι… 

Τα μάτια μου πετούσαν το σπινθηροβόλο σεξι βλέμμα του αρνακίου που προσπαθεί να μεταφέρει τηλεπαθητικά την κραυγή απόγνωσης … μάταια … καμιά μια επαφή .. έχασα την τέχνη μου.. και σα να μην έφτανε  αυτό…. ο χασαπης είχε φέτος και εντεράκια και συκωταριά …

και ναμαι… Μεγάλο Σάββατο αμα δεν ξέρετε να γυρίζετε έντερα τα γεμίζετε σα μπαλόνια με νερό 3-4 φορές και μετά με ξύδι αλλές τόσες… Ξέρω λέμεεε …άρε μάνα… με το μολυβάκι εργαλείο σε άλλο ρόλο …..  πολύ φαγουδερό το αρνάκι γμτ…  ζεματίζω κόβω με το ψαλιδάκι μου … τι να πω… έβγαινε και έμπαινε το Παλιό μου Παλτό, έβλεπε την διαδικασία !!!

Έβγαλε φωτογραφίες, ε ναι τέτοιο γεγονός στο σπίτι μας Δεύτερη Φορά μου γύρισαν τα έντερα !!!

Στα 22 χρόνια δεύτερη φορά …ουφ ακόμη και ετσι καλό σκορ έχω!!

Νόστιμη στην κατσαρόλα πια …περιμένει την Ανάσταση για να την αυγοκόψω …

Πέτυχε ευτυχώς… γιατί …

Τα αυγουλάκια μου  …αχμμμ ας το θέσω διαφορετικά … Δεν είχαμε το περσινό θαύμα με τις εκατομμύρια πιτσίλες.. όμως το έθιμο της πιτσίλας μας χτύπησε και φέτος.

.. 

Οσο για την Κυριακή του Πάσχα. Εμπρός βήμα ταχύ !!!

 

Εκδρομή στας ΗΠΑΣ …. έχουμε νέα πράματα και θαύματα …πάω να γουργουρίσω στους μεγάλους πρώτους μου εξαδέλφους …οικογενειακά

Χρόνια πολλά 🙂