Το να έχεις να γράψεις από τον Σεπτέμβριο στο ημερολόγιο σου είναι και σημάδι πως στα αλήθεια τα γεγονότα έτρεχαν τόσο γρήγορα που εσύ μικρή ξανθιά θεά είχες χωθεί στην πιο σκοτεινή γωνία του υπογείου στο μυαλό (?) μου.
Δεν μπορώ να πω ακόμα πως έχουμε βγει από το δάσος. Αυτό που θυμάμαι είναι πως ναι μεν επιστρέψαμε σπίτι αλλά ξαναγυρίσαμε… Αυτό που θυμάμαι είναι λέξεις όπως αναιμία, κρεατινίνη, νεφρός… Νεφρός, αυτό είναι το νέο μας μονοπάτι και φαίνεται μέχρι στιγμής ήρεμο μονοπάτι.
Το παλιο παλτό γνωστό για τις τσέπες με τα αποθέματα δύναμης που κρύβουν, είναι άκρως γοητευτικός με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Μέσα από το παλτό έχει αόρατα κουτάκια όπου τοποθετεί όλα τα ζητήματα ώστε να μπορεί να τα διαχειρίζεται ένα προς ένα. Λίγες οι φορές που του ξεφεύγουν και ανοίγουν απότομα όλα μαζί , και άντε να τα κλείσει … Με βοηθά όσο δεν μπορεί κανένας να φανταστεί. Γνωρίζει βλέπεις πόσο μικρή ξανθιά είναι η πραγματική μου φύση.
Στο σχολείο με τα σποράκια μου, τα πράγματα έχουν γίνει πολύ σκληρά με τον Πάνο, όμως δεν θα σου γράψω. Η φετινή χρονιά με βρήκε με 15 σποράκια, προνήπιο: Ο Πάνος, ο Ματθαίος, ο Ιάσονας, η Εύα, η Ολυμπία, ο Γιάννης και νηπιαγωγείο Η Χρυσούλα, ο Χρήστος, ο Αντώνης, ο Αλέξανδρος, ο Πάνος, η Μαρία Εύα, ο Γιάννης, η Γεωργία, ο Λουκάς. Είναι η δεύτερη χρονιά που έχω τον Πάνο και τα πράγματα έγιναν πιο σκληρά. Απρίλιος πια σε λίγο θα τα παντρέψω… Μπορώ να πω πως η Κωνστατντίνα η βοηθός μου είναι ο φύλακας αγγελός μου… θέλω να γράψω κάτι μόνο για εκείνη καποια στιγμή.
Δεν θυμάμαι να σου γράψω για το πως φτάσαμε στα Χριστούγεννα. Βρεθήκαμε όμως με ένα νέο μέλος της οικογένειας, το Ντορόν μας η ανηψιά μας, μάς έκανε ένα λυκάκι και έτσι έγινα γιαγιά. Είναι σκέτη μαγεία αυτό το μωράκι, η θετική ενέργεια και δύναμη που σκορπά είναι άπειρη. Αθώο καθαρόαιμο συν.
Στο γραφείο θα μπορούσα να πω πως όλα κυλούσαν σχετικά ομαλά, η βοήθεια από το παλιό μου παλτό ήταν στο 70%, αφήνοντας μου ένα μικρό κομμάτι εργασίας και αρκετό χώρο για να μάθω…. όσπου ξεκίνησαν οι συναντήσεις για τους εορτασμούς της 25ης Μαρτίου!!! Δύο Πρωθυπουργοί ??? πλάκα μου κάνετε ? !!!! Βέβαια το τμήμα μας τα κατάφερε. Κάτι έγω κάτι το Ελαφάκι μας κάτι το παλιό παλτό, κάτι που τα άλλα τμήματα δεν ήξεραν πραγματικά που πατούσαν και που βρισκόντουσαν με τα διάφορα αιτήματα πρωτοκόλλων και ασφαλείας… μια χαρά τα πήγαμε….δοξαστήκαμε ως κοινότητα με πρώτο θέμα στις ειδήσεις στον Καναδά και στην Ελλάδα και ένα σωρό δημοσιεύματα …
Από την άλλη, τώρα που το θυμήθηκα η μεγαλύτερη ξεφτίλα είναι οι σέλφι … ο κόσμος με τις σέλφι έχει περάσει στη σχιζοφρένεια… Αυτό λοιπόν θα ήταν ένα μεγάλο πρόβλημα αν δεν υπήρχαν οι λογικοί που εκμεταλλεύονται ξεδιάντροπα τη σχιζοφρένεια αυτή, και βέβαια αυτό όντως θα ήταν ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα αν δεν υπήρχε το γεγονός πως χάνουμε δευτερόλεπτο με δευτερόλεπτο την ικανότητα μας να βλέπουμε όχι τη βλέπουμε εμείς αλλά τι βλέπουν τα παιδιά μας. Νομίζουμε πως τα παιδιά μας θα είναι υπερήφανα που βγάλαμε μια φωτογραφία με τον Ρουβά ! Δεν νομίζω να μπορέσει να με καταλάβει κάποιος σε αυτό το συλλογισμό μου … καλό σημάδι αυτό, σημαίνει πως δεν έχω χάσει τη μανιουλίστικη γλώσσα…..
και τώρα πάω να αγγίξω τη μικρή ξανθιά θεά… γιατί ενώ ήταν σίγουρη πως ήταν πολύ καλά κρυμμένη και πως τίποτε δεν θα την έβρισκε να την αρπάξει ούτε καν τα δοντάκια της … πέθανε ο αδελφός του … αυτός που ήξερα όσα χρόνια ξέρω και το παλιό μου παλτό, αυτός με τον οποίο γελούσαμε λέγοντας … ρε παιδιά αυτή είχε ένα μαλλί … ισα με εδώ… ή ο ταρατσόβιος τε σε ρα … τε…… σε …. ρα… καιοκτώ… ή εμμετόνια, ή παιζαμε ξερή, που εγώ προσωπικά ως Δημήτρης, ή ή ή… και μας έμεινε αυτό που μας έκανε να γελάμε μετά από κάθε γκάφα του που μας περιέγραφε… έτσι έγινε ρε παιδια… δεν έφταιγα εγώ … δεν φταίω εγώ …
Την άρπαξε τη μικρή, τη βρήκε και την κάθισε στο σκαμνί να βλέπει τα αδέλφια της να περιγράφουν ξαφνικές εικόνες τρόμου που έμοιαζαν με τελείως ψεύτικους…. κανείς ποτέ δεν μπορούσε να φανταστεί πως απ όλους στην οικογένεια θα ήταν ο Δημητρης που θα εφευγε….
Απρίλιος, δύο μέρες πριν την ολική έκλειψη του ήλιου που θα είναι ορατή στη Μορεάλη μου, λίγες ώρα πριν το ραντεβού μου με την Τζούλη δρακουκατι, περιμέντονας το παλίο μου παλτό να έρθει όπως πάντα να με πάρει … είπα να γράψω πως αν καταφέρουμε να φύγουμε από τη λίστα αναμονής, αν καταφέρουμε να βγούμε από το πυκνό δάσος στους χρόνους που θέλουμε, … θα πολεμήσουμε και φέτος να ξεφύγουμε να ταξιδέψουμε και να κρυφτούμε για λίγες Εβδομάδες στην Ελλάδα…
Καληνύχτα 