T2 ο εξωγήινος

Όταν αναβοσβήνει ο κέρσορας , λίγο πριν ξεκινήσει η αυθόρμητη ροή, ανακαλύπτω πως θέλω να σου γράψω πολλά. Δεν θέλω να με καταλάβεις, δεν θέλω να υπαγορέψω στα πλήκτρα όλες τις εξετάσεις, τα αποτελέσματα τις αποφάσεις. Δεν είναι τα στοιχεία που θέλω να θυμάμαι … ωχ γιατί δεν δουλεύει ο ορθογράφος;;;; Αναγνωρίζω ένα σωρό λάθη, κάποια κύτταρα που χάνουν κάποιο γράμμα από την ακριβή τους διεύθυνση …. μάλλον επανήλθε…

Σε νέα πίστα λοιπόν, μετά από ανάκριση που μας δίνει το όνομά σου.Τ2. Χωμένος μέσα στη μάζα, δεν ξέρεις Τ2 τι κάνεις, πώς να συμπεριφερθείς, η τοξικότητα σού έχει αφαιρέσει λογική και την ταυτότητα σου, την αποστολή σου. Μεταλλάχτηκες από ανθρώπινο κύτταρο σε ένα εχθρικό κύτταρο … εξωγήινος λοιπόν … Είσαι επιθετικός, με επεκτατικές τάσεις, κυρίως όμως αυτοκαταστροφικός. Κατακτάς για αυτοκαταστροφή

Για τον τύπο σου η απόφαση είναι επώδυνη, απαιτεί θυσία και προσπάθεια…

Βλακείες, τίποτε από αυτά δεν αποτελεί λύση ή σωστή λύση χαχαχα έχω γράψει και έχω σβήσει ένα σωρό σκέψεις. Τις γράφω και μετά βλέπω μια μεγάλη ή μικρή τρύπα που μπάζει ή μια σκάλα που οδηγεί σε άλλη σκέψη. Δεν υπάρχουν λοιπόν στεγανά. Είμαι μια σπατάλη. Κοιτάζω τη ζωή μου μέχρι σήμερα και δεν μπορώ να βρω λάθος και σωστές επιλογές, βρίσκω μόνο εμπειρίες. Είμαι μία εμπειρία, αν διαβάσω σε βιβλία, σε εγκυκλοπαίδειες, φιλοσοφίες, επιστήμες υπάρχουν ένα σωρό γνώσεις, μαθηματικές ακρίβειες και θεωρήματα, με γοητεύουν αλλά τις ξεχνώ… δεν είναι δικές μου, είναι δανεικές.

Όμως λέγω όμως, αν τις ζήσω, γίνονται δικές μου… Έχασα πολλές ευκαιρίες να αποκτήσω την εμπειρία, κέρδισα όμως και πολλές, επιλέγοντας. Εμπειρίες – Επιλογές λοιπόν. Γελάω, φαινομενικά είμαι γεμάτη επιλογές στη ζωή μου, όμως η ουσιαστική επιλογή είναι μία, να δέσω τη ζωή μου με τη ζωή του παλιού μου παλτού. Συμπρωταγωνίστρια σε ένα έργο, μια ζωή διπλανής πόρτας… μια ιστορία αγάπης, τι πιο απλό

Ο άνθρωπος στο σαλονάκι και πάλι λοιπόν σε νέα πίστα, νέες εμπειρίες, νέες γνώσεις. Και πάλι γελάω, γιατί όσες εμπειρίες και αν γεμίζει ο εγκέφαλος οι γνώσεις που αποκτά δεν αποθηκεύονται σε αυτόν. Συγγνώμη που στο λέω ξανθέ μου εγκέφαλε αλλά είσαι μια τεχνητή νοημοσύνη, είμαι εγώ που σου δίνω όλα τα στοιχεία, εσύ είσαι καλοκαρδισμένα απλά κύτταρα, κύτταρα που όσο και αν το προσπαθείς να τους επιβληθείς, τρελαίνονται, σβήνουν πεθαίνουν από την πρώτη στιγμή που δημιουργήθηκες. Και ενώ εσύ προσπαθείς να βάλεις μία τάξη στο εργοστάσιο του σώματος, του σύμπαντος, με καινοτόμες στρατηγικές, η αλήθεια, αυτή που τόσο απεγνωσμένα ζητάς μέσα από κάθε εμπειρία, αγώνες, επιτεύγματα αποθηκεύεται ως διαφάνεια, αόρατη, στην ψυχή μου, ως δίδαγμα. Η αλήθεια είναι μία, είναι δίδαγμα.

… εμπειρίες…

να σου πω κάτι άσχετο; Ένας πατέρας μου είπε: Κυρία Μάνια, ούτε να το συζητάτε, κανένα πρόβλημα, έχω ακούσει για εσάς τα καλύτερα λόγια από πέντε τελείως διαφορετικούς ανθρώπους, το όνομά σας είναι χρυσός.

…και κοκκίνισα, κοκκίνισα γιατί δεν κατάλαβα πως έγινε ακριβώς, εγώ μόνο έπαιζα, αγαπούσα, γελούσα, έκανα πειράματα… Μάθαινα και ξανά και ξανά έμενα στην ίδια τάξη… να παίζω, να αγαπώ, να κλαίω, να γελώ ….. Κοκκίνισα γιατί ένιωσα υπερηφάνεια … και τη ματαιοδοξία …

τέλος του άσχετου

Στη συλλογή φέρνω λίγες φωτογραφίες, από την τελευταία μας μονοήμερη βόλτα… πριν την τραγική είδηση του σιδηροδρομικού δυστυχήματος, που έγινε πρώτη είδηση στα καναδικά μέσα ενημέρωσης και ακόμη είναι σε εξέλιξη.

Μια ανάσα η ζωή απρόβλεπτη…

Μια πίστα χιονοδρομικού κέντρου

μια φωτιά

ένα λουλούδι

μια αμβροσία

ένα σημείο συνάντησης…

ένα ηλιοβασίλεμα

Καληνύχτα Μορεάλη μου…

Ποιος έχει τη δύναμη…

Να κάνω μια ακόμα δουλειά, για το σπίτι, για τις άλλες δραστηριότητές μου ή να απολαύσω τα δακτυλάκια μου που προσπαθούν να φυλακίσουν σε λέξεις όλα έχουν συμβεί τις προηγούμενες μέρες.

Θα προσπαθήσω να τα κάνω όλα παράλληλα χαχαχα πολυεργαλείο … χαχαχαχα

Η επέμβαση, αυτή η μικρή και αθώα μιας ημέρας, έγινε την προηγούμενη Παρασκευή, με επιτυχία. Μας έστειλαν σπίτι με ένα σωρό οδηγίες. Μας γέμισαν με ένα σωρό αν και αν και αν … τότε θα πρέπει επιστρέψετε στα επείγοντα του νοσοκομείου… το εφιαλτικό ήταν πως συμπλήρωναν «…καλό θα είναι να τα αποφύγετε όμως» Σωστά αυτή η φράση δεν είναι και τόσο εφιαλτική, όμως την έχουμε ζήσει στην πράξη, πραγματικά τα επείγοντα ειδικά στα νοσοκομεία του Μοντρεάλ είναι φρίκη! Έτσι ξεκίνησε ένας μικρός αγώνας… ένας αγώνας που αν και κάποιες στιγμές το Σάββατο μας έφτασε στα άκρα, τελικά όλα πάνε καλά, τουλάχιστον μέχρι την Τετάρτη που θα ξαναπάμε για να βγάλουν το στεντ. Μη με ρωτάς τι είναι το στεντ μικρή μου Ξανθιά Θεά, μη με ρωτάς από που θα του το βγάλουν .. είναι ουρολογικά θέματα αυτά… Από κει και πέρα, βιου όψη και για αυτό … θα ξεκινήσει η σχετική και νέα ανάκρισουλα.

Έχω ένα μικρό θυμό με το «από πού κρατά η σκούφια σου» κάτι σαν ιερά εξέταση και ξαφνικούς ξεριζωμούς που συνιστούν οι χειρουργοί … Ευτυχώς, οι κάθε είδους γιατροί, είναι απλά δικηγόροι. Και αν ψάχνουν αφορμές για να αρχίσουν μια δίκη … σιγουράκι δεν έχουν καμιά απολύτως δύναμη στις αποφάσεις.

Στη ζωής του το παλιό παλτό έχει πάρει αποφάσεις σε δίκες, ως εισαγγελέας και πρόεδρος, αρκετές φορές. Βοηθός με κοφτερή ματιά κάπου βολοδέρνω και εγώ. Και το θέμα μου σε όσα προσπαθώ να γράψω δεν είναι για αυτή την παραπάνω περίπτωση, που δεν ξέρουμε ακόμα αν θα πάμε σε δίκη.

Το θέμα μου είναι μια υπόθεση που έχει αρχίσει από το 2010-11 με διάφορα δικαστήρια και αποφάσεις, και τώρα σα να ζητά οριστική απόφαση κατά τον Σεπτέμβριο. Η εμπειρία στο παιχνίδι που λέγεται «γάτα με ποντίκι» μετράει πολύ περισσότερα χρόνια, συγκεκριμένα από το 1993. Φυσικά και υπάρχουν εχθροί της εμπειρίας, όπως η κουράση … Ξέρω βέβαια πολύ καλά τη δύναμη που ονομάζεται Ψυχικό σθένος, και σε βγάζει από τη φρίκη, την παράνοια Μια δύναμη που οδηγεί στην ευλογία της ευτυχίας και που εκφράζεται με κάθε μικρό, αστείο, κωμικό, σε βλέμματα, σε αγγίγματα, σε παιχνίδια, σε ξόρκια…σε δύο χείλη κολλημένα, σε δύο μέτωπα πάντα πάντα ενωμένα… χιχιχι

Το είχα ανάγκη να γράψω ασυνάρτητα .. Αυτάααα, και ότι κατάλαβες κατάλαβες…

Αναβάθμιση και όπου φτάσει :)

Δεν ξέρω αν μου το είπε για παρηγοριά, άλλα ένας φίλος μου είπε πως τα ζευγάρια στα οποία ζει ο ένας για τον άλλον κάπως γίνεται και πεθαίνουν μαζί. Ένας άλλος, φίλος πάλι, μου είπε πως όταν ανάμεσα σε ένα ζευγάρι υπάρχει τόση εξάρτηση δεν είναι φυσιολογικό.

Το πρόγραμμα της 11ης Ιανουαρίου 2023 ήταν κάπως αχμ αυτό που λέμε .. Στον Κόσμο μας . Σιγά μην περιμέναμε τις υπενθυμίσεις του ηλεκτρονικού ημερολογίου, παρόλα αυτά η ανάρτηση ήταν τρυφερή, κάτι ρε παιδί μου για να συντηρήσουμε το προϊόν. Γύρω στη 1 το μεσημέρι κοιτάζαμε τα λαϊκς και ταυτόχρονα ψάχναμε για το μπλε κτίριο,

μετά ψάχναμε την κάρτα και στη συνέχεια μια πόρτα που μας χώρισε, όχι για πολύ γιατί βλέπεις ένας χυμός και λίγη κουβέντα εκτός θέματος, μπορεί να μας γλιτώσουν από την ανατριχιαστική σαδιστικότητα. Μαρία Μαρία όριστε κυρίε, δικός μου ναι … α ώστε με αυτή την κάρτα ανοίγει η πόρτα απ έξω… Ούτε που θυμάμαι πώς τον λένε τον μάγο με τα μπλε μάτια, τη στολή και τη διαστροφή του ματάκια μέσα από τρύπες που βγαίνουν υγρά και σε καμιά περίπτωση δεν μπαίνουν μικροσκοπικές κάμερες. Βάλε μια κάμερα κάπου και κάτι θα σου δείξει που θα πρέπει να βγει, τουλάχιστον στα μάτια των περίεργων! Βρήκαμε τελικά και οι δύο το χρώμα μας, γιατί μια φορά και εμένα αυτός ο κορεάτης? που μου έβαλε παπουτσάκια χάρτινα γαλάζια και σκουφάκι και στενό μανδύα μπλε, ταυτόχρονα μου έκλεψε και το χρώμα. Βρήκαμε μαζί το χρώμα μας και το δρόμο να βγούμε από την πόρτα και ας μας έδωσαν εκ νέου ραντεβού…

Βρήκαμε και το μπλε μας αυτοκινητάκι και ξεκινήσαμε να προλάβουμε το ραντεβού έξι με επτά, ιδιαίτερο ραντεβού, Ζζ και το ρήμα «φορώ», και εγώ δεν πρόλαβα να αλλάξω που ήθελα να φορέσω κάτι πιο βραδινό για το ραντεβού μας. Άλλαξες εσύ για μένα, τα λάικ και τα μηνύματα κελαηδούσαν την επέτειο μας. Είναι κάποιοι φίλοι μας που πραγματικά ξέρουν σε τι κόσμο ζούμε εδώ και Σαράντα τρία χρόνια.

Ρεστοράν Ιταλικό με «Φέρτε το κρασί σας», φαντάζομαι δεν το ξέρατε, το ξέραμε αλλά το ξεχάσαμε ή δεν του δώσαμε σημασία γιατί κατά βάση άλλο μας μεθάει στη ζωή, όμως για πες μας σπιρτόζα Ιταλίδα … έχει κάβα λίγο πιο κείθε κύριε, με τα πόδια δύο βήματα. Διαβάζεις το βλέμμα μου, το κορίτσι θέλει κρασί και μέχρι να καταφέρω να διαβάσω τον κατάλογο, τα κολονάτα αρχίζουν να χορεύουν στον ρυθμό των 43

Απόλαυση η στιγμή που ανακαλύπτουμε μια αγαπημένη γεύση όπως το ζεστό ψωμάκι ή μια ηδονική γεύση όπως τα πορτομπέλο,

νηστικό αρκούδι δε χορεύει στον ρυθμό της παράδοσης, που μας θέλει πάντα αυτή τη μέρα να σκαλίζουμε αυτό που έχουμε, αυτό που φτιάξαμε χρόνο με χρόνο, εμπειρία με εμπειρία, αποχωρισμό ονείρων, χαρά με χαρά, απότομη με απότομη στροφή και ευτυχισμένες ευθείες. Μετά τις ιταλική πάστα, το κρασί που τελειώνει, τις ματιές μας, πάμε για το αγαπημένο μας σπορ αυτό του σκαλίσματος. Δύσκολα να πέσει από τη νούμερο ένα θέση η βροχή της Αναβύσσου, δύσκολα θα πέσει από τη νούμερο ένα όμως και η στιγμή που δονούσαμε όλο το αεροδρόμιο με την αγκαλιά μας, όπως και τόσες άλλες κάθε μία στην κατηγορία της. Κάπως έτσι μετά τις λαιμουδιές ήρθαν οι μαγουλίθρες-δες όχι δες- και τώρα βαδίζουμε γρήγορα στις πισώπλατες, ύπουλες, τρομαχτικές αγκαλιές. Λατρεύω τους απολογισμούς μας… ρε συ θέλω να το βλέπω έτσι ως παραμύθι ή το ζω πραγματικά! Θα το αδειάσω το μπουκάλι το κρασί, αντέχουμε.

Κάνει κρύο όσο και να πεις κάνει κρύο, μας ζεσταίνει το τσιγάρο μέσα στο αυτοκίνητο, όπως και το γέλιο μας στο πάτα το ποουζ γιατί έχω μια ιδέα πήγαινε να μας φέρεις… Δεν ξέχασα να αναφέρω την κρέμα καραμελέ που φάγαμε, ήταν το ίδιο φίνα και γλυκιά με τη διαπίστωση πως το τεσσαρακοστό τρίτο έτος, που προστέθηκε στη γνωριμίας μας, αναβάθμισε τη σχέση μας. Γράφω και αυτό το τελευταίο, αυτό που θέλω να εξερευνήσω, μετά το ανεξερεύνητο της ίδιας σκέψης και έκφρασης λόγου το ίδιο δευτερόλεπτο…. τι έλεγα ..

α ναι .. θέλω να εξερευνήσω τον τρόπο που κοιμόμαστε και ξυπνάμε μαζί … έχει αρχίσει να γίνεται σαν ένας εγκέφαλος να δίνει εντολή σε δύο σώματα…. αυτό και αν είναι αναβάθμιση!

Η πρώτη του 2023 :)

Αύριο ξεκινώ το σχολείο.Επιστροφή στα σποράκια μου Θα πρέπει να ξανακερδίσω το ενδιαφέρον τους γιατί και αυτά όπως και εγώ μετά από τις ημέρες ξενοιασιάς, με φίλους, με μονοήμερες εξορμήσεις, με λιχουδιές, με με με άντε να με ξαναβάλεις στις καθημερινές υποχρεώσεις.

Αύριο θα πάμε στη Νεράιδα της Λίμνης κατά κόσμον Μαίρη. Μαζεύει κάθε παραμονή Χριστουγέννων στενούς φίλους και συγγενείς για ρεβεγιόν, όλα από τα χεράκια της. Όμως ο κοβιντ της αλλάξε τα σχέδια, μια μέρα πριν… έτσι το μετέθεσε για αύριο τις 7 Ιανουαρίου, ευτυχώς που με πήρε τηλέφωνο το είχα ξεχάσει.

Πήρα αρκετά δώρα από τους γονείς, όχι όσα θα έπρεπε… πολλές απουσίες των παιδιών την τελευταία σχολική μέρα. Εμ βέβαια αφού κάναμε τη γιορτή ένα Σάββατο πριν κλείσουμε, οι περισσότεροι γονείς δεν τα έφεραν το επόμενο Σάββατο, ήταν και άσχημος ο καιρός… τέλος πάντων …

Πήραμε και από ένα όμορφο δώρο από την Πασχαλίτσα μου. Η κάρτα που το συνόδευε ήταν όλα τα λεφτά. ¨ Όλα τα λεφτά ήταν και που βρέθηκα στο στούντιο, στο αγαπημένο μου πιλοτήριο. Ένιωσα τόσο όμορφα και ερωτικά, έρωτας ραδιοφώνου είναι αυτός, νομίζω πως το μικρόβιο ξύπνησε. Κάνω σκέψεις μήπως αλλάξω την καθημερινότητα μου, προσθέτοντας μια νέα υποχρέωση, να πετάω στα σύννεφα και να χαϊδεύω αυτάκια πάλι χιχιχι. Και μόνο που το αναφέρω εδώ στο ημερολόγιο μου μού δημιουργεί την υποχρέωση να το κυνηγήσω και ότι γίνει … λίγο νερό στο κρασί μου, λίγο περασμένα ξεχασμένα, λίγο ένα χαμόγελο, και ίσως κάνω μια επίσημη επίσκεψη στα γραφεία ..

Το Χριστουγεννιάτικο ρεβεγιόν μας στο σπίτι ήταν ζεστό, μέχρι και κεράκια ανάψαμε 🙂

Στα όμορφα δώρα βάζω την κατασκευή της βασιλόπιτας. Έτσι και αλλιώς όταν είμαστε μαζί στην κουζίνα είναι σα να κινηματογραφείτε ως ντοκιμαντέρ η μορφή της σχέσης μας. Κέικ φέτος, με συντροφιά τις συμβουλές της βίβλου

με διάφορα μέσα …

Βάζω επίσης το Πρωτοχρονιάτικο Ρεβεγιόν στα δώρα. Ήταν όμορφο, παρόλο που δεν κάναμε αλλαγή του χρόνου σε κάποιο φιλικό σπίτι ή στο δικό μας… τι ωραία που ήταν στον Αγιο Στέφανο… τι έλεγα α ναι, φέτος πήγαμε σε ένα ρεβεγιόν που οργανώθηκε στη Νότια Ακτή και βρεθήκαμε σε ένα τραπέζι 10 ατόμων, όλοι φίλοι από μικρά παιδιά, ελληνοκαναδεζάκια! Φυσικά και το ευχαριστηθήκαμε, γιατί ειδικά όταν ξέρεις από τραγούδια και σου τυχαίνει αυτός ο ντι τζει πρέπει να έχεις υπέροχη ψυχολογία, που δεν μπορεί να την αγγίξει τίποτε και σε οδηγεί στην πίστα ξανά και ξανά. Είχαμε καιρό να χορέψουμε !!!

Α ναι και έφαγα και την πρώτη τούμπα της χρονιάς Τόσα χρόνια στον Καναδά τολμώ να πω πως κάτι έχω μάθει από περπάτημα σε χιόνι ή παγωμένο χιόνι ή και πάγο μη σου πω… αλλά… φαίνεται πως δεν έχω μάθει από ισορροπία σε μια αίθουσα που είναι γεμάτη γυαλιστερα κομφετί … έτσι λίγο πριν την έξοδο από την αίθουσα, και καθώς το παλιό μου παλτό απομακρύνθηκε από το πλάι μου για να πάει να πάρει το παλτό του, απλά τον φώναξα δυνατά. Γύρισε, δεν με είδε στο οπτικό του ορίζοντα και κοίταξε στο πάτωμα για να πάθει εκείνος το πρώτο σοκ … Ολα καλά όμως…

Επίσης, και το κοπή τη πιτα ήταν ωραίο γιατί συνδεθήκαμε με Ελλάδα και τα ανήψια μας,…

Αφήνω για το τέλος μερικές φωτογραφίες από την εκδρομή μας στην Οττάβα από χιονισμένα τοπία, από τις βόλτες μας και μερικές γουρουνιές άλλες.

Από Αύριο λοιπόν σχολείο, σπίτι χωρίς φωτάκια, επέτειος, μια μικροεπέμβαση, νέα ενδιαφέροντα …

Καληνύχτα

Ετήσιος απολογισμός ευγνωμοσύνης

Η Μαρίνα μας του »Εκεί που ερωτεύομαι τη ζωή» είπε να παίξει σε μια παιδική χαρά, μαζευτήκαμε αρκετά παιδάκια γύρω της και μας έδωσε τους κανόνες. Η λέξη που το χαρακτηρίζει είναι αμεσότητα Γιατί η Μαρίνα στο τέλος κάθε μα κάθε μήνα μας έστελνε μια υπενθύμιση που προσωπικά με έκανε να χαμογελώ και να νιώθω τη ζεστασιά της σκέψης της και τη φροντίδα της. Με θυμάμαι όλους αυτούς τους μήνες, κάθε τέλος του μήνα να συμπληρώνω το πως ένιωσα, ίσως αν έγραφα σήμερα για τον κάθε μήνα να ήμουν αχμμ κάπως πιο αποστασιοποιημένη

Έτσι λοιπόν για ένα πράγμα για το οποίο ένιωσα ευγνωμοσύνη είναι η φροντίδα της Μαρίνας βασικά σε ό,τι αναλαμβάνει. Απολογισμός των μηνών του 2022! »Ετήσιος απολογισμός Ευγνωμοσύνης» λοιπόν και η δική μου συμμετοχή ακολουθεί. 🙂

Ιανουάριο​ς

Η λέξη που χαρακτήρισε τον Ιανουάριο είναι: Ευχαριστώ
Γιατί: 42 χρόνια διατηρείται ένας δυνατός έρωτας, μια μοναδική φιλία και μια υπέροχη σχέση ζωής συντροφιάς
Ένα πράγμα για το οποίο ένιωσα ευγνώμων τον Ιανουάριο είναι: Πως γιορτάσαμε και φέτος μαζί την επέτειο μας, η αξία του μαζί

Φεβρουάρι​ος

Η λέξη που χαρακτήρισε τον Φεβρουάριο είναι: προσπάθεια
Γιατί: πραγματικά προσπάθησα να ξεπεράσω τον εαυτό μου,
Ένα πράγμα για το οποίο ένιωσα ευγνώμων τον Φεβρουάριο είναι: Η αξία μιας καλής ομάδας, ενός επικοινωνιακού αρχηγού, και η βοήθεια των μελών.

Μάρτιος

Η λέξη που χαρακτήρισε τον Μάρτιο είναι: Άνοιξη
Γιατί: Η άνοιξη συμβολίζει την αναγέννηση στο κορμί, την αναθεώρηση, τη μελισσούλα που πετά από λουλούδι σε λουλούδι
Ένα πράγμα για το οποίο ένιωσα ευγνώμων τον Μάρτιο είναι: Η αξία των φυσικών αναγκών μας. Ο τρόπος που με ξέχασαν (ίσως έβαλε το χεράκι της και η μαλούμα από ψηλά) οι μεγάλες κρίσεις άγχους.

Απρίλιος

Η λέξη που χαρακτήρισε τον Απρίλιο είναι: Είναι φράση, συγκεκριμένα «Κύττα τι γίνεται παραέξω»
Γιατί: Τα μικρά ή μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε δημιουργούν προσωρινή τύφλωση. Βγήκα έξω από τον μικρόκοσμό μου, ένιωσα πόσο ομαλή είναι η ζωή μου αυτό το διάστημα, και κατάφερα να αναπτύξω περισσότερο τη φιλία.
Ένα πράγμα για το οποίο ένιωσα ευγνώμων τον Απρίλιο είναι: Η χαρά της φιλίας

Μάιος

Η λέξη που χαρακτήρισε τον Μάιο είναι: Αποχαιρετισμός
Γιατί: Γιατί ως δασκαλίτσα στα Σαββατιανά σχολεία είχα τη χαρά και το δημιουργικό άγχος της τελετής αποφοίτησης. Τα πτυχία τους με σωστά και όμορφα γραμμένο το όνομά τους, τις πρόβες των παιδιών με τραγούδια και ποιήματα το ψυχαγωγικό μέρος της γιορτής, και γενικά την οργάνωση και εκτέλεση αυτού που με μια φράση λέμε «τελευταία μέρα στο σχολείο, αποχαιρετισμός»
Ένα πράγμα για το οποίο ένιωσα ευγνώμων τον Μάιο είναι: Είναι η έντονη στιγμή και τα άπειρα συναισθήματά που ένιωσα στην ομιλία της παρουσίασης μου στους γονείς. Η ευκαιρία που μου δόθηκε να τους κάνω χαρούμενους, περήφανους, συγκινημένους για την πρόοδο των παιδιών τους.

Ιούνιος 

Η λέξη που χαρακτήρισε τον Ιούνιο είναι: Ικανότητες
Γιατί: Ορισμένες φορές είναι σημαντικό να κοιτάμε τα επιτεύγματά μας και να νιώθουμε πόσο ικανοί είμαστε.
Ένα πράγμα για το οποίο ένιωσα ευγνώμων τον Ιούνιο είναι: Πως ένιωσα πως τα κατάφερα. Τον Ιούνιο ξεκίνησα για πρώτη φορά να παραδίδω ιδιαίτερα μαθήματα ελληνικών σε ένα κοριτσάκι 6 χρονών. Στον τέλος του μήνα ένιωσα υπερήφανη για την ικανότητά μου, τη μεταδοτικότητά μου. Ξ μικρή τα πηγαίνει θαυμάσια και αυτό μου δίνει τρομερή δύναμη.

Ιούλιος

Η λέξη που χαρακτήρισε τον Ιούλιο είναι: Φρένο
Γιατί: Είναι δύσκολο να βάλεις τον εγωισμό σου στο σκαμνί αλλά κάποια στιγμή σου χτυπούν καμπανάκια. Δεν μπορείς να τα καταφέρεις όλα, όσο πολυεργαλείο και αν είσαι. Αν αφήσει το πείσμα του εγωισμού σου, αν σε πιέζει έντονα να πετύχεις σε έναν τομέα, ο εγκέφαλος καίγεται και το νευρικό σύστημα πανικοβάλλεται.
Ένα πράγμα για το οποίο ένιωσα ευγνώμων τον Ιούλιο είναι: Η κατανόηση από ανθρώπους που με αγαπούν και με πιστεύουν.

Αύγουστος

Η λέξη που χαρακτήρισε τον Αύγουστο είναι:  Στα αναμμένα κάρβουνα
Γιατί: Θα γίνει δεν θα γίνει το ταξίδι στην Ελλάδα. Μια από τη μια ψηνόμασταν και μια από την άλλη πέρα δώθε Θα πάει μόνος ή θα πάμε μαζί. Παντού απαγορευτικά που στο παραπέντε άναβαν την ελπίδα του ταξιδιού.
Ένα πράγμα για το οποίο ένιωσα ευγνώμων τον Αύγουστο είναι: Η άσχετη χαρά που πήρα από τη Νόρα. Πέρασε στο πανεπιστήμιο με την υψηλότερη βαθμολογία και μου χάρισε τη χαρά του γονέα και ας είναι ανιψιά μου.

Σεπτέμβριος

Η λέξη που χαρακτήρισε τον Σεπτέμβριο είναι: Οικογένεια
Γιατί: Καταφέραμε να ταξιδέψουμε στην Ελλάδα. Για τρεις εβδομάδες νιώσαμε την ελληνική δική μας οικογένεια
Ένα πράγμα για το οποίο ένιωσα ευγνώμων τον Σεπτέμβριο είναι:  Η προετοιμασία του γάμου της ανιψιάς μου, η συγκινήσεις που ένιωσα και τα δάκρυα χαράς, το κέικ βουτηγμένο στο κρύο γάλα, το μοχίτο .

Οκτώβριος

Η λέξη που χαρακτήρισε τον Οκτώβριο είναι: Υπομονή
Γιατί: Είναι ορισμένες βλακείες, χαζά θεματάκια υγείας το ένα όμως αμέσως μετά το άλλο, που ενώ ξέρεις πως είναι περαστικά σου δημιουργούν ένα εκνευρισμό χωρίς προηγούμενο και νιώθεις τις αποθήκες της υπομονής σου να αδειάζουν λες και πέρασε ο λευκός σίφουνας άζαξ (που έλεγε και μια διαφήμιση παλιά)
Ένα πράγμα για το οποίο ένιωσα ευγνώμων τον Οκτώβριο είναι: Ε φυσικά το παλιό παλτό, που παρόλο που δεν το έχει με την υπομονή όχι μόνο εξοπλίστηκε εκείνος αλλά μου πρόσφερε και μένα

Νοέμβριος

Η λέξη που χαρακτήρισε τον Νοέμβριο είναι: Γενέθλια
Γιατί: οι δύο δικοί μου άνθρωποι είναι στη ζωή και νιώθω αυτό το μήνα κάθε χρόνο μεγάλη ευγνωμοσύνη
Ένα πράγμα για το οποίο ένιωσα ευγνώμων τον Νοέμβριο είναι: Για την αδελφή μου, μια εξαιρετική μητέρα. Η ανιψιά μου πήρε με το σπαθί της υποτροφία όλων των σπουδών της στο Λονδίνο για τη Νομική.

Δεκέμβριος

Η λέξη που χαρακτήρισε τον Δεκέμβριο είναι: Θαυμασμός
Γιατί: Για το παλιό μου παλτό και τον τρόπο που αντιμετωπίζει την κάθε δυσκολία, για τις θεραπευτικές ιδιότητες της αγκαλιάς, για την τελευταία στιγμή που κάτι πάντα όμορφο μου προσφέρει η ζωή. Για τα σποράκια που έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους στη Χριστουγεννιάτικη γιορτή, για τη ζυγαριά που δεν κάνει τα στραβά μάτια και μου ρίχνει κατάμουτρα τις γουρουνιές μου
Ένα πράγμα για το οποίο ένιωσα ευγνώμων τον Δεκέμβριο είναι: …. όλα καλά 🙂

Λατρεμένος 🙂