Το πιάτο που βάζει τα καλά του :)

Που θέλεις να σε πάω με τον κέρσορα μου; Να με πας στο Σάββατο, παραμονής Χριστουγέννων, εκεί που το τραπέζι έγινε ένα μικρό εργαστήρι του Αι Βασίλη. Πρωταγωνιστής ο καπετάνιος, βοηθός η μικρή ξανθιά θεά, τυλίγουμε δώρα για τα μικρά παιδιά, με την λίστα να κρατά το παλιο μου παλτό . 

Και μετά στην κουζίνα, πρωταγωνιστής το παλιό μου παλτό Χριστουγεννιάτικο τραπέζι με μπιφ γουελινκτον, βοηθός η μικρή ξανθιά να τυλίγουμε το τσιγαρισμένο κρέας, καμαρωτό να μπαίνει στον φούρνο με τον καπετάνιο να φτιάχνει μεζεδάκια Τα πιάτα έβαλαν τα καλά τους, παραμονή Χριστουγέννων 

Όμορφα κύλησε η Κυριακή, Χριστούγεννα και τρείς μικρές πριγκίπισσες άνοιξαν τα δώρα. Γέμισε χαρτιά το σαλόνι του σπιτιού τους, και μετά γέμισε νόστιμη γαλοπούλα το στομάχι μας και στο τέλος γεμίσαμε γέλια με επιτραπέζια παιχνίδια και ταμπού. 

Και αυτό το αγκάθι εκεί τι είναι; Ασε δεν θέλω ο κερσορας να πάει εκεί. Ήταν μια θυμωμένη στιγμή, μην την σκαλίζεις γιατί βρίσκει χώμα και κοπριά και νερό και θα αγριέψει. Ας την να λιμοκτονεί 

Ελά να σε πάω και στην Δευτέρα, εκεί που όλα ήταν καραμελωμένα. Στου Στέφανου το σπίτι ένα μικρό θαύμα, μόνο δέκα οκτώ μηνών και κράτα το μολύβι και ζωγραφίζει. 

Νόστιμο γαλακτομπούρεκο, μου θυμίζει εκείνο στο μαγαζί στην Άνοιξη, λατρεμένο γαλακτομπούρεκο. Ολα καραμελωμένα έξω, αν δεν το ζήσεις κάποιος δεν καταλαβαίνει όλος ο κόσμος φτιαγμένος από γυαλί… βρεμένο γυαλί…παγωμένα όλα γλιστρούν!

Πέρασαν τα Χριστούγεννα… πάμε να αποχαιρετήσουμε το 2016! 

Καληνύχτα Μορεάλη μου 🙂

Στο Παιχνίδι του Ανεμοστρόβιλου :)

Το είχα ξεχάσει αυτό το συναίσθημα να έχεις γράψει ένα κατεβατό, καταθέσεις γεγονότων και συναισθημάτων, να αλλάζεις παράθυρο για να βρεις μια πληροφορία …ΚΑΙ επιστρέφοντας, να βρίσκεις λευκό κενό. ΤΟ κρομ είναι ηλίθιο. 

Και τώρα που άδειασα τι… πως να γράψω πάλι, άδειασαν αλλά δεν γέμισαν, δεν κοσμούν το εξοχικό της καληνύχτας μου. Να βρω τις ουσίες μια μιά. 

Η φωτογραφία ξεκάθαρα έδειχνε πτήση και προορισμό. Δευτέρα της γιορτής μου, ο καπετάνιος μου στη πόρτα με μιά τεράστια τάρτα, με ένα τσουρέκι για βούτες στο καφέ, με μιά τεράστια αγκαλιά. Για μια εβδομάδα ο φίλος του τελευταίου θρανίου που μένει μόνιμα στο Βανκούβερ ήρθε να μας δει. Ο Νοέμβριος έτσι και αλλιώς είναι μήνας παραγεμισμένος με γιορτές και γενέθλια. 

Η μικρή ξανθιά σα να ξύπνησε από λήθαργο. Δυο μάγοι στο σπίτι για μια εβδομάδα να τους έχει και να τους τυραννά. Δυο μάγοι να της ετοιμάζουν το βράδυ γιορτή με ποτά αναψυκτικά και το ιδιαίτερο σαλαμάκι που μαζί με την μαγική μυστική συνταγή για ζύμη θα δώσει μια εκπληκτική πίτσα, αφορμή για μπυρόνια, αφορμή για να βρεθεί και πάλι το τελευταίο θρανίο. Περάσαμε όμορφα νομίζω στη γιορτή. Δύσκολο να είσαι η μόνη γυναίκα στην παρέα (?). Πρέπει να δίνω αγώνα για να παίζουν και μένα στα παιχνίδια τους. Άλλες φορές νιώθω η κόλλα τους και άλλες μάλλον πως είναι η ιδέα μου πως ανήκω στην παρέα και δεν είμαι απλώς η σύζυγος του παλιού μου παλτού.

Μαζεύονται ρολά που θέλω να φέρω στο εξοχικό και αχνά φαίνεται η τελευταία βόλτα αποχαιρετισμού του φθινοπώρου. Να φέρω τις φωτογραφίες κάδρακια στιγμών…

Μια παραλία του γλυκού νερού που αργά θα παγώσει

 

Μια καρδιά ζωγραφία στην άμμο με ουρανό καθρέφτη

 

και ένα ηλιοβασίλεμα που ανατριχιάζει από χαρά όταν στο κάδρο υπάρχει ζευγάρι

 

Εγινε χιονάκι η βροχή και πάλι βροχή το χιονάκι. Νέα δραστηριότητα μέσα στην εβδομάδα. Να γράψω για αυτή ξεχωριστά νομίζω είναι το σωστό. 

Στα μισά της εβδομάδας, καθισμένα στο σαλόνι τρία παιδιά παίζουν με όνειρα θαρρείς τσακισμένα καραβάκια. Η μικρή ξανθιά θέα δειλά μιλά για ξόρκι, πρώτη φορά νυστάζει για να το γράψει. Τι σημασία έχει το ξόρκι είναι ξόρκι αρκεί να σκεφτείς, τα υλικά σε σωστές δώσεις να βάλεις πριν το γράψεις αποκτά την δύναμη της θετικής αύρας. 

ξόρκι 

Παγωνιά και ζέστη συντροφιά

 ανεμοστρόβιλο σε θάλασσα 

Ο καπετάνιος που λέει όλο δεξιά παλεύει. 

Ποσειδώνας που φωνάζει αρκετά 

δεν χρειάζεται άλλη φιλοσοφία. 

Ανακατεύω σειρήνες τρικυμίες γοργόνες  

μια ρότα 

το θέλω του καπετάνιου.

Καράβι μεταφέρει το έργο ζουμερών καρπών

Νησί με παραλίες φίλων

γοργόνα να αποζητά 

όλο και περισσότερο μόνο μόνο αυτό το νησί 

Ένα καράβι πάντα θέλει ένα νησί

 και ένα νησί ένα καράβι

και για επαλήθευση 

τη γοργόνα

 

 

Πως ξεκολλάμε από τη γη! :)

Βιαζόμουν και δεν πέρασα από δω νωρίτερα …και μετά άλλαξε το πρόγραμμα, άρχισε να νυχτώνει νωρίς, μα περισσότερο να αργεί να ξημερώσει. Είναι μέρες τώρα που ο ήλιος μας επισκέπτεται με το σταγονόμετρο Βροχερός καιρός, κρύο ή ομίχλη, σκιουράκια που τρέχουν να προλάβουν τους τελευταίους καρπούς που είναι πεσμένοι στη γη κρυμμένοι κάτω από πολλά πολλά ξεραμένα φύλλα…

από πέρσι οι φωτογραφίες και …

Να τη πάλι η γιορτή Halloween. Κάθε χρόνο γράφω για αυτή τη γιορτή που μπήκε στη ζωή μου ως σχεδόν άγνωστη λέξη. Την πρώτη φορά που ρώτησα τι είναι το Halloween, είπαν απλά, είναι η γιορτή των γλυκισμάτων. Ή θα σε κεράσουν γλυκό ή θα τους κάνεις κολπάκια. Επτά χρόνια ψάχνω με την κολοκύθα φαναράκι...αχμμμ Διογένης κατάσταση μου θυμίζει … τι έλεγα…αν ναι ….ψάχνω να βρω το δίδαγμα της ιστορίας του Jack. Έχω μια χρονοκαθηστέρηση μυαλού(?) το όμολογώ,! Ήταν τόσο έξυπνος ο Jack που ο μύθος λέει πως ξεγέλασε τον διάβολο. Έπρεπε όμως να κάνει την υπέρβαση, να αποβάλει την τσιγκουνιά και την μιζέρια για να κατακτήσει τους ουρανούς.

Χαμογελώ …

δεν αρκεί λοιπόν η δύναμη της ευστροφίας 

για να ξεκολλήσεις από τη γη

…να ταξιδέψεις στο σύμπαν…

Τελικά μου αρέσει αυτή η γιορτή. Αγοράζω γλυκά στολίζω το σπίτι …και περιμένω!

 

Φέτος την ώρα που έπαιζα με τις νότες ήρθαν από δίπλα τα δίδυμα κορίτσια! Μεγάλωσαν !!! Δεν μπόρεσα να τα δω … τους κέρασε το παλιό μου παλτό γλυκά!

και μετά και μετά … μετά η όμορφη μικρή κολοκύθα που μοιάζει με την κολοκύθα που χρησιμοποίησε η νεραϊδονονα της Σταχτοπούτα … έγινε άμαξα

και μου έφερε φίλους από το τελευταίο θρανίο, το Στέφανο με την Χρυσάνθη ντυμένους χίπηδες …Το βράδυ μιας καθημερινής μέρας άλλαξε ρυθμούς

γέμισε

ζεστασιά, χαρά, και χαμόγελα που φώτισαν το σύμπαν

Καληνύχτα Μορεάλη μου

μπου!

 

 

 

Η ηδονή της πολυλογίας :)

Η απόλαυση, η ηδονή. Τις περισσότερες φορές την αναζητούμε στα μεγάλα, στα πλούσια σε κάλλος, στα περίτεχνα, στα ουσιαστικά στα στα… όσα υπαγορεύουν διαφόρων ειδών νόμοι…   Ξεχνάμε αυτά που θέλουμε, αυτά που πραγματικά μας αρέσουν, αλλές φορές δεν τα ξεχνάμε…αλλά… ας μην αρχίσω να τρέχω στους αμπέλους γιατί ο Κέρσορας αναβοσβήνει. Του ζητάω να φέρνει εδώ γράμματα σπουδάγματα, ένα σωρό μικροπράγματα. Ασήμαντα, τόσο ασήμαντα όσο και η καθημερινή μου ζωή Η καθημερινή ζωή είναι η πιο πλούσια σε ηδονές που μου δίνουν χάρα. Εκείνος με κοιτά και αναβοσβήνει.  Θέλω μια αρχή μια αφορμή …να γράψω… μου αρέσει να γράφω … Όχι να διαβάζω, να γράφω μου αρέσει αυτά που διαβάζω στη ζωή μου.  

Το Σάββατο το απόγευμα (προηγούμενο) , προσπαθούσαμε να πιάσουμε το χρόνο… να μην αργήσουμε για μια ακόμη φορά. Σχεδόν πάντα αργούμε όταν πάμε σε φίλους μας για καφέ. 

Γαντζωμένη σε ένα τεράστιο φίδι ασφάλτου, προσπαθώ να συλλάβω προς ανάκριση τον ήλιο. Να τον ρωτήσω αν ποτέ έχει δει τον εαυτό του σε καθρέφτη στη ανατολή του, στη δύση…Τον ήλιο που αγαπώ τόσο μα δεν ταιριάζουμε… γεμίζω φακίδες γεμίζω σπιθουράκια … ουφ…

κλικ Μπισκότο του ουρανού 

ααα κάτσε να φερω ένα λαλα άσχετο και συνεχίζω… 

[embedyt]https://www.youtube.com/watch?v=xfjmvXg6QWg[/embedyt]

 

Φτάνουμε, αργήσαμε? ε λίγο… που και να μην θέλαμε να είμαστε στην ώρα μας… 

Αρχίζουν τα μπουρδου μπουρδου … 

Η ηδονή του φραπέ από τα χέρια του Στέφανου, η ηδονή από τα Ελληνικά καλούδια που μας προσφέρει η Χρυσάνθη… 

 

 

Θα μπορούσα να ξεκινήσω από το μέγα ….από το «Συνταγμα της ηδονής» και να ψάχνω στα χαμένα να βρω την ηδονή Ηδονίζομαι όμως να κάνω το ανάποδο ταξίδι Στο εξοχικό του μυαλού μου να φέρνω τα απλά, τα καθημερινά, τα τετριμμένα, τα ευκολάκια, να τα γυαλίζω, να λάμπουν ως μοναδικά, μόνο δικά μου…

Η ρουτίνα μου ξεκαρδίζεται στα γέλια … Γιατί πως να το γράψω… Πραγματικά ξεκίνησα να γράφω για τον ήλιο, για τον φραπέ, τα μπισκότα, τα τυροπιτάκια του Στέφανου και της Χρυσάνθης που μου δίνουν τόση χαρά  και στο δρόμο του μυαλού (?) μου άλλα και της αναζήτησης μέσω οπτικών ινών συνάντησα τραγούδια, συνάντησα ολόκληρο Σύνταγμα ηδονής αλλά και αυτό…

 

Χαρά και μύρο της ζωής μου η μνήμη των ωρών

που ηύρα και που κράτηξα την ηδονή ως την ήθελα.

Χαρά και μύρο της ζωής μου εμένα, που αποστράφηκα

την κάθε απόλαυσιν ερώτων της ρουτίνας. 

 

Και θα μπορούσα να συναντήσω και αλλά και άλλα …και να γράφω και να γράφω … μα έχω να παω να διαβάσω, δηλαδή να δημιουργήσω (μαγείρεμα) γυαλίσω (τα του οίκου μου) και μετά έχω… πως να το πω… να… 

Πέθανε ο άντρας της κυρίας Σοφίας, από καρκίνο στον πνεύμονα. Σήμερα θα πάμε σε έναν μεγάλο χώρο, σε ένα νεκροπομπίο, για να της κάνουμε παρέα και αγκαλιά. Αύριο λειτουργία και μετά η σορός του θα ταξιδέψει στην Ελλάδα για την ταφή στη γενέτηρά του. 

 

Αντε τώρα να βάλω τιτλο σε όλα αυτά

[embedyt]https://www.youtube.com/watch?v=8ftDjebw8aA[/embedyt]

 

ααα κάτσε να φέρω και κάτι … άλλο

αυτάαα 🙂

 

To Όνομά Μου Είναι … :)

Μαρία ή Θαλασσινή …

 

Από την πλευρά της αριθμολογίας το όνομά σου έχει λεξάριθμο το 7 και αυτό σημαίνει ότι είσαι μία σκεπτόμενη γυναίκα, με βαθύ στοχασμό και με μεγάλη ωριμότητα. ΟΙ σκέψεις και τα λόγια σου χαρακτηρίζονται από σοφία και ωριμότητα και σου αρέσει να εξελίσσεις το πνεύμα σου και να μαθαίνεις νέα πράγματα. Προτιμάς να περνάς λίγες στιγμές απομόνωσης που σε βοηθούν να ανασυντάσσεις τις δυνάμεις σου. Στις ερωτικές σου σχέσεις, προτιμάς να διατηρείς την ανεξαρτησία σου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχεις πίστη και αφοσίωση στο ταίρι σου. Η διαίσθησή σου είναι ισχυρή και σου αρέσει να ασχολείσαι με θέματα αποκρυφισμού, αστρολογίας.

Τι λες τώρα είμαι μια σοφή ξανθιά χαχαχαχαχα

 

Οι άνθρωποι στη ζωή μου που με φώναξαν Μαρία είναι ελάχιστοι. Στο γυμνάσιο η φιλόλογός μου. Γλυκιά φιλόλογος, η αγαπημένη μου που ήξερε πως ποτέ μου δεν διάβαζα… μόνο ξεσκόνιζα το βιβλίο τόσο όσο για να παίρνω 17. Το 17 είναι ένας θαυμάσιος βαθμός κατά την αποψή μου. Δηλώνει πως έχει προσπάθήσει πάνω του μετρίου όμως… δεν είναι και 18, ένας βαθμός που δημιουργεί μουρμούρα του στιλ …μπορείς και παραπάνω Το 17 είναι ένας αξιοπρεπής βαθμός … που το σέβονται όλοι αλλά δεν αγχώνει κανέναν… ω άλλο έγραφα … τι έλεγα …α ναι η Μαρία του  γυμνασίου …

Αστείο… ο επόμενος ανθρωπος που με φώναξε Maria ήταν ο καθηγήτης των γαλλικών ! Ε ναι προσπάθησα να μάθω γαλλικά αν και για να πω την αλήθεια το διασκέδαζα τόσο. Ηταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που κάθισα στο τελευταίο θρανίο …αδιαφορούσα τελειως για τους βαθμούς …η Μαρία και τα αγόρια της όπως έλεγε η Ευγενεία του πρώτου θρανίου … Ε τι να κάνω ήμουν η μόνη γυναίκα με τέσσερα αγόρια ..ευτυχώς για μένα ο ένας ήταν το Παλιο Παλτό αλλιώς … ποιος με γλίτωνε από το στόμα της κυρίας Ευγενείας μπουχαχα….

Η τελευταία φορά που κάποιος με φώναξε ΜarIa ήταν στα σύνορα για να περάσουμε στις ΗΠΑ … Αλαζονικό ύφος στη φωνή λες και κρατούσε τους αδένες του πάπα …»Mar;ia, Mariiia»  φυσικά και δεν  ακούω σε αδένες που το παίζουν ότι και καλά έχουν αδένες.. Μαρία με φωνάζουν μόνο οι καθηγητές μου… για να με φωνάξει κάποιος με το μικρό μου όνομα θα πρέπει πρώτα από όλα να με ξέρει τόσο καλά που να ξέρει πως με φωνάζουν Μάνια από το Μανιούσκα ….

αααα ναι σήμερα θα είμαι το πιο καλό κορίτσι του κόσμου … περιποιημένη χαμογελαστή θα περιμένω οοοολα τα χάδια όλα τα φιλιά οοοολους τους φιλους μου να με πνίξουν στις ευχές… θα αστράφτω θα εισπράττω και θα ευχαριστώ

και τώρα θέλω … χμμμ

Ενα τραγουδι

[embedyt]https://www.youtube.com/watch?v=fFU9AhALXFM[/embedyt]

Αγάπη είναι να χάνεσαι,αγάπη είναι να λιώνεις

αγάπη είναι να δίνεσαι χωρίς να μετανιώνεις

έτσι απλά να πέφτεις στα βαθιά

Η αγάπη είναι πόλεμος, η αγάπη είναι η φύση

η αγάπη είναι ξενιτιά για όποιον την τολμήσει

τελικά η αγάπη είναι ζημιά

Η αγάπη είναι φωτιά

μοιάζει με άγρια τριανταφυλλιά

Τι είναι αγάπη?

Αγάπη είναι να αγαπάς και ελεύθερο να αφήνεις

ότι με κόπο αγκάλιασες, τον χώρο του να δίνεις

έτσι απλά, τα μάτια είναι η καρδιά

Η αγάπη είναι θάλασσα, η αγάπη είναι μια τρέλα

η αγάπη είναι ένα κύκλωμα και μια καινούργια μέρα

τελικά η αγάπη είναι φτερά.

Η αγάπη είναι φωτιά

μοιάζει με αγρια τριανταφυλλιά

Τι είναι αγάπη?

Η αγάπη είναι ένα όνειρο δίχως αρχή και τέλος

η αγάπη είναι ένας άγγελος που ψάχνει για το βέλος

τελικά η αγάπη είναι..

 

μια  φωτογραφία τραβηγμένη από το παλιό μου παλτό μόλις πριν από λίγες μέρες …

μου αρέσει κοίτα.. είπα….

και κλικ ….

Καληνύχτα 🙂