Να μην σταματούν να γράφουν ποτέ :)

Είναι και αυτή η μικρή ξανθιά, ψαχουλεύει στα συρτάρια, τα χρωματιστά χαρτόνια, τους μαρκαδόρους , γόμες, μολύβια πολλά πολλά, χρωματιστά χαρτιά, ψαλίδια και κόλλα, καρτέλες και ιδέες… 

Δεν πρόλαβε να μπει ο Σεπτέμβριος και την βρήκα αγκαλιά με όλα τα γραμματάκια του Ελληνικού αλφαβήτου χωμένη σε φωτοτυπίες και νέες μεθόδους διδασκαλίας. Κάνω την αδιάφορη. Ξέρω πως σε λίγες μέρες θα μου έρθει με μια λίστα για αγορές Ήδη την ακούω που μουρμουρά …  «Θελώ μακαρκαδόρους για τον πίνακα που να μην σταματούν να γράφουν ποτέ» Άχνα δεν βγάζω, ίσως φέτος θα πρέπει να συμβιβαστεί με όσα έχει… Αν είναι δυνατόν να γίνει κάτι τέτοιο ουφ… Θα δούμε….

Ο Σεπτέμβριος, με βρήκε να ανασαίνω την μυρωδιά του σχολείου. Πρώτη πρώτη με τα κρακεράκια μου, τα στυλό μου, το χαμόγελό μου, έφτασα στην αίθουσα των εγγραφών. Εισπνοή εκπνοή και άρχισαν να καταφτάνουν γονείς. Με έπιασε συγκίνηση. Μαμάδες και μπαμπάδες που γνωρίζω εδώ και χρόνια, μου έφεραν στο προνήπιο φέτος τα βλασταράκια τους. Εδώ και κάποια χρόνια τα κουβαλούσαν μωράκια. Τους χάιδευα τα μικροσκοπικά τους πατουσάκια και έλεγα… άντε πότε θα μεγαλώσεις και εσύ να αλωνίζεις στην τάξη μου! Είχαμε κάνει μυστική συμφωνία, και να που φέτος έφτασε η χρόνια !!! 

Πρώτο Σάββατο των εγγραφών, ήρθε η διευθύντρια κάποια στιγμή και μου λέει … Μάνια έρχεσαι λίγο να περπατήσουμε στον διάδρομο; Στην αρχή τρόμαξα, με έπιασε η ανασφάλεια μου, όμως κάθε άλλο. Πήγαμε στην αίθουσα που με φιλοξένησε για δυο χρονιές. Μάνια φέτος έχω να παλέψω για πολλά. Θέλεις την μπροστινή αίθουσα που είχες πριν έρθεις εδώ? 

Αστραψαν τα ματάκια της μικρής ξανθιάς, η μπροστινή αίθουσα νηπιαγωγείου, είναι ένα μπιζουδάκι. Έχει ένα σωρό όμορφα καινούργια παιχνίδια,ξύλινες φρεσκοβαμμένες βιβλιοθήκες, πάγκους εργασίας και αποθήκευσης. Το χαλί που κάθονται τα μικρά είναι γεμάτο πεταλούδες και γραμματάκια με φωτεινά χρώματα… είναι πανέμορφη αίθουσα… 

ΟΧΙ όχι …θα κρατήσω αυτή… έχεις να παλέψεις για τόσα … σίγα σιγά την φτιάχνω…δεν με ενοχλεί κανένας για τις παρεμβάσεις μου. Μιλήσαμε και για άλλα θέματα, ένιωσα την δύναμη μου, μια δύναμη που μου έχουν χαρίσει τόσα χρόνια οι γονείς με τα καλά τους λόγια. 

Νιώθω τόσο χαρούμενη που ξαναρχίζει το σχολείο! Ένα Σάββατο ακόμη εγγραφές, μετά μια συνάντηση όλων των διδασκάλων, καιιιιιι 16 Σεπτεμβρίου ξεκινάμε … 

Την νιώθω … το μυαλό (?) της ψαχουλεύει .. θέλω και αυτό και οπωσδήποτε αυτό …και σίγουρα μαρκαδόρους για τον ασπροπίνακα ναι ναι ναι και σσσσσ κοιμήσου…

Καληνύχτα Μορεάλη μου 🙂

Στο πέρα δώθε

… ΟΚΑ έχουμε πάει… πάω μια στιγμή με ένα κλικ να θυμηθώ… κλίκ Οκα το χλωμο Πρόσωπο

 

Το παλιό μου παλτό έβγαλε τις πυξίδες του… Όταν θέλω εκδρομή το παλιό παλτό βγάζει τους μαγικούς χάρτες. Προετοιμάζει μια ομορφιά … Μια Κυριακή πριν… αφήσαμε τις δουλειές του σπιτιού να γκρινιάζουν και χωθήκαμε στα αναπαυτικά καθίσματα του ενεργού ουρανού. Μουσική, ανοιχτά παράθυρα και το έγκλημα προμελετημένο. Όλες οι λεπτομέρειες για το πως θα πάμε στην Οκα στο συγκεκριμένο σημείο, αποβάθρα. Όμως θέλαμε να δούμε εκείνα τα αυτοκίνητα που ερχόντουσαν από απέναντι πως έφτασαν ως εκεί. Ο στόχος μας το πέρασμα του ποταμού …

Αστραψαν τα ματάκια μας στην ιδέα πως θα μπαίναμε σε κάτι … που θα μας μετέφερε κάπως….ας μην γελιώμαστε το ειδαμε ως λουνα πάρκ και ας ήταν μια πλατφόρμα φέρι που μεταφέρει αυτοκίνητα οδηγούς και επιβάτες απέναντι. 

 

Τα χέρια του… τα πιο όμορφα χέρια … εκλεκτικά σε ότι αγγίζουν … μεθοδικά, δυνατά, γεμάτα αυτοπεποίθηση. 

Αααα να η πινακίδα το λέει καλύτερα…. 

Τι είναι αυτό ?

είναι εξω από το δημαρχείο του χωριού…(μάλλον)

 

Σαν έχεις τόσο μεγάλη καρδιά, κούκλος είσαι κυρ πειρατή μου… θα μπορούσαμε να μάθουμε πιο πολλά … όμως εμείς αναζητάμε άλλο..

 

Τι είναι αυτό?

Πάντα ήθελα να βγάλω μια τέτοια φωτογραφία … να δω ακριβώς τι βλέπει το τραίνο… 

σα να φορά παρωπίδες … να πάμε και με τραίνο μια φορά … 

 

Στην προβλήτα, μηχανόβιοι παρέα μεγάλη…

Ωραίες μηχανάρες, τις έβγαλαν να τις λιάσουν … 

αααα ώστε εκεί πάνω έχει τα μυστικά του τιμόνια  το ξωτικό… ο καπετάνιος…Να με πας ίσια ίσια κείθε …

 

Πέρα δώθε … εμείς στο πέρα  πάμε

 

και συναντιόμαστε με το δίδυμο αδελφάκι που πάει στο δώθε ….

 

Η ατάκα της μικρής απόδρασης… Νιώθεις την αλμύρα? …

όχι της θάλασσας, της ζωής στο πέρα δώθε …  

 

 

Καλοκαιρινή Ομίχλη Εδάφους-εδάφους :)

Να πάμε μια μικρή εκδρομή… να βγούμε έξω από τα τείχη της Μορεάλης. Είναι γιορτή του Ιωάννη του Βαπτιστή στη πόλη … 

Πάμε στο χωριό… 

Πάμε στο καταφύγιο της Μαίρης τα Σαββατοκύριακα… η Μαίρη αφουγκράζεται πάντα τα παιδιά της. Από τους γιους, τον εγγονό, την νεογέννητη εγγονή, μέχρι….την πεντάχρονη κόρη της που ζει σίγουρα….! πάνω από τριάντα χρόνια, ατροφική σε καροτσάκι. Τρέφεται με σωληνάκι από το στομάχι… Η Μαίρη έχει πάντα το ραδιόφωνο ανοιχτό, μα και την αγκαλιά της… Η Μαίρη είναι φίλη μου… με επέλεξε για φίλη της …. 

Κάπως έτσι το Σάββατο το μεσημέρι άνοιξε  η πόρτα του γκαράζ… για δυο ώρες δρόμο … 

 

πάμε στο χωριό …ένα χωρίο σε ένα μέρος που όλο λίμνες έχει και χτίζουν σπίτια γύρω τους…. πάντα με το επιθεωρητή να σε ελέγχει σε κάθε σου βήμα ψάχνοντας αφορμές για πρόστιμο. 

Ο ουρανός κάνει τα δικά του ταξίδια στα καιρικά φαινόμενα, η φύση καταπράσινη φαίνεται να χαίρεται αυτό το παιχνίδι των μικρών κατοίκων του ουρανού. 

Μια τεράστια πόλη από παχιά σαντιγί χτισμένη… 

Το παλιό μου παλτό οδηγός που γίνεται μικρό παιδί όταν στην άσφαλτο συναντά τρύπες ήλιου. 

 

Η άσφαλτος όλο και μικραίνει, και ξαφνικά μετά από βροχή γνωρίζουμε την ομίχλη εδάφους εδάφους !!!

Χαρτογραφημένο μονοπάτι μέσα στο δάσος … 

Το σπιτάκι της Μαίρης είναι ένα φυτεμένο όμορφο δέντρο που ατενίζει και χαίρεται την λίμνη…

 

Οι λίμνες είναι οι μεγάλοι μαγικοί κρυστάλλινοι καθρέφτες της γης. 

Μόνο στους λιμνοκαθρέπτες μπορεί ο Ουρανός να ενωθεί με την Γη σε έναν ατέλειωτο οργασμό ομορφιάς και ζωής.  

καληνύχτα Μορεάλη μου 🙂

 

Zωντανή κορνίζα :)

Έχω πιει ήδη το ένα από τα τρία μπουκάλια κρασί που μου έκαναν δώρο οι γονείς των σπορακίων μου. Απολαμβάνω τα δώρα μου, λουλούδια γλάστρες, αρώματα, φουλάρια και και οίνος! Δώρα που μου έδωσαν κατά την αποφοίτηση τους. Με δυνατή φωνή, τραγούδησαν, πήραν το … Πτυχίο τους!!!  Έφαγαν γλυκάκια, με υπάκουαν έτσι από χαρά και αγάπη.. και και και φυσικά … φωτογραφήθηκαν! Αυτή η κατασκευή χάρισε χαρά τόσο στα παιδιά όσο και στους γονείς. Ίσως περισσότερο στους γονείς ….

Κοιτάζω το άδειο κάδρο, μια μεγάλη αυτοσχέδια κορνίζα, φαντάζομαι τις μουρίτσες τους.. Το κάθε ένα με διάφορα σκέρτσα και τους γονείς … σε ένα διαρκή κλικ κλικ να προσπαθούν να αιχμαλωτίσουν την στιγμή…. 

Όλα πήγαν καλά και φέτος.. Τα πάντρεψα, κράτησα και πέντε για το προ νήπιο και …φύγαμε με φουλ τις μηχανές για καλοκαίρι . Ραντεβού τον Σεπτέμβριο, σχεδόν σίγουρη πως θα αναλάβω την ίδια τάξη …νηπιαγωγείο και πάλι. 

Αυτό το Σάββατο θα είναι το πρώτο που θα κάτσω! Εχω υποσχεθεί στον εαυτό μου πως δεν θα κάνω τίποτε άλλο από το να διαβάσω ή μάλλον να αρχίσω να διαβάζω ένα βιβλίο. Είναι η «Τρικυμία» της μονοκονδυλιάς μου, αυτό το βιβλίο με έχει τραβήξει σαν μαγνήτης. Ίσως μάλιστα καταφέρει να μου περάσει και χειροπέδες, φυλακισμένη στις σελίδες του μέχρι να διαβάσω και την τελευταία του λέξη. 

Η ψυχολογία μου νιώθω πως είναι πασπαλισμένη με λίγη κούραση. Υποσχέθηκα στον εαυτό μου να είμαι παντού… όμως νιώθω μια εξάντληση ίσως τελικά να μην είμαι θέα… λες??? 

Ευτυχώς η υγεία μια χαρά. Περίεργο, οι αρχές του καλοκαιριού πάντα με βρίσκουν να παλεύω με διάφορα και να νιώθω αχμμμ όπως νιώθουν οι περισσότεροι άνθρωποι στις αρχές του Χειμώνα. Ένας χαρταετός, ένα ανεμόπτερο, ένα αερόστατο πολλές νότες που ξαφνικά ζητούν ταξίδια με άγνωστους προορισμούς.

Α άσχετο κάπου τσίμπησα στο παθ πως η Λίνα θέλει να στρώσει μπλογκοπαίχνιδο,  με μια μας καλοκαιρινή εμπειρία …κάτι τέτοιο… Παρακαλώ να επιμεληθεί τε του θέματος χαχχαχαχα

Νομίζω πως νυστάζω … πολύ … πάρα πολύ…. 

Καληνύχτα Μορεάλη μου

Ο απόλυτος εγωισμός νους της καρδιάς :)

Αποκλειστικότητα. Μάλιστα Το αποκλειστικό δικαίωμα εκμετάλλευσης, πλάκα μου κάνετε ..ναι ? ναι …. 

Μερικές ώρες πριν μπω σε μια διαδικασία να αποφασίσω. Το περίμενα, άργησε είπα δεν θα έρθει αλλά ήρθε τελικά … 

Έχω βρεθεί πολλές φορές όπως κάθε άνθρωπος σε σταυροδρόμια. Οι φίλες μου όμως όλες είναι στριμμένες. Άλλες διαλέγουν την δόξα, άλλες τα λεφτά, κάποιες την ηγεμονία κάποιες την καριέρα…. και μία, μόνο μία διαλέγει πάντα και μόνο του μνμ το χαβά Αχμμμ να κάνω μια παρένθεση για τις σεμνές και σεμνούς που θα διαβάσουν, πως πρόκειται για μια Ελληνική αργκό έκφραση που σημαίνει «ο Απόλυτος Εγωισμός» 

Ο απόλυτος εγωισμός λοιπόν είναι αυτή η μικρή ξανθιά θεά. Είναι μικρή, είναι ξανθιά, είναι θέα.  Είναι η Μανιούσκα, η φαρφουρένια της μαμάς μου… Θέλει να παίζει με τα παιχνίδια της . Νιώθω πως είναι μόνο αυτή από όλες τις φίλες μου που έχει την δύναμη να κράτα την φωτιά πάντα αναμμένη στο τζάκι της καρδιάς μου. Η μικρή ξανθιά θεά είναι η καρδιά μου τόσο απλά 

δεοντολογία θηλυκό, ευτυχώς αλλιώς αν ήταν σερνικό αχμμμ ας μην ξεφύγω … 

Ο επιστημονικός κλάδος που ασχολείται με το τι είναι καλό και τι είναι κακό καθώς και με τα ηθικά καθήκοντα και τις υποχρεώσεις, το  σύνολο των ηθικών αρχών ή αξιών συμπεριφοράς που διέπουν ένα άτομο ή μια ομάδα, πως θα έπρεπε να έχουν τα πράγματα, πως θα τα θέλαμε

ναι καλά, λες και δεν βλέπω του αμπέλου την φιλοσοφία που γίνεται δάφνη στης Πυθίας τα λόγια μπουρδου μπουρδου 

Πάμε πάλι. 

Δέον και λόγος .. αχμμμ  

Ο λόγος που πρέπει που έχω ανάγκη που αξίζει να … 

Ο νους της καρδιάς Η πνευματική δύναμη της καρδιάς μου Αυτή έχει την δύναμη και μόνο να επιλέξει 

Μικρή μου ξανθιά θέα έχεις τον λόγο ως το απόλυτο εγώ. Πάντα ερασιτέχνης, ποτέ επαγγελματίας  

στελθ.. προσγειωμένη σε παρακαλώ …ουφ καλά κράτα αναμμένες τις μηχανές 

πάμε πάλι 

[embedyt]https://www.youtube.com/watch?v=XaKr98ktoxU[/embedyt]