Δεν είναι και εύκολο ξέρεις μετά από 8 και μισή ώρες μπροστά σε έναν υπολογιστή να σου γράψω. Άσε που μέχρι να μαγειρέψω, να γυρίσει το παλιό μου παλτό από τη δουλεία του, να φάμε, να τα πούμε λίγο… να ηρεμίσουμε λίγο… με έχει πάρει ο ύπνος στην αγαπημένη μου πολυθρόνα, σαν τις γιαγιάδες με την κουβερτούλα και τα πόδια ψηλά. Κάποια στιγμή αισθάνομαι το παλιό παλτό να μου βγάζει τα γυαλάκια μου και να με τραβά απαλά μέχρι το κρεββάτι !!!
Δύσκολη αυτή η καθημερινή εργασία από το σπίτι. Παρόλα αυτά όταν το σκέφτομαι, προτιμώ το σπίτι από το να τρώω άλλες δύο ώρες στους δρόμους και μάλιστα σε συνθήκες καιρού Μοντρεάλ. Βέβαια, δεν γνωρίζω προσωπικά τους συναδέλφους μου έτσι. Όμως αν καταφέρω και δεν τα παρατήσω θα τους γνωρίσω και από κοντά σε κανένα μπαράκι κάποιο Σαββατοκύριακο. Ουφ η δουλειά στην κλειδόλεξη … χτυπά κατευθείαν στο κέντρο του πανικού μου με τη γρήγορη αλλαγή των πρότζεκτ. Τι δεν σου αρέσει η ξένη λέξη πρότζεκτ; Κάτσε να δω μήπως βρω ελληνική. αχμμ έργων είναι η πιο κοντινή. Κατασκευή έργων. Τελειώνει η ανάθεση γρήγορα και αρχίζει άλλη και το θέμα είναι πως ακόμα και τα εργαλεία διαφέρουν … πανικός η Μάνια κολλάει μέχρι να πάρει μπρος… δεν ξέρει ποια και που είναι τι κάνει … και όταν καταλαβαίνει … αλλάζει το προτζεκτ χαχαχαχα Ναι ξέρω, δεν καταλαβαίνεις, αλλά θα καταλάβεις άμα σου θυμίσω πως ποτέ δεν μου άρεσαν οι αλλαγές…. και να τώρα που σε αυτή την ηλικία πρέπει και αυτό να το αλλάξω. Αν είναι δυνατόν. ¨Λες και έχω περιθώριο να αλλάξω .. αχμμ εκτός αν χρησιμοποιήσω τη σοφία και καταφέρω να διορθώσω ααα βρήκα τη λέξη να αναθεωρήσω είναι η λέξη …
Αχ ρε μαλούμα να ήσουν εδώ να τα λέγαμε, θα με καταλάβαινες αμέσως και θα μου έδειχνες αυτό που χρειάζομαι για να ηρεμήσω. Πάρε μια βαθιά ανάσα…. νομίζω αυτό θα έλεγες… και ξέρεις ψιλοδουλεύει ..
Φτάσαμε μέσα Φεβρουαρίου, ναι … πάμε πάλι … φτάσαμε τέλος Φεβρουαρίου… Μάρτιο Απρίλιο Μάιο ο Μενίνος λέει πως είμαι προγραμματισμένη στην κλειδόλεξη….και δέκα μέρες τον Ιούνιο… θα αντέξω; κρατώ μικρό καλάθι…
Εκείνο που μου αρέσει για την ώρα είναι η αρχηγός μου. Τη γουστάρω ρε παιδί μου. Γαλανομάτα, μαύρα μαλλιά, παχουλούλα, Λιονταράκι και Γερμανίδα. Πες μου τι απ όλα δεν καταλαβαίνεις; Μου δίνει μια σιγουριά, νιώθω πως με καταλαβαίνει, και το κυριότερο την εμπιστεύομαι ως χαρακτήρα, δεν ξέρω αν είναι καλή στη δουλεία της, έχω νιώσει όμως πως θέλει το καλύτερο για την ομάδα της… και η αλήθεια είναι πως έχει και δέκα χρόνια εμπειρίας Έχει δει πολλά να αλλάζουν . Αχ και μετά είναι και ο Ολλανδός, τι παιδί ρε παιδί μου… δεν ξέρω γιατί με συμπάθησε (μπορεί και να τους συμπαθεί όλους, απίστευτα πρόθυμος χωρίς να γλύφει), με προσέχει με βοηθά σε ό,τι του ζητήσω, και πολλές φορές πριν καν ρωτήσω μου δίνει την απάντηση σαν σε σκονάκι πριν το διαγώνισμα, να καταλάβω τι λέει ο ποιητής. Η συναισθηματική του αντίληψη σε πολύ υψηλό βαθμό. ‘Ολη η ομάδα είναι καλή … δένομαι μαζί τους σιγά σιγά… παρόλο που φεύγουν και έρχονται άλλοι, ουφ… Όσο δεν μου παίρνουν τον Ολλανδό καλά θα είναι … Αλλά να σου πω την αλήθεια, είναι τόσο καλός που σύντομα θα ανοίξει τα φτερά του για βοηθός και μετά αρχηγός ομάδας και μετά αρχηγός πρότζεκτ. Μου αρέσει που σου γράφω για συναδέλφους. Φυσικά, έχω γνωρίσει και άλλους πριν … Αποφεύγω να σου γράψω ακόμη για τα διάφορα ευτράπελα, τις πισώπλατες μαχαιριές, τους διάφορους βλαμμένους που δεν αξίζουν ή κάπως κάτι έγινε και δεν τους συμπαθώ… Είμαι λίγη ακόμη για να ασκήσω κριτηκή, όμως σίγουρα έχω μια σχετική εμπειρία που με βοηθά να αναγνωρίζω τι παίζεται …
Λοιπόν, σε αφήνω κάπως απότομα…
Παρακολουθώντας μέσα από ένα γυαλί τον άμυαλο αυτό έρωτα μου για σένα, μέσα από ένα ωκεανό που μας χωρίζει… επιστρέφουμε ξανά και ξανά εδώ στο μυστικό μας μέρος … για να μου πάρεις ακόμα μια φορά την ανάσα (ελεύθερη μετάφραση της Μορεαλης)
αχ ο έρωτας μου, ένα ταξίδι στην Ελλάδα… Μακάρι να τα καταφέρουμε και να πάμε φέτος..
Καληνύχτα Μορεάλη μου 🙂
Καληνύχτα 