Νομίζω πως ήρθε το πιο τρυφερό μου φθινόπωρο εδώ. Πιστεύω πως δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος να γράφω εδώ. Οταν ξεκίνησα την καληνύχτα μου πριν από χρόνια στη χαρτόκουτα του μυαλού μου.. ήταν για μένα ένα είδος μοχλού για να δω ή να πετύχω ορισμένα πράγματα. Πήρε σιγά σιγά την μορφή ενός ημερολογίου χμμμ που δεν ήταν όμως προσωπικό. Ζορίστικα λίγο. ¨Ειμαι ανοιχτό βιβλίο δεν μπορώ να μην γράφω ορισμένα πράγματα γιατί «δεν πρέπει» και μαλιστα χωρίς να το κρύνω εγώ τι πρέπει και τι όχι .. Γιατί δεν είμαι μόνη στη ζωή. Εχω φίλους έχω σύντροφο έχω οικογένεια. Και ενώ για μένα μπορούσα να γράφω τα πάντα χμμμ σιγά μη και μπορούσα να γράφω τα πάντα.. γιατί η ζωή μου είναι δεμένη με ένα σωρό ανθρώπους… ωωωω … μπουρδουκλώνομαι και δεν θέλω σε αυτή την εγγραφή.
Θέλω να γράψω λοιπόν πως πριν φύγω από την Ελλάδα είχα αρχίσει να συγκεντρώνομαι … ως ξανθιά και όχι ως θεά. χαχαχαχα το θεά το κρύβω λεμεεε… Και πάνω που είχα καταφέρει να συγκεντρωθώ… τσουπ έπρεπε να φύγουμε …
Δυο χρόνια πέρασαν από τότε που ήρθα εδώ.. να τακτοποιήσω τις αισθήσεις μου, να ορίσω τον χώρο μου, να επικοινωνήσω με ανθρώπους, να αρχίσω να ζω σύμφωνα με τα θέλω μου χμμ τα θέλω μου χμμμ ας το πούμε με τις ανάγκες μου …
Οι δυσκολίες πολλές, πολύτιμη βοήθεια το παλιό μου παλτό.. και αρκετοί άνθρωποι που ένιωσα την αγάπη τους … την όποια αγάπη τους.
Αρκετά ευχαριστημένη από την επίτευξη των στόχων μου περίμενα πως και τι να ολοκληρωθούν οι διαδικασίες που θα με έκαναν μόνιμη κάτοικο Καναδά.. Το πράσινο φως καταρχάς για να πάω στην Ελλάδα .. να δω τα ανιψάκια μου που όπως μου είπαν «δεν χρειάζεται θεια Μάνια να σκύβεις πια για να μας αγκαλιάσεις» , να δουλέψω …να δημιουργήσω … Στα πρώτα μου βήματα εδώ μου είπαν πως έχω τα τυπικά προσόντα για να διδάσκω τα Ελληνικά ως … ως ξένη γλώσσα. Ξένη γλώσσα σε παιδιά δεύτερης και τρίτης γενιάς Ελλήνων. Μικρή ήθελα να γίνω δασκαλίτσα χιχι
Μπήκε ο Σεπτέμβριος και με βρήκε να πιλοτάρω ένα όμορφο αεροπλάνο γεμάτο νότες Να το απογειώνω κάθε μέρα στον ουρανό της Μορεάλης μου και να κάνω τους ανθρώπους να διασκεδάζουν…Οχι μορφωμένα και καλλιεργημένα πράγματα.. αλλά γεμάτα κέφι … Λίγο ακόμη και ήμουν έτοιμη για το ταξίδι στην Ελλάδα …
Και ξαφνικά μου ζήτησαν να ποτίζω κάθε Σάββατο 13 λουλουδάκια και μάλιστα προνήπια και νήπια.. Τι γράφω ? Δεν μπορώ να γράψω ούτε ένα συναίσθημα ..γιατί όλα τα έχω γράψει στην καληνύχτα μου .. τι να γράψω? Να το γράψω ως γεγονός… να το μάθουν οι φίλοι μου … χμμ όλοι όσοι διαβαζαν την καληνύχτα μου και μοιράστηκαν τα συναισθήματα μου ΄… χμμ καλά όχι όλοι… οι περισσότεροι όμως έχουν φατσοβιβλία και τουιτερ και και και …
και ηρθα να το γράψω .. παρόλο που είχα πει ότι θέλω την αποκλειστικότητα… και τσουπ μαθαίνω ότι πέθανε η μητέρα μιας φίλης μου …να της το πω εκείνης … και μετά κοιτάζω και τις εγγραφές γύρω στη γειτονιά .. ξένη η Μορεάλη μου άρχισε να φαντάζει στα διάφορες ζωές εδώ μέσα … τι σχέση έχει η ζωή μου με κρίση… πότε δεν είχε σχέση με «κρίση» η ζωή μου ακόμη και όταν περνούσε χοντρά ζόρια … δεν την αφήσα να πάθει κατάθλιψη … αντε πάλι φτωχό μου λεξιλόγιο μου …κερσορας που αναβοσβήνει …
και μετά εβαλα και τα γέλια η γελοία.. γιατί ανακάλυψα πως έγραφα για να διαβάζομαι κυρίως από ανθρώπους που άρχισαν να με διαβάζουν τότε που απλώς ήθελα να γράφω χωρίς να ελπίζω ότι θα με διαβάσει έστω και ένας…
ωωωω δεν τα καταφέρνω σε αυτή την εγγραφή .. πως να το γράψω?…
χμμ «Γενιά παθμπλογκερς του 2007 νομίζω ότι με τα παρακάτω λογάκια θα με νιώσετε. Θα νιωσετε τη χαρά μου γιατί με λόγια δεν μου βγαίνει της ξανθιάς …
Εδω και δύο Σάββατα είμαι νηπιαγωγός που προσπαθεί να επικοινωνήσει με λουλουδάκια στα Ελληνικά
.. να τους ανάψει την ελληνική φλόγα, να τα εμπνεύσει …
η χαρά μου απλα πραγματα…
δεν περιγράφεται !!!!!!!!!!!
που να απευθυνθώ …
στην πρωθυπουργό ? στο πειρατικό, στο θεο ΜΟΥ, στον μικρό Σοφό μου, στη Στέβια, στη Σταράτη μου (αχ), στην Μοναδική μου στον πεσλακ στον μαυρο πητ στο Μανώλη, στο ασμπέτα ναι ναι στο ασμπετα αλλά όχι μόνο..χμμ που αλλού?…
χμμμ απλώς …
(ή απλά κύριε καθηγητά γιατί το μπερδεύω)
απλως/απλά/απλώς
στην καληνύχτα μου, στη χαρτοκουτά μου στην μικρή μου ξανθιά που νομίζει πως είναι θεά …
Είμαι νηπιαγωγός σε Σαββατιανό σχολείο της ελληνικής ομογένειας…
ναι…
αυτό τα περιγράφει όλα …
Καληνύχτα Μορεάλη μου τώρα πια όχι μόνο είσαι δική μου
αλλά αρχίζω και να δημιουργώ μέσα σου … 🙂
Καληνύχτα 