Όταν αναβοσβήνει ο κέρσορας , λίγο πριν ξεκινήσει η αυθόρμητη ροή, ανακαλύπτω πως θέλω να σου γράψω πολλά. Δεν θέλω να με καταλάβεις, δεν θέλω να υπαγορέψω στα πλήκτρα όλες τις εξετάσεις, τα αποτελέσματα τις αποφάσεις. Δεν είναι τα στοιχεία που θέλω να θυμάμαι … ωχ γιατί δεν δουλεύει ο ορθογράφος;;;; Αναγνωρίζω ένα σωρό λάθη, κάποια κύτταρα που χάνουν κάποιο γράμμα από την ακριβή τους διεύθυνση …. μάλλον επανήλθε…
Σε νέα πίστα λοιπόν, μετά από ανάκριση που μας δίνει το όνομά σου.Τ2. Χωμένος μέσα στη μάζα, δεν ξέρεις Τ2 τι κάνεις, πώς να συμπεριφερθείς, η τοξικότητα σού έχει αφαιρέσει λογική και την ταυτότητα σου, την αποστολή σου. Μεταλλάχτηκες από ανθρώπινο κύτταρο σε ένα εχθρικό κύτταρο … εξωγήινος λοιπόν … Είσαι επιθετικός, με επεκτατικές τάσεις, κυρίως όμως αυτοκαταστροφικός. Κατακτάς για αυτοκαταστροφή
Για τον τύπο σου η απόφαση είναι επώδυνη, απαιτεί θυσία και προσπάθεια…
Βλακείες, τίποτε από αυτά δεν αποτελεί λύση ή σωστή λύση χαχαχα έχω γράψει και έχω σβήσει ένα σωρό σκέψεις. Τις γράφω και μετά βλέπω μια μεγάλη ή μικρή τρύπα που μπάζει ή μια σκάλα που οδηγεί σε άλλη σκέψη. Δεν υπάρχουν λοιπόν στεγανά. Είμαι μια σπατάλη. Κοιτάζω τη ζωή μου μέχρι σήμερα και δεν μπορώ να βρω λάθος και σωστές επιλογές, βρίσκω μόνο εμπειρίες. Είμαι μία εμπειρία, αν διαβάσω σε βιβλία, σε εγκυκλοπαίδειες, φιλοσοφίες, επιστήμες υπάρχουν ένα σωρό γνώσεις, μαθηματικές ακρίβειες και θεωρήματα, με γοητεύουν αλλά τις ξεχνώ… δεν είναι δικές μου, είναι δανεικές.
Όμως λέγω όμως, αν τις ζήσω, γίνονται δικές μου… Έχασα πολλές ευκαιρίες να αποκτήσω την εμπειρία, κέρδισα όμως και πολλές, επιλέγοντας. Εμπειρίες – Επιλογές λοιπόν. Γελάω, φαινομενικά είμαι γεμάτη επιλογές στη ζωή μου, όμως η ουσιαστική επιλογή είναι μία, να δέσω τη ζωή μου με τη ζωή του παλιού μου παλτού. Συμπρωταγωνίστρια σε ένα έργο, μια ζωή διπλανής πόρτας… μια ιστορία αγάπης, τι πιο απλό
Ο άνθρωπος στο σαλονάκι και πάλι λοιπόν σε νέα πίστα, νέες εμπειρίες, νέες γνώσεις. Και πάλι γελάω, γιατί όσες εμπειρίες και αν γεμίζει ο εγκέφαλος οι γνώσεις που αποκτά δεν αποθηκεύονται σε αυτόν. Συγγνώμη που στο λέω ξανθέ μου εγκέφαλε αλλά είσαι μια τεχνητή νοημοσύνη, είμαι εγώ που σου δίνω όλα τα στοιχεία, εσύ είσαι καλοκαρδισμένα απλά κύτταρα, κύτταρα που όσο και αν το προσπαθείς να τους επιβληθείς, τρελαίνονται, σβήνουν πεθαίνουν από την πρώτη στιγμή που δημιουργήθηκες. Και ενώ εσύ προσπαθείς να βάλεις μία τάξη στο εργοστάσιο του σώματος, του σύμπαντος, με καινοτόμες στρατηγικές, η αλήθεια, αυτή που τόσο απεγνωσμένα ζητάς μέσα από κάθε εμπειρία, αγώνες, επιτεύγματα αποθηκεύεται ως διαφάνεια, αόρατη, στην ψυχή μου, ως δίδαγμα. Η αλήθεια είναι μία, είναι δίδαγμα.
… εμπειρίες…
να σου πω κάτι άσχετο; Ένας πατέρας μου είπε: Κυρία Μάνια, ούτε να το συζητάτε, κανένα πρόβλημα, έχω ακούσει για εσάς τα καλύτερα λόγια από πέντε τελείως διαφορετικούς ανθρώπους, το όνομά σας είναι χρυσός.
…και κοκκίνισα, κοκκίνισα γιατί δεν κατάλαβα πως έγινε ακριβώς, εγώ μόνο έπαιζα, αγαπούσα, γελούσα, έκανα πειράματα… Μάθαινα και ξανά και ξανά έμενα στην ίδια τάξη… να παίζω, να αγαπώ, να κλαίω, να γελώ ….. Κοκκίνισα γιατί ένιωσα υπερηφάνεια … και τη ματαιοδοξία …
τέλος του άσχετου
Στη συλλογή φέρνω λίγες φωτογραφίες, από την τελευταία μας μονοήμερη βόλτα… πριν την τραγική είδηση του σιδηροδρομικού δυστυχήματος, που έγινε πρώτη είδηση στα καναδικά μέσα ενημέρωσης και ακόμη είναι σε εξέλιξη.
Μια ανάσα η ζωή απρόβλεπτη…
Μια πίστα χιονοδρομικού κέντρου
μια φωτιά
ένα λουλούδι
μια αμβροσία
ένα σημείο συνάντησης…
ένα ηλιοβασίλεμα
Καληνύχτα Μορεάλη μου…
.
Καληνύχτα 