Είναι και αυτή η μικρή ξανθιά, ψαχουλεύει στα συρτάρια, τα χρωματιστά χαρτόνια, τους μαρκαδόρους , γόμες, μολύβια πολλά πολλά, χρωματιστά χαρτιά, ψαλίδια και κόλλα, καρτέλες και ιδέες…
Δεν πρόλαβε να μπει ο Σεπτέμβριος και την βρήκα αγκαλιά με όλα τα γραμματάκια του Ελληνικού αλφαβήτου χωμένη σε φωτοτυπίες και νέες μεθόδους διδασκαλίας. Κάνω την αδιάφορη. Ξέρω πως σε λίγες μέρες θα μου έρθει με μια λίστα για αγορές Ήδη την ακούω που μουρμουρά … «Θελώ μακαρκαδόρους για τον πίνακα που να μην σταματούν να γράφουν ποτέ» Άχνα δεν βγάζω, ίσως φέτος θα πρέπει να συμβιβαστεί με όσα έχει… Αν είναι δυνατόν να γίνει κάτι τέτοιο ουφ… Θα δούμε….
Ο Σεπτέμβριος, με βρήκε να ανασαίνω την μυρωδιά του σχολείου. Πρώτη πρώτη με τα κρακεράκια μου, τα στυλό μου, το χαμόγελό μου, έφτασα στην αίθουσα των εγγραφών. Εισπνοή εκπνοή και άρχισαν να καταφτάνουν γονείς. Με έπιασε συγκίνηση. Μαμάδες και μπαμπάδες που γνωρίζω εδώ και χρόνια, μου έφεραν στο προνήπιο φέτος τα βλασταράκια τους. Εδώ και κάποια χρόνια τα κουβαλούσαν μωράκια. Τους χάιδευα τα μικροσκοπικά τους πατουσάκια και έλεγα… άντε πότε θα μεγαλώσεις και εσύ να αλωνίζεις στην τάξη μου! Είχαμε κάνει μυστική συμφωνία, και να που φέτος έφτασε η χρόνια !!!
Πρώτο Σάββατο των εγγραφών, ήρθε η διευθύντρια κάποια στιγμή και μου λέει … Μάνια έρχεσαι λίγο να περπατήσουμε στον διάδρομο; Στην αρχή τρόμαξα, με έπιασε η ανασφάλεια μου, όμως κάθε άλλο. Πήγαμε στην αίθουσα που με φιλοξένησε για δυο χρονιές. Μάνια φέτος έχω να παλέψω για πολλά. Θέλεις την μπροστινή αίθουσα που είχες πριν έρθεις εδώ?
Αστραψαν τα ματάκια της μικρής ξανθιάς, η μπροστινή αίθουσα νηπιαγωγείου, είναι ένα μπιζουδάκι. Έχει ένα σωρό όμορφα καινούργια παιχνίδια,ξύλινες φρεσκοβαμμένες βιβλιοθήκες, πάγκους εργασίας και αποθήκευσης. Το χαλί που κάθονται τα μικρά είναι γεμάτο πεταλούδες και γραμματάκια με φωτεινά χρώματα… είναι πανέμορφη αίθουσα…
ΟΧΙ όχι …θα κρατήσω αυτή… έχεις να παλέψεις για τόσα … σίγα σιγά την φτιάχνω…δεν με ενοχλεί κανένας για τις παρεμβάσεις μου. Μιλήσαμε και για άλλα θέματα, ένιωσα την δύναμη μου, μια δύναμη που μου έχουν χαρίσει τόσα χρόνια οι γονείς με τα καλά τους λόγια.
Νιώθω τόσο χαρούμενη που ξαναρχίζει το σχολείο! Ένα Σάββατο ακόμη εγγραφές, μετά μια συνάντηση όλων των διδασκάλων, καιιιιιι 16 Σεπτεμβρίου ξεκινάμε …
Την νιώθω … το μυαλό (?) της ψαχουλεύει .. θέλω και αυτό και οπωσδήποτε αυτό …και σίγουρα μαρκαδόρους για τον ασπροπίνακα ναι ναι ναι και σσσσσ κοιμήσου…
Καληνύχτα Μορεάλη μου 🙂