Νόρα

Δεν φανταζόμουν πως θα ένιωθα τέτοια αμηχανία για να σου γράψω για αυτή τη μεγάλη χαρά μου. Θέλω να είναι μια από τις ομορφότερες εγγραφές μου. Η αλήθεια είναι πως όλες οι γραφές μου, σε αυτό το ημερολόγιο, για τα ανήψια μου ξεχειλίζουν από ενθουσιασμό, υπερηφάνεια, αγάπη, Θεέ μου πόση αγάπη.

Κόπηκαν απότομα οι σχέσεις μας όταν ήρθα πριν από 13 χρόνια στο Μοντρεάλ. Αχ αυτή η ετικέτα Ανιψάκια, την ψαχούλευα πριν από λίγες μέρες… Από όσο αποδεικνύεται οι δεσμοί ήταν δυνατοί, και όπου έσπαγαν μερικές κλωστές από το σκοινί, έτρεχαν οι θεσμοφύλακες, τα αδέλφια μας…. τους θύμιζαν ιστορίες,

Αλήθεια το γράφω, οι σχέσεις μας στα πρώτα χρονιά της ζωής τους ήταν πολύ έντονες, γεμάτες παιχνίδια, τρέλες, δώρα, αγκαλιές, τραγούδια, σοβαρές συζητήσεις…. Μετά τα αφήσαμε στην Ελλάδα και σήμερα είναι μοιρασμένα σε Ελλάδα και Αγγλία.

Πάμε όμως στη Νόρα την κόρη της αδελφής μου… και στο νέο που θέλω να σου γράψω…

και που λές και που λες

Όταν η αδελφή μου μετακόμισε Λονδίνο δυσκόλεψε λίγο περισσότερο η επικοινωνία μου με τα μικρά μου, που καθόλου μικρά δεν είναι πια όμως για μένα πάντα μάλλον θα είναι … Η Νορίτα μου πριν μπει στο κολλέγιο είχε αποφασίσει να γίνει δικηγόρος… και φυσικά εγώ κατάφερα πέρσι να γίνω η πρώτη της πελάτης χαχαχαχα και φέρνω εδώ τον απολαυστικό διάλογο

5/23/21, 2:58 PM

You sent

Επειδή η μαμά είναι μεγάλος απατεώνας που δεν τις αρέσουν οι αγκαλιές και τα φιλιά, να ξέρεις πως της έχω δώσει εντολή να κάνει σε εσένα στον Ιωσηφ και τον μπαμπά από μία αγκαλιά και να σας δώσει από ένα φιλί! Σε ορίζω δικηγόρο μου ώστε να παρακολουθήσεις τη διαδικασία και να προστατέψεις τα δικαιώματα μου ως θεία !!! Να προσθέσω πως η εν λόγω απατεώνας συμφώνησε να εκτελέσει την εντολή μου !!!! Αν δεν το κάνει θα πρέπει να δεχθεί τις συνέπειες του νόμου Χαχαχαχα

Σε αγαπώ πολύ η θεία σου

5/26/21, 1:22 PM

Nora

Καλησπέρα πελάτισσα μου. Συγγνώμη για την καθυστέρηση. Η εν λόγω απατεώνας αυτή τη φορά δεν διέπραξε κάποιο έγκλημα αφού ήρθε και μου έδωσε το φιλάκι και την αγκαλίτσα από εσένα την Κυριακή μόλις κλείστε το τηλέφωνο. Αυτή τη φορά δεν θα μπορέσουμε να την κυνηγήσουμε για κάποιο έγκλημα δυστυχώς. Αλλά το μόνιμο μαρτύριο της είναι ότι εγώ έχω γίνει κολιτσιδα, βδελααααα. Όλο αγκαλίτσες της κάνω μουχαχαχαχα

Και εγώ σε αγαπώ πολυυυ

5/26/21, 1:45 PM

You sent

Θα ήθελα σε παρακαλώ να διασταυρώσουμε πως παρέδωσε και στον Ιωσήφ και στον μπαμπά !!! Όπως καταλαβαίνεις καταλαβαίνω πως η τακτική Κολιτσίδα που ακολουθείς είναι άκρως σωφρονιστική αλλά πρέπει πάντα να θυμόμαστε ότι κατά βάθος είναι πολύ μεγάλος απατεώνας χαχαχαχα

Παρακαλώ Επιβεβαιώστε !!!! Χαχαχαχα

6/3/21, 8:48 AM

Nora

Μετά από extensive investigation I have concluded οτι η κατηγορουμενη έχει παραδόσει τα φιλάκια και τις αγκαλίτσες και στους δύο!!

6/3/21, 9:31 AM

You sent

Μας ξέφυγε αυτή τη φορά !!! Δεν πειράζει, την επόμενη φορά χεχεχε Συνέχισε την τακτική κολιτσιδα !!! Και τώρα η αμοιβή σου φιλακιααααααααα

6/4/21, 4:12 AM

Nora

Χάχα ναι θα την πιάσουμε!! Ευχαριστώ και ανταποδιδω

Κλαίω για όσα δεν έζησα μαζί τους, και τώρα … τώρα η μικρή μου Νόρα πέρασε με Α star σε πανεπιστήμιο του Λονδίνου για να σπουδάσει Δικηγόρος και να πραγματοποιήσει το όνειρό της.

Μιλήσαμε και χθες με την αδελφή μου. Διαμάντια μεγάλωσε η αδελφή μου με τον άντρα της… και εγώ κλαίω γιατί και ο Ιωσήφ έχει πάει ψηλά, και η Νόρα μου τώρα …

Δεν θα μπορέσουν να έρθουν Ελλάδα, δεν θα μπορέσω να πάω Λονδίνο να τους δω έστω μια μέρα, έχω να τους συναντήσω από κοντά από το 2014. Είναι σίγουρο πως η τεχνολογία έχει κάνει θαύματα αλλά σκέψου μέχρι και η αδελφή μου έχει αρχίσει να νιώθει την έλλειψη … Τέλος πάντων αυτό που ήθελα να σου γράψω μαμά μου είναι πως ένιωσα μια χαρά διαφορετική από όλες τις άλλες χαρές!!!!

άσχετο… κάνω μια γρήγορη βουτιά στην ετικέτα ανηψια να βρω κάποιες που έχω γράψει για την Νόρα … να χω να διαβάζω Νόρα, αχ αυτή είναι τέλεια: Νόρα, Νόρα και αυτό έχει Νόρα

α και αυτή αυτή και αν είναι Νόρα :

ΣΤΕΝΟ ΜΑΡΚΑΡΙΣΜΑ… 🙂

Υπερήφανο χαμόγελο 🙂

Αδυναμια να βάλω τιτλο…

Κώλος και βυζιά…

Σταματώ εδώ, γιατί μετά την τελευταία εγγραφή που διάβασα έχω πεθάνει στα γέλια χαχαχαχαχ

Το νανούρισμά μας

Καληνύχτα Μορεάλη μου

Δεν θα πάρει δώρο η Μάνια…

Το θυμάσαι πως είμαι ένα απλό εξοχικό στο πουθενά του μυαλού σου και πως καμιά σχέση δεν έχω με μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή μπλογκ ή δεν ξέρω εγώ τι… Και αν το θυμάσαι γιατί δεν μου γράφεις πιο τακτικά;

Απλα πράγματα σσσσ μας διαβάζουν. Κατάλαβα τρόμαξες. Οχι ακριβώς, φοβήθηκα όμως, προς στιγμή δεν ήθελα να βουτήξω και να αρχίσω το κολύμπι, με έπιασε κούραση… Μετά μίλησα με τον Πήτερ Παν, έβαλα τα κλάματα, φύσηξα δυνατά τη μύτη μου και έγινα και πάλι απίστευτα δυνατή, πανέτοιμη να στηρίξω κάθε του αγώνα. Άλλωστε θα ήταν μια μάχη για να αποφύγουμε τα χειρότερα. Χάρηκα που δεν θα δοθεί αυτή η μάχη μέσα στα Χριστούγεννα.

Ναι, με τα σποράκια περάσαμε ωραία. Σποράκια είναι, όσο τους δίνεις ρουφούν, παίζουν γελούν. «Ο χιονάνθρωπος παιδιά » και για άλλη μια φορά το φοβερό καπέλο έκλεψε την παράσταση.

Η γιορτή μέσα στην τάξη…τους έδωσα και τα δωράκια που τους είχα φτιάξει … άλλαξα τα γαλλικά και τα μετέτρεψα σε ελληνικές κατασκευές… κουφάλοι κεμπεκιώτες δεν θα σας περάσει χαχαχα .

Ήρθε και ο Αγιος Βασίλης! Τεράστιος ήταν φέτος. Οργανώναμε πως θα εμφανιστεί στα παιδιά και μου λέει ξαφνικά «σε ξέρω εσένα ….» γούρλωσα τα μάτια με κάποια ενοχή, «με ξέρεις και εσύ» εγώ; αναρωτήθηκα και η ολόκληρη η ερωτική μου ζωή έκανε προβολή ταινίας στο μυαλο μου … μπα κανένας τόσο ψηλός, θα με έβαζε η μαμα να τον παντρευτώ αμέσως … τις άρεσαν τις μαμάς οι ψηλοί άντρες… πσσσσ σκέφτηκα έχω μέσον χριστουγεννιάτικης μαγείας, είναι ο ένας και αληθινός … «έχουμε φάει μαζί στο σπίτι της Μαίρης…» τζίφος ούτε και αυτός !!! Δεν είναι αυτός που τρώει τα μπισκότα και πίνει το γάλα που του αφήνω κάτω από το Χριστουγεννιατικο δέντρο…

Σκατούλες, αυτό έχω να πω μόνο. Αυτός ο κοκκινοφορεμένος είναι τελικά τζαναμπέτης. Μάλιστα με τρολάρει και όλας στο φέις.

Εχεις την οικογενεια σου, μάλιστα, που την έχω … σκορπισμένη σε όλο τον κόσμο… και πάρε και ένα Ομικρον … και γενικά είναι μέχρι να μου γυρίσει το μάτι… να γίνω καλικάτζαρος, και να σκαρφαλώσω στο έλκηθρό του στα κρυφά…. και να αλλάξω και το δρομολόγιο του κατά πως με βολεύει.

και βασικά όλα αυτά τα γράφω από την βαθιά μου χαρά, μακριά από νοσοκομεία και με ανίψια, αδέλφια, φίλους, ξαδέλφια, θεία, παλιο παλτό, οοοολους καλά .. χωρίς απώλεια. Χωρίς φθορές… Αχ να χαρείς μη μου λες για φθορές γιατί θα σου θυμίσω το κείμενο που προσπάθησες να διορθώσεις, όταν κάποιος αποφάσισε να το υπαγορεύσει στο κινητό του. Η πρώτη αιτία στης Ενανθρωπήσεως … του Μεγάλου Αθανασίου … Μια εμπλοκή την έπαθε η ξανθιά που να θυμίσω πως δεν διαβάζει…. Θεός, Φθορά, θάνατος, διάβολος αφθαρσία Λόγος… κάηκε ο εγκέφαλος, εύκολο κείμενο δε λέω, αλλά όχι όταν δεν έχει καθόλου σημεία στίξης, καθόλου… Πέρασε στην αφθαρσία το μυαλό μου μέσω αφασίας… καλά καλα δεν καταλαβαίνεις όποτε το αφήνω εδώ το θέματα… τι έλεγα; Εγώ έλεγα, πως τα δικά σου γραπτά εδώ στο εξοχικό δεν μπαίνεις καν στον κόπο να τα διορθώσεις… πληκτρολογείς και ούτε που στέκεσαι…

Γκρινιάζω λιγουλάκι και δεν ξέρω αν βγει αυτή η εγγραφή, τώρα γράφω στα τυφλά δεν γράφει ο κερσορας , εγώ μόνο πληκτρολογώ… …α ωραία βγήκαν όλα … θαυμα 🙂 …

Αύριο λοιπόν Σάββατο δίνω ελέγχους. Η καλύτερη μου μέρα. Δασκαλίτσα με τα ουλα της. Δεκάλεπτα ραντεβού με τους γονείς. Θα κρατώ τον έλεγχο και θα αγορεύω !!!! Ασε που θα με γεμίσουν δώρα και κάρτες που θα μου έχουν φταίξει τα παιδάκια μου … Θα με γεμίσουν και οι γονείς με καλά λόγια!!!! Σκέτη ευτυχία. Ήδη μου έδωσαν από το προηγούμενο Σάββατο 4 δώρα!!!! Στα δύο είχε και κρυμμένο μαγικό δώρο. Ένα, η μαμά του Φίλιππου και του Παύλου που δάκρυσε γιατί πρώτη φορά άκουσε για τα παιδάκια της πως είναι αδαμάντινοι χαρακτήρες… Αφού είναι αλήθεια να μην της το πω… η δουλειά που έχει ρίξει στο μεγάλωμα λάμπει …και σας φευγει στην Ελλάδα για Χριστούγεννα !!! Το δεύτερο δώρο η μαμα του Γιωλγου, «Γιώργος σας αγαπά πάρα πολύ είστε ο λόγος που έρχεται στο ελληνικό σχολείο» … (κάτι τέτοια ακούω και κάπου πιστεύω πως δεν χρησιμοποιώ κανέναν από τους παιδαγωγικούς κανόνες των σχολείων χαχαχα ) «… μα συνέχεια τον μαλώνω και του φωνάζω» «είμαι εκπαιδευτικός κυρία Μάνια, τα παιδιά θέλουν να τους φωνάζεις να τα μαλώνεις, μετρούν αλλιώς την επιβράβευση, και εσείς επιβραβεύετε και όλας» … αχ μου έκανε δώρο και κρέμα χεριών και κραγιόν και λιπ στικ 🙂

Σκέψου πόσο ωραία θα περάσω αύριο. Θα με στολίσουν με δώρα και με λογάκια και και και 🙂

Όλα καλά λοιπόν, οπότε μένει χώρος και χρόνος για λίγη γκρινιά. Να έλειπε αυτό το ζόρι με τα οικονομικά , και ένα στρωμένο τραπέζι, από δω μέχρι το βιλαμπάχο και με όλους τους συγγενείς και φίλους μου μαζεμένους…

Αυτά …

Καληνύχτα εξοχικό του μυαλού μου 🙂

Θα έρθεις; Πες μου σε περιμένω!!!

 

Εδώ μια στάση για να εκφράσω την επιθυμία μου και την χαρά μου να γνωρίσω από κοντά ανθρώπους που σπατάλησαν λίγο από το χρόνο τους για ένα σχόλιο. Εσένα περαστικέ που έκανες που μου έδωσες την χαρά με ένα σχόλιο να νιώσω την παρουσία σου και να σε ψάξω στο δικό σου σπιτικό, να διαβάσω και να μαγευτώ από τα λογάκια σου, να γελάσω, να γοητευτώ να θέλω τόσο μα τόσο πολύ να σε γνωρίσω από κοντά. Μια αγκαλιά, και μια άλλη και μια άλλη. Το διαδίκτυο όλα τα προσφέρει … εκτός από το άγγιγμα δύο ζωντανών σωμάτων.

Έφτασα την Παρασκευή στην Ελλάδα από την μακρινή μου Μορεάλη με σκοπό να γεμίσω τις μπαταρίες μου με αγκαλιές. Δεν θέλω να αναφερθώ σε ονόματα. Όσους θέλω να αγκαλιάσω τους το έχω γράψει, εκφράσει τόσες φορές στα σχόλια μου, σίγουρα το έχεις νιώσει έτσι?

Θα σε περιμένω αυτό το Σάββατο 6 Ιουλίου απογευματινή ώρα … εγώ θα είμαι από τις 6 εκεί σίγουρα μαζί με τον Γιάννη Πιτ, ξέρεις αυτόν το παράξενο τύπο  που θερίζει θύελλες πάντα με τον καλό τρόπο και λόγο και σε κάνει να αναρωτιέσαι…  χαχαχαχα

Έφτασα και σε προσκαλώ πάρα πολύ σεμνά, να κοιταχτούμε στα μάτια, να συγχρονίσουμε το γέλιο μας, να γίνουμε η πιο φασαριόζικη παρέα και να καταπλήξουμε τα πλήθη του «Αθηναίων Πολιτεία», εύκολα φτάνεις με τον ηλεκτρικό θα κατέβεις στο Θησείο.  Οδηγίες εδώ: Αθηναίων Πολιτεία 

Θα έρθεις? πες μου πες μου, ναι ή όχι… θα με φάει η αγωνία !!!

Δεν έχω κάτι άλλο να σου γράψω καληνύχτα Αθήνα μου 🙂

 

Φτερουγίσματα Φίλων :)

Οι παλιοί, οι πιο παλιοί, οι πιο πιο παλιοί και οι παλιόφιλοι  φίλοι.

Οι παλαιότητα των φίλων μετριέται με το φτερούγισμα της καρδιάς μου. Βασικά είναι καταστάσεις που όλοι γνωρίζουν με την λογική. Ο παλιόφιλος από την γειτονιά που έπαιζες, ερωτευόσουν, μεγάλωνες … ε ναι,,,, αυτόν άμα τον συναντήσεις μετά από χρόνια είναι λογικό……!!!!  όμως όταν φτάσει η στιγμή της επανένωσης τότε το συναισθήματα είναι τόσο μεγάλα, παιδικά, αγνά … που ποιος την συνουσιάζει την λογική για να κάτσει να εξηγήσει.

Έπεσα πάνω σε ένα παλιόφιλο και ξαφνικά βρέθηκα σε ταυτόχρονη παράλληλη διαδρομή του τότε – τώρα! Φέρτε μου νερό να ξεδιψάσω, τι να θυμηθώ, τι να προλάβω να πω από όσα έζησα. Πόσο ίδιος είσαι, πόσο άλλαξες, πόσο άλλαξα ….Ναι κάτι δεν άλλαξε… ακόμη με το παλιό μου παλτό είμαι αλλά στην άλλη άκρη σχεδόν της Γης 🙂

Είμαι το ξενιτεμένο, με τους παλιούς, πιο παλιούς, πιο πιο παλιούς και τους παλιόφιλους φίλους να μένουν χιλιάδες χιλιόμετρα μακρυά. Μου λείπει η αγκαλιά, τα φιλιά τους, η μπιρίμπα, οι καυγάδες.

Φθινόπωρο λοιπόν, στο Μόντρεαλ εννέα χρόνια διαμονής κλεισμένα, οι γνωστοί, οι πιο νέοι φίλοι, οι νέοι φίλοι είναι γύρω μου, έτσι να απλώσω το χέρι μπορώ να τους αγκαλιάσω να τους φιλήσω να τους καλέσω στο σπίτι για μπιρίμπα … μόνο που νιώθω πως πρέπει να προσπαθώ….να φοράω τα καλά μου και όχι το παλιό χιλιοτρυπημένο αγαπημένο μου νυχτικό…

Αυτή τη στιγμή που ο κέρσορας γουργουρίζει, είμαι λίγο αρρωστούλα, κρύωμα. Κυριακή πρωί στο κρεββάτι. Έχω τόσα πολλά να γράψω που δεν ξέρω από που να ξεκινήσω. Ας ξεκινήσω από το» εδώ και λίγες μέρες έχω ένα κρύωμα που με νευριάζει» … όλο κάτι θέλω να τρώω … αυτή η κούπα είναι φίλη μου όταν είμαι αρρωστούλα… προχθές έβαλα σουπίτσα και είπα να την φωτογραφίσω για να την έχω έτσι ομορφούλα και ντροπαλή

Χθες μετά το σχολείο (ωωω έχω να γράψω τόσα για το σχολείο) πήγαμε στην Κρέμα Καραμελέ μου. Επέστρεψε η Κεφαλονίτισσα  και μας φίλεψε. Με γέμισε καλούδια και λογάκια …

Φυσικά τα λογάκια είναι γραμμένα στο στρόγγυλο μεγαααλο σκέπασμα της μεγααααλης κρέμας καραμελέ 🙂

Δεν μπορώ να πω από χθες μεχρι σήμερα έχει μείνει λίγη ακόμη να την Μοιραστούμε με το παλιό παλτό

Με την Κρέμα Καραμελέ μου δώσαμε ραντεβού χειμωνιάτικο ….

Καληνύχτα Μορεάλη μου

 

Η γλύκα της Κρέμας Καρεμελέ :)

ΤΙς περισσότερες φορές όταν δεν παίζω για να κερδίσω, κερδίζω. Ετσι έγινε και με την κρέμα καραμελέ μου. Η Κρέμα Καραμελέ εκτός του ότι είναι ένα από τα αγαπημένα μου γλυκά, είναι και μια φίλη που γνώρισα στη Μορεάλη. Δηλαδή αυτή με γνώρισε πρώτη και δεν με άλλαζε με τίποτε, εκεί κολλημένη στην αύρα ήρθε όλο και πιο κοντά.

Μεγάλωνε σιγά σιγά η χαρά μου για αυτή την Κρέμα Καραμελέ που έχει μια φωνή…αχμμ το παλιό παλτό την λέει στεντόρεια. Τι έλεγα όμως α ναι … δεν πίστευε πως θα κερδίσει, δηλαδή όχι αυτή ο άντρας της και όμως κέρδισε. Ο άντρας της όχι αυτή…αυτή είναι πάντα κερδισμένη και πάντα με ένα μεγάλο πόθο να είναι συνέχεια καλοκαίρι και να μένει όλη μέρα κοντά στη θάλασσα.

Τι έλεγα όμως… α ναι έλεγα πως ο άντρας της κέρδισε, είχε όμως πολύ δουλεία και έτσι αναλάβαμε εμείς να τους τα πάμε τα κέρδη.  Η θερμοκρασία και ο δείκτης δυσφορίας στα κόκκινα, το αυτοκίνητο μικρή όαση. Μισή ώρα δρόμος και φτάσαμε στο κορβέτ, που κυρίως σερβίρει σε Γάλλους. Έρχονται, τρώνε στα γρήγορα την μισή μερίδα του Νιονιου και φεύγουν με την άλλη μισή για το σπίτι. Τεράστιες οι μερίδες του Νιόνιου

Χαρές, φιλιά, αγκαλιές… και στο τέλος η αγαπημένη μου κρέμα καραμελέ. Με ένα φιλαράκι μέντα φρέσκο από τον κήπο της….αλλά η συνταγή και η εκτέλεση του Νιόνιου

Ο δρόμος της επιστροφής ήταν να τον πιείς στο ποτήρι. Την ώρα του ηλιοβασιλέματος, όπου και αν έστρεφα την ματιά μου όλες οι πινελιές στα πάρκα αλλά και στον δρόμο είχαν θαρρείς την γλύκα της κρέμας καραμελέ…

Το ένιωσε το παλιό μου παλτό και …. και έστρεψε το τιμόνι στην παλιά μας γειτονιά Στη γειτονιά όπου γνωρισα και αγάπησα την Μορεάλη μου. Περνούσαμε τους δρόμους και η γλύκα χτυπούσε κόκκινο. Φτάσαμε στο αγαπημένο μου στο πρώτο Μιμ Χόρτονς. Απολαυστικός καφές …όχι δεν είναι ο φραπέ …είναι ο ….ο… ο κάτι δεν θυμάμαι … Είδα το παλιο μου παλτό να τον φέρνει … πως πέρασαν δέκα χρόνια στη Μορέαλη μου … πως έφτασα να έχω νοσταλγικές εικόνες από την πρώτη μου γειτονιά? ποια ήμουν, ποια είμαι και πόσο έχει αλλάξει η γεύση μου? Σκέφτομαι εικόνες της τελευταίας μου γειτονιάς στην Ελλάδα… αναζητώ την γλύκα και όχι σα να έχω ξεχάσει τη γλύκα της γευσης αυτής… νομίζω πως  ξεχνάω ….

Φρενάρω…φρενάρω γιατί είναι  δεύτερη φορά που έχω βάλει αυτή την μάσκα μαλλιών, και έβαλα και λάδι … πάω να λουστώ …

Καληνύχτα Μορεάλη μου 🙂