Ημέρα Πέμπτη, 20 Ιανουαρίου πριν λίγες μέρες, δε θυμάμαι πότε, διάβασα μια πρόσκληση για μπλογκειμ, έτσι το λέγαμε στην παλιά μου γειτονιά στο παθ, αχ η παλιά γειτονιά… τέλος πάντων πάλι καλά που κατάφερα να σώσω τα σχόλια τους στο μπλογκ μου … άλλο έλεγα όμως… Η μικρή Μαρίνα που πάντα ερωτεύεται τη ζωή, ξεκίνησε ένα παιχνίδι, διαβάστε εδώ ... Είπα να πάρω μέρος και εγώ άνοιξα μια εγγραφή προχείρου, προπαρασκευή και κάθε τέλος του μήνα να γράφω το κάτιτιςςς μου, επίσης, έβαλα και ένα χρονόμετρο για την ημέρα που θα συμμετέχω με εγγραφή στο παιχνίδι…
Αυτή τη στιγμή που γράφω, είμαι καθισμένη στην αναπαυτική μου πολυθρόνα δίπλα στα διπλά παράθυρα του σαλονιού. Ψηλά τα ποδαράκια και μια απαλή κουβερτούλα, δωράκια από τα σποράκια μου. Αυτό το Σάββατο επιστρέφουμε στην αίθουσα μας με το γράμμα Η, η και τις ημέρες τις εβδομάδας. Ηλιόλουστο το πρόσωπο τα δάκτυλα, το μπαλκόνι, το χιόνι. Όλα μια αντανάκλαση… Βγάζω φωτογραφίες, έτσι ως αντανάκλαση της στιγμής.
Κάτσε να δεις και την κουβερτούλα
Θέλω να είμαι άμεση, σε όσα σου γράφω σήμερα. Δεν κρυώνεις αν μείνεις έξω για αρκετή ώρα και χωρίς να έχεις ντυθεί σωστά. Δεν κρυώνεις, παγώνεις. Αρχίζεις και παλεύεις δηλαδή, με ψευδαισθήσεις και παραισθήσεις, κάνεις έναν αγώνα να μην πέσεις σε λήθαργο. Ξεφύγαμε λίγο φέτος, πολύ χαμηλές θερμοκρασίες με σχετικά λίγο χιόνι, γενικά έχω ξεφύγει και εγώ, δεν βγάζω τόσες φωτογραφίες χιονισμένων τοπίων… πάρε αυτές…
Ψαρόσουπα σήμερα … το έχω βάλει πια το ψάρι … σε λίγο θα την κλείσω, εεεε χτυπά το χρονόμετρο για την ψαρόσουπα … μισό…
Μισό και μισό και μισό … Πλάκωσαν τηλέφωνα, κείμενο προς διόρθωση, πέρασε η ώρα … Πάει ο ήλιος.
Μου αρέσει καθώς φεύγει ο ήλιος να πίνω τσάι, μέσα να έχω ρίξει παγωμένες φράουλες. Δοκίμασε έχει γεύση αληθινής φράουλας.
Δεν είναι τρομερό που έχω καταφέρει να χάσω 12 κιλά; Μπα δεν έχω κάνει κάτι, μάλλον η εμμηνόπαυση ή σουρώνω ή το εμβόλιο.
χαχαχα Πέρασαν Χριστούγεννα, έφαγα μελομακάρονα σπιτικά, σοκολάτες σοκολατάκια, πήγα στο αγαπημένο μου allό mon coco μαγείρεψα, ήπια κρασί και σαμπάνια… το ξεφτίλισα,
Μαγείρεψα,
Ήπια κρασί και σαμπάνια… το ξεφτίλισα,
γιόρτασα 42 χρόνια από τότε που έλαβα ραβασάκι μέσα στο βιβλίο μαθηματικών εν ώρα μαθήματος, από το παλιό μου παλτό…
φάγαμε και μια μικρή τουρτίτσα,
ακόμα έχω σοκολάτα και ένα σοκολατένιο αρκουδάκι με μια καρδούλα στο λαιμό του. Αυτό το ετοιμάζω για μασκότ για τις 14 Φεβρουαρίου.
Έτσι περνάει ο χειμώνας, μισό και μισό και μισό, χουχουλιαστό φαγάκι … και άλλα μκρά γλυκά και καθημερινά… Και αν με ρωτήσεις τι με ζορίζει ε λίγο η θλιμμένη θεία μου που έχει χάσει πριν από 5 χρόνια τέτοια εποχή τον Βάσια, και η αδελφή μου που είναι χαμένη στη δική της καθημερινότητα στο Λονδίνο…
Καληνύχτα Μορεάλη μου …
Καληνύχτα 