Η κυρία του προέδρου :)

Όλες οι φίλες μου με ξινισμένο μούτρα. Έδεσαν και τα χέρια άρχισαν να κτυπούν και νευρικά το πόδι … λοιπόν πες… ποια είναι αυτή η νέα… γιατί είναι τόσο σοβαρή …γιατί είναι το ψηλομύτα …. γιατί γιατί γιατί … 

Κοίταξα την μικρή ξανθιά… πάντα πριν αρχίσω να μιλώ στις φίλες μου αυτή κοιτάζω πρώτη. Είχε σουφρώσει τα φρύδια. Έπιασε τη ματιά μου και αμέσως μου απάντησε. Μα δεν την βλέπεις έχει το ύψος της πρώτης κυρίας!!!! Εσύ φταις για όλα … όπως πάντα … 

Σκαρφάλωσε στα γόνατα μου, οι αλλές κάθισαν γύρω μας …κύκλος και οκλαδόν. 

Είναι φίλη μας πια και έχει το ύφος της πρώτης κυρίας γιατί είναι η κυρία του προέδρου. Άνοιξα την καληνύχτα και άρχισα να τους διαβάζω μικρές εξομολογήσεις της χαρτόκουτας του μυαλού μου….

Η Γεύση και Παράδοση του εθελοντισμού 🙂

Παρασκευή, 24 Ιανουαρίου 2014

Γεύση και Παράδοση σε ένα τόσο δα κομμάτι 🙂 

Παρασκευή, 31 Ιανουαρίου 2014

Την θυμόμαστε αυτή την εκδήλωση. Την επόμενη χρονιά έτρεμαν τα γόνατά μας, κρυμμένες σε διάφορες καρτέλες να δίνουμε δύναμη … παρουσιάστρια ήταν μια από μας…ή μάλλον όλες μας 

Σκηνή και σχοινί 🙂

Πέμπτη, 29 Ιανουαρίου 2015

 

τα χρόνια πέρασαν … Τέταρτη χρονιά … άνοιξα πάλι την χαρτόκουτα ….

Η δική μου Γεύση 🙂

Πέμπτη, 2 Φεβρουαρίου 2017

και μετά και μέτα φώναξαν όλες μαζί …με μια φυσική παιδικότητα…

Σε όλα αυτά τα χρόνια που λέτε, όπως ξέρετε και εγώ μα περισσότερο το παλιό μου παλτό, αγαπήσαμε πάρα πολύ αυτή την εκδήλωση… Το παλιό παλτό δόθηκε … άρχισε να κάνει όνειρα… όμορφα συννεφάκια, καραβάκια στα οποία όλο και περισσότεροι πίστευαν ….τόσο πολύ τα πίστευαν που τα όνειρα έγινα στόχοι… και  οι στόχοι πραγματικότητα …Πέρασαν τέσσερις χρονιές και ο πρόεδρος της επιτροπής οργάνωσης ήθελε να ξεκουραστεί… 

και τότεεεεε….

και τότε είπε να δώσει τη θέση του καπετάνιου στο παλιό παλτό … και όλοι μα όλοι είπαν ναι … και έτσι το παλιό παλτό έγινε Πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής του φεστιβάλ «Γεύση και παράδοση»

….. μα τότε την καλωσορίζουμε την κύρια ψηλομύτα ξανθιά ξινή κυρία του προέδρου … γιατί να …μια φορά και ένα καιρό ….

και άρχισαν όλες μαζί να διαβάζουν και πάλι την πρώτη εγγραφή στο εξοχικού του μυαλού μου… 

Η Γεύση και Παράδοση του εθελοντισμού 🙂

Παρασκευή, 24 Ιανουαρίου 2014

αόρατη η Στελθ … κρυφογελούσε, περισσότερο γιατί δεν ανίχνευε πια τόσο έντονη την μυρωδιά μια μολυσμένης πρησμένης και πονεμένης πληγής… Αντιβίωση και όνειρα σκέφτηκε, και πλησίασε την ξινή ξανθιά ψηλομύτα κυρία του προέδρου. 

Καληνύχτα Μορεάλη μου 🙂

Σκηνή και σχοινί :)

Φτάνει μια στιγμή που σταμάτας να κοιτάς τον καθρέφτη για επιβεβαίωση 

Σταματάς να κοιτάς τα μάτια των ανθρώπων γύρω σου ως καθρέφτες. Καθρέφτη καθρεφτάκι μου .. κανέναςδεν μπορεί να σου δώσει την απάντηση … 

Σπαράζεις στο κλάμα…να βγάλεις όλα τα σκουπίδια … να δεις … τι να δεις?  

Η φίλη σου έχει βουτήξει όλα τα μεγάλα διαμάντια  και έχει φύγει χορτασμένη Η μικρή είναι άρρωστη δεν θέλει να παιξει Η ζεστή σοκολάτα έχει τελειώσει, Ο βυθός …σκοτάδι…Υπερεκτίμησες και  Το υποσχέθηκες. Ή θα αθετήσεις και θα γίνεις ρεζίλι ή θα υποστείς τις συνέπειες της υπερεκτιμήσης σου. Έτσι ή αλλιώς ρεζίλι. 

Σηκώνεσαι, κάνεις ένα μπάνιο, στεγνώνεις τα μαλλιά σου, μηχανικά βάφεσαι και διαλέγεις δίχως πειράματα αυτό που σε κάνει να νιώθεις άνετα. Κανένας καθρέφτης δεν μπορεί να σου πει την αληθεια. Ο βυθός …σκοτάδι …γνωρίζεις τα πάντα .. όμως δεν θυμάσαι τίποτε  

Είναι η πρώτη φορά. 

Ανεβαίνεις στη σκήνη. Δυο χιλιαδες άτομα, σε τεράστιο χώρο… Δεν υπάρχουν. Κανεις δεν υπάρχει… Ούτε τοπαλιο σου παλτό που είναι εκεί άγρυπνος φρουρός υπάρχει! Ουτε και εσύ υπάρχεις. Είσαι ένα στελθ Ακους τη φωνή σου. Η φωνή σου όλος ο κόσμος… ο κόσμος σου.. Μόνο ακούς… 

τι ακούς? Τον εαυτό σου που … δεν τον νοιάζει γίνει δε γίνει ρεζίλι…. Δεν νιώθει τίποτε, δεν λέει τίποτε.. ανοιχτα φτερά τα αντανακλαστικά και πετά….τι? εγώ είμαι αύτή??? 

Τώρα εγώ γράφω για μια προσωπική μου εμπειρία ..αυτή της πρώτης φοράς… τυχερή … δεν τσακίστηκες … 

 

Καλήνυχτα Μορελάλη μου 🙂