Κάθε πρωί μου στέλνει φωτογραφίες από όλο τον κόσμο. Από το ινσταγκραμ. Ξυπνώ, κάνω κάποιες δουλειες, παιρνω τον καφέ μου και χουχουλιάζω και πάλι στο κρεββάτι. Κοιτάζω την αλληλογράφια μου. Πάντα θα βρω όμορφες ή αστείες φωτογραφίες. Τοπία εξωτικά και πολλά πολλά ζωάκια.Σα να βρίσκω ερωτικά σημειώματα, με λογάκια. Με κάνει πάντα να χαμογελώ, να νιώθω άβολα που τον πληγώνω, που του γκρινιάζω, που που … κέρσορας που αναβοσβήνει … Ξέρω πως δεν μπορώ να αλλάξω.
Σήμερα μου έστειλε αυτή τη φωτογραφία… Μια φωτογραφία που με αιχμαλώτισε στην κινηση τηςΤην φέρνω εδώ γιατί την θεωρώ πανέμορφη
Φέρνω όμως και το λιγκ photo by natgeo Διαβάζοντας το κείμενο κάπου λεει «Polar bears are feeling the pressure; their populations are declining in Churchill, Manitoba in direct correlation with the loss of sea ice.»
και όμως μέσα στον αγώνα για την επιβίωση της έχει ακόμη τη δύναμη να απολαμβάνει, να είναι πανέμορφη, ερωτική, δυνατή …
Από μικρή θυμάμαι ήθελα να είμαι η Βασίλισσα του χιονιού, του πάγου … να κάνω έτσι και έτσι με τα χέρια μου και να παγώνω ότι έχει παραμορφωθεί από τον πόνο (σε ακούω πας να με στριμώξεις να παραδεχθώ πως υπάρχει κακό …οχι ρε βλαμμένο δεν υπάρχει …πόνος υπάρχει που παραμορφώνει ) , να δημιουργώ πόλεις από πάγο … να φτιάχνω γλυπτά …
Πριν λίγες μέρες συνάντησα τον Μανιαδάκη. Με κέρασε ένα μπουκάλι παγωμένου μηλίτη. Ένα συνεσταλμένο σερνικό που πουλά «έρωτα» Πληροφορίες εδώ Μανώλης Μανιαδάκης
Το άρθρο ανάμεσα σε άλλα γράφει «αφήνουμε τα μήλα να παγώσουν μέχρι τέλη Ιανουαρίου. Η παγωνιά ψήνει την ψύχα και ζυμώνει τις ουσίες του μήλου. Στους -10 C κάνουμε συγκομιδή των παγωμένων μήλων και τα βάζουμε σε ένα αποστειρωμένο θάλαμο. Εκεί μαζεύουμε τον μούστο και τον αφήνουμε να μετατραπεί σε αλκοόλ. Έτσι, στο αποστακτήριο παράγουμε τον παγωμένο μηλίτη, που είναι δημοφιλές γλυκόπιοτο κρασί και σερβίρεται ως απεριτίφ αλλά και ως ντιζεστίφ».
Καληνύχτα 