Απαλά απαλά να μου το πεις

Απαλά απαλά να μου το πεις λοιπόν, και ίσως στο αυτάκι μου για να μην τρομάξω στην είδηση πως έκλεισα τα 56 χρόνια ζωής. Πέρασαν μάλιστα και δέκα μέρες ακόμα. Σε αυτό το μπαλκόνι τα γιορτάσαμε με τις αγαπημένες μου γεύσεις, τορτελίνια σπανακοπιτάκια παγωτάκι …

Τα ξέρω όλα όσα θέλεις να μου πεις που θα με βοηθήσουν να μην τρομάζω και για το 56 και για το 65 μετά από μόλις δέκα χρόνια. Επίσης όταν κοιτάζομαι στον καθρέφτη βλέπω μια γυναικάρα που περνάει η μπογιά της άνετα σε άντρες μικρότερης ηλικίας, και αν σκεφτώ και τον διαθέσιμο εραστή ηλικίας μόλις 35 χρονών (που επιζητά μια εμπειρία) μάλλον ακόμα έχω χρόνο για να παίζω με τα σερνικά και τις ορέξεις τους! Φυσικά αυτό είναι ένα κοινό πάλι μυστικό όλων των ώριμων γυναικών που επιλέγουν να παίζουν ακόμα το παιχνίδι της γοητείας.

Το παιχνίδι της γοητείας δυστυχώς όχι μόνο δεν έχει ηλικία αλλά μένει σχεδόν αδιάφορο (είδες γράφω σχεδόν… ) σε φίλτρα, πλαστικές, καλλίγραμμα σώματα, δροσερές επιδερμίδες… το παιχνίδι της γοητείας είναι γέννημα θρέμμα μυαλού…από κούνια λοιπόν τρέφεται με αυθεντική φαντασία μυαλού. Επίσης το παιχνίδι της γοητείας θέλει τουλάχιστον δύο….

Γιατί όσο και αν με βλέπω στον καθρέφτη, δεν θα μπορούσα ποτέ να νιώσω ζωντανή τη γυναικάρα μέσα μου αν δεν είχα τον γοητευτικό ταίρι μου να σταματά το αυτοκίνητο ξαφνικά, και δεχόμενος την πρόκληση να βγαίνει στη βροχή και να με τραβά και μένα έξω για να … φιληθούμε στη βροχή… ερωτικά φιλιά και τρελά γέλια … τρελά γέλια και ερωτικά φιλιά…

Συνέβη μόλις χθες, καθώς σιγά σιγά μπαίνει το φθινόπωρο στη Μορεάλη. Μια κουβερτούλα τη θέλεις, όπως και έναν ζεστό καφέ μετά από παγωτάκι. Έντονα χρώματα στο ξέπλυμα της βροχής, κύττα τα φύλλα των δέντρων αρχίζουν να κιτρινίζουν….

Απαλά απαλά να μου το πεις πως ενώ νόμιζα πως έχει τελειώσει η περίοδος μου εκείνη μου χτυπά ακόμη την πόρτα που και που… γιατί δεν με τρομάζει, περισσότερο με νευριάζει που δεν μπορώ να πάω στη πισίνα. Ναι ναι επιτέλους άνοιξε η πισίνα και πάλι, ως δώρο γενεθλίων, αλλά και για να προλάβει μήπως και γλιτώσουμε κάποιοι από την ψυχασθένεια.

Η λογική μου είναι μια πολύ κομψή όμορφη πανέξυπνη κυρία, που είναι σε θέση ακόμη να κρίνει το ορθό από το γελοίο, και το να δείχνω ως εμβολιασμένη το πιστοποιητικό σε κιου αρ κοουντ στο κινητό μου άλλα μαζί με μια ταυτότητα για ταυτοπροσωπία (χαχαχα χάκερς σας λατρεύω), στον κάθε άγνωστο στην είσοδο εστιατορίου (για να πεισθεί αυτός που δεν γουστάρει να εμβολιασθεί αλλά γουστάρει τα εστιατόρια και να με χρησιμοποιείς ως μοχλό (ζήλια ψώρα ) ) ε ναι είναι γελοιότητα για να μην πω ότι προσβάλει σοβαρά την δημόσια ψυχική υγεία !!!, ….αντίθετα το να είμαι εμβολιασμένη ως εκπαιδευτικός το θεωρώ ορθό και αν έχω το μυαλό του ψεκασμένου και δεν μπορώ να καταλάβω τη λογική μάλλον δεν κάνω για εκπαιδευτικός. Παράλληλα θεωρώ γελοίο καμιά φαρμακευτική εταιρεία να μην μπορεί να μου απαντήσει ακόμα για πόσο καιρό είμαι σχετικά προστατευμένη από τον ιό όπως το λέει σε άλλα εμβόλια. Τέλος θεωρώ γελοιότητα να τρέχω να κάνω τρίτη δόση εμβολίου για τις μεταλλάξεις… μεγάλη γελοιότητα … και βαριέμαι να γράψω γιατί.. και πάλι όμως η απάντηση βρίσκεται στα άλλα εμβόλια. Τέλος η λογική μου μου λέει πως όσοι έχουν χαμηλό ανοσοποιητικό και βαρύ ιατρικό ιστορικό απλά θα πρέπει να ακολουθούν τις οδηγίες του γιατρού τους και μόνο καθώς οι γενικότητες τις περισσότερες φορές φοβίζουν και κατά βάση είναι γελοιότητες.

Έχετε δει το γιατρό σας, την έκφραση που παίρνει όταν του λέτε … γιατρέ διάβασα σε κάποιο άρθρο στο διαδίκτυο… όχι όχι την επόμενη φορά παρατηρήστε τον σας παρακαλώ χαχκξάλσκδξφαοςιεξφ… ήρωας !!!

Σιγά σιγά μαζευόμαστε στις αίθουσες, οι εγγραφές έχουν αρχίσει και το νηπιαγωγείο μάλλον θα γνωρίσει μεγάλες δόξες φέτος.

Απαλά απαλά να μου το λες πως έρχεται φθινόπωρο… όχι γιατί δεν το νιώθω αλλά γιατί μου λείπει η γοητεία της Ελλάδας.

Καληνύχτα Μορεάλη μου

Ά-σφαλτος καθρέφτης του ουρανού!

Μου αρέσει να γνωρίζω τα θηρία που ζουν μέσα μου. Είπα να μπω και εγώ στο χορό των προληπτικών ιατρικών εξετάσεων. Όταν μπεις σε αυτό τον χορό όλο και με κάποιο κουσούρι θα βγεις. Είμαι βράχος λέει… θα ήθελα να είμαι θάλασσα…μα είμαι βράχος. Μόνο που … φράση με την οποία ακολουθεί πάντα το δράμα… 

μόνο που … έχω αυτά τα δύο μικρά μια σταλιά θηρία που ρυθμίζουν το ασβέστιο. Θέλουν βιταμίνη D για να κάνουν τη δουλειά τους σωστά και όταν δεν την έχουν τους πιάνει σα τα μικρά αγρίμια μια υπερδιέγερση και όλο ρυθμίζουν και ρυθμίζουν … και ρουφούν από τα οστά ασβέστη και γεμίζουν το αίμα ασβέστη. 

Μεταμορφώνομαι σε δράκο … που πρέπει να κουλουριαστεί στο ήλιο. Σε αυτόν που τόσο αγαπώ αλλά δεν ταιριάζουμε ….παιδί του ήλιου με την επιδερμίδα μου να μην βοηθά τόσο…. Η Πασχαλίτσα μου είπε πως μια φίλη της ποιήτρια όταν βρέθηκε στο Μόντρεαλ για κάμποσες μέρες ..είπε …ο ουρανός σε αυτή την πόλη έχει το ίδιο χρώμα με την άσφαλτο της. 

Ο Δανιήλ μου έδωσε 10.000 μονάδες την εβδομάδα βιταμίνη ήλιου για έξι μήνες. Μετά θα κάνουμε πάλι βόλτα στα παράθυρα των θηρίων να δούμε αν λίγο έχουν ρίξει τους ρυθμούς εργασίας τους. 

Daniellion.jpg

Θα μπορούσε να μου δώσει ένα εισιτήριο για Ελλάδα… εκεί που ο ουρανός έχει το χρώμα της θάλασσας… 

Το περίεργο είναι πως νιώθω κάθε μέρα όλο και περισσότερο μια ιδιαίτερη έλξη προς την άβυσσο και τα σκοτάδια … Ο κάφρος παρατήρησε πως έχει χάσει την λάμψη το πρόσωπό μου… μου έκανε εντύπωση γιατί ο κάφρος όλο κοπλιμέντα είναι … 

Θυμάμαι πριν από 8 χρόνια που είχα έρθει εδώ στην Μορεάλη μου, έβλεπα τους κατοίκους όποτε έβγαινε ο ήλιος να τρέχουν να λιαστουν αδιαφορώντας για το εάν κάνει κρύο ή όχι όσο πιο γυμνουλιδες τόσο το καλύτερο … νόμιζα πως μάζευαν ήλιο για την ζεστασιά του … τώρα πια σε έχω μέσα μου Μορεάλη μου …

και πάνω που πάω να κλείσω την εγγραφή … 

ξαφνικά χτυπά πάλι το τηλέφωνο… επαναληπτική εξέταση του βράχου που ίσως τελικά να μην είναι και τόσο βράχος … γιατί κάποιο λέει κύτταρο μου αποφάσισε να μην είναι φυσιολογικό …πως τον είπαμε … Παπανικολάου …. θα του κάνω για μια φορά ακόμη την χάρη …. όμως αυτός ο χορός των προληπτικών εξετάσεων κάπου και σε κάτι δεν μου αρέσει …